скачать книгу бесплатно
Kevin pəncərəyə yaxınlaşdı. Polun dediyi kimi onun gözləri önündə şəhərin möcüzəli mənzərəsi açıldı.
‒ Xoşunuza gəlir?
‒ Olduqca.
Kevin hamam otağına baş çəkdi, bərq vuran kranlara, divarlara və döşəməyə nəzər saldı. Burada hətta duş almaq üçün ayrıca kabinə də var idi.
‒ Mən elə yubanmadan bura köçə bilərdim, ‒ Kevin masanın sol tərəfində qoyulmuş rəfdəki kitablara baxdı. ‒ Hətta özümlə nəsə gətirməyə ehtiyac yoxdur, ‒ o gülüb bir də kabinetə göz gəzdirdi. ‒ Bu, sadəcə… inanılmazdır.
‒ Mister Milton razı qaldığınızı biləndə şad olacaq, Kevin, ‒ Pol saatına baxdı. ‒ Artıq görüş vaxtıdır.
‒ Əlbəttə, ‒ onlar qapıya üz tutdular, amma Kevin otağa növbəti dəfə nəzər salmaq üçün ayaq saxladı. ‒ Hər şey məhz xəyallarımda təsəvvür etdiyim kimidir. Sanki… ‒ o, üzünü gülümsəməyə çalışan Pola çevirdi. ‒ Sanki mister Milton arzularımdan xəbərdar imiş…
***
Pol əvvəlcə qapını yavaşdan döydü, sonra ehmalca açıb bir qırağa kənara çəkildi və Kevini irəli buraxdı. Kevin çox həyəcanlandığını hiss edirdi. Bunun da səbəbi vardı. İşlər həddindən artıq yaxşı, lap yağ kimi gedirdi. İstədiyin bir şeyi bu cür asanlıqla əldə edəndə həyəcanlanmağa başlayırsan. Ehtiyatlanırsan ki, hər şey birdən-birə yuxu kimi yox ola da bilər! Kevin əvvəlcədən xəyalında mister Miltonun obrazını canlandırmışdı, baxmayaraq ki onun üzünü bircə dəfə də görməmişdi; ancaq indi qarşısında kimi görəcəyini təsəvvürünə belə gətirə bilmirdi.
Qəbul otağının döşəməsinə sərilən, oradan dəhlizə uzanan xalça bütün qapı kandarlarını və digər maneələri aşaraq Con Miltonun iş otağına qədər gəlib çıxmışdı. Qapı ilə üzbəüz tünd-qırmızı rəngdə masa və hündür söykənəcəyi olan tünd-qəhvəyi dəri kürsü qoyulmuşdu. Masanın qarşısında isə iki kreslo var idi. Kabinet sahibinin kürsüsünün arxasındakı üç iri pəncərə, demək olar, başdan-başa bir şüşə divar təşkil edirdi. Buradan şəhərə əfsanəvi, yalnız Tanrının görə biləcəyi bir mənzərə açılırdı.
İçəridəki parlaqlıq və dəbdəbədən Kevinin gözləri qamaşmışdı. O, Con Miltonun masa arxasında oturduğuna diqqət yetirməmişdi. Vəkil daha bir addım atdı və nəhayət, firma rəhbərini görəndə ona elə gəldi ki, bu adam bir kabus kimi kölgənin içindən çıxıb ətə-qana gəldi, canlandı.
‒ «Con Milton və ortaqları»na xoş gəlmisiniz, Kevin, ‒ Milton mehriban və məlahətli səslə dedi.
Kevinin yadına dərhal Blisdeylin yepiskop kilsəsindəki müqəddəs Pendlton atanın səmimi, dostyana, sakitləşdirici səsi düşdü. O bu səsi məhkəmələrdə tez-tez yamsılamağa çalışmışdı, hətta ona xüsusi ad da qoymuşdu – «Bazar günü səsi».
Con Miltonun yaşı altmışdan azca çox olardı. Cavanlıq və qocalığın əlamətləri onda qəribə bir tərzdə çuğlaşmışdı. Saçları gur, səliqə ilə vurulmuş və daranmış, amma ağappaq idi. Pol qapını örtən kimi Milton ayağa qalxdı. Bu vaxt məlum oldu ki, onun boyu kifayət qədər ucadır. Milton gülümsəyirdi və təbəssümündən bütün sifətinə işıq yayılırdı. Üzünün rəngi o qədər solğun idi ki, sanki gəcdən düzəldilmişdi. Əynində tünd-boz ipək kostyum, boynunda tünd-qırmızı qalstuk var idi. Eyni parçadan olan dəsmalın ucu döş cibindən çıxırdı.
