скачать книгу бесплатно
Сак-Сок итеп, азмы пар йөрәкне
Тараттың син, җимердең, хаин!
Сак-Сокны ил үзенең җаны белән
Ышыклавын сизмәдең ләкин…
Күпме генә яхшы күренмә син,
Эт сагалый сине капкада.
Күпме генә актан киенмә син,
Ә йөрәгең синең кап-кара.
Тәпиеңә дә хәтта ура, Яго,
Чолгау итеп ап-ак сатинны,
Ә аппагы ләкин халыкларның
Син түгел, ә кара Отелло.
Этләр йолка бостон балагыңны,
Укаларыңа карга тизәкли.
Ә укасыз Сәйдәшләре белән
Халык үзенең түрен бизәкли.
Синең «эш»ең канлы, керле, хаин,
Ә кер уыла, ә кан юыла.
Әнә шулай синең эзең калмый,
Әнә шулай исемең җуела.
Ни бер җыр юк сине юксынучы,
Ни бер көй юк сине сагынган.
Сине сагына бары көрән җәллад,
Кара козгын, ала саескан.
Син җил иктең, җилдән давыл үсте,
Ур инде, ур Син шул давылны!
Громоотводың кайда инде синең,
Яшен эзли шакшы җаныңны.
1955
«Азмы тапкыр таланды бу җаным…»
Азмы тапкыр таланды бу җаным,
Азмы минем гомер киселде,
Азмы тапкыр үлем карарлары
Рамкалады минем исемне.
Унбиш тапкыр үтеп киттем инде
Җир шарының орбитасын мин.
Сине тик беркайда очратмадым,
Табалмадым, табылмадың син.
Ә бит азмы тапкыр күкрәгеңә
Башкаемны куясым килде,
Маңгаемда синең иреннәрнең
Җылы сулышын тоясым килде.
Ераклатып безне үткәннәрдән
Әйләнәләр-әйләнәләр дә
Сагынуларын җанның күтәрәләр
Иң югары дәрәҗәләргә.
Орбитада – кояш, ай, йолдызлар.
Йөрәгемдә алып кайтырга
Рәсемеңне фәкать саклап калдым
Җаным белән бергә, җанымда…
«Бишбалтага килгән трамвайлардан…»
Бишбалтага килгән трамвайлардан
Төшеп калган таныш халыкны
Карап тора анда минем бүлмәм
Тәрәзәдәге гөлләр аркылы.
Гөлләр мине тиргәмәсләр дә бит,
Алар, – әйтик, телсез әйберләр…
Ә… бүлмәдә яшьләр көтәр мине,
Алар менә нәрсә әйтерләр.
Яшьләр анда – залга җыелганнар…
Алар инде сәгатьне карый…
Гадел сәгать анда сүз башларга
Ничә минут калганны саный.
Саный сәгать… Ләкин аңламый ул
Безнең ничек алга барганны, –
Кайбер эштә соңга калмас өчен,
Кайбер төштә соңга калганны.
Яшьләр алар үсәр, олыгаеп
Безнең сафка килеп җитәрләр…
Укырлар да шунда бу юлларны,
Укырлар да… гафу итәрләр.
Кояш инде түбәнәеп килә.
«Кайтыр инде… Кайтыр, – дип, – бәлки…»
Трамвайдан төшкән халыкларны
Карый-карый көтә гүяки…
Бишбалтага трамвай килде исә,
«Кайтты микән?..» дигән шикелле
Карыйсың да, гөлле тәрәзәкәй,
Күзәтәсең шулай син кемне?
Эшләр көтә мине Бишбалтада!
Алар, – әйтик, телсез әйберләр.
Кешеләр бар бит әле эш янында,
Яшьләр көтә мине Бишбалтада! –
Алар менә нәрсә әйтерләр?..
1955
«Сибелә чәчәк җилләрдә…»
Сибелә чәчәк җилләрдә.
Җилгә очкан чәчәк кебек
Сибелгәнбез илләргә.
Зәйтүн җиргә бөгелгән
Чәчәк җиңел түгелдән.
Безнең хәл дә аермасыз
Җирнең шушы гөленнән.
Гөлнең башлар июе –
Чәчәгем күп диюе.
Йөрәгемнең хәле шундый:
Чәчәк атты сөюе.
Гөлләр җиргә сөрлегә
Чәчәкләре көчлегә.
Мин дә шулай бөгелеп төштем
Шушы гөлләр төслегә.
Көннәр нурлыга бугай,
Гөлнең хәле бик уңай.
Гөлләр өчен кояш ничек,
Безгә дә ирек шулай.
Ис инде, җил, ис инде,
Сиреньнәрне сип инде.
Минем шул сиреньнәр кебек
Сибелер көнем ич инде.
Гөлем сыгылып төште бит,
Чәчәкләре көчле бик.
Әй бу сөю! Минем хәл дә
Шул гөл хәле төсле бит.
Үзебез кара… Йөзебез кара…
Күзем кара дим тагы.
Үзебез кара булсак та,
Әнкәбезнең аппагы…
Саубуллашыйм гөл белән,
Сибелә чәчәк җил белән.
Бер күрергә тилмергәннәр
Бер без түгел – ил белән.
Гөл көтә ай батканын,
Алсу таңнар атканын.
Гөлләр өчен кояш ничек,
Шундый миңа хатларың…
Кошлар сайрый гөлләрдә…
Мин сүз кушыйм кемнәргә?..
1955
«Иркәләнеп кояш нурында…»
Иркәләнеп кояш нурында,
Гамьсез генә, тыныч, тын гына
Яшь бер чыршы үсеп утыра
Урмандагы сукмак буенда.
Кар-бураннар өереп, кыш килде,
Бил тиңентен карга батырды,
Ботаклары башына атланып,
Җиргә бөкте чыршы факырны.
Буранлы җил хәтта екса да,
Әлегә бик авыр булса да,
Кояшлы яз барыбер киләчәк!
Чыршы моңа анык ышана.
Тоя җаны: якын ул көннәр,
Бу явыз кыш барыбер узачак.
Иңендәге карларны атып,
Кояшка ул кулын сузачак!..
1955
«…Атучының бары бәбәге зур…»
…Атучының бары бәбәге зур,
Җаны – куян, күсе, кечкенә.
Ә бу кешеләр бары да Сусанинны,
Җәлилләрне искә төшерә.
Өчәү иде алар, атылачаклар. Т
ик кечесе алдан җитеште:
Атылачак төшкә барып басты,
