Три истории вне жизни. Сборник рассказов

– Слушая тебя, я начинаю проникаться к Вадиму, – сказал Артемий, когда Самира закончила говорить о своем брошенном женихе, об их первой встрече, о знакомстве с родными, о проведенном вместе времени, и о том, как Вадим поддержал ее, когда Самира открыла свое дело. Она с таким жаром вспоминала первые месяцы их отношений, когда Вадим искал повод для встречи. Она упомянула о том, как Вадим устроил первый романтический ужин. Настоящий романтический ужин, когда они с друзьями отправились на природу. Пока Самира с Вадимом собирали сухие ветви для костра, друзья общими усилиями соорудили и устроили романтический стол для влюбленных.

– Какая девушка не оценит такой подход? Я была очарована им. Тогда, наверное, я почувствовала, что влюбилась по уши, – задумалась Самира. – Да, тогда я поняла, что влюбилась. На тысячи километров я далеко от него, но чувствую, что он ждет меня и понимает мой безумный поступок. При мысли о нем, я заливаюсь дикой улыбкой, от которой бабочки в животе парят выше моих чувств. Как-то так, – мило улыбнулась Самира.

– Я понимаю тебя. Ты испугалась. Возможно, испугалась, что изменится ваша жизнь. Да, – возразил Артемий Самире, которая хотела что-то сказать, – ваша жизнь изменится. И я не знаю в какую сторону, но с уверенностью и надеждой скажу, что она изменится в лучшую сторону, если вы будете относиться друг другу так же, как относились до того дня, когда он сделал тебе предложения. То есть также смотреть друг на друга влюбленными глазами как в первый раз, говорить искренние и нежные слова, и каждое утро обнимать друг друга самыми теплыми объятиями. Ты знала, что четыре секунды объятий в день повышает привязанность к человеку? Так что, думаю это маленькие части теплых и искренних взаимоотношений и любви.

– Ух ты, откуда такие знания в супружеских отношениях? – спросила, удивленная такой речью, Самира.

– Ну, и в моей жизни был человек, который поменял все правила. Человек цветет не от любви, а от чувства влюбленности. Главное не терять это чувство, потому что чаще люди забывают, как они влюблялись в первый раз.

– Прости, я не подумала. Почему расстались?

– ДТП. Произошел несчастный случай. Пьяный водитель врезался в такси, где ехала она….

– Прости, мне очень жаль. Я не знала, – перебила его Самира, и коснулась к его руке. Артемий смотрел на свои ноги, и от ее прикосновения, он поднял голову и посмотрел ей прямо в глаза. И на секунду показалось, что напротив него сидит его возлюбленная из плоти и крови, которая иногда посещает его в разное время в разных местах. Он, было, поднял свою руку, чтобы дотронуться до нее, перед ним образ рассеялся в свете неонов и шуме океана.

– Какая она была? – спросила Самира, нарушив секундное молчание между ними.

– О, – рассмеялся Артемий и довольно улыбнулся, – она была прекрасна. Да и сейчас она прекрасна. В моей памяти, – уточнил он, чтобы ненароком не оказаться сумасшедшим в глазах Самиры. – Мы были дико влюблены друг в друга. Мы могли несколько дней не выходить из дома и наслаждаться присутствуем друг друга днями и ночами. Мы дурачились, много говорили, смеялись. Она была смешная. Она, тот человек, который легко переносил мой саркастичный тон, – Артемий сделал паузу, чтобы увлажнить горло сладко-алкогольным напитком. – Я ее не любил, как странно и страшно не звучало. Ее любила каждая клетка моего тела, мои самые глубокие и страстные чувства, мои возбужденные глаза, любовью наполненное сердце и сплетенная душа. В тот день, – снизил голос Артемий и затих на мгновение, – она ехала ко мне. Возможно, мне стоит винить себя, что в тот злополучный день я решил сделать ей предложения….

– Боже, Артемий, я так тебя понимаю. Мне очень жаль. Честно, мне очень жаль. Прости, пожалуйста, что мы тронули эту тему, – извиняясь Самира, обняла его в знак поддержки.

– Спасибо тебе, что выслушала. Мне надо было выговориться.

– Да, ладно. Если была возможность, ты бы хотел вернуть ее? – осторожно спросила Самира.

– Если бы мне дали второй шанс вернутся в прошлое, я никогда не вернулся туда. Ведь, ее не изменить. Что было, то прошло и переживать это заново, хоть хорошее, но зная, что ждет, не имеет смысла. Я бы не хотел еще раз пережить эту потерю. Я думаю, на то и прошлое.