Kabinet sahibi görüşmək üçün əlini uzadanda Kevin onun çiyin əzələlərinin necə gərildiyinə fikir verdi. Mister Miltonun möhkəm bədəni vardı; bu isə cavanlıqla yaşlılığın qəribə vəhdətinin daha bir göstəricisi idi. Onlar bir-birinə yaxınlaşanda bu dəfə Miltonun yanaqlarındakı parlaq qızartı Kevinin gözündən qaçmadı. Gənc vəkil firma rəhbərinin əlini bu görüşü çoxdan gözləyirmiş kimi bərk-bərk və ürəkdən sıxdı.
‒ Sizinlə tanışlığıma çox şadam, mister Milton.
Onların baxışları toqquşdu və Con Miltonun gözlərində qəribə dəyişiklik baş verdi. Aralıdan qonur görünən gözlərin rəngi açıldı, qeyri-təbii, demək olar ki, od rəngi aldı. Miltonun iri, düz burnu, amiranə çənəsi və narıncı rəngə çalan dodaqları da qarşısındakı adamda güclü təəssürat yaradırdı. Onun yırtıcı quş kimi iti və üç yüz yaşlı tısbağa kimi müdrik baxışları var idi.
‒ Ümid edirəm, Pol sizə artıq iş otağınızı göstərib?
‒ Bəli! İnanılmazdır! Çox xoşuma gəldi!
‒ Buna çox şadam, Kevin. Əyləşin, zəhmət olmasa, ‒ Milton gözü ilə hündür söykənəcəyi və qırmızı ağacdan qoltuğu olan kresloya işarə etdi. Qoltuqları oymalar bəzəyirdi, burada qədim yunan əfsanələrinin personajları, satirlər və minotavrlar təsvir olunmuşdu.
‒ Təşəkkür edirəm, Pol, ‒ Milton dedi, bu vaxt Kevin dönüb arxaya baxanda Skolfildin otaqdan çıxdığını gördü.
Con Milton qayıdıb öz yerinə keçdi. Kevin onun möhkəm bədənini, şahanə qamətini və hərəkətlərini diqqətlə izləyirdi. Milton öz kürsüsünə taxta əyləşən kimi oturdu.
‒ Bildiyiniz kimi, Kevin, biz artıq müəyyən vaxt idi ki, sizə göz qoyurduq. Buna görə heç bir sınaq müddəti olmayacaq. İstərdik gələn həftədən işə başlayasınız. Əlbəttə, anlayıram ki, həyatda ciddi dəyişikliklərə hazırlaşmaq üçün bu, qısa müddətdir. Amma məşğul olacağınız birinci iş də artıq sizi gözləyir, ‒ Milton masanın üstündəki qalın qovluğa işarə etdi.
‒ Doğrudan? ‒ əvvəlcə Kevinin könlündən başqa sual vermək keçdi. İstədi soruşsun ki, onun burada işləməyə razı olacağını Milton haradan bilirdi? Amma bunun nəzakətsizlik kimi anlaşılacağını düşünüb fikrindən daşındı. ‒ Nə işdir?
‒ Vaxtı gələndə onu sizə göstərərəm, ‒ Con Milton kifayət qədər sərt və qəti cavab verdi. Kevin mehriban, səmimi səs tonunun bir an içində bu qədər dəyişməsinə təəccübləndi. ‒ Əvvəlcə sizi öz prinsiplərimlə tanış etmək istərdim. Onları bütün həmkarlarım bölüşür. Siz tezliklə bu insanların mənim üçün sadəcə həmkar olmadıqlarını anlayacaqsınız. Bizim münasibətlərimiz adi həmkarlıqdan irəlidir. Onlar mənim ailəmdir. Biz bir komanda kimi çalışırıq. Biz bir-birimizə sadiqik və bu yalnız peşəkar münasibətlərlə məhdudlaşmır. Biz bir-birimizin və ailələrimizin qayğısına qalırıq. Heç kim vakuumda çalışmır: ailə, həyat, başqa problemlər işə təsir göstərir. Siz, yəqin ki, nə demək istədiyimi anlayırsınız?
‒ Bəli, ‒ Kevin başını tərpətdi. Nəyə görəsə burada sələfi olduğu adam yadına düşdü. Bəlkə, mister Milton onu nəzərdə tuturdu?
