скачать книгу бесплатно
Не турфа чечаклар йўллар, боғларда,
Турфа гўзалликка ғазал айтамиз.
Ватанни соғиниб олис ёқларда,
Азиз остонага тағин қайтамиз.
Ахир, йироқларда сенсиз осонми,
Йўлим бошидаги қадрдон гужум?
Кезиб чиқарканмиз замин – осмонни
Остонани яхши англамоқ учун.
БОБО ВА НАБИРА
Сурмаранг кечанинг шўх бекалари,
Сершивир юлдузлар, бирпас жиминглар:
Дунё ғувуридан, ғамлардан нари
Эртак сўйлар бобо, набира тинглар.
Юз йил зиё тўкди бошидан қуёш,
Эртак сўйламади қанчадан-қанча.
Ушбу лаҳзада ҳам табаррук шу ёш
Гўдагини суяр эртак айтганча.
Юксак юлдузларнинг сирли тусида
Даҳо бир гўзаллик урмакда жавлон.
Ёруғ мангуликнинг рўбарўсида
Бирдай гўдак эди бу пайт иковлон.
Митти сайёралар – шу шамъи ҳаёт
Замин теппасига ким ёққан чироқ.
Шуълалар тилида ўлмас бир “Баёт”,
Қўшиқ истаб бўлмас бундан яхшироқ.
Мангуликнинг шамъи – шу юлдузларга
Кимнинг кўзи бўлиб боқиб турибмиз.
Ворисмиз шу удум мерос бизларга,
Кимнингдир чироғин ёқиб турибмиз…
* * *
Серғулув дунёнинг сурони аро
Бир қўшиқ келадир илғашга мушкул.
Бу – булбул, ҳасратдан кўкраги яро,
Ўзини борлиққа билдирган булбул.
– Ошиқларга қўшиқ куйлаганман хўб,
Уларга бир умр мен ўзим ҳамроз,
Букун яро дилда армонларим кўп,
Ер боғида булбул қолмадими оз?
Наҳот, қўшиқ қадри, ишқ қадри шунча,
Сизга бахшида-ку, бор ишқим, шавқим.
Равоми, чаманлар куйга тўлгунча
Мен севган жаннатни тўлдирса шовқин?
– Суюк булбулгинам, боғларда учиб,
Шан қўшиқлар айтгил шўх, бехавотир.
Сен учун, аслида, жаннатинг учун
Оламда омонсиз жанг бораётир.
* * *
Ўзинг бўлмаганда, муштдай юрагим,
Осмонни, жаҳонни қандай суярдим.
Ўзинг бўлмаганда муштдай юрагим,
Бир жаҳон севгимни қайга қўярдим.
БИР СУҲБАТ ХУМОРИ китобидан 1976 йил
ВАТАН
Ватансан, бағрингда боболар хоки —
Кўзларга суртгулик азиздир шунча.
Қонда жавлон урар тирикман токи,
Она-Ватан деган буюк тушунча.
Онасан, қалбимни меҳрингга тўлдир,
Содиқ фарзандингга шудир иноят.
О, муносиб куйчинг бўлмоқ мушкулдир,
Сени куйламаслик эса, жиноят.
ТАШНАЛИК
Қара, ташна қалбим, борлиқда гуллаш,
Гўё очилган гул сира сўлмайди.
Ташна кўзлар билан термулиб, хуллас,
Гуллар ёнғинига тўйиб бўлмайди.
Қара, ташна қалбим, чалғинмай асти,
Напармон гулларнинг юзига қара.
Келинчак кўкламнинг зебо бўй-басти,
Бу – бир қайтарилмас даҳо манзара.
О қалбим, гуллаш-ку такрорланади,
Фақат такрори йўқ гўзаллик ила.
Умрлар ташналик билан ёнади,
Сен шу умрларга омонлик тила.
ҲАЁТ
Терак шовиллайди ел билан пайваст,
Ажиб бир сир терак шовиллашида.
Шу сир бор, азизим, биз олган нафас
Ва биз севган офтоб ловиллашида.