– Ты, честно скажу, что-то странное. Я это в хорошем смысле. Ты говоришь такие слова, над которыми стоит задуматься, – заметила Самира, у которой в голове не было и мысли обидеть его чувства. Она по настоящему удивлялась его силе воли и мужской стойкости.

– Я часто думаю, но не над своими словами, а над своими чувствами. Конец одной истории дает начало для новой. Ведь так? Это толчок для новых ощущений и для новых достижений. Ну, пока что я не встретил никого, что мог бы быть для меня кем-то больше, чем друг. Ну, тем, в кого я мог посмотреть нежными глазами и улыбнуться душой, как это было с моей Юлией.

– Улыбнуться душой, – повторила Самира. – Какие красивые слова. Надо запомнить. И, дай время. Все будет. Мне кажется, ты еще не отпустил ее, и ищешь похожую на нее девушку. Не делай идеала себе. Открой сердце, и она примет нового человека, который примет тебя с теплой душой.

– Ух ты, и ты нехило говоришь, – заметил Артемий и улыбнулся.

– Учусь, пока учитель жив, – они чокнулись коктейлями и рассмеялись.

– Может, прогуляемся до того пирса? – указал Артемий Самире, позади которой находился небольшой пирс, куда волны тихонько бились, пытаясь подняться туда.

На пляже людей становилось меньше, передвижной бар собирался уходить, музыка смолкла, а город стих полностью. Был слышен только тихий шум океана, который постепенно просыпался с приближением утра. По пути к пирсу, Артемий задал вопрос:

– О чем ты думаешь?

– Сейчас? – Артемий кивнул. – Сейчас я думаю обо всем и в то же время ни о чем. Думаю о словах Вадима, что он сказал до того, как я убежала.

– И что он сказал?

– Стопроцентное счастье в твоих губах….

– Да, он просто романтик.

– Да, есть такое, – согласилась Самира. Она улыбалась, и было понятно, что греет ее сердце в данную минуту.

– Ты сказала, что вы разные с ним, – начал Артемий, когда они сели на край пирса, свиснув ноги в океан, откуда дул теплый океанский воздух, который за весь день вобрал в себя.

– Да.

– Назови тогда три качества, которыми вы похожи.

– Ух, ну…. – протяжно выдохнула Самира и задумалась. Где-то на улице с громким смехом из машины вышли девушки. Была слышна обычная американская уличная речь, которую трудно разобрать. Возможно, устали веселиться и приехали в отель отоспаться.

– Подумай, на что ты обратила внимание при первой встрече? Что ты заметила в нем новое, когда начали встречаться? И, что ты вспомнила сейчас, о чем не думала до этого? Ну, то, что ты замечала, но не обращала внимание.

– Как? Как ты это делаешь? – спросила Самира, а Артемий просто пожал плечами и вгляделся вдаль. – Так, дай вспомнить. Первым при знакомстве я оценил в нем его стремление отдыхать на природе. Я выросла в поселке в близь Алматы, поэтому с природой я знакома с детства и люблю ездить в горы. Вот. Что еще? Да, я вспомнила, когда ты задавал эти вопросы, что мы с ним очень похожи в чувствительности. Мы хорошо чувствуем друг друга. Даже на расстоянии. Был случай, когда я простудилась. В этот день мы не общались. Но, к обеду он приехал ко мне домой и привез фрукты. Просто так. И еще приготовил мне куриный суп. И еще, третье… третье…. Я сейчас стараюсь вспомнить все моменты, когда мы встречались. Наверное, доверие друг другу, потому что мы всегда честно говорили, куда идем, с кем встречаемся, если даже это парень или девушка и когда вернемся домой. Также говорили, если что-то не устраивает нас. За все время наших отношений не было сцены ревности, да и повода для этого не было.

– Идеальная пара, – заметил Артемий. – Хорошо, продолжаем. Назови пять положительных качеств своего партнера?

– Что за тест? Для чего это? – Самира не сдержала улыбку, потому что она была рада такому моменту, и довольна человеком, который сидит рядом с ней. Она не жалела, что ушла из клуба вместе с ним. Он не пытался флиртовать с ней. Он не пытался понравиться ей. Он даже не намекнул ей об интиме. Он просто говорил с ней. Он понял, что нужно девушке. Девушке, которая должна была разобраться в своих запутанных чувствах. А внутри нее раскрывался цветок, куда спряталась любовь. Она сидела и слушала, как сердце Самиры снова бьется учащённо и становится нежнее и теплее.

