скачать книгу бесплатно
Онытма: елады монда Гаташың,
Агыйделнең кочып изге ак ташын…
«Әкияттәге өч патша кызы, гүя…»
Әкияттәге өч патша кызы, гүя
Утыра идегез тәрәз янында,
«Шәмдәлләрдә утлар» яндымы ул кич,
Әллә ялкын иде гашыйк җанымда?
Матурлыкның таҗлы өч кызы, гүя
Татар өметенең өч ак нуры Сез, —
Моң-бәхетегез булсын халкыма тоташ, —
Җаныгыз ил гаменнән аерылгысыз!
Өч карашны тоям, өч холык-фигыль,
Фал китабымда – өч язмыш иясен…
Синең туган көнең бу, йолдызым! Тик
Өчегезгә дә килә баш иясем!
Әкиятләрдән мирас гүя бүгенгә —
Өч алтын алма сез хыял бакчамда.
Мин җаваплы сезнең өчен: сакта мин,
Бирмәм ятларга, кем капка какса да…
Өчегезгә атап язган җырым, яр!
Ошар микән ул апаңа, сеңлеңә? —
Алларына хистән мин энҗе чәчтем,
Юл күрсәтер, бәлки, алар күңелеңә?
Сезгә бу җыр – Сиңа, Апаң, Сеңлеңә…
«Сәламнәрем сезгә – өч кыз туганга!..»
Сәламнәрем сезгә – өч кыз туганга!
Сандугач чакырып, таңнар туганда,
Кайсыгыз йокысыз моңая анда?
Кайсыгыз тәрәзә ачкан дөньяга? —
Сәламнәрем сезгә – өч кыз туганга!
Сандугач уяткан таң сызылганда
Яз сулышын тоясыздыр дөньяда.
Бакчагызда нинди яктылык анда? —
Туй күлмәге киеп, алмагачлар да
Тәрәзәгезгә киләме таңнарда?
Кайсыгыз йокысыз моңая анда?
Яшьлек күзләре язларда уяу ла.
Күзләрдән күчә җаннарга сорау да,
Җавабы табылыр, бәлки, бу айда —
Гөлгә охшап, җан ачылган язларда.
Кайсыгыз тәрәзә ачты дөньяга?
Керә матурлык – гүяки нур ага.
Миндә дә, ниһаять, илһам уяна! —
Чакыру авазы ишетәм юлларда,
Миндә дә бит бар тәрәзә дөньяга!
Бу – рәхмәтем минем өч кыз туганга,
Юлым беркөнне сезгә тап булганга.
Шул бәхеттән исереп айнымаганга,
Гаташ тагын гашыйк булды дөньяга,
Ә хисләре сезгә – өч кыз туганга!
«Ниндидер төпсез коеда калганмы…»
Ниндидер төпсез коеда калганмы
Яшьлек ядкярең – бәһасез балдагың?
Төштең, эзләп, нинди уй чоңгылына,
Алып чыгыйм сине, кереп анда мин?
Табылырмы җуйган балдагың кабат?
Йөзеңә көләч яз нуры кайтырмы?
Яшерен сереңә – күңелеңә тимичә,
Яратырга телимен син матурны.
Оныттырыйм – дәва булыйм яраңа,
Гашыйк җыры биеккә дәшсен сине.
Әйт, ничегрәк коткарыйм уй-упкыннан,
Кайтарыйм синең шат, гамьсез хисеңне?
Ниндидер тирән коеда калган күк
Әллә күңелең синең, әллә балдагың —
Табармынмы? Бүген мин ул упкында
Аздан гына үзем торып калмадым.
Яшьлегем яктысын күрдем анда мин!
«Яшь яр, миңа нигә ишегең бикле?..»
Яшь яр, миңа нигә ишегең бикле?
Ачылмасмы – көтсәм дә таңга тикле?
Әллә бәхетемнең киче дә җиттеме?
Күңел көнем әллә үтеп тә китте?
Яшьлекнеңме ишеге җанга бикле?
Ялынырга, бәлки? Кайчанга тикле?
…Хисләр язы, ул син идең түгелме? —
Җәем үтеп, әллә көзләр дә җитте?
Яшәүгә дә ишек бер булыр бикле:
Сиздермичә куярлар авыр бикне.