Деразам ортидан дунё бошланур,
Мен энтикиб шошган давралар – унда.
Унга қалбим, унга шеър бағишланур,
Кўнгил ғалаёни ва тинчи шунда.
Сирлар қатламидан уйлар кўп қават,
Азим уйлар томи осмонга яқин.
Уйлар баландидан чўчиманг фақат,
Нақ бошингиз узра чақилса чақин.
Пойимиз пойлаган чаманлар суюк,
Унда турфа ранглар, гуллар турфадир.
Ҳаёт отлиғ бу боғ буюкдир, буюк,
Ҳаёт – борлиқ тутган ноёб туҳфадир.
Мен кўрмаган тўйлар ҳаваси – қонда,
Мен теражак гуллар ғунча боғлайди.
Туйғулар жаҳони шу муштдай жонда
Дунёларга қучоқ очмоқ чоғлайди.
Ўқилмаган шеърдир оқувчи ҳаёт,
Ширин бир энтикиш сирли шу шеърдан.
Дунёга очаман деразамни шод,
Дунё бошланади худди шу ердан.
ОЛЧА ГУЛИ
Олча қийғос гуллаб май эртасида,
Гул билан тўшалди маҳбублар изи.
Не ўйларга толдинг гул теграсида,
Ростин дегил, эй сен қўшнининг қизи?
Мен ишқий шеъримга мавзу қидириб,
Сенга кўзим тушди: мўралаб девор —
Сен гўё ғойибдан орзу қидириб,
Оппоқ шу оламга боқдинг умидвор.
Одам гулга ташна, зор табиатан,
Одам табиатан муҳаббат қули.
Эслатди, эслатди менга дафъатан
Буюк ташналикни шу олча гули.
Илк бор севиш бахти – шеър мазмунида,
Мени пок туйғулар мафтун этдилар.
Ўртоқларинг – қизлар гул мавсумида
Сени сайилларга бошлаб кетдилар.
Нуқсон йўқ қизларнинг бўйи-бастида,
Севги саодатин тилайди қизлар.
Гулнинг маст қилувчи бўйи остида
Орзу қўшиғини куйлайди қизлар.
Синглим, унутмагил, аччиқ-ширин ва
Хоҳ ёш, хоҳ кексайган кезингда бўлсин,
Ишқнинг бошланиши, менинг шеърим ва
Ўша олча гули эсингда бўлсин.
БОЛАЛИК
Гўё болаликнинг пок эртагида
Юракларга ғулув солгани атай,
Беҳи мўралаган девор тагида
Шўх излар қолдириб чопар болакай…
Умримиз йўллари гоҳ тор, гоҳи кенг,
Гоҳ ўйга толамиз биз йўл-йўлакай.
Қайга шошмоқдасан, боғ кўчаларнинг,
Чангини тўзитиб чопган болакай…
Ўз йўлидан шошар каттакон жаҳон:
Тўй-томоша, баҳслар, мушоиралар.
Қисқа ҳордиқ чоғи гуррос, ногаҳон
Эшик қоқиб келар улфат жўралар.
Келинг, жўраларим, жиддий оламнинг
Умид йўлларидан биз ҳам борайлик.
Менинг ҳамқишлоғим беғам боланинг
Тиниқ кўзи билан йўлга қарайлик.
Юракдан орзулар олами сари
Олов чизиқлардек сўқмоқ ташланган.
Оламнинг жамики катта йўллари
Шу олов сўқмоқлар билан бошланган.
Икки йўл шеър айтиб йўллар олдидан
Биз юртлар кезамиз олис ва яқин.
Бевақт ҳорғинликни биз олмаймиз тан,
Йўл гарди деб бевақт сочларнинг оқин.
Боғ кўчани қўмсаб гупурса-да қон,
Нега ахир, миниб соғинч отига,
Учмоқ-чун болалик мамлакатига
О, бизлар доим ҳам топмаймиз имкон?!
ҚЎШИҚНИНГ ТУҒИЛИШИ