– Просто отвечай. Потом сама поймешь.

– Ну, ладно. Пять качеств?

– Положительных, – кивнул Артемий.

– Так, – Самира задумчиво поболтала ногами, – ответственность, искренность, понимание, чувственность и… верность. Как-то так.

– Хорошо. Если бы тебе было суждено умереть вечером, не успев сказать ему что-то, что ты хотела бы сказать?

– Ух, ты. Как мрачновато. Ну, ладно. Что бы я хотела сказать? Вадим…. Вадим…. Наверное, сказала ему, что хотела бы провести с ним всю оставшуюся жизнь; что я люблю его больше жизни; что жизнь без него это серые будни и нудные вечера, – она улыбнулась через слезы.

– И почему же ты еще не сказала ему? – в ответ Самира молчала. Артемий понимал, что она обдумывает каждое слово, взвешивает. За горизонтом просыпалось Солнце, которое тащил за собой новый день. Артемий встал, отряхнулся и пошел назад в город.

– Ты куда? – спросила Самира, которая вышла из оцепенения и не поняла, что происходит.

– Я? – удивился Артемий. Он остановился и повернулся к ней: – Я иду спать в отель. А ты, что, сидишь? Разве тебе не надо лететь обратно? – улыбнулся Артемий. Не слушая ответа, он развернулся и продолжил идти обратно, по пути помахав ей через спину. Самира ничего не ответила. Она медленно встала и потянулась на восходящее солнце. Самира не понимала, точнее не осознавала, отчего ей так весело, что она готова свернуть горы, переплыть океан и улететь высоко, но она теперь ясно знала, что она должна сделать. Артемий прав, ей надо лететь обратно. К любимому человеку, который ждет ее.

Махаббат үшін

(«Lovi» на казахском языком)

Алты сағаттық екі мәжбүрлі әуе қондыруынан өткен Артемий, күндіз спортпен шұғылданатын, кеш батқаннан таңға дейін серуендейтін, су жағасында құтқарушылар қызыл су киіммен жүретін (кем дегенде ол оларды осылай елестеткен) және белгісіз барларда танымал адамдарды кездестіруге болатын қалаға ұшып келді. Майами халықаралық әуежайының есіктері ашылып, жағажайдағы қаланың ыстық ауасы шетелде алғаш рет болған Артемийдің ақ қаймақтай бетіне үрледі. Ол Ереванды бес сағаттық қондырыста көргісі келгенде, оған рұқсат берілмеді. Париждегі Шарль-Де-Голль әуежайында бір жарым сағаттық қондырудың салдарынан келесі рейске жету үшін транзиттік әуежайдың бір ұшынан екіншісіне жүгіруге уақыт керек болғандықтан, Артемий қалаға шығуға да тырыспады. Бірақ ол қынжылған жоқ, өйткені осы келуіне байланысты арғы мансап бойынша Париж келесі кезекте.

Әуежайдан шыға берерде жергілікті таксилердің жолағы болды, бірақ олар әдеттегіден екі есе көп сұрап тұрды. Соңғы екі айда ағылшын тілін мұқият үйренген Артемий оның Америкаға ынтымақтастыққа шақырғанын білгенде, сапарда өзінің аңқаулығына байланысты бұған назар аудармады. Такси жүргізушісіне өзінің бар ағылшының шашып қай жерге баратын түсіндірді. Жүргізуші ақылды және көпшіл адам болғандықтан, ол бейтаныс адамды бірден түсініп, барар жеріңе апаруға келісті.

Көлік әуежай аймағынан шығып, Миед Серкл арқылы солтүстік-батысқа қарай 21-ші көшеге шықты. Сол жол арқылы олар оңтүстік Ле-Джен жолына қайта түсті. Жолдың сол жағында гольф ойнауға арналған үлкен алаң қалды. Гольф алаңы бар үлкен саябақты айналып өтіп, олар 14-ші көшеден солтүстік-батысқа қарай бұрылып, Майамиді екіге бөлетін және үлкен қаланың бөлігі болған үлкен Долфин Экспрессвей жолына шықты. Олардың артында фильмдердегідей тұрғын үйлер, әдеттегі американдық кафелер мен мейрамханалар, тек өз есіктерін ашып жатқан клубтар қалды. Артемий жол бойында өзі болғысы келетін бірнеше жерлерді байқап отырды. Олардың арасында Бискейн бульвары мен Музеум драйв қиылысында орналасқан Филипп пен Патрисия Фрост ғылым мұражайы мен Майами өнер мұражайы болды. Келе жатқан Дельфин Экспрессуэй жолы Майамиді Майами Бич аралымен байланыстыратын және жолында тағы төрт кішкентай арал жатқан Макартур Козуэйге біртіндеп көшті. Олардың арасында әйгілі виллалар орналасқан Стар Айленд және өте бай адамдар тұратын Палм аралы бар.

