скачать книгу бесплатно
Бизким – Ўзбекистон дилбандларимиз!
Ҳар йигит ўз элин гавҳари бўлсин,
Эр-йигитнинг элга айтари бўлсин.
МАҲАЛЛА
Қадимий қадриятлар қадримизнинг қалқони,
Аждодлардан мерос бу, айтсак арзир баралла.
Меҳнат билан яралгай, кўкдан тушмас эл шони,
Ўзбекистон таянчи – озод, обод маҳалла!
Оқибат остонаси, меҳримиз кошонаси,
Бунда қирққа бўлингай бир майизнинг донаси,
Ўзбекнинг момолари хушдуо парвонаси,
Ўзбекистон таянчи – озод, обод маҳалла!
Боғларга орзу эрур тоғнинг гулу лоласи,
Уммонларга соғинчдир, жилғаси, шалоласи,
Абдулла Қодирий ҳам маҳалланинг боласи,
Ўзбекистон таянчи – озод, обод маҳалла!
Қўни-қўшни деган сўз ўзбегимнинг жонидир,
Оқсоқол ислоҳатчи, жонфидо кайвонидир,
Бир бўлиб, бир мушт бўлиб жипслашмоқ онидир,
Ўзбекистон таянчи – озод, обод маҳалла!
Одамзод яралибди, қаторда қадрин кутган,
Қайси давлат халқим деб, темирдан “дафтар” тутган,
Бизнинг юртда Юртбоши элига барин тутган,
Ўзбекистон таянчи озод, обод маҳалла!
“Обод қишлоқ” осмонин турнаси аримагай,
Маҳалла аҳли якдил, ёмонлик даримагай,
Уйида бахти борлар юз ёшда қаримагай,
Ўзбекистон таянчи – озод, обод маҳалла!
ҚУВОНЧЛАРИ ҚЎШ КЕЛДИ
Қозоқ қардошим, десам, қулочим қанотланар,
Қадим қадриятлардан юрагим қувватланар,
Навоий, Абай руҳи тиловатдан шодланар,
Туркий деган номи бир ўзбек билан қозоқнинг,
Каломи, саломи бир ўзбек билан қозоқнинг.
Дўмбирани чертишни қозоқдек қийган борми,
Ўзбек танбур чертганда кўз ёшин тийган борми,
Ўтмишига бир боқинг, улардек куйган борми?
Тарихдан даъвоси бир ўзбек билан қозоқнинг,
Оҳ чекса, жафоси бир ўзбек билан қозоқнинг.
Қозоқнинг дили дарё, Ғарбда Волга дарёси,
Қозоқнинг кўкси тоғдир, Шарқда Олтой дунёси,
Бир ёнида таралар Ўзбекистон зиёси,
Саҳроси, ери туташ ўзбек билан қозоқнинг,
Қалбида қўри туташ ўзбек билан қозоқнинг.
Омонгелди қозоқнинг эрки учун жон тиккан,
Жалолиддин мангуга ўзбек бўлиб шон тиккан,
Ғафуру Собитлари меҳр отлиқ дон эккан,
Ўлану шеъри бирдир ўзбек билан қозоқнинг,
Ниятда нури бирдир ўзбек билан қозоқнинг.
Қозоқларнинг қизлари оташқалб, куюк бўлган,
Ўзбекларнинг қизлари Кумушдек суюк бўлган,
Чунки ўзбек, қозоқнинг онаси буюк бўлган,
Оталари орлидир ўзбек билан қозоқнинг,
Сафи доим норлидир ўзбек билан қозоқнинг.
Йўллардан ҳам кўнгилдан тўрлар олиб ташланди,
Қадим қадр тикланиб, кўзлар жиқ-жиқ ёшланди,
Дастурхонда бешбармоқ, паловтўра ошланди,
Қувончлари қўш келди ўзбек билан қозоқнинг,
Меҳмонлари хуш келди ўзбек билан қозоқнинг.
ДЎСТЛИК МАДҲИ
“Ўзбек” деса, тожигим тотган каби асалдан,
“Тожик” десам, тилимдан бол томади азалдан.
Аждодлари дарддошдир, авлодлари елкадош,
Навоий наво олган Жомий битган ғазалдан.
Ер десанг, ери туташ, бошида осмони бир,
Минг-минг йиллардан буён орзую армони бир.
Тинчлиги туморидир, баракаси – бахтидан,
Асраб яшар бир-бирин, қадрига қалқони бир.
Кафтларин хуш дуога доим бирга очганлар,
Бир-бирларин йўлига меҳрдан нур сочганлар.
Етти ўлчаб бир кесган улуғ доноларидек,
Мушкуларини мудом кенгаш билан ечганлар.
Бир келида буғдойин бирга янчган момолар,
Бир дарёнинг сувини бўлиб ичган боболар.
Ҳурлигидан шодумон, замон билан ҳамнафас,
Икки халқнинг тилида янграмоқда наволар.
“Ўзбек” деса тожигим тотган каби асалдан,
“Тожик” десам, тилимдан бол томади азалдан.
Бу янги Ўзбекистон, бу янги Тожикистон,
Янги дўстлик тарихи ёзилмоқда зарҳалдан!
ҚАРДОШЛАР
Бу дунёни асраб бўлмас кўз ёш билан,
Тонг жамоли кулиб чиққан қуёш билан.
Халқлар асли халқ бўлгайдир қардош билан,
Ўзбекистон, деб санасам беш бармоғимни,
Кўрдим туркман, тожик, қирғиз, қозоғимни
Аждодлари қондош бўлган, жондош бўлган,
Тил мулкида, дил мулкида сирдош бўлган,
Бир-бирига кўнгил берган, бардош бўлган,
Дунё билар бобомерос сабоғимни,
Ўзбек, туркман, тожик, қирғиз, қозоғимни.
Ғафур Ғулом, Турсунзода, Собит Муқон,
Айтишувда бир-биридан бўлган чаққон,
Адабиёт она бўлиб бирга туққан,
Қадрлайман қадриятим, қароғимни,
Ўзбек, туркман, тожик, қирғиз, қозоғимни.
Ойлар ойни, йиллари йилни қувиб ўтиб,
Ҳақ ёр бўлди, ҳурриятни олди кутиб.
Бир-бирига қучоқ очди гуллар тутиб,
Ўзбекман деб санасам беш бармоғимни,
