скачать книгу бесплатно
Чәчәкле августны!
Октябрь, 1960
«Бу хикмәтне – мәхәббәтне –…»
Бу хикмәтне – мәхәббәтне –
Кемнәр чыгарган икән?
Яндыра бит, көйдерә бит,
Ничек чыдарга икән?
Утырса да китсә йөрәк
Мурман корабларына,
Боз тауларын эретәчәк
Котып тарафларында.
Җитәр, йөрәк, сабыр кирәк,
Ташла януларыңны.
Күрәсеңдер, яна-яна
Нигә калуларымны? –
Бу хикмәтне – мәхәббәтне –
Кемнәр чыгарды икән?
Чыгарганнар чыдаганнар,
Без дә чыдарбыз микән?!
Янып-көеп беттем инде,
Тагын янасы микән?
Әллә инде бу яклардан
Башны аласы микән?
Әйдә, йөрәк, китик әле
Төньяк корабларында,
Боз тауларын эретергә
Котып тарафларында.
1960
«Бу якларның алсу төннәрендә…»
Бу якларның алсу төннәрендә,
Ал каеннар күләгәсендә
Онытылырга инде мөмкин дисәм,
Искә төшеп йөдәтәсең лә,
Искә төшеп…
Син калдырган кына кайсы икән?
Кайсы өйләр тәрәзәсендә?..
Илемдәге барлык гөлләр аша
Искә төшеп йөдәтәсең лә,
Искә төшеп…
1960
КЕМ БАР ИКӘН СИНЕ ЮКСЫНМАГАН?
Бертавыштан сөя сине халык,
Бертавыштан сине ярата.
Мәхәббәттән, юксынудан бүтән
Бер сүз дә юк сиңа карата…
Юк, шулай да шелтәлим мин сине,
Өзелеп, сагынып искә алганда,
Киләчәккә, Такташ, мәңгелеккә
Шундый иртә китеп барганга…
Кырыс кебек идем ләбаса мин.
Нык идем,
Күп иде хисләрем,
Хәзер менә
Син юккамы, Такташ,
Ятимгәме –
Әллә нишләдем.
Хәзер менә һәр өй, һәр йорт өчен
Тыныч көннәр җиткән чорларда,
Вакыт-вакыт
Күңел йомшара да,
Дәфтәр бите яшькә чылана…
Әй талантлы, олы, бөек халкым!
Кабул итче тик бер сорауны:
Бирсәнә син безнең сафка тагын
Бирсәнә бер Такташ сыманны!..
1960
ТУРАЙ
Какты бераз тормыш, сукты бераз,
Акыл да ул бирде, гыйбрәт тә.
Онытырга аны кирәктер дә –
Эзләр калган, эзләр йөрәктә.
Яралы мин. Һаваны мин, димәк,
Аз-маз гына, әйтик, чамалыйм.
Сылу сеңелем, чая энем, сезгә
Васыятьнедер, бәлки, язам мин.
Хет чукын син: тормыш – диалектик,
Тик аныңча гомер сөрәбез.
Йөрәкләрдә нинди байлык барын,
Җанлы ич без, барыбер сизәбез.
Юк, формаңны – тышкы якны түгел,
Эчтәлекне сакла, эчеңне!
Киләчәк ул китергәнне көтә,
Яратмый ул буш кул кешене.
Какты безне заман, сукты бераз,
Прививка да бирде гыйбрәткә.
Кагар, – абынма син, – китәр; эзе,
Тирән эзе калыр йөрәктә,–
Гыйбрәт булыр сиңа, кирәктә.
1960
ҮЗЕ БЕР ГОМЕР
Беребез дә безнең, оланнар,
Хәмернең колы түгел.
Тик алга куйган ризыктан
Берәү дә олы түгел.
Бүген без гамьне дә зарны
Тышкары атыйк әле:
Бу хәләл ашның-ризыкның
Тәмнәрен татыйк әле.
Гомернең шундый кадерле,
Хәерле кичәләре,
«Мең дә бер кичә» шикелле,
Шигырьгә күчәр әле.
Безнең бу гөрләп утыру –
Үзе бер гомер бит ул.
Җәннәткә кергәч тә әле,
Төшләргә керер бит ул.
КАЗАН ТУРЫНДА ҖЫРЛАР
Юл ташларына
Яфрак коела,
Аккошлар инде
Юлга җыена.
Киткән кошларга
Адреслар бирсәм,
Идел буеннан
Узарлар микән?
И нурлы Казан –
Туган ил төсе,
Синең ташларда
Бабайлар эзе.
Алсу Алтайда,
Зәңгәр Байкалда
Истә син, Казан,
Истә һәркайда.
И якты Казан,
Синең нурларың –
Кыйбласы безнең
Озын юлларның.
Кем кайтмый калыр
Туган иленә?
Кошлар да кайта
Үскән җиренә.
Еракта да син
Йөрәккә якын;
Торган җир – көмеш,
Туган җир – алтын.
Туган җир якын!
Туган тел якын!
«Килеп чыктың тагын юлыма син…»
Килеп чыктың тагын юлыма син,
Күктән иңгән зәңгәр нур сыман.
Кем сиңа мин? Нинди аермам бар
Очрап калган гади юлчыдан?
Нәфис кулың минем авыр учта,
Сибелә җанга якты нурларың.
Кайгыртасың: «Хәлең ничек?» – дисең.
Ни диим соң? – «Әйбәт, туганым…»
Гадәтемчә, уйлап тормый гына
Әйтәмендер сиңа боларны.
Шәйлисеңдер әрнү, гамьнәремне,
Чалларыма кунган моңнарны?
…Арыш эчләреннән миңа таба
Алсу нурлар сузылып килгәндәй,
Юлларыма чыгып хәл сорыйсың,
«Гамьнәреңне бүлеш…» дигәндәй.