Қонақүйге жарты сағаттық сапар жаңа әсерлерге толы болды. Атақты аралдарды, жүк кемелері бар порттарды және яхталар орналасқан үлкен Чаннел борын айналып өтіп, Артемийдің таксиі Майами Бичтегі 5-ші көшеге шықты. Жағажайға бір көше жетпей, такси Коллинс даңғылының бойымен солға бұрылды. Онда әр көшенің бұрышында қонақүйлер, жатақханалар, жеңіл тағамдар сататын кафелер орналасқан. Артемийдің қонақ үйі 16-шы көше мен Коллинс даңғылының қиылысында жайғасқан. Оны ол өз есебінен жалдады, өйткені алғашқы ынтымақтастық ұшу мен тұруды қамтымады. Бөлме қарапайым болғанмен Майами-Бич жағажайынан алыс орналасқан жол бойындағы мотельден немесе жатақханадан гөрі жақсы көрінді.

Ұшу шаршатты деп айтуға болмайды, бірақ алда Артемий үшін маңызды кездесуге дейін екі күн демалуға уақыт болды. Бұл оның модельдік мансабындағы жаңа бастама болуы мүмкін. Артемий қонақ үйге орналасып, кішкене болсын шаршанқысын басу үшін суға шомылуды дұрыс санады. Қаланы көрмей қалай ұйықтауға болады? Ол ашық түстерге толы гавайилық көйлегін, қызыл мокасин мен бозғылт қызғылт түсті қысқа балақты шалбарын киді. Көшеде күндізгі ыстық аздап басылғанда Артемий кешкі серуенге шықты да бірден кешкі асқа баруды шешті. Көшеде шулы, лас және аздап тымырсық болды. Алыстан машиналар ағынының шуылымен араласып музыка естілді. Артемий асықпай, жан-жағына қарап, жоғарыға көтерілді. Кеш түскеніне қарамастан ішіндегі қызығушылығына байланысты пальмалардың арасынан жылт-жылт еткен жағажайды көруге шешім қабылдады. Линкольн жолының бойымен пальмаларға таңдана отырып, ол құмы әлі суымаған жағажайға шықты. Егер кейбіреулер әлі де шомылып жатса, ал қалғандары өз заттарын жинап үйлеріне қайтуда.

Алда әдемі қызғылт күн батуы көрінді. Артемий үшін бұл күн батуы сиқырлы және оның өмірінде болған барлық көрген күн батуынан өзгеше көрінді.

Бір жерден тамақтану керек болды. Ал егер де күш болса, онда түнгі өмірді көруге де болады. Ол бірде-бір түнді ысырап еткісі келмеді. Жағажай бойымен жүріп, жылы құммен, теңіз желімен және табиғаттың дыбыстарымен рахаттана отырып, Артемий 17-ші көшеге шықты. Коллинс даңғылының қиылысында ол тоқтап, қайда бара жатқанын көре бастады. Негізінде, бұл көшеде көптеген қонақ үйлер мен жатақханалардың кішкентай кафелері мен барлары бар, бірақ Артемий ол жерде болғысы келмеді. Ол Майами Бичті қарапайым қонақүйлерден ерекшелейтін нәрсені қалады. Артемий федералды тас жолындағы Коллинс даңғылынан төмен қарай Ритц-Карлтон қонақ үйіне қарама-қарсы жандануды байқады. Жақындап келе Артемий "Файр энд Айс Лаундж" барын көрді. Оның ішінде әдемі музыка ойнап, зал "от" және "мұз" болып бөлінген. Ал бардың артында бармен коктейльдермен символдық трюктер көрсетіп жатқан. Артемий осы қызықты байқап, өртенген бөтелкелермен файр-шоу көрсеткен бармен жаңына орналасты. Бұл серуендеуге тұрарлық еді. Артемий бұл жерде тек осы шоумен ғана емес, жеңіл кешкі ас ішіп, алкогольдің орнына күшті кофені таңдап қаныққан болатын. Бір кезде Артемий көз қиығымен барға келген қызды байқады. Ол оны басынан аяғына дейін қарап, қонақ немесе даяшы екенін бағалады. Олар көзімен кездескенде, Артемий күлімсіреп, онымен сәлемдесуге тырысты.