‒ Bilirdim ki, anlayacaqsınız, ‒ Con Milton kürsüdə yayxandı. Onun üzündəki işıq bir anda kölgəyə çevrildi, sanki günəşin qabağını bulud tutdu. ‒ Buna görə də ümid edirəm, bizim firmamızdakı işinizlə əlaqəsi olmayan məsələlərdə bəzi təkliflərimiz, hətta tələblərimiz, müəyyən məqamlarda köməkliyimiz sizə qəribə gəlməyəcək.
Milton bir qədər susduqdan sonra əlavə etdi:
‒ Məsələn, mən sizin şəhərdə yaşamağınızı istəyirəm. İş elə gətirib ki, Manhettenin ən gözəl rayonunda böyük yaşayış komplekslərindən biri mənə məxsusdur və orada boş mənzil var. İstərdim ki, siz məhz həmin mənzilə köçəsiniz. Təbii ki, heç bir icarəhaqqından söhbət gedə bilməz.
‒ İcarəhaqqı ödəmək lazım olmayacaq?
‒ Elədir ki var. Mən öz həmkarlarımı və yaxınlarımı yüksək qiymətləndirirəm. Təbii ki, bütün bunlar müqavilədə öz əksini tapacaq. Özünüzü borclu hesab etməyin. Mənim üçün vacib olan odur ki bizimlə işlədiyiniz dövrdə siz də, həyat yoldaşınız da rahat, xoş həyat sürəsiniz. Anlayıram ki, ola bilsin, sizi və həyat yoldaşınızı hazırda yaşadığınız yerə bağlayan ailə telləri var. Ancaq nəzərə alın ki, mən heç də sizə ölkənin o biri başına köçməyi təklif etmirəm, ‒ Milton qabağa əyildi və güldü. ‒ Siz yaxınlıqda yaşayacaqsınız. Bundan əlavə, burada yeni ailə qazanacaqsınız.
Kevin Miltonu yaxşı başa düşdüyünü başını tərpətməklə bildirdi.
‒ Çox gözəl… səslənir, ‒ tez də əlavə etdi. ‒ Təbii ki, mən bütün bunları arvadımla müzakirə etməliyəm.
‒ Əlbəttə! İndi isə gəlin, bir az da qanunlar və mənim digər prinsiplərim barədə danışaq.
O, yenə qabağa, masaya tərəf əyildi və üzünü gizlədən kölgə yox oldu.
‒ Qanun olduqca dəqiq izah edilməli və eyni dəqiqliklə də yerinə yetirilməlidir. Ədalət məhkəməsi önəmlidir, amma qanunvericilik sisteminin əsası deyil. Qanunvericilik sistemi qanun-qaydanın təmin edilməsi və insanların idarə olunması üçün yaradılıb, ‒ yaşlı müdir gənc vəkilə baxdı və yenidən güldü. ‒ Bütün insanların: həm qanuna tabe olanların, həm də kriminal ünsürlərin idarə olunması üçün! Mərhəmət gözəl keyfiyyətdir, ‒ Miltonun danışıq tərzi universitet professorunu xatırladırdı, ‒ lakin qanunvericilik sistemində onun yeri yoxdur. Bu, daim dəyişən subyektiv və qeyri-mükəmməl bir hissdir. Qanun isə mükəmməl və universal olmalı, zamanın təsirinə məruz qalmamalıdır.
O ara verib yenə Kevinə nəzər saldı. Kevin tez başını tərpətdi.
‒ Düşünürəm ki, siz məni anlayırsınız və dediklərimlə razısınız.
‒ Bəli. Ola bilsin, mən başqa cür ifadə edərdim, amma razıyam.
‒ Biz sizinlə vəkilik. Əsas olan budur. Bunu unutmadığımız müddət ərzində uğur qazanacağıq.
Con Miltonun gözləri inamla parıldayırdı. Bu gözlər Kevini, demək olar, ovsunlamışdı. Milton ahəng və vəznlə danışırdı. Hərdən səsi elə astadan çıxırdı ki, sanki dediyi sözləri qarşısında oturmuş adamın dodaqlarından oxuyub təkrar edir. Sonra isə səsi gözlənilmədən yenidən ucalır və güclənirdi.
