скачать книгу бесплатно
Сез дә исән-сау торыгыз,
Без дә исән-сау йөрик!
Бусага аша узганда,
Моңны кая куярга?
Адашыпмы, тарыйм кинәт
Мәгънәле дә, мәгънәсез дә,
Мәгънәле дә уйларга:
Шундый мәл тотар
якадан, —
Саубуллашкан чактагы
Җөмләләрне кабатларбыз
Бәхилләшкәндә тагы…
Көзгеләрнең йөзен каплап,
Догада кузгалырбыз…
Сызган җан – тузган
төенчек,
Җанга нәрсә салган булсак,
Юлга шуны алырбыз.
Хафаланырга язмасын:
Килдек нигә?
Киттек ник?
Яхшы сүздә, бәни җиһан,
Сез дә исән-сау калыгыз,
Без дә озак интекмик!
Көннәр берсеннән-берсе ак,
Сафлык, муллык бу
йортта.
Иләс хисләр тамырдагы
Яшәү сутын куерта.
Шуңадырмы, кушылганда
Мәгыйшәт тыз-бызына,
Күңелгә җылылык иңә:
Бәхилләшмибез бит әле,
Бәхилләшмибез бит әле,
Саубуллашабыз гына.
Сәвилә җыры
(«Cихерче» дән)
Миңа, беләм,
Берни, берни булмас.
Бергә чакка мәңге кайтмам да!
Йөрәк тамырында шыткан хисем
Бозлы төер булып катканда —
Ыңгырашмам хәтта,
Көрсенмәм дә,
Ни кичерәм хәзер – белмәссең…
Син язымнан чыгып киткән чакта,
Эчтән элеп ишек келәсен.
Җаннан үткән җылы оран гына
Килеп җитәр салкын җилләрдә:
Син китмисең, диеп, юк, китмисең,
Син китмисең, диеп, юк, иреккә
Үзем сине шулай җибәрәм!
Миңа – бел син! —
Берни, берни булмас!
Иренемне тешләп түзәрмен…
Итекләрең баскан язым гына
Танымаслык булып үзгәрер.
«Күп ертылды йөрәк…»
Күп ертылды йөрәк —
Саклап кына
Туздырырга юкса теләдем.
Җөе ничә купкан яраларны
Энә күзләп кабат тегәмен.
Чукыныплар китсен шәхес, иҗат,
Уймак чокырына сыйган дан! —
Мондый чакта куеныңа сеңеп
Җуеласы килә дөньядан.
Һәр яңа көн – яңа сугыш кыры,
Яңа көрәш.
Азмы көрәштем?!
Хәзер аңлыйм: гомер буе булган
Тик җил тегермәне —
Көндәшем.
Үз галәмен корып,
Нигездән үк
Ялгышуын күргәч, соң гына,
Гаҗәпмени – үгез егар егет
Кузый кадәр кызга сыгына.
Мондый чакта кәеф – челпәрәмә,
Күңел – китек, хәлләр – чамалы.
Кул тидерсәң, авыртуым кимер,
Тының өрсәң, җаным ямалыр.
Кашларымны сыйпа,
Үп чигәмнән.
Язылмаган күпме җыр тулы
Йөрәгемдә – ертык…
Әмма беләм:
Тибәр чакта әле ертылыр!
Без батырып тегәрмен яңадан,
Җәрәхәте ятсын кырык буй, —
Мине берни куркытмый…
Син барда
Икеләтә берни куркытмый!
Бүрелек[5 - «Ак бүре» операсыннан үзгәртелде.]
(Мәҗүси җыр)
И ыруым!
Күпме гомер менә
Ерак тарихыңа үрелеп,
Нәсел очы – бүре, дисең дә бит…
Күпме калды икән бүрелек?
Беләм:
Күк астында яткан дала —
Газиз җире аның —
Тумыштан.
Шуны яклап, ул җиңүгә кадәр
Йә үлемгә кадәр сугыша…
Аның рухы корыч,
Иманы нык —
Иманы бер аның:
«Хөр яшә!»
Шуны даулап, ул җиңүгә кадәр
Йә үлемгә кадәр көрәшә…
Беләм:
Горур килеш яшәү —
Мөмкин! —
Намусыңны вак-вак ертмыйча…
Курку да юк һәм җиңелү дә юк
Тешләре сау соры ерткычка!
Ә без ни соң?! —
Тәңре күптән, ахры,
Җирне бүрелектән тазартты:
Бүре хисе бетеп бара, димәк,
Бетеп бара җанда Азатлык…
Тик улыйбыз Айга – ярсып-ярсып! —
Сагынып,
карлыгып,
зарыгып!
Ватаныңны чәйнәп,
Иренмичә
Тибеп китә һәрбер сарыгы —
Баш иябез…
Ырламыйбыз хәтта —
Калдык бары тамак кыруга…
Ә бит курку һәм җиңелү – язык,
Бүрткән тамырларда шыгрым тулы
Бүре каны аккан ыруга…
Вакыт җәнаплары
Шабыр тирдә Кеше – дөнья куа,
Кызулана һаман Җир күчәре:
Беләбез бит күбекләнеп чапкан
Атның беркөн янып үләчәген…
Тик сөялеп әлиф-таягына,
Исе-һушы китеп, гаҗәпләнеп,
Юл читендә басып карап кала
Карт мосафир – Вакыт җәнаплары.
Этә-төртә һәркем, уза, туктый,
Светофорның сары төсе – алга!
Төннән дә көн ясый неон утлар —
Чабыш яңабаштан кабатлана.
Тик сөялеп әлиф-таягына,
Исе-һушы китеп, гаҗәпләнеп,
Юл читендә басып карап кала
Карт мосафир – Вакыт җәнаплары.
Ашыгырга ашыкмыйбызмыни? —
Барыр җир бер – шунда бетәр эзләр:
Шикләнмәгез – соңгы тукталышка
Соңармыйча барып җитәрбез лә…
Һәм сөялеп әлиф-таягына,
Исе-һушы китеп, гаҗәпләнеп,
Юл читендә басып карап калыр
Карт мосафир – Вакыт җәнаплары.
Кыш алды
Ул әле килер тагын…
