скачать книгу бесплатно
Алда өч юл – әкияттәге кебек…
Бәхетлесен, дидек, кем сайлар?
…Юл өзелде… Сугыш… Яуга китте
Мылтык буе уйчан малайлар.
Тешне кысып, без көрәшкә чыктык
Беренчеләр булып мәйданга.
Үтте сугыш, йөрәкләрне таптап,
Күмеп безне яшькә һәм данга.
…Чаба атлар – тормыш Сабан туе!
Кемнәр кыю? – Билдән алышыйк!
Малайларның йөрәк түрендәге
Батырлыкны эзләп табышыйк!
На Сабантуе жизни
За кушаки схватив друг друга,
мы вышли первыми на круг.
Кружит майдан, но сбиться с круга
не даст земля, старинный друг.
Несправедливость не терпели
по молодости, как Джалиль,
мир обошли и песни пели,
не жалуясь на шторм и штиль.
И вот, как в сказке, три дороги,
а дальше – грозный горизонт.
И мальчики, полны тревоги,
с винтовку ростом, шли на фронт.
Мы шли по водам и по сушам,
Среди полыни и крапив.
Прошла война по нашим душам,
слезами славу окропив.
А кони скачут – жизнь ярится!
Кто смел? Хватайся за кушак!
Суть Сабантуя – претвориться
в мужчину парню, только так.
Дисбе
Әбиемә багышлыйм
Орчык тартып, әби җеп эрләде,
Эрли-эрли, җырын җырлады:
«Йон бәйләгән кабам кояш кебек,
Орчык җебем – кояш нурлары…»
Әби, әби, синең истәлекне
Ничек кенә инде яңартыйм?!
Кулларымда синең серле дисбең,
Күз алдымда җылы мич артың…
Минем әткәй – синең шахтёр улың,
Зур Исмәгыйль аның исеме, —
Күчтәнәчкә җимеш алып кайткан,
Төшләреннән җыйган дисбеңне.
Шул дисбеңне тартып ялваргансың,
Нык булсын дип шахта терәве.
Теләкләрең кабул булган синең…
Әле дә тибә әткәм йөрәге.
Сугыш килгән. Шул дисбеңне тартып,
Син озатып аны калгансың,
Күз яшенә манма сүзләреңне
Ишеткән тик яшел намазлык.
Әткәй хәзер телевизор карый,
Алланы ул бераз оныткан.
Тик шулай да сине онытмаган,
Кабереңә каен утырткан.
Күз яшьләрең сеңгән намазлыкны
Яшереп куйган сандык төбенә.
Искә төшкән саен алып карый,
…Ул кадәр үк «көфер» түгел лә.
Кулларыма серле дисбең тотып,
Мич артында уйлап утырам…
Мич елый да елый, әллә инде
Эченә кайгы кереп утырган.
Минем хәзер, әби, үз иманым,
Минем, әби, хәзер үз Аллам…
Тик шулай да, кайгы килгән чакта,
Кулга дисбең алып уйланам.
Йорт салыгыз, уллар үстерегез,
Бәхет керсен, дидең, өйләргә…
Насыйп булсын, дидең, туган җирдә
Буразнага ятып үләргә.
Иген чәчмим, әби, ачуланма,
Бер «җилкуар» шунда, җыр язам.
Ә җыр язу шулкадәрле авыр,
Җибәрми ул, алса бугаздан.
Дисбең исән… Күрсәң иде, әби,
Дөнья хәзер ничек үзгәргән…
Ә мин һаман тугрылыклы сиңа:
Дисбе тезәм, әби, сүзләрдән.
Чётки
Памяти бабушки
Твой светлый образ
ясно, чётко
Запечатлён в моей судьбе.
Отполированные чётки
Напоминают о тебе…
Твой сын, шахтёр,
в земле глубокой
И днём и ночью соль рубил.
Из фиников, плодов Востока,
Тебе он чётки смастерил.
Перебирая чётки эти,
Молила Бога ты всегда,
Чтобы канат у шахтной клети
Не оборвался никогда.
Случались дни крутых событий…
И, силясь одолеть беду,
В твоих руках по тонкой нити
Метались чётки, как в бреду.
Они ль спасли отца-солдата
В огне войны?
Конечно, нет.
Но каждая лихая дата
На чётках оставляла след.
Минули годы торопливо…
Я не забуду ничего.
Отцом посаженная ива
Склоняет ветви молчаливо
У изголовья твоего…
Горит огонь в старинной печи,
Не нарушая в доме тишь.
И ты со мной заводишь речи,
Под шёпот чёток говоришь:
«Сруби свой дом.
Пусть сын родится.
Пусть радость вселится в твой дом.
А если умереть случится —
То в день, заполненный трудом…»
Прости меня:
я хлеб не сею,
Не добываю в шахте соль.
Я песни лишь слагать умею,
И то – когда подступит боль.
И эти песни, словно чётки,
Напоминают о тебе.
Твой светлый образ
ясно, чётко
Запечатлён в моей судьбе.
Елмайсын сабыйлар
Агара, чалара әнием чәчләре…
Агармый тик кайгы карасы.
Мәйданда Мәңгелек ут яна,
Ул – минем йөрәгем ярасы.
Мин беләм: бары тик бер адым
Кайгылар, бәхетләр арасы.
Менә шул мәңгелек арада
Сулкылдый йөрәгем ярасы.
Бәхетләр ягына юл тотып,
Безгә бит әле күп барасы.
Сабыйлар елмайса дөньяда,
Төзәлер йөрәгем ярасы.
Пусть улыбаются дети
Светлеют пряди наших матерей,
А горя цвет вовеки чёрным будет.
Горит огонь в ладонях площадей,
Он боль в моём тревожном сердце будит.
Беду и счастье разделяет шаг.
Да, это так. Так говорят в народе.
И этот шаг нельзя пройти никак,
Чтоб не изранить сердце по дороге.
Но не страшны беда мне и гроза,
Пока под небом голубой Вселенной
Я буду видеть детские глаза,
Наполненные смехом и весельем.
