banner banner banner
Иж буенда кала эзләрем / Иж – моя колыбель
Иж буенда кала эзләрем / Иж – моя колыбель
Оценить:
Рейтинг: 0

Полная версия:

Иж буенда кала эзләрем / Иж – моя колыбель

скачать книгу бесплатно

Монда уза гомер юлларым.

Мин бурычлы саныйм нигеземдә
Бабам васыятьләрен үтәргә.
Ярый әле, Ходай насыйп иткән
Шул нигездә гомер итәргә.

Кырыс көзләрне дә каршыладым,
Көзләр булмый язлар шикелле.
Шыксыз көздә мәхәббәтем килде,
Көзләр гүя язлар китерде.

Табигатькә ихлас сокланулар
Миңа гына әллә язганмы?
Җәйләр узса, кышны юксынамын,
Кышлар җитсә, сагынам язларны.

Бездә генә гүя таң кояшы
Нурын ялгый җиргә, үрелеп.
Бездә генә гөлләр үсә кебек,
Асыл чәчәкләргә төренеп.

Бездә генә яңгыр болытлары
Җирне назлап ага түбәннән.
Бездә генә Тәмәй урманнары
Күк катына барып терәлгән.

Абзагызга инде сиксән тулды,
Каршыладым тәки сиксәнне.
Сикәлтәле гомер кичерсәм дә,
Җанда саклыйм тәүге хисләрне.

Еллар узган инде, һәр мизгелне
Хәтерендә кемнәр саклаган?
Тик шулай да бераз истә калган
Гомер сәхифәсен актарам.

Үзем күрдем кояш яктысында
Түрәләрнең кыргый эшләрен.
Үзем күрдем изге манараның
Сыкранып авып төшкәнен.

Үзем күрдем азгын түрәләрнең
Бер-бер артлы хатын алганын.
Төп йортында туган сабыйларның
Ач хәлендә ятим калганын.

Ятимлектә үткән заманалар
Беркемне дә аяп тормады.
Үземдә дә шул ук язмыш иде,
Үзем дә бит язмыш корбаны.

Күреп тордым авылым өсләрендә
Моңсу, шомлы таңнар атканын.
Изгеләрне конвой ялчылары
Зинданнарга илтеп япканын.

Белеп тордым ялкау бәндәләрнең
Усал эттәй өреп ятканын.
Белеп тордым тырыш, уңганнарга
«Кулак» диеп тамга такканын.

Кырык бердә басу капкасыннан
Кузгалдылар колхоз атлары.
Ир-егетләр китте яу кырына…
Килде башта сәлам хатлары,
Өчпочмаклы солдат хатлары.

Өчпочмаклы хатлар килеп торды
Сагышланган йөрәк хисеннән.
Хатлар килде салкын окоплардан,
Дөрләп янган ялкын эченнән.

Хат ташучы ләкин сирәк килде,
Сирәгәйде сагыну хатлары.
Чит туфракта күпләр ятып калды,
Туган илгә кире кайтмады.

Бик сөйлисе килә истәлекле
Сигез дистә гомер үткәнен.
Белмибез бит әле килер көндә
Нинди язмыш безне көткәнен.

Бик сөйлисем килә, тыңласалар
Күңелем булыр иде азга да.
Барысын ничек сөйләп бетерим соң
Бу кечкенә генә язмада?!

Хәтер сәхифәсе

Тагын бер ел үтеп артта калды,
Бик тиз узган кебек сизелде.
Тормыш бусагасын бер мизгелдә
Үткән кебек тойдым үземне.

Быелгы ел – Атлар елы, диләр,
Елгыр атлар утлар болында.
Ат дигәндә, алар затлы җаннар,
Җырлар туа алар турында.

Безнең инде малай чаклар узган,
Йөрмәсәк тә атка атланып.
Еллар кайтавазы сискәндерә,
Хәтер сәхифәсен актарып.

Болыннарда йөрим берьялгызым,
Үзем белән үзем сөйләшәм.
Оныкларым миңа ышанырмы,
Безнең язмышларны сөйләсәм?

Газиз башта уйлар беткәнмени?
Бүгенгене уйлыйм, үткәнне.
Сөйләмичә ничек түзмәк кирәк
Атлар белән гомер иткәнне?

Кыш айлары карга төренгәндә,
Төрле уйлар туа күңелдә.
Күтәрәмгә калган арык атлар
Күз алдымнан китми бүген дә.

Илдә давыл купкан чакларда бит
Бөтен терәк булды атларда.
(Яу кырыннан «кара хәбәр» яуды
Өчпочмаклы конверт-хатларда.)

Авыл саклый изге йолаларны,
Сабантуйлар атсыз буламы?
Мәйданнарда узган бәйгеләрдә
Бахбайларның даны югары.

Ат язмышы – безнең уртак язмыш,
Саклана ул һәрчак йөрәктә.
Бәрәкәтле булсын Атлар елы –
Калыйк шушы изге теләктә.

«Бәхетне читтән эзләмә…»

Бәхетне читтән эзләмә,
Тик туган яктан эзлә.
Һәр таңда бәхет кояшы
Нурланып калка бездә.

Бәхетне читтән таптым, дип
Юату сүздә генә.
Барыбер сагыш басадыр
Гомерең көзләрендә.

Туган якны сагыну хисе
Олыгайгач артадыр ул.
Балачакта уйнап үскән
Нигезең тартадыр ул.

Каз өмәсе

Яшь кызлар мамык йолкыйлар
Елмаеп, көлеп кенә.
Аларның шат авазыннан
Нурлана якын-тирә.

Каз мамыгын йолкый кызлар,
Бармакларын талдырып.
Егетләр җырлап узалар,
Йөрәкләрне яндырып.

«Каз канатларын санарга
Төштем су буйларына.
Су буйларында йөргәндә,
Син генә уйларымда».

Кышкы айларга күчкәндә,
Озын-озын кичләрдә
Кызлар йолыккан казлардан
Бәлеш пешә мичләрдә.

Башта уйлар гел кузгала,
Каз мамыгы тузгандай.
Каз мамыклары тузганда,
Нәрсә уйлый кыз бала?

Киек казлар оча җилдә,
Мамыгын коя-коя.
Юксынып кала камышлык –
Бәбкә үстергән оя.

Монда тудык, монда үстек,
Монда гомер ителде.
Илне ташлап күпләр китте,
Кыр казлары шикелле.

Сәкеләрдә симез казлар,
Канатлары йолкынган.
Кыр казыдай очар кызлар
Туып үскән йортыннан.

Сөйгәнен җуя берәүләр,
Каерыла канатлары.
Бу тормышта кемнәр генә
Канатын канатмады.

Киләчәк гомер язмышы