Kevinin qan yanaqlarına vurmuşdu, ürəyi möhkəm döyünürdü, az qalırdı yerindən çıxsın. Sonuncu dəfə bu cür hissləri məktəbin basketbol komandasının heyətində çempionluq matçı zamanı keçirmişdi. Məşqçiləri Marti Makdermott soyunma otağında elə bir nitq söyləmişdi ki, komanda meydana çıxıb rəqibi darmadağın etməyə hazır idi. O vaxt Kevin topun onun əlinə düşəcəyi məqamı həsrətlə gözləyirdi. İndi isə məhkəmə salonuna girəcəyi anı eyni həsrətlə gözləməyə başlamışdı.
Con Milton başını yavaşca tərpətdi.
‒ Biz bir-birimizi siz təsəvvür etdiyinizdən daha yaxşı başa düşürük, Kevin. Mən bunu anlayan kimi Polu yanınıza göndərdim, ‒ o, bir müddət gənc vəkilə baxdı, sonra gülümsədi. ‒ Elə götürək sizin son işinizi…
Milton yenidən yayxandı və sanki bədənindəki gərginliyi atdı.
‒ Lois Uilsonun – uşaqları yoldan çıxartmaqda günahlandırılan müəllimənin işini nəzərdə tutursunuz?
‒ Elədir ki var. Siz müdafiəni əla qurmuşdunuz. İttiham tərəfinin zəif yerlərini tapıb diqqəti məhz onlara yönəldərək hücuma keçmişdiniz.
‒ Bilirdim ki, direktorun onunla arası yoxdur. Başqa qızların yalan danışdığına da əmin idim…
‒ Əlbəttə, ‒ Milton əyilib Kevini qucaqlamaq istəyirmiş kimi əllərini irəli uzatdı. ‒ Amma Barbara Stenlinin yalan danışmadığını, deməli, həm də Lois Uilsonun günahkar olduğunu da bilirdiniz.
Kevin donub-qaldı.
‒ Əlbəttə ki, siz bunu dəqiq bilmirdiniz, amma qəlbinizin dərinliyində müəllimənin Barbara Stenlini yoldan çıxartmaq istədiyini anlayırdınız. Siz başa düşürdünüz ki, Barbara direktorun yanına tək getməyə qorxduğu üçün rəfiqələrinə onun dediklərini təkrarlamağı öyrətmişdi. Axmaq direktor da müəlliməni işdən qovmaq qərarına gəlmişdi…
‒ Mən buna əmin deyildim, ‒ Kevin astadan dedi.
‒ Narahat olmayın, ‒ Milton yenidən güldü. ‒ Siz nə etmək lazım idisə onu etdiniz. Axı siz onun vəkili idiniz, ‒ firma sahibinin üzündəki təbəssüm yoxa çıxdı. İndi o, hirsli görünürdü. ‒ İttiham tərəfi də gərək sizin kimi hərəkət edəydi. Ancaq həqiqət budur ki, o zalda öz işini düzgün yerinə yetirən bircə nəfər vardı – o da siz idiniz! Mən sizə heyran olmuşam və istəyirəm ki, bizimlə işləyəsiniz. Siz əsl vəkilsiniz, Kevin!
Kevin sonuncu işi barədə Con Miltonun bu dərəcədə ətraflı xəbərdar olmasına təəccüblənsə də, nə isə soruşmağı yersiz saydı. Üzərində düşünməli xeyli başqa məsələ var idi.
Onlar maliyyə məsələlərini müzakirə etdikdən sonra Kevin əmin oldu ki, Pol Skolfild heç nəyi şişirtmirmiş. Ona əvvəlki firmada qazandığından iki dəfə artıq pul təklif etdilər. Milton bildirdi ki, əgər yeni mənzil Miriamın xoşuna gəlsə, dərhal ora köçmək olar. Söhbət bitdikdən sonra o, katibəni çağırıb tapşırdı ki, Pol Skolfildi yanına dəvət etsin. Pol dərhal peyda oldu, sanki qapının dalında dayanmışdı.
‒ Həmkarımız yenidən sizin əlinizdədir, Pol. Sizsə, Kevin, ailəmizə xoş gəlmisiniz, ‒ Milton əlini uzatdı və Kevin bərk-bərk onu sıxdı.
‒ Çox sağ olun.
‒ Dediyim kimi, mənzilinizə həftəsonuna qədər köçə bilərsiniz. İstədiyiniz vaxt həyat yoldaşınızla gəlib evə baxın.
‒ Bir daha təşəkkür edirəm. O günü səbirsizliklə gözləyirəm.
Milton başını tərpətdi, yəni «sizi gözəl başa düşürəm».
