скачать книгу бесплатно
Бир қўшиқ ёришар мисли кун.
Севинчга сабаб кўп, сабаб кўп,
Севинчга, соғинчга маъмурлик.
Тобора, о, ҳушёр этар хўб
Йўқ эса нега бу махмурлик?!
Биламан, керакдир ҳасрат ҳам
Севинчни куйлашга мукаммал.
Ҳасратни қўяйлик ушбу дам,
Ул ҳақда шеър айтгум… бошқа гал.
* * *
Кўклам диёрида чечаклар тўйи,
Бизники, бизники шу ажиб баҳор.
Ахир, бу гулларга умримиз бўйи
Бўлмаган эдикми бизлар интизор.
Сирли гўзалликка кўзлар оина,
Қалб амри-ла қўллар тиламоқда соз.
Сен ҳам қалам шаҳзодасин пойина
Тўшагил, покиза оқ сийна қоғоз.
Будир ҳали ҳеч ким кўрмаган баҳор,
Ҳали чизилмаган даҳо бир сурат.
Севайлик, севайлик то танда жон бор,
Куйлайлик, куйлайлик имкони қудрат.
КИТОБХОН БИЛАН СУҲБАТ
Биламан, сен закий шеърхон наслидан,
Учрашганмиз ё йўқ, ким билади, ким…
Мен сени тилайман, сен-чи аслида
Менинг китобхоним эмассан, балким.
Девонаваш дилнинг муроди шу-да:
Бекадар, бекойиш, бағам, беғурбат,
Сен билан армонли ҳаёт ҳақида,
Ғойибона қургим келмоқда суҳбат.
Биламан, қалб юксак ҳисга мойил он
Шеърий рисолани қўлга олурсан.
Қўлга не – ғазални қўмсар дея жон,
Олис сафар чоғи йўлга олурсан.
Баъзан сендан йироқ кетганда омад,
Мен дилдаги шеърни битолмасман гоҳ.
Гоҳо сени сархуш этганда омад,
Менинг ижодхонам бўлур зафаргоҳ.
Сен шоир излайсан комил ва суюк,
Қалб ва шуурингни қолдиргувчи лол.
“Ўша шоир” бўлмак ҳавасдир буюк
Ҳар битта шоирга бирдай, эҳтимол.
Фикрнинг ҳалоли, омади гап-да:
Аҳли шуародан қарзинг йўқ сенинг.
Шеърнинг хизматида кичикми-катта
Шоир ҳукмдормас, арзинг йўқ сенинг.
Гоҳ шеър майдонида излатар сарсон
Бир сўз ўйинию, мезони, ҳижо.
Сен учун, азизим, ғойиб қадрдон,
Она шеъриятга қилгум илтижо.
Содиқ шоирингни сийлагил, илҳом,
Қолдирмагил уни бугун ғафлатда.
Дўсти ҳузурига порлоқ шеър билан
Пешвоз чиқсин, пешвоз чиқсин, албатта.
Шеъриятнинг арши аълоси қайда,
Бошлагил ул тараф, илҳомий туғён,
Бугун бир байроқдир вафо томида
Ишқ насими бўйлаб қанот қоққан жон.
Маънолари теран, мусиқаси ҳур
Шеърни мен ўзимдан тополмаган дам,
Гавжум мажлисларда, тутгайсан маъзур,
Ёд ўқисам Омон, Абдуллолардан.
Ўзга ёд олгулик шеърни яратмоқ
Умр армонидир, қалб ичра тугун.
Эътиқод уй қурган дил тубига боқ:
Арзийди яшасанг ўша шеър учун.
Бахтдир, энг аввало шеърга дахлдор
Ва сўнг боқийликка доир бўлмоқлик.
Дилда ўзинг билган битта армон бор:
Сен истаган “ўша шоир” бўлмоқлик.
Бу китоб – бағримнинг олов парчаси,
Қўлингга олмишсан илтифот ила,
Қўйгилу сен ўзга тилак барчасин,
Менга “ўша шоир” қисматин тила!
КАСАЛХОНАДА
Узилиб тушгандай пок орзулардан
Гуллар ял-ял ёнур боғда напармон.
