İblisin vəkili

скачать книгу бесплатно

‒ Yüksək əyarlıdır, ‒ Kevin barmağını oynadıb qürurla dedi.

‒ Onlar səni özlərinə məftun ediblər…

‒ Elədir.

‒ Kevin, bəs yol məsələsi necə olacaq? Axı sən heç vaxt belə uzağa getmək istəmirdin…

‒ Mister Milton bunun da gözəl həll yolunu təklif etdi, ‒ Kevin gülümsündü. ‒ Hərçənd həqiqət olduğuna adamın inanmağı gəlmir, lakin bu, doğrudan da, belədir.

‒ Nə təklif etdi? De görüm! ‒ Miriam divanda sakit otura bilmirdi.

Kevin onun hövsələsizliyinə güldü.

‒ Bir neçə il əvvəl o, məhkəmədə böyük bir işə çıxıb, nəticədə isə Riversayd-drayvda bina alıb. Orada bizim üçün də mənzil var.

‒ Riversayd-drayvda? Demək istəyirsən ki, biz Nyu-Yorka köçəcəyik?! ‒ Miriam həyəcanlandığını hiss etdi. O heç vaxt iri şəhərlərdə yaşamaq istəməmişdi.

‒ Bilirsən, həmin mənzilin qiyməti neçədir?

‒ Təsəvvürüm belə yoxdur.

‒ Altı yüz min dollar!

‒ Kevin, məgər bizim buna gücümüz çatar?

‒ Şərt deyil ki, gücümüz çatsın…

‒ Necə yəni?

‒ Biz arzu etdiyimiz evi tikənə qədər orada elə-belə yaşaya bilərik. Nə kirayə haqqı ödəmək lazımdır, nə də başqa bir şey. Hətta işıq pulu da verməyəcəyik.

Miriam o dərəcədə heyrətlənmişdi ki, Kevini gülmək tutdu.

‒ Özün təsəvvür elə də: Ted Makkarti, Deyv Koteyn və Pol Skolfild arvadları ilə bir yerdə həmin binada yaşayırlar!

‒ Bəs mister Milton harada yaşayır?

‒ Elə həmin binanın penthausunda[4 - Penthаus (ing. penthouse) – binanın ən üst mərtəbəsində çardağa çıxışı olan çoxotaqlı mənzil]. Ted Makkarti mənə beləcə də dedi: «Con Milton və ortaqları» böyük bir ailədir.

Miriamın müqavimət gücü get-gedə zəifləyirdi. Kevin arvadında onları qarşıda gözləyən yeni həyata maraq oyatmağı bacarmışdı.

‒ Bəs mister Miltonun arvadı və uşaqları var?

‒ Yox. Bəlkə, elə buna görə də öz həmkarlarına ailə üzvləri kimi yanaşır.

‒ Yaxşı, bəs o necə adamdır?

‒ Miriam, ‒ Kevin səmimiyyətlə dedi, ‒ Con Milton həyatımda gördüyüm ən xarizmatik şəxsiyyətdir. O, adamı özünə valeh etməyi az müddətdə, həm də məharətlə bacarır!

Firma rəhbəri ilə söhbətini arvadına danışdıqca Kevin sanki həmin anları yenidən yaşayırdı. Görüşün hər xırdalığı onun xəyalında bir daha canlanırdı.

Şam yeməyindən sonra ər-arvad yorğun halda yatağa girdilər. Kevin bütün gecəni pis yuxular gördü. Belə yuxuların birində Lois Uilsonun məhkəməsi təkrarlanırdı. Bircə fərqlə – bu dəfə hakimin yerində Con Milton əyləşmişdi…

Budur, Milton razılıqla Kevinə baxıb başını tərpədir. Vəkil isə üzünü şahid kürsüsündə tamamilə çılpaq oturmuş Barbara Stenliyə çevirir. Lois Uilson qızın qabağında dayanıb barmaqları ilə onun döşlərini oynadır, sonra vəkilə baxır və əllərini uşağın paçasına salır…

‒ Yox! ‒ Kevin bağırdı.