***
‒ Gördünüz, necə insandır, hə?! ‒ onlar kabinetdən çıxanda Pol yavaşca dedi.
‒ Onun məsələnin məğzini dərhal tutması adamı heyran qoyur. Olduqca ciddidir, amma təkcə biznes barədə düşünmür. Mənə elə gəldi ki, həm də çox səmimi adamdır.
‒ Elədir. Düzünü deyim ki, ‒ Pol ayaq saxladı, ‒ biz hamımız onu çox sevirik. O bizə… ata kimidir.
Kevin başını tərpətdi.
‒ Hə, mən də bunu hiss etdim, ‒ o geri baxdı. ‒ Mənə elə gəlirdi ki, oturub öz atamla söhbət edirəm.
Pol bu sözdən sonra Kevini qucaqlayıb güldü. Onlar Deyv Koteynin kabinetinin qarşısında dayandılar.
Deyvlə Kevin arasında yaş fərqi böyük deyildi: otuz bir yaşlı bu vəkil də Nyu-York universitetinin hüquq fakültəsini bitirmişdi. Elə ki eyni ali məktəbdə oxuduqları məlum oldu, osaat professor və müəllimlərini yada salmağa başladılar.
Deyv balacaboy idi, açıq-şabalıdı saçları qısa vurulmuşdu. Belə saçla o, hərbçiləri xatırladırdı. «Miriamın ondan, yəqin ki, xoşu gələcək, ‒ Kevin düşündü. ‒ Onun göy gözləri, yüngül, xoş gülüşü Miriama kiçik qardaşı Seti xatırladacaq».
Zahiri kövrəkliyinə baxmayaraq Deyvin dərin, məlahətli səsi var idi. Bu cür səsə görə istənilən xor rəhbəri, yəqin ki, hətta ruhunu şeytana satmaqdan belə çəkinməzdi. Kevin bir anlıq da olsa, təsəvvüründə Deyvin məhkəmə zamanı şahidləri dindirdiyi səhnəni canlandırdı və ürəyində heç bir şübhə yeri qalmadı ki, belə gözəl səs onu dinləyənlərin qəlbində əks-səda doğurmaya bilməz. Tanışlıqlarının elə ilk dəqiqəsindən Kevin başa düşmüşdü ki, Deyv Koteyn olduqca ağıllı və mədəni bir insandır. Pol dedi ki, Deyvin adı Nyu-York universitetinin beş ən yaxşı məzunu sırasında olub və əgər o istəsəydi, Nyu-York, yaxud Vaşinqtonun ən nüfuzlu hüquq firmalarında işləyə bilərdi.
‒ Gəlin ekskursiyamıza davam edək, ‒ nəhayət, Pol dedi. ‒ Onsuz da Deyvlə danışmaq imkanınız çox olacaq. Həyat yoldaşlarınızın da həmçinin.
‒ Çox gözəl. Sizin uşağınız var? ‒ Kevin soruşdu.
‒ Hələ yox, amma artıq bu barədə düşünürük, ‒ Deyv cavab verdi. ‒ Yəni bu məsələdə biz, bir növ, Miriamla sizin vəziyyətinizdəyik.
Kevin gülümsədi, hərçənd yeni iş yerində çalışanların hətta onun şəxsi həyatı barədə bu qədər məlumatlı olmalarına əməlli-başlı təəccüblənmişdi.
Pol onun verəcəyi sualı qabaqladı.
‒ Biz xüsusi namizədləri hərtərəfli öyrənirik, ‒ o dedi. ‒ Buna görə də sizin barənizdə bu qədər çox şey bildiyimizə təəccüblənməyin.
‒ Bura təsadüfən Mərkəzi Kəşfiyyat İdarəsinin şöbəsi deyil ki?
Deyv və Pol bir-birinə baxıb güldülər.
‒ Pol ilə mister Milton namizədliyimi gözdən keçirəndə mənim də ağlıma, demək olar, eyni fikir gəlmişdi.
‒ Bu barədə sonra danışarıq, ‒ Pol dedi və Kevinlə birlikdə kitabxanaya yollandı.
