скачать книгу бесплатно
Достон тилар сўзнинг энг яхшисини.
Ботирини кутар қанча жасорат
Ва қанча афсона – ўз бахшисини.
УЙЛАР
Оламга чиқамиз ҳатлаб остона,
Уйларимиз ўйчан кузатиб қолар.
Яна шу муборак гўшаи хона
Мунис онадайин бағрига олар.
Уйлар бор бир умр ҳувиллаб ётар,
Остонаси меҳмон пойини билмас.
Баҳорми, ёзми, қиш, тунми, тонгоатр —
Гўшалар бор бир дам меҳмон узилмас.
Биргина остона энг қутлуғ баён
Эгасининг феъли – табиатидан.
Мезбон саховати аёндир-аён
Дарвозага битук ташриф хатидан.
Уйлар дер: Бағримда Инсон яйрасин,
Фақат яхшиларни кутар улар ҳам.
Шу катта жаҳоннинг бир ҳужайраси —
Бахтдан – бунёд, ғамдан – барбод уйлар ҳам.
Сўйла қалбим, сўйла, қани ул меҳмон,
Севгинг фариштаси кўрсатдими бўй?
Қалбим, сенмасмисан, айт тутмай пинҳон,
Азиз қўноғини кутаётган уй?
* * *
Кўклам китобини варақлайди ел,
Маст бўлгиси келиб жонбахш атирга.
Мунисгинам, сокин соҳилларга кел,
Борлиқ ҳикматини ўқийлик бирга.
Йилимиз тўрт фасл ичра айланар.
Йиллар – шу давранинг сўнгсиз такрори.
Даврийдир ёз ҳусни, куз боғида зар,
Кўклам чечаклари, қишларнинг қори.
Зумрад тепаларнинг дўпписи зардўз,
Бу гал ҳам ўзгача, ўзгача баҳор.
Ерни гулга қанча кўммасин наврўз,
Ернинг кўмиб бўлмас яралари бор.
Оламни куйлаймиз шан қўшиқларда,
Олам ўзгачароқ биз куйлагандан.
Оламни ўйлаймиз, у – бизнинг дардда,
Олам мураккаброқ биз ўйлагандан.
Булбул саси келар бахт боғларидан,
Бедоғ осмонимда адашган булут —
Булутми ё жаҳон жанггоҳларидан
Осмону заминга кўтарилган дуд?
Бу чоғ мен созламоқ бўлаётган тор
Замон мутрибларин созига пайваст.
Бу чоғ мен соғиниб кутганим баҳор
Қайғу бодасидан кимни этар маст.
Ҳаёт асосида ажаб фалсафа:
Рўбарўдир ёшлик ва оқ соч башар,
Шу гул эртасида биринчи дафъа
Йигирма ёшлилар висолга шошар.
Боқий бўлсин севги – энг ноёб туйғу,
Яшаш замирида севгидир фақат —
Толе дийдорига ошиққан гулрў,
Насиб бўлсин сенга бахтли муҳаббат.
Замон мутрибининг сози олтиндан,
Умрбоқий куйлар излайди ёниб.
Ҳали қанча-қанча кўклам олдинда
Оламни кутадир гулга чулғониб…
Кўклам китобини варақлайди ел,
Маст бўлгиси келиб жонбахш атирга.
Мунисгинам, сокин соҳилларга кел,
Борлиқ ҳикматини ўқийлик бирга.
ТУНГИ ҚЎШИҚ
Юлдузли кечанинг жим оғушида
Туғилар шоирнинг назм лавҳаси.
Ишққа майл уйғотар маҳзун кишида
Буюк коинотнинг сирли лаҳзаси.
Шу ёруғ лаҳзанинг тирик қўшиғи
Мазмунлар яратар боқий, умрзоқ.
Қин тубида мудрар ханжарнинг тиғи,
Шоирнинг дастида қаламдир уйғоқ.
* * *
Тантана авжида, одам тумонат,
О, суюкли чирой ва таниш чеҳра,
Қидираман сени, елкамда қанот,
Қидираман таниш, нотаниш ичра.
Ишим кўп заҳматли, машаққатли иш,
Мен ҳам тинмас ғаввосларнинг бириман.
О, Сен биргина сўз: ноёб, нотаниш,
Таниш сўзлар ичра сени қидираман.
* * *
Бемавруд ўкиниш, бемаҳал асаб
Эрта пасайтирар ҳаёт забтини.
Кўпдан қарамабман кўзгуга, ажаб,
Сочимга бевақт оқ оралаптими…
Бевақт толаларга афсусим йўқдир,
Оқ-қорани кўрмоқ – яшаш қонуни.
Қонимда муҳаббат жавлони шўхдир,
Бевақт деб бўлурми ишқ жавлонини.
Умид алдамади мурғак сезгимни,
Маҳбубим йўлига мен кўз тутганман.
Ўшал афсонавор “бевақт” севгимни
Мен, ахир, бир умр ёниб кутганман.
О, шеърий калима, кўргузиб рухсор,
Дилни энтиктирдинг кутилмаганда.
Бахтимни мен қандай этардим изҳор
Тилимнинг учига сен келмаганда.
Фақат сен…
Ўзим билмай туриб, ҳа, билмай туриб,
Бағримда авайлаб юрганим ғазал,
Тафаккур боғида етилмай туриб
Фақат сен дунёга келма бемаҳал.
* * *
Иккимизга учрашув – армон,
Уни тилаб йўллар ошамиз.
Шафтолилар гули напармон —
Ажиб бир тонг биз учрашамиз.
Ошиққанга айланур даврон,
Ихтиёрсиз биз ҳам шошамиз.
Шафтолилар гули напармон —
Ажиб бир тонг хайрлашамиз.
* * *
Кутаман мен севинч фариштасини,
Ташриф буюради ғам қуши ногоҳ.
Гулларни сийпалаб тонглар насими
Кимнингдир додини олиб келар гоҳ.
Орзу чаманининг о кўрки – севинч,
Кутмаганми эдим мен сени ёлғиз.
Сен билгил: қалбимда ягона ўтинч,
Ҳасрат қаршисида тиз чўкмагил, тиз.
Ғамгин кўринади чеҳранг, ўткинчи,
Бошингда айланар не фикру хаёл?
Бу чоғ тошаётир қалбим севинчи,
Ҳасратингни бериб, шодлигимни ол.
* * *
Қўшним муюшдаги пивохонада
Ичиб ўтказмоқда ҳордиқ кечини.
Пиво ҳўпламоқда, шу баҳонада
Ичмоқда ўғлининг пок севинчини:
Бағритош отанинг ишга кетар чоқ
“Эриб кетганини” кўрувдим ногоҳ.
Ўғлининг бошини силаб, ўйинчоқ —
Ваъда этганини кўрувдим ногоҳ.
* * *
Кимгадир илҳақман эшик олдида,
Кимнинг пойқадамин кутар остонам.
Рўбарўмда бир зум ўйлаб қолди-да,
Кирмоққа ижозат сўради санам.
Ногоҳ мўралаган шодлик – кутганим,
Севги мулкиданми келтирдинг хабар?
Дилни ёруғ қилган фариштам маним,
Кўзларга суртгулик пойинг мўътабар.
Йўқотганларнинг ҳам бағрига қайтгил,
Умрига кир сендан умид узганнинг.
Остонамда турган шодлик, сен айтгил,
Насибаси эмасмисан ўзганинг?
* * *
Қанот етмас олис парвозларга шай
Хаёл кабутари тағин чарх урар.
Эрка қуш ортидан нетай эргашмай,
Сафар сўқмоқлари яна чақирар.
