скачать книгу бесплатно
Наташа. В рай. В раю с нами будешь жить.
Вәсимә. Ярый. Мин бу азгынны күмим дә килермен.
Хөллия. Көтәбез.
Җырлашып чыгып китәләр.
Вәсимә. Рәхмәт, Вәсимем. «Үл!» дип әйттем колагыңа, үлдең. Бу егетлегеңне мәңге онытмам.
Вәсим. Шундый тәмле итеп кочакладың, ничек инде үлмисең.
Вәсимә. Рәхмәт, бәгырь кисәгем. Мин сине һәрвакыт шулай кочаклармын.
Вәсим. Мин дә шулай үләрмен.
Вәсимә. Кочаклашып үләрбез без үлгәндә дә.
Вәсим. Кочаклашып көләрбез без көлгәндә дә.
Вәсимә. Кызыкмассың Сәлимәне күргәндә дә.
Экранда язу:
«Әтисез бала булса да,
Ирләрсез бала булмый».
Гузелька белән Наташеньканы ияртеп, Варвара керә.
Варвара. Гузелька, начинай!
Гузелька. Вәсим абый, без сине
Кайткан өчен котлыйбыз.
Безнең әтиләрне дә
Кайтарырсыз дип уйлыйбыз.
Варвара. Наташенька!
Наташенька. Дядя Вася, спасибо,
Что вернулись вы к нам.
Наших пап тоже верните,
Они очень нужны нам.
Вәсим (кызлар каршына тезләнеп). Нинди чибәр кызлар. Әниләрегез бармы?
Варвара. Балаларга якын килмәгез, педофил ясап, судка бирербез. Гузелька, продолжай.
Гузелька. Вәсим абый, без сезгә
Гел рәхмәтләр укыйбыз
Үсеп җиткәч, мәктәптә
«Отлично» га укырбыз.
Вәсим. Һай, рәхмәт. (Варварага күрсәтеп.) Бу апагыз кем?
Гузелька. Ул безнең воспитательница.
Вәсим. Шулаймыни? Исеме ничек?
Гузелька. Варвара Васильевна.
Вәсим. Бигрәк матур икән.
Варвара. Гузелька, не отвлекайся. Наташенька, продолжай!
Наташенька. Дядя Вася, вы – герой,
Сбежали от плена.
Ищет моего папу Марата
Моя мама Елена.
Вәсим. Вот спасибо, вот спасибо! (Варвара янына килә.) Сәгать ничәдә килим?
Варвара. Как всегда.
Вәсим. Сагындым.
Варвара. Я тоже. Пойдём, Гузелька. Наташенька, пойдём.
Чыгып китәләр.
Вәсимә. Көтәм, дидеме?
Вәсим. Кем?
Вәсимә. Әй, җаным, кем дигән була. Белмиләр ди. Антун авылына барып йөрергә иренеп, безнең авылга китерттердең бит.
Вәсим. Нәрсә инде син? Ул бит марҗа, мин – мөселман.
Вәсимә. Синме мөселман? Сине бит теге дөньяда хәтта тәмугка да кертмәячәкләр. Тәмуг капкасына асып куячаклар.
Вәсим. Алай димә, Вәсимәкәй. Минем берәүне дә көчләгәнем юк. Үзегез килеп ябышасыз да безне гаеплисез. Безне көчләгән өчен теге дөньяда сезгә аерым статья булачак. Безнең аяк астына егылгач, без абынып егылабыз инде ул.
Вәсимә. Барасыңмы шул марҗа янына?
Вәсим. Мин бармасам, син барырсың.
Вәсимә. Нишлим мин аның белән?
Вәсим. Күрдең бит – «аллар» заманы да «зәңгәрләр» заманы.
Аклар булды яман,
Ә кызыллар таман.
Аллар белән зәңгәрләргә
Калып бара заман.
Вәсимә. Тфү!
Вәсим. Иске коега төкермә, Вәсимәкәй. Мәкальне онытма.
Вәсимә. Сиңа түгел лә, заманына төкерәм.
Экранда язу:
«Елата да, көлдерә дә мәхәббәт,
Елавы да, көлүе дә рәхәт».
Тышта шау-шу. Үкереп елаган Айсылуны җитәкләп, Хәтимә керә.
