скачать книгу бесплатно
Ансы әнә Ризван байның сүзе.
Аның башында – шеш.
Хәер, андамыни эш?
Эш әле безнең Мыраубайда, –
Кереп китте урманга,
Нишләр хәзер ул анда?
Урман бит ул – чытырман,
Ул чытырман төбенә
Аю кереп утырган.
Ул анда – гөбернатыр,
Үзен саный иң батыр,
Аның кулына ләксәң,
Кабыргаларың ватар.
Анда юл да юк такыр,
Чокыр да чакыр,
Чокырда Бүре ятар,
Түмгәктә Төлке ятар.
Туннары матур,
Үзләре батыр,
Тешләре – пычак,
Һи, малай, аларны күрсәң!
Уйный, ди, күзләре елтыр да ялтыр…
Йә аларны җиңәсең,
Йә син үзең үләсең.
Менә кайда ул зур эш!
Нишләгән Мырау батыр?
Хәер лә,
Безнең песи дә төшеп калганнардан түгел,
Бер эш кылыр, күр дә тор!
Бу әле – әкиятнең баласы,
Алда булыр анасы.
Әкиятнең анасы юан,
Кызы нечкә,
Бүген алар как коялар мичтә, –
Аларын сөйләрмен иртәгә кичкә.
АЛТЫНЧЫ МАҖАРА
Мыраубайның ничек итеп Аю-Бүреләрне җиңгәне
– Сөйлә, абый, шул Мырауны безгә тагын,
Ул бик кызык. Сөйлә тагын калган ягын.
– Сөйләр идем сөйләвен мин калганын да,
Бер бик кызык маҗарасы бар барын да…
Сез бит әнә кыбырдыйсыз, тик тормыйсыз,
Песи булып шып-шым гына утырмыйсыз!
– Юк, юк, абый, тын торабыз, сөйлә, сөйлә!