‒ Kevin?

‒ Yox! ‒ Kevin gözlərini açdı.

‒ Nə olub?

‒ Nə?

‒ Sən qışqırırdın…

‒ Nə? Həə… ‒ Kevin hələ də gözlərinin qabağından çəkilməyən mənzərədən yaxa qurtarmaq üçün tez-tez üzünü ovxaladı. ‒ Heç, pis yuxu görürdüm.

‒ Danışmaq istəmirsən? ‒ Miriam həyəcanla soruşdu.

‒ Yox… Yaxşısı budur, bir az da yatım. Boş şeydir, narahat olma.

Miriam nəsə mızıldanıb təzədən yuxuya getdi. Bir neçə dəqiqədən sonra Kevin də gözlərini yumdu.

***

Səhər Kevin ofisə zəng vurub dedi ki, bu gün işə gəlməyəcək. Ona görə də Meridən Settonlarla görüşünü ayrı vaxta keçirməyi xahiş etdi. Katibə təəccübləndi, Kevini sorğu-suala tutmağa başladı, amma o, söhbəti uzatmadan dəstəyi yerinə qoydu.

Bu telefon danışığından sonra Kevinlə Miriam əyinlərini geyinib birlikdə qəhvəaltı etdilər, sonra isə birbaşa Nyu-Yorka yollandılar. Gecə il ərzində ikinci dəfə qar yağmışdı. Hələ heç dekabr ayı gəlməmişdi, ancaq yerdə xeyli qar qalmışdı. Torpağın üstünə ağappaq yumşaq xalı sərilmişdi. Qar adamın ayaqları altında xışıldayırdı, Miriam Milad bayramının ab-havasını hiss etdi, hətta kirşələrdəki zınqırovların cingiltisini də eşitdi. Maşına oturarkən o, başını qaldırıb göyə baxdı və buludların arasından mavi səmanın kiçik bir parçasını gördü. Oradan özünə yol tapan günəş şüaları qarın üstündə bərq vurdu.

Lakin Qrand-Sentral-Parkveydəki tıxacla yavaş-yavaş hərəkət edən maşınlar ağappaq qarı boz-qara çamıra çevirmişdilər. Öndəki avtomobillərin təkərləri altından çıxan palçıq sıçrayıb maşının qabaq şüşəsinə yapışırdı. Şüşətəmizləyənlər yeknəsəq bir ardıcıllıqla bu lehməni silirdi. Düz qabaqda – üfüqdə boz buludlar qatılaşırdı.

‒ Zəhləm tıxacdan gedir, ‒ onlar pullu yoldan istifadəyə görə ödəniş köşkünə çatanda Kevin donquldandı. ‒ Adam boş yerə vaxt itirir, üstəlik, əsəbləri gərilir…

‒ Gördüyün kimi, şəhər həyatı da bir şey deyil: bir yandan tıxaclar boğaza yığır, o biri yandan isə maşını saxlamaq üçün həmişə yer axtarmalı olursan…

‒ Miriam, parkinq problem deyil. Bizim orada nəhəng yeraltı qarajımız var.

‒ Doğrudan? Nə danışırsan!

‒ Əzizim, üstəlik, işə getmək üçün öz maşınımdan istifadə etməyə də ehtiyac yoxdur. Mister Milton əməkdaşları üçün limuzin ayırıb. Bir növ, marşrut taksisi kimi evdən işə, işdən evə aparır. O dedi ki, bu limuzin ikinci ofis kimidir, orada işləmək üçün lazım olan hər şey var. Biz hətta limuzində gündəlik işlərimizi də müzakirə edə bilərik.

‒ Biz?

‒ Hə də: Pol, Ted, Deyv…

‒ Bəs mister Milton?

‒ Yəqin, o, işə başqa vaxt gedir.

Miriam gözlərini Kevinə zillədi.

‒ Necə yəni başqa vaxt?