Гоҳ шифо топамиз биз дорулардан,
Гоҳо муҳаббатдан излаймиз дармон.
Азизим, қадрдон қаддинг кўринди
Ногоҳ шифохона йўлакларида.
Қуёш нури ёнди, зулмат чекинди
Беморликнинг маҳзун ўлкаларида.
Не тонг, қадами хуш меҳмонлар мисол,
Бир ажиб саф чекиб келаётирлар,
Хасталикдан нари бедоғ, безавол
Оқ қоғоз бағрига соғлом сатрлар.
* * *
Дастурхон устида яхшилар аро
Қўлда қадаҳ тутиб қидираман сўз.
Тилакка ифода топмоғим даркор,
Кўз тикиб турибди, ахир, неча кўз.
– Ёр қучмаган қўллар қучсин муқаррар,
Муҳаббат чолғуси тушмасин қўлдан.
Дўст пайига тушган айғоқчилар ҳам
Манзилга етолмай адашсин йўлдан.
Эл хирмон кўтарар онида шаксиз
Мардлар шу фаҳрли сафда турсинлар.
Айни чоғда ғафлат ичра ётганлар
Ҳаёт ризқин фақат тушда кўрсинлар.
Бор бўлсин шеърият ва самимият,
Ёлғон тил айлансин нокерак тошга.
Нурни кўра олмас кўршапалак жон
Етолмасин асло она-қуёшга.
Риё режасини тузган бош узра
Бир умрга соя солмасин Ҳумой.
Беишқ юрак учун, лоқайд қалб учун
Покиза бағирда топилмасин жой.
БИЗНИНГ МУҲАББАТ
Кўз ишқаб фаришта, офтоб уйғонур
Қояларнинг юксак кошонасида.
Чечаклар оташин тож бўлиб ёнур
Асрий тоғларнинг чўнг пешонасида.
Пойимизда кулган жаннатул маъво
Чорлайди жон зотин севмакка фақат.
Бизда ҳам бу лаҳза шоҳликка даъво,
Бил: гадо эмасмиз бизлар, муҳаббат.
Негадир энг кўҳна ривоятларни
Гуллар оғушида оламиз ёдга.
Бахтдан умид этиб иноятларни
Биз етмоқ истаймиз ишқий муродга.
Шундоқ тепамизда гумбази само,
Ҳуррамликдан бошлар гир айланади,
Сен Лайлисифатсан, – Мен – Мажнуннамо,
Севги занжирига дил бойланади.
Мўйқалам тутсангу ҳавасманд дастга,
Муҳр этсанг қоғозга шоҳ сувратингни.
Сўнг шу юксакликдан қарасанг пастга,
Яширмай ишқингни ва ҳайратингни.
Кимларни кўрмадинг, сен қадим жаҳон,
Бешик бўлмагансан кимга, эй замин?
Қошингда турибмиз икки ошиқ жон
Томошалар қилиб гуллар оламин.
Севги ёлғиз икки қалбга чин йўлдош,
Ҳақростдир мўъжиза яратгувчи – ул.
Севги – қўтир дилга отилган зил тош
Одамни ўзига қаратгувчи – ул.
Истасангиз, севги – теран фалсафа,
Ҳамишалик умр дастури бўлсин,
Букун севмоқ бўлиб турган илк дафъа
Ошиқ навқиронлар қатори тўлсин…
“Танҳо муҳаббатнинг измидан боргин” —
Севги қасами-ла қалб ёлборарди.
Воажаб, аллаким одимлаб ҳорғин
Бизнинг ёнимиздан ўтиб борарди.
Севги шаробини тотмаган йўлчи,
Ё юрт кезиб юрган номаълум сайёҳ?
Бахшими – гўзаллик элидан элчи,
Бизларга дуч келган бунда баногоҳ?
Бахши бўлса агар, достоннинг боби
Масъуд онларимиз куйлагай майин.
Боқий муҳаббатнинг олтин китоби
Битта қасидага кўпаюр тайин.
Сайёҳ бўлса агар, қадами унинг
Етганда уйининг остонасига,
Сўйлагай таърифин бизнинг севгининг