скачать книгу бесплатно
Дил тубидан чиқар оташин имзо:
– Ассалом, назмда сиз руҳи ғолиб,
Ҳар айтгани – ҳикмат, ҳар бир байти – сир,
Юз йиллар нарида дастхати қолиб,
Ўзи етиб келган донишманд шоир!
ЯНА СЕВИНЧ ҲАҚИДА
Чаманда етилган анвойи гуллар
Кимнингдир пок меҳри, тилаги бўлиб
Хонамиз тўрида овозсиз куйлар
Кимнингдир мусаффо юраги бўлиб.
Олис дўстлар бизга етгунга қадар
Не улуғ ерлардан келарлар ўтиб.
Даф бўлгани каби ҳижрон ва кадар,
Сўнг бахтдан йиғларлар дўст барин тутиб.
Севинч ҳам шунақа: зинада ҳорғин
Сен кимгадир илҳақ кўз тутганинг он,
Узоқ йўллар босиб, ҳеч билмасдан тин,
Йўқлаб келар бир кун сени ногиҳон.
Севинч юзини кўр, нечоғлиқ кўркам,
Дўстга кўрсатгандай кўрсатгил иззат.
Севинч даркор, ахир, бошқаларга ҳам,
Сен уни кўпайтир ва йўлга узат.
ЎТГАН КУН
Шошиб кўча бошига чиқдим,
Аламзада ва паришонҳол.
Дерсиз кимга, кимга йўлиқдим,
Бир ёш бола турар эди лол.
Ўзга ҳеч ким кўрмай олдинда,
Қаршисига чопиб борибман.
– Кимсан, нега турибсан бунда?
Жон ҳолатда деди: – Орипман.
Оёғида каттакон калиш,
(Дадасининг калишидиров)
– Хўш, нима гап, оғайничалиш,
Йўқми бошқа каттароқ биров?
– Йўқ, калака қилманг сиз мени,
Дадамларнинг калишин кийдим.
– Кўрмадингми кечаги кунни,
Шуни сендан сўрамоқчийдим.
– Буни қаранг, ўзим ҳам ҳайрон
Ўтган кунни излаб юрувдим.
Учрармикин бирор билағон —
Дея шунда пойлаб турувдим.
Муаллимга не сабаб айтай,
Мен кечаги дарсин қилмовдим.
Кечаги кун индамай-нетмай
Кетиб қолишини билмовдим.
“Ўтган куннинг макони қаер,
Бўлармикин уни қайтариб?”
Йўловчилар кула-кула дер:
– Сўр эртакда донодан бориб.
Ажаб, икков худди шу алфоз,
Чиққан каби эдик эртакдан.
Бола ва мен – биз икки шоввоз,
Содда эдик юрак-юракдан.
– Ташвишимиз бир экан-ку, бир.
Кеча шеърим ёзилмай қолди.
Вақт иши сир экан-ку, сир,
Кун ўрнини ўзга кун олди.
Бошланмоқда қара, янги кун,
Тараддудли кирмоқда саҳар.
Узоқ эмас оқшомги якун,
Доғда қолмай энди бу сафар,
Бугунги иш, бугуннинг дарсин,
Бугунги шеър ўйин сурайлик.
Тузатгали интизом дарзин,
Бир ҳаракат қилиб кўрайлик.
Йўқолган кун бир кун топилар,
Сен ҳам бола, бор, уйингга кир.
Бир гап бўлар, ҳа, бир гап бўлар,
Дафтарингда бўш варақ қолдир…
Шу-шу қайта кўча бошида
Йўлиқмади югурган бола.
Тондимикин, билгим бор жуда,
Ўтган кунни қидирган бола.
Кўп кунларни олиб кетди Вақт,
Қанча бетни тўлдирди қалам.
Ўша шеърга аталган варақ
Дафтаримда бўшдир ҳали ҳам.
* * *
Гуллар панасидан жой олиб сергак,
Саҳар қўшиғини бошланг, булбуллар.