Kitabxana «Boyl, Karlton və Sessler»in müvafiq bölməsindən təxminən iki dəfə böyük idi. Burada bütün yeni materialları tapmaq olardı. Pol izah etdi ki, kitabxananın kompüteri polisin məlumat bazasına, hətta federal məlumat bazasına qoşuludur. Bundan başqa, indiyədək baş vermiş eynitipli hadisələr və ya hərəkətlər barədə bütün məlumatlar, istintaq materialları da həmin kompüterdə saxlanılır. Bunun sayəsində vəkillər polis materiallarını və kriminalistlərin hesabatlarını əsaslı surətdə təhlil edə bilirlər. Monitorun qarşısındakı katibə xəfiyyələrdən hansınınsa gətirdiyi son məlumatları kompüterə daxil edirdi.
‒ Vendi, bu bizim yeni həmkarımız Kevin Teylordur. Kevin, bu, Vendi Allendir.
Katibə dönüb ona baxanda Kevin qızın parlaq gözəlliyinə, mükəmməl bədən quruluşuna heyran qaldı. Vendi Allenin 22-23 yaşı ancaq olardı. Buruq-buruq açıqrəngli saçları çiyninə, telləri alnına düşürdü. O, qonur gözlərini qıyıb gülümsədi.
‒ Xoş gördük.
‒ Salam.
‒ Vendi eyni zamanda Deyvin də, sizin də katibəniz olacaq. Sonra biz sizin üçün ayrıca katibə taparıq.
Şəxsi katibəsinin olacağı barədə fikir Kevini gülümsəməyə vadar etdi.
‒ Sizinlə işləmək mənə xoş olacaq, mister Teylor.
‒ Mənə də sizinlə.
‒ Biz gərək Tedi tapaq, ‒ Pol pıçıldadı. ‒ İndicə yadıma düşdü ki, o bu gün girov qoymalıdır.
‒ Hə, əlbəttə…
Kevin Polun arxasınca getdi, yarı yolda dönüb bir də gözəl Vendiyə baxdı. Qız ona gözqamaşdırıcı təbəssüm bəxş etdi.
‒ Belə gözəl qızların yanında soyuqqanlılığınızı necə qoruya bilirsiniz? ‒ Kevin zarafatyana soruşdu.
Pol dayanıb üzünü ona çevirdi.
‒ Vendi və Diana çox qəşəngdirlər. Karla da həmçinin. Eyni zamanda peşəkar katibədirlər, ‒ Pol güldü və kitabxanaya boylandı. ‒ Mister Milton deyir ki, kişilərin əksəriyyəti gözəl qadınları ağılsız hesab edir. O, bir dəfə prokuror da məhz bu cür düşündüyü üçün məhkəmə işini udmuşdu. Yadıma salın, ondan həmin hadisəni sizə danışmağı xahiş edim. Yeri gəlmişkən, ‒ Pol astadan əlavə etdi, ‒ mister Milton bütün katibələri şəxsən özü seçib işə qəbul edir.
Kevin başını tərpətdi və onlar Ted Makkartinin kabinetinə yollandılar.
Kevinlə ondan bir-iki yaş böyük Makkarti arasında oxşarlıq çox idi. Hər ikisinin boyu və bədən quruluşu, demək olar, eyni idi. Tedin qara saçları və tünd-qonur gözləri var idi. O da Lonq-Aylenddə doğulmuş və böyümüşdü. Sonra Makkarti Nortportda yaşamış, Sirakuz universitetinin hüquq fakültəsində oxumuşdu. Onun arvadı Miriam kimi ömrünü Lonq-Aylenddə keçirmiş, indi isə Kommakda həkim köməkçisi işləyirdi. Makkartilərin də uşağı yox idi, ancaq onlar da ailə üzvlərinin sayını artırmaq barədə düşünürdülər.
Kevin həmkarının xalis pedant olduğunu elə ilk dəqiqələrdən anladı. O, palıd ağacından düzəldilmiş iri masanın arxasında oturmuşdu. Masanın üstündə kağızlar həddən artıq səliqə ilə düzülmüşdü, böyük gümüşü çərçivədə Tedin arvadının, digər çərçivədə isə onların toy şəkilləri yerləşdirilmişdi. Deyv Koteynin, ya da Pol Skolfildin iş otaqları ilə müqayisədə Makkartinin kabineti xeyli sadə idi. Di gəl, burada qayda-qanun və səliqə ab-havası daha aydın hiss edilirdi.
‒ Sizinlə tanış olmağıma şadam, Kevin, ‒ Pol onları bir-birinə təqdim edəndə Makkarti ayağa qalxıb dedi.
Deyvlə Pol kimi onun da əsl natiqlərə xas məlahətli səsi vardı, sözləri dəqiq tələffüz edirdi.
