скачать книгу бесплатно
Она сиймосида бир маъсум санам,
Оқ сийнаси узра гўдагин боши.
Энтикиб пок нафас олишида ҳам
Аёндир парилар, ҳурлар қондоши.
О, сен бахтлидирсан ва боқийдирсан,
Яшашнинг шавқига, сирига асир —
Илҳом-ла йўғрилган ягона фурсат,
Лаҳзани тополган даҳо мусаввир.
Табиат яратмиш кўп доно асар.
Ўзининг умрига пойдор этгулак.
Юрак ва муҳаббат, ният ва самар,
Эрксизлик ва Исён, Она ва Гўдак…
Бўёқми сўнмас бир шуълада ёнган,
Санамнинг фаришта юзига қаранг,
Ўлмас эзгуликка, нурга айланган
Мангулик бағридан ўғирланган ранг.
* * *
Молин мақтаб сотар шўх дўкончи қиз,
Унинг мақтовига нима ҳам дейин,
– Ноёб мол, армонда қоласиз эсиз,
Харид қилмасангиз, топмайсиз кейин.
– Дарвоқе, сен айтган ноёб ашёни
Кейин тополмасман, синглим, эҳтимол.
Гар уйим эмасдир мол ошёни,
Мақтовинг-ку менга келмади малол.
Бироқ ноёб моллар кўпдир жаҳонда,
Моллар не, туйғулар, не-не улуғ зот…
Ҳар бирин биз кейин қидирган онда
Қайта тополмасмиз, топмасмиз, ҳайҳот.
Она дийдорига тўйиб боқмоқ бахт,
Оқ соч оналарнинг биз боласимиз.
О, айтгил, биз кейин топармиз қай вақт
Шу оппоқ сочларнинг бир толасини.
Танҳо таянчим деб топиндим сизга,
Сиздан айру яшаш қийин, онажон,
Ягона ўй билан толпиндим сизга,
Сизни тополмасман кейин, онажон.
Паришон хотирга бир сатр келди,
Шу сатрда кулиб кўринди жаҳон.
У ишқ қасамидек қалбга чекилди,
Йўқотиб қўярдим йўқса ногаҳон.
Даврага йиғилмиш ошно ўғлонлар,
Бир суҳбат кечади дилкаш ва дилдор.
Худди шу ғанимат дамни, ёронлар,
Топиб бўлармикин кейин қайта бор.
Олам манглайига сирли тонготар
Зарҳал билан оппоқ бир хат битади.
Ўқидингми-йўқми, сўнг қуёш ботар,
Ҳаётингдан бир сир беиз кетади.
Қадим ривоят бор: донишманд бир зот
Қатлининг олдидан ёдларди ғазал.
Ибодат ўрнида шеър айтса, наҳот,
Сўрдилар: бу ишда ҳикмат борми сал?
Ёнда ҳамроҳ эди суюк китоби,
Қўлдан қўймаганди ҳатто сўнгги он,
Шундай бўлган экан доно жавоби:
Ҳозир ёдламасам, ёдлайман қачон?
Энтикаман, умрим чорраҳасида
Илк бор севгим билан учрашув вақти.
Севги бўстонининг пок ҳавосида
Туб қўйиб, барг ёзар яшаш дарахти.
Севги – табиатнинг ноёб самари,
У йўлдош, у билан кўп довон ошув,
Бу кун севгим пешвоз чиқмиш мен сари,
Кейинга қолдириб бўлмас учрашув.
Умрнинг ёшлиги, баҳори дуркун,
Ёшлик боғларида гуллар нопармон.
Эшик қоқса хаста кексалик бир кун
У гуллар атрини қайдан топарман?
Ёшлик чаманининг атир исини
Шу лаҳза ғазалга кўчирмоқ они.
Кейин, анча кейин гул кулгусини
Ёдга солгувчидир севинч достони.