‒ Əzizim, hövsələn olsun, mən hələ hər şeyi yerli-yataqlı bilmirəm. Amma öyrənəcəyəm, öyrənəcəyəm, öyrənəcəyəm, ‒ o öz-özünə zümzümə etməyə başladı.

Miriam arxaya söykəndi. Onlar tıxacda uzun-uzadı dayandıqdan sonra, nəhayət, şəhərə daxil oldular. Kevin Bleyzer-avenyuya dönüb Riversayd-drayva yaxınlaşdıqda Pol Skolfild çoxmərtəbəli binanın qarşısında dayanmış, üstündə «Con Milton və ortaqları» yazılmış limuzindən düşürdü. Pol əli ilə yeraltı qaraja işarə etdi.

Qarajın darvazası açılıb onları içəri buraxdı.

‒ Uşaqlar, sizin yeriniz «15 D»-dir, ‒ Pol dayanacağı göstərib dedi. ‒ Maşını ora verin.

Kevin maşını həmin yerdə saxladı. Pol avtomobilin qapısını Miriam oturan tərəfdən açdı və nəzakətlə əlini uzadıb ona düşməyə kömək etdi. Bu vaxt Kevin də maşından düşdü və həmkarını salamladı.

‒ Sizi yenidən gördüyüm üçün çox xoşbəxtəm, missis Teylor.

‒ Rica edirəm, mənə, sadəcə, Miriam deyin.

‒ Miriam. Onda mən də sizin üçün hər zaman Pol və yalnız Polam, ‒ Skolfild mehriban təbəssümlə cavab verdi. ‒ Lift düz qarajın içindən qalxır, ‒ o, metal qapıları göstərdi, sonra pencəyinin cibindən bir pult çıxarıb Kevinə uzatdı. ‒ Bununla isə darvazanı açmaq olar. İkinci beləsini öz mənzilinizdə mətbəx mebelinin üstündə tapa bilərsiniz. Fikir verirsinizsə, qaraj qızdırılır, ‒ Pol qürurla əlavə etdi və liftin düyməsini basdı.

Sürət liftinin qapıları bir göz qırpımında açıldı və Skolfild əli ilə onları içəri dəvət etdi.

‒ Burada e… Helenlə birlikdə çoxdan yaşayırsınız? ‒ Kevin liftə minəndə Polun arvadının adını yadına salıb soruşdu.

‒ Biz bura mister Milton binanı alan vaxtdan köçmüşük. Təxminən… altı il əvvəl.

‒ Bura, yəqin ki, şəhərdə ən yaxşı yerlərdən biridir, düzdür? ‒ Miriam soruşdu.

Pol gülə-gülə başını tərpətdi.

‒ Biz, demək olar, Linkoln mərkəzinin yanındayıq. Ətrafda çoxlu qalereyalar var, üstəlik, çox sayda teatrın yerləşdiyi rayon da yaxınlıqdadır. Bir sözlə, Nyu-Yorkun istənilən yeri əlimizin altındadır, Miriam.

Liftin qapısı 28-ci mərtəbədə açıldı. Pol əli ilə qapını tutub Kevinlə Miriamı irəli buraxdı, sonra isə dəhlizlə sağa getməli olduqlarına işarə etdi.

Pol «15 D» lövhəciyinin qarşısında dayandı. Bu mənzilin də digərləri kimi palıddan hazırlanmış iri qapısı var idi. Dəstəyin üstündə qapını döymək üçün xüsusi balaca çəkic asılmışdı.

‒ Necə də romantikdir, ‒ Miriam dedi. ‒ Qədim üslubda düzəldilən şeylərdən xoşum gəlir.

Pol açarları çıxarıb qapını açdı və qonaqpərvərcəsinə mənzilin yeni sakinlərinə yol verdi. Onlar əvvəlcə vestibülü xatırladan geniş dəhlizi gözdən keçirdilər. Dəhlizin o biri başından yemək otağına qapı açılırdı. Pəncərələrdən divarboyu mavi məxmər pərdələr asılmışdı. Çöldə hava kifayət qədər tutqun olsa da, bu cür yüksəklikdə içəri, demək olar, işıqlı idi.