– Иә-иә-иә. Бла-бла-бла, – деді қыз өзі туралы, Артемий естімеуі үшін: – Рахмет, мен жақсы сөзге қанықпын. Әрі кетші, – деді ол орыс тілінде және бәрібір түсінбейді ғой деп жағымды нәрсе айтқандай күлімсіреді.

– Сен орысша біледі екенсін ғой. Өзге жерде өз тілінді естіген қандай керемет. Бүгін бірінші күн, соның өзінде мен қиналып кеттім, – деді Артемий қызды таңқалдырып.

– Кешіріңіз, мен тағы бір қырындаған американдық шығар деп ойладым, – деді ол.

– Мен Артемиймін, – деп ол қолын созып, күтіп отырды.

– Самира, – қыз Артемийдің қолын тартып, қатты музыканың арқасында оның естімегенін түсініп, өз есімің қайталады. – Самира.

– Ал сіз не істеп жүрсіз мында, Самира? Кешіріңіз, орынсыз сұрағым үшін.

– Мен мұнда достарыммен, – деп бір-екі адам отырған бұрыштағы үстелді көрсетті.

– Түсінікті.

– Шынымды айтсам, мен бұл музыкадан аздап шаршадым. Егер мен кетіп қалсамда, олар тіпті байқамайды деп ойлаймын. Оларға менсіз де жақсы сияқты, – деді ол өзінің құрбысы екі жас испандық жігітпен қырыпдап отырғаның көріп.

– Мүмкін, онда далаға шығармыз? – деп Артемий ұсынды. Самира Артемийді, орын алған жағдай мен кештің нәтижесің бағалап, келісті.

Майами – Флорида штатының оңтүстік-шығысындағы халықаралық қала. Қалада көптеген кубалықтар тұрады. Бұл әсіресе дәстүрлі кубалық ас мәзірінен байқалады. Артемий тоқтаған Бискейн шығанағының тосқауыл аралдарында керемет ар-деко стилінде жасалған ғимараттарымен, ақ құм жағажайымен, қонақүйлермен және сәнді түнгі клубтармен әйгілі Майами Бич курорты орналасқан.

– Сен қай жерденсің, Самира? – деп сұрады Артемий қысқа үнсіздіктен кейін жағажай аймағына кірген кезде.

– Мен Алматыдан.

– О, Қазақстан. Мұнда қай жел айдап келді?

– Қалай айту болады.... Қазір менің ішімде біраз ішімдік бар, сондықтан көп айтып қоюым мүмкін, – деді Самира, аяғымен құмды баяу сұрыптап.

– Мен қуана тындаймын, – деп күлді Артемий.

– Жалпы, Мен қашып кеткен қалыңдық сияқтымын.

– Иә, бұл қызық екен. Мен тіпті бұндайды болжай алмас едім, – деді Артемий.

– Міне, осындай жағдай. Сондықтан менің құрбым үшінші күн қатарынан маған көмектесіп тырысуда, – деп күлді Самира, біріншіден өз жағдайына және өзіңін бейтаныс адамға ішінен жарылғанына. Әрине құрбысы түсінеді, қабылдайды және жан-тәнімен көмектесуге тырысады, бірақ оны бірінші рет көрген мүлдем бөтен адам өзінің объективті пікірін айтқанын қалады. Мүмкін Самира өзің біреудің көзімен білгісі немесе көргісі келген шығар.

– Ал, не болды сонда?

– Қорқып кеттім. Қалай саған айтуға болады? Біз ұзақ кездеспедік. Ол тауда достарымызбен бірге демалған кезде маған ұсыныс жасады. Бұл әдемі және романтикалық болды. Мен қуанышпен келісе салдым. Қандай қыз бас тартады? Ақыр соңында, әр адамның мақсаты – отбасын құру емес пе? Бұл маңызды оқиға болды. Ал үйлену күні мен дайын емес екенімді түсіндім. Сондықтан той үстінен қашып, келесі күні ұшып кеттім. Міне, солай.

– Бұл жерде бір қызықты нәрсе бар, – деді Артемий.

– Несі қызықты? – деп түсінбеді Самира.

– Сен қашып кеттің. Мүмкін сен өз таңдауыңа сенімді емессің?

– Мен бұл туралы ойламадым. Дұрысында, мен әлі ойланбадым. Уақыт болмады, – деді Самира күлімсіреп.