Хәтимә. Әйдә, әйдә, кемнән ояласың? Менә – Вәсим, менә – Вәсимә. Бу кыз баланы җылавыннан туктатыгыз. Әйт, Вәсим, күрдеңме син акай Габдулла малае Хәбибулланы булган җиреңдә? Күрдем, диген, исән-сау, диген, гел Айсылуны уйлый, диген, озакламый кайтырга да мужыт, диген.
Вәсим. Юлга чыккандыр да инде. Ерак ара бит, Каф тавы артында.
Хәтимә (Айсылуга). Ишетәсеңме, нәрсә ди Вәсим абыең, кайтырга чыккан, ди. Ничә көн кайтыр икән, Вәсим?
Вәсим. Йөгереп кайтса, иртәгә монда булачак.
Хәтимә (Айсылуга). Ишетәсеңме, иртәгә монда булачак, ди. Ишетсен колагың, ирләрне кирәгеннән артыгын яратырга ярамый.
Айсылу. Ул бит әле минем ирем түгел.
Хәтимә. Булыр, «Алла бирсә»не әйтсәң.
Айсылу. Алла бирсә.
Хәтимә. Менә шулай. Гел җылап тормыйлар ул. Кияүгә чыккач та өлгерерсең. Әтисенә охшаса, җылатыр әле Хәбибуллаң.
Айсылу. Ул андый түгел.
Вәсим. Сөйләшеп утырдык Хәбиб белән. Айсылудан бүтән беркемгә дә карамаячакмын, ди. Айсылудан да чибәр беркем дә юк дөньяда, ди.
Хәтимә (Айсылуга). Ишетәсеңме, нәрсә ди Вәсим абыең?
Вәсим. Вәсим абый, диде Хәбиб, исән-сау кайтып җитеп, Айсылу синең янга мине сорашырга килсә, мине юксынып җыласа, кочагыңа алып юат, диде.
Вәсимә. Юатырмын менә мин сиңа! Кочаклап кына кара.
Вәсим. Кызык син, Вәсимә. Мин түгел бит, Хәбиб әйтте.
Вәсимә. Әйтмәде, әйтмәде. (Айсылуга.) Йөрмә җыен юк-барга ышанып. Хәбибне дә, чуртны да күрмәде ул. Карават астында ятты. Син дә йөрмә, Хәтимә, кыз баланы алдап.
Хәтимә. Әй Вәсимә, Вәсимә! Син Вәсимне яманлаганда, синең яклы булып йөри идем, болай булгач, Вәсим ягына күчәм.
Вәсимә. Күчәрсең дә. Ир күргәч, башыгыз әйләнде.
Хәтимә. Киттек, Айсылу. Үзем табып бирәм Хәбибуллаңны. (Үкереп елаган Айсылуны җитәкләп чыгып китә.)
Вәсим. Син – надан хатын, Вәсимә. Кеше гашыйк булган, беләсеңме син шуны – гашыйк булган, гашыйк булган!
Вәсимә. Булса. Сиңа түгел бит, нәрсә кочакларга үреләсең.
Вәсим. Әй Вәсимә, Вәсимә… Кеше җанын аңламыйсың син. Кешене юатырга кирәк, кешенең өметен өзәргә ярамый.
Вәсимә. Бик күпләрне өметләндердең, беләм.
Вәсим. Их, качасы калмаган карават астына. Халык белән бергә беткән булсам. Халыктан аерылырга ярамый шул, ярамый. Президентлар бит: «Мин халык белән», – дип юкка гына әйтми. Алар халык белән бергә булгач, тамаклары да тук, өсләре дә бөтен. Халык үзе ач булса да, авызыннан өзеп аларны ашата. Ничек син, Вәсимәкәй, шуны аңламыйсың?
Вәсимә. Президентлар Айсылу кочаклап йөрми, үз хатынын кочаклый.
Экранда язу:
«Безгә кирәкми секс,
Булсын безгә тик бакс».
Тантана иткән кыяфәт белән шаркылдап көлеп, Сәлимә керә.
Сәлимә. Киләләр! Киләләр, Вәсимә! Күрсәтәчәкләр алар сиңа. Үтүт Вәсимең, алып китәчәкләр. (Кул изәп чакыра.) Һәй, һәй, һәй! Тизрәк килегез. Мона ул Вәсимә, менә ул Вәсим. (Тәтәйләр төркеме кергәч.) Менә ул Вәсим, алыгыз.
«Попка». Вот как. Синмени инде ул Вәсим?
Вәсимә. Якын килмәгез. («Попка» га ябыша.)
«Попка». Уберите её.