Бәхет хисең җуйсаң, гомер дә үтәр,
Бәхет – нәкъ синең сөю… ник тиз бетте?
Ишегең, дөнья, китсәк без, гел бикле:
Ачылмас ул мәхшәр көненә тикле.
Җанына кертми елатсын бүген яр, —
Яшәү – бәхет! Үкенеч: гомер чикле.
Әйтче син, яр! Ни фал: ишегең бикле?!
«Гаебем синең алда зур: чал чәчем…»
Гаебем синең алда зур: чал чәчем —
Сөеп шактый яшәдем җирдә, яшим…
«Мәхәббәт җәмал[3 - Җәмал – матурлык, гүзәллек.] сорамый» дигәннәр,
Сорамыйдыр шулай ук йөрәк яшен?!
Сагышлымын ләкин: җанның бар моңы —
Табигый, бик татлы ул – яшь яр моңы!
Гаебем синең алда шул: олыгаю…
Кайсы урманга озатыйм «аю» ны?
Көләдер күк миннән Җир, күрәдер күк:
– Тиңме сиңа яшь йолдыз? – диядер күк…
Яшәргә ашкынган, сөяргә ашыккан
Гомер инде «ялгыш» ын сизәдер күк…
Гаебем шул: яшь матурны күргәнмен,
Чал башны игәнмен аңа – сөйгәнмен…
Бәс, иелә, хәтта тезләнә алгач,
Каткан карт агач та түгел икәнмен!
Әллә җанны юкка кыйныйм микән мин?!
«Ник шулкадәр уйлыйм мин синең хакта?..»
Ник шулкадәр уйлыйм мин синең хакта?
Уйларымнан исереп, елыйм хәтта!
Җаннан таша моңнар, җырлар агыла,
Иң бәхетле Җирдә миндер шул чакта!
Мин шулкадәр еш уйлыйм синең хакта!
Ходайдан, дим, син бүләктер хәятка.
Мондый бәхеткә ни өчен лаек мин? —
Гашыйкларга вәзир дә түгел хәтта…
Мин шулкадәр саф уйлыйм синең хакта! —
Шул сафлыкны дөньяда тоям хәтта.
Тик матурлык күрәм аның эчендә:
Карасы бардыр – табынам тик акка!
Мин шулкадәр уйлыймын синең хакта —
Килерсең күк син дә минем халәткә…
Шул халәт өчен мин үләргә риза, – тик
Мәңге яшәргә телим синең хакка!
Йә, үзең соң ни әйтерсең бу хакта?!
«Кайт тагын да шигыремә май кичендә!..»
Кайт тагын да шигыремә май кичендә!
Вагыйф[4 - Вагыйф – азәрбайҗан шагыйре.] ны яттан сөйләвең исемдә,
«Күпләрне оныттым бугай» дисең дә
Яшисең син төрки моңнар өчен дә…
Кайт яңа шигыремә май кичендә!
Сагынып сине, лаләләр күз ача,
Казанда нәркисләр хәлеңне сораша.
Яшел яз! Йөрәкләр серләшә очрашса
(Карт күңел гөле дә үрелә Кояшка?),
Кайт: сине сагынган гөлләр күз ача…
Булса да уеңда диңгез, фонтаннар…
Ак шомыртлар – илдә, түгел анарлар.
Саф татарча яңгырап, аһәңсазлар,
Гашыйк җырын сиңа җиткерсен алар, —
Ә Казанда сагыну хисен – фонтаннар.
Килде чәчәк ату вакты кешегә! —
Суытса да кинәт, күңел төшермә,
Кырау төшермә тик бәхет хисеңә!
Җилгә әйт, кагылса ут-чәчеңә,
Исен китерсен сагынган кешеңә!
Кайт Казанга – шигыремә! – май кичендә,
Вагыйфка гашыйк итәрсең мине дә,
Йөрик шигъри лаләләр, моң эчендә,
Тугры булып төрки дөнья хисенә
Казанымда – гаҗәеп май кичендә!
«Гүя айнып китте җырым…»
Гүя айнып китте җырым:
Кем әле илһамчысы?
Багышланды кемгә – җанда
Яшемнең соң тамчысы?
Тәкәббер салкын ярнымы ул
Аңлар дип җан ышанган?