– Иә, – деді Артемий түсінушілікпен басын изеп. – Неге Майами?

– Біз осында таныстық, – деді Самира қысқа үнсіздіктен кейін.

Жақын жерде жағаға толқындарын итеріп мұхит шулап жатты. Олардың жанында Куба музыкасы ойнап, адамдар билеген жылжымалы бар болды; кейбіреулері мұхит желімен дем алып, күн төсеніштерінде отырды; ең батыл адамдар керемет жұлдызды түн астында мұхитта шомылып жатты. Артемий мен Самира жағажайда бірнеше күн төсеніштерін тауып, ыңғайлы орналасып, әңгімесін жалғастырды.

– Бұл қалай болды?

– Қарапайым жағдай. Қазір ойланып қарасам, тым қарапайым деп айтар едім. Мен құрбыммен бірге бір нәрсе туралы сөйлесіп мұхиттың алдында отырғанмын. Сол кезде дәл біздің үстімізден су шашып, волейбол добы түсті. Енді ойлана келе, мүмкін, бұл жақсы жоспарланған іс деп айтуға болады. Иә, жақсы жоспарланған, – деді Самира баяу. – Шынымды айтсам, білмеймін. Содан кейін үш жігіт жүгіріп келіп, кешірім сұрап, доп сұрады. Біз шетелдік студенттер болғандықтан көбін білмедік, әсіресе танысуға асықпадық. Олардың арасында менің болашақ күйеуім Вадим болды. Сол сәтте мен бұл туралы тіпті ойламадым. Клубта қалған менің құрбым, – деді Самира. – Егер байқасан, ол көпшілікті жақсы көретін, тез тіл табыса кететін қыз. Міне сол кезде, ол "егер сіздермен ойнауға рұқсат етсеңіз және кешкі асқа шақырсаңыз, біз сізді кешіреміз" деді.

– Олар келісті ме?

– Әрине, – деп күлді Самира. – Олар қуана кетті. Мүмкін олар мұны қалаған шығар. Содан кейін Вадим менің қаламнан екені белгілі болды. Ол штаттарда оқыған ескі достарымен демалуға және көрісуге келген екен. Осылайша таныстық.

– Сенің құрбың.... Ол осында тұрады ма?

– Жоқ, ол менімен бірге келді. Құдайым, – деп Самира терең ойға кеңелді, – мәссаған, қандай жынды адам. Менің жағдайым түсінікті. Күйеу жігіттен қашып кеттім. Ол болса.... Оның меңімен бірге осында келгенін, адал дос екенін тек түсіндім.

– Менің ойымша, сіз екеуіңіз де аздап жындысындар.

– Жай айтқанда солай. Біз оқыған кезде жиі серуендеп, ойға келгенді істеуші едік. Бірақ Вадиммен танысқаннан кейін …

– Бәрі өзгерді ме?

– Қалай айтуға болады? – Самираның дауысы өзгеріп кетті. – Өзгергені емес.... Бірақ бәрібір менің өмірім басқаша болды. Өмірім өткенге және барыңа бөлінген сияқты.

– Қай мағынада?

– Қалай айтуға болады? Мен бостандықты сүйетін адаммын, ал Вадим керісінше. Ол үлкен отбасында өсті. Оның екі қарындасы және екі кішкентай егіз бауырлары бар, сондықтан ол барлық уақытын отбасымен бірге өткізуді жөн көреді. Мен адамдардан шаршаймын. Мен оларды жақсы көремін, бірақ кейде соншалықты шаршатады. Адамдар менің барлық күш-жігерімді сорып алғандай болады. Сондықтан мен көп уақытты жалғыз өткізгенді жөн көремін.

– Түсінемін сені. Кейде менде де болады ондай жағдай. Мүмкін сен экстраверт қасиеттері бар әдеттегі интровертсің.

– Мүмкін. Мен оны жақсы көремін, бірақ ол бәріне сүйікті, көңілді, шынайы және … Қысқасы, ол да мені шаршатады. Ол кәдімгі отбасылық адам.

– Қарама-қайшылықтар тартылады, – деп күлді Артемий. – Кеттік, бірдене ішейік, – деді ол жағажайдағы барға нұсқап. Самира екі аяғын кезек-кезек басып, саусақ арасына кірген құмға, оның жылуына мән беріп, өз ойын бөле алмай үнсіз Артемийдің жанында келе берді. Ал Артемий тыныштандыратын және таң қалдