скачать книгу бесплатно
Бәхет ява микән, кем белә!
Син һаман шул – һаман минем хыял,
Син мәңгегә минем күңелдә!
Мин – хыялың синең
Мин – хыялың синең,
Сагынганда,
Күзләреңдә сагыш булырмын.
Мин – хыялың синең!
Җаның тынгач,
Уйгатучы тавыш булырмын.
Җиде ятлар белән тулса дөньяң,
Мин һәрвакыт таныш булырмын.
Мин – хыялың синең,
Мин булганда,
Бөтен галәм сыяр учларыңа.
Мин – хыялың синең,
Ләкин сыймам
Беркайчан да сыймам кочагыңа.
Сөенербез бергә, төренерсең
Минем белән сөю учагына.
Мин – хыялың синең!
Каның булып,
Йөрәгеңдә мәңге тибәрмен.
Мин – хыялың синең!
Ялгышсаң да,
Гел изгелек кенә теләрмен.
Син терелсәң, мин дә терелермен,
Син үлгәндә, мин дә үләрмен!
Мин – хыялың синең!
Татар мин!
Мишәр диләр, башкорт, типтәр, кырым…
Кем дип кенә җирдә аталмыйм.
Бөтен дөнья халкын баш идергән,
Мең ел буе горур татар мин!
Болгары да, себер, нугае да,
Кыпчак та мин, диеп вакланмыйм.
Йөрәгендә Алтын Урда йөрткән,
Татар атлы горур татар мин!
Киң далалар, урман, таулар, сулар —
Түрк җирендә булыр – Ватаным!
Аналардан килгән туган телем,
Идел-йортын саклыйм атамның!
Хөсетлеләр, әйдә, кара көйсен,
Мин аларга ачу сакламыйм.
Таркатырга теләүчеләр белсен:
Мең ел буе инде татар мин!!!
Аллаһ безне шулай халикъ кылган,
Кимсенмим дә, ләкин мактанмыйм.
Мин Аллаһның язмышыннан риза,
Татар углы горур татар мин!
Өн
«Гел син» диеп чирләмә син бүтән,
Киләчәккә атла, елама.
Һич үкенмә, янма, үпкәләмә
Мине уйлап үткән елларга.
Мин чынбарлык түгел,
Мин чәң генә,
Мин – күктәге болыт,
Мин – томан.
Син кочарсың мине, мин дип белеп,
Ул кабырчык булыр, мин булмам.
Мин эрегән синең хыялыңда,
Мин күчкәнмен хәзер төшеңә.
Өннәреңдә мин кайтаваз гына,
Башка мине искә төшермә.
Томаннарга кереп югалдым мин,
Газаплама бүтән үзеңне.
Сабыр савытларың саеккандыр,
Син сынама янә түземне.
Томаннарны сөеп яшәп булмый,
Мин – мәңгелек офык, мин – яра.
Мин – күктәге болыт,
Мин – өн генә,
Мин яшәмим инде дөньяда.
Ак фәрештә
Тузганаклы болын
Уртасында бер кыз
Әй очыра җилгә
Тузганакны өреп.
Күзләренә карый
Иң-иң якты йолдыз,
Ул очырган мамык
Ак фәрештә кебек.
Тузганаклы болын
Кичә сары иде.
Бүген иртән аны
Аклык китте күмеп.
Әй очыра җилгә
Тузганаклар илен —
Ак күлмәкле бер кыз
Ак фәрештә кебек.
Тузганаклы болын
Булырбыз бер без дә,
Безне күреп, гөлләр
Һаман торыр көлеп.
Мәңгелеккә алып
Китәр безне көз дә —
Очар безнең җаннар
Ак фәрештә кебек.
Мин туганда
Мин туганда, җирне моңга күмеп,
Сандугачлар сайрап торганнар…
Мин туганда, яшел яулык ябып,
Шаулап торган яшел урманнар…
Мин туганда, кырда игеннәрнең
Башаклары тула башлаган…
Мин туганда, яшел сыерчыклар
Су эчкәннәр безнең басмадан.
Мин туганда, кояш, түргә менеп,
Җылы нурын чәчкән дөньяга…
Мин туганда, җиләкләре пешеп,
Алсуланып киткән Җир-ана…
Мин туганда, чишмә челтерәве
Чыңлап торган яшел тугайда.
Мин туганда, кәрәзләре тулып,
Бал кортлары чәчәк җыйганнар.
Мин туганчы дөнья башка булган,
Мин дөньяга килгәч үзгәргән:
Каян килсен җиргә, мин булмагач,
Минем җанда туган йөз галәм.
Әй аллаһым!
Әй Аллаһым!
Кичер мине, кичер.
Догаларым кабул кылсаң икән!
Аз ялвардым Сиңа.
Артык иртә
Китәм бугай Рәхмәт үзәненнән.
Иртә китәм.
Әйе, артык иртә.
Кылып бетмәс инде бөтен догам.
Күңелемә ут бир, ләкин сакла,
Йа Ходаем, тәмуг утларыннан!
Әй Аллаһым!
Тагын бер кат кичер
Бәрәкәтле үтмәсә бу көнем.
Әгәр әмер итсәң,
Гарәфәнең
Үзәнендә мәңге калыр идем.
Иртә әле,
Әйе, бөтен догам
Өзелмәде әле үзәгемнән.
Мәңгелеккә диеп саубуллашып
Китә алмам Рәхмәт үзәненнән!
Җилләр сыман очып киләсең
Җилләр кебек очып киләсең,
Коңгырт чәчләреңне таратып.
Бер гомер дә бигрәк аз булыр,
Туя алмам сине яратып.
Җилләр булып очып киләсең —
Иләсләнер күңел бер дәвер.
Эх, каласы иде яшьлектә
Синең белән генә бергә-бер.
Эх, каласы иде яшьлектә,
Башка беркем белмәс сер илә.
Җилләр сыман очып киләсең
Сәгадәткә, җырга, сөюгә.
Җилләр мәңге тынмас син булган
Мәхәббәтле якты дөньяда.
Чәчләреңдә синең гүяки
Коңгырт төсле якты төн яна.
Очып-очып миңа киләсең,
Җилең генә китә кагылып.