‒ Gözəldir… ‒ Miriam özünü saxlaya bilməyib dilləndi.

Ayaqlarının altındakı xalis palıd ağacından düzəldilmiş parketdöşəmə göz oxşayırdı. Buradan aşağı qatda yerləşən və ağ mərmər buxarısı olan daha bir qonaq otağına yol var idi. Yerə səma rəngli təptəzə yaraşıqlı xalça döşənmişdi. Qonaq otağının künc tərəfinə spinet[5 - Spinet ‒ fortepianoya oxşar balaca musiqi aləti] qoyulmuşdu.

‒ Kevin, bir bura bax! ‒ Miriam əllərini sinəsinə sıxıb hündürdən dedi. ‒ Həmişə bunu arzulamışam! ‒ o, barmaqlarını alətin dillərində gəzdirdi. ‒ Özü də kökdədi! ‒ Miriam «Memori»nin bir neçə giriş akkordunu çaldı.

‒ Miriam əla çalır, ‒ Kevin izah etdi. ‒ Biz çoxdan idi pianino almaq istəyirdik, amma öz evimiz olana qədər bu işi təxirə salmışdıq.

‒ Axı bu alət haradan peyda olub? Bu kimin ağlına gəlib? ‒ hələ də möcüzəyə inana bilməyən Miriam soruşdu.

‒ Kimin olacaq? Təbii ki, mister Miltonun, ‒ Pol olduqca sakit cavab verdi. Sanki bunda təəccüblü bir şey olmadığına işarə edirdi. Sonra o, çiyinlərini çəkdi. ‒ Ümumiyyətlə isə, alət çoxdan buradadır.

Miriam əlləri ilə spinetin qapağını oxşadı və gülümsədi.

‒ Necə də xoş sürprizdir, ‒ qadın dodağının altında dedi.

‒ Bu alətin işinizə yarayacağına şadam, ‒ Pol cavab verdi.

Hələ də təəccüb içində olan Miriam yuxarı qata – yemək otağına qalxdı.

‒ Kevin, yemək otağımız üçün mən məhz belə divar kağızları almaq istəyirdim. Onları qonşuluqdakı dükanda gözaltı etmişdim.

Miriam büllur çilçırağa valeh oldu, sonra isə divarları limon rənginə çalan geniş mətbəxə keçdi. Burada tosterdən, mikrodalğalı sobadan, qab-qacaqdan tutmuş həvəngdəstə və qozsındıran kimi xırda şeylərə qədər hər şey var idi. Divarboyu vurulmuş rəflər az yer tutduğundan mətbəx böyük və işıqlı görünürdü. Pəncərə yemək otağında olduğu kimi Hudzon çayına baxırdı.

Amma əsas sürprizlər qabaqda idi. Yataq otağını görəndə Miriamın az qala nəfəsi kəsiləcəkdi. Hətta Kevin yerində quruyub-qaldı.

‒ Blisdeyldəki yataq otağımızdan iki… ‒ Miriam kəkələdi.

‒ …dəfə böyükdür, ‒ Kevin onun sözünü tamamladı.

Hamam otağının qapısının yan tərəfində ağ mərmərdən balaca tualet stolu qoyulmuşdu. Divardakı güzgülər otağı bir az da geniş göstərirdi.

‒ Kevin, ‒ Miriam yanıqlı-yanıqlı inildədi, ‒ Blisdeyldəki mənzilimiz indi gözümdə daxmaya çevrildi.

‒ Əzizim, öyrəşəcəksən. İnsan yaxşı şeyə tez öyrəşir.

‒ Ancaq iş orasındadır ki, bizə mebel lazım olacaq, özü də çoxlu mebel. Mənzili doldurmaq üçün… Bir gör nə qədər yer var.

‒ Hər şeyin öz vaxtı var, ‒ Kevin üzünü Pola tutdu. ‒ Başlandı. O lazımdır, bu lazımdır.