Мангулик бағридан юлиб бир эртак,
Майли, кўзларимни ёшланг, булбуллар.
Сиз бу кез булбулни тингланг, одамлар,
Ул ахир Мангулик юборган элчи.
Ларзага келтирманг ерни, қадамлар,
Сен ҳам бир дам тўхта, ҳориган йўлчи.
Қоғоз ва қаламим қолсин бир четда,
Булбуллар, мени ҳам туғёнга солинг.
Кўксим қафасидан питирлаб учган
Қўшиққа чоғланган қалбимни олинг.
Гул билан булбулни севганлар алҳол,
Гулларнинг пойида мени кўрсинлар.
Шунда ҳайрон этиб ажабтовур ҳол?
– Айт, шоир, бу не ҳол? – дея сўрсинлар.
Токи ул одамлар сўроғи малол —
Келмасдан, сўзларни олмасдан оғир,
Мен жавоб қилайин ҳаяжонда лол:
– Қалбни булбулларга берганман, ахир!
ОМОНЁР
Турғун Алиматовга
Торга тор тегиб кетар, созчининг қўли сабаб,
Бу айни шунинг ўзи: дил дилга ялинади.
Куйга сел бўлиб дунё сукут этса не ажаб:
“Омонёр” чалинади.
Чолғу қўлга олинур, ҳайрат булбули аста
Танбурнинг торларига беҳол келиб қўнади.
Бу чоғ саргашта кўнгил севги исканжасида —
“Омонёр” чалинади.
Дилдан дилга масофа бунча бўлмаса узоқ,
Бари бир йўллар аро сўқмоқлар солинади.
Дунёда масофа не – англасин деб яхшироқ,
“Омонёр” чалинади.
Ширин лаҳзалар шошар умр боғида шошқин,
Гоҳ тотидан бебаҳра армонда қолинади.
Бу лаҳза завқ дарёси асовдир, тошқин-тошқин —
“Омонёр” чалинади.
“Омонёр” яхши сўздир, пок ният ифодаси,
Яхши ният зарбидан риё тоши синади.
Ҳушёрлик онларида хуш хаёллар бодаси —
“Омонёр” чалинади.
Бу мангу жараёндир: олов ичра унар гул,
Устанинг қўлида гоҳ сирли чолғу тинади,
Тилига олов тегиб гунг бўлиб қолган булбул
“Омонёр” чалинади.
БУ ЧАМАНЛАР
Замин гул исидан кайфли онларда
Кезмоқ ўзи бахтдир бу чаманларда.
Бу кез ҳар жон ошиқ, барча гулпараст,
Тоза орзуларга баланд осмон паст.
Ахир, бу чаманлар оғуши аро
Риё йўқ, бизлардан нари можаро.
Бу шундай боғларки, бу шундай гуллар,
Бунга элтар фақат дунёвий йўллар.
Бу шундай чаманлар – рангларни тўплаб,
Гулларнинг покиза шаробин ҳўплаб,
Гул қучиб пинакка кетган капалак,
Бунда булбул бўлиб уйғонур бешак.
СЕВИНЧ ОҲАНГИДА
Севинчга сабаб кўп бу лаҳза,
Атрофда равшанлик, хуш чирой.
Бош узра бу чоғлар, бош узра
Соясин солгандай ул Хумой.
Тераклар шивири бир ғазал,
Қўшиқлар сойларнинг оқиши.
Ёруғ дард етаклаб келар сал
Қай кўзнинг билдирмай боқиши.
Бу кезлар унутиб аламин,
Баланд бир юлдузни танлайсан.
Чарх урган шу одми оламни
Эртакка ўхшашин англайсан.
Севинчга сабаб кўп бу онлар,
Нафаслар осуда ҳамда тинч.
Замонлар, замонлар, замонлар
Интилиб етишган бир севинч.
Мунис дўст йўл босар мен сари,
Дарвозам очиқдир дўст учун.
Дилимда илтижо сингари
