скачать книгу бесплатно
Чунки ёмонга ҳам йўқдир қасдлари,
Эй, она юртимнинг журналистлари.
Телеканаллар бу – кўзларга кўзгу,
Радио ҳам тилу сўзларга кўзгу,
Интернет, планшет, шиддатли туйғу,
Янги газетанинг бўёқ, ислари,
Гулдан муаттар дер, журналистлари.
Уйғоқсиз, ҳушёрсиз, жонсарак жонсиз,
Сиз янги тарихга, янги имконсиз,
Сиз сўздан яралган Ўзбекистонсиз,
Сизсиз ҳақиқатнинг содиқ дўстлари,
Эй, она юртимнинг журналистлари.
ЭСКИ ЁЛҒОН
Қаршингда турибди янги ҳақиқат,
Изингдан келади эски ёлғон ҳам.
Эҳ, улардан қочиб бўлмайди фақат,
Ахир ўзимиз-ку, берган-олғон ҳам.
Кўксингда юз очган виждон ойнаси,
Дунё кирларидан кўп хира тортган.
Кўнгил янги ҳақиқатнинг ташнаси,
Эски ёлғонларнинг қуёши ботган.
Умид чиройидан таралган ёғду,
Ростнинг рухсорида ял-ял ёнади.
Унутма, ёлғон бу – шайтоний жоду,
Одам ундан тонса, олам тонади.
АҚЛ ЖАНГИ
Яшаш – кураш, Яратган билар,
Майдон кимни кимга тенглади.
Мардлар жангда ғалаба қилар,
Оқил эса жангсиз енгади.
Ҳикматлар кўп қадимдан қолган,
Одамизод тинчлик хумори.
Инсон толса, урушдан толган,
Ақл жанги – тинчлик тумори.
ТАРИХ
Азамат Зиёга
Мен кўнглим тубида бир тилак кўрдим,
Ўтмиш кўзгусида келажак кўрдим.
Ўтмишига мудом тош отганларни,
Бошдаги қуёшин ботажак кўрдим.
Тарих остонангга тўкилган дарддир,
Тарих чок-чокидан сўкилган дарддир.
Бегонапарварлар ичингда бўлса,
Тарих ўзлигидан ўкинган дарддир.
Тарихнинг тошидир миллат золими,
Тарихнинг тумори миллат олими.
Шукрким, ўзбекнинг улуғлари кўп,
Ҳеч ким кўролмади Алпнинг “дол”ини.
ГИНА ТЕРСИН
Ким кўролмас ўз-ўзини,
Кўр қилгандир қалб кўзини.
Яна унинг фожиаси
Ибрати йўқ бир сўзининг.
Ўзида йўқ, нима берсин,
Изида йўқ, нима берсин?
Алам қилса, тилин тишлаб,
Ўз-ўзидан гина терсин.
АҚЛИ ХУШ
Бу ҳикмат ҳам бобомеросдир,
Тилингни ақлингдан ўздирма.
Шу сўзим ҳам ҳикматга хосдир –
Ишончинг гумонда тўздирма.
Мен дилимни юлиб айтмадим,
Кимлардандир кулиб айтмадим.
Бир эзгулик олдга чорласа.
Елдек елдим, ортга қайтмадим.
Ақл отлиқ чавандозга боқ,
Тулпорни юраги бошқарар.
Ким йўлинггга ёқса бир чироқ,
Юрагин тилаги бошқарар.
Неки айтсам, ёниблар айтдим,
Аввал ўзим қониблар айтдим.
Ақли ҳушнинг баридан тутиб,
Ақли тилдан тониблар айтдим.
ҚАЛБ ДАВОСИ
Аввал қалбинг давола, дўстим,
Тананг бир оз кутиб туради.
Арчар чоғинг пиёзнинг пўстин
Заҳрин ичга ютиб туради.
Қараб кўргин қалбинг қатини,
Сен гумоннинг кулини қоққин.
Тутмоқ бўлсанг бургут патини,
Сен ишончнинг ўтини ёққин.
Бутун олам акси зиёси,
Қалб кўзида гул бўлар экан.
Гар тингласанг тананг нидоси,
Нафс измига қул бўлар экан.
Аввал қалбинг давола, дўстим,
Майли, тананг кутиблар толсин.
Арчаётганда пиёзнинг пўстин,
Одам пиёз ибратин олсин.
ЁШЛИК
Кучинг билагингда турибди, болам,
Муҳими, одамлар сенга ишонсин.
Дилдаги шодлигим, кўздаги жолам,
Сенга боққан замон қалблар қувонсин.
Сен босган изимда кўз очган булоқ,
Умрим йўлларида оппоқ тилагим.
Кексайиб боряпман тизимда титроқ,
Болишни қўмсайди энди курагим.