Йигирманчи аср жабҳаларида
Чеккада ва лоқайд инсон борми ҳеч,
Зафар ёнсин тарих саҳфаларида,
Зафар букун керак, эрта бўлар кеч.
Бу кун тирикликнинг кун тартибида
Кураш, эзгу ишлар, ёзилажак байт.
Мангулик қатраси қон таркибида
Туғёнлар кўтариб жавлон урар пайт.
Биз бахтга, севгига қонмаймиз ажаб,
Дўстларнинг кўзидан меҳр излаймиз.
Йиғган зар кукундан атиргул ясаб,
Тўлқин шиддатидан сеҳр излаймиз.
Ҳаётда қидирган, топган инсонлар
Байрамга чиққандай хушнуд бўлсинлар.
Синглим, дунёдаги барча дўконлар
Байрам сарупоси билан тўлсинлар.
* * *
Ф.Ҳотамовга
Соғинчларга ихтиёр бериб,
Қалбнинг сирли қулфи очилар,
Фақат яхши хабар келтириб,
Эшик қоқар шод почтачилар.
Орзулар кўп ёруғ дунёда,
Биз соғинган ошинолар мўл.
Гоҳи отлиқ, гоҳи пиёда
Почтачилар йўл босарлар, йўл.
Хуржунларда соғинч хатлари,
Муждаларга хуржунлар тўла.
Ниятлари, ҳаловатлари —
Севинтирмоқ бизни бир йўла.
Мен танийман бир почтачини,
Қишлоқда йўқ уни билмаган.
Унинг якка-ёлғиз лочини
Бир вақт жангдан қайтиб келмаган.
Шундай бўлган, шундай бўлган: ул
Хат ташиган чўнг бардош билан.
Хуржун қорахатга тўлган, ул
Эшик қоққан кўзда ёш билан.
Қалб, покликда қолма йўлингдан,
Сен шундайин ташигил хабар,
Одамлар хат олиб қўлингдан
Қувонсинлар гўдаклар қадар.
Севганини солиб эсига
Сен маҳбублар қошида ўлтир.
Дунёмизнинг адресига
Истиқболдан муждалар келтир.
Хуржунида соғинч тўла хат
Почтачилар йўл босарлар, йўл.
Қалбим, сен ҳам жасур, беминнат,
Оддийгина бир почтачи бўл.
ЯНГИ ЙИЛ
Эшик қоқиб келар сахий Қорбобо,
Ундадир ҳаммага етгулик инъом.
Ўғил-қизларимга совға бир дунё,
Менга – ёзилажак талай шеърга ном
Қизлар, ўғилларим, бу порлоқ тилак,
Буни фақат яхшиликка йўяман.
Сиз катта бўлгунча байрамлар билан
Мен ҳам у шеърларни ёзиб қўяман.
* * *
Маъзур тут, афсона қўшилди шеърга
Дерларки, ғаройиб бир қушдир Анқо.
У бирор бора ҳам қўнмаган ерга,
Ахир, у Анқодир, қуш ичра танҳо.
Анқонинг уруғи нега топилмас,
Энг баланд осмондир ул қушга макон.
Парвозда тухум очар, қўнишни билмас,
Ҳавода учирма қилар полапон.
Азизим, менда-ку не бир танҳолик
Ва на шоирликнинг йўқдир даъвоси.
Қалбинг шеърим учун осмон эрур тик,
Қалбинг менга ишқинг арши аълоси.
* * *
Бир меҳригиёдир, офтобдир тенгсиз,
Ёруғ шу жамолинг, жамолинг сенинг.
Кўзга яқин бўлса одатда офтоб,
Шу қадар узундир унинг сояси…
Шу узун соялар, узун соялар
Менинг сен билмаган ҳасратларимдир.
* * *
Ер кўксини тилиб барг ёзмоқда гул,
Қуёшли боғларнинг кунгирасида.
Не турфа достонлар жо бўлмиш буткул
Бахшиларнинг тинмас дўмбирасида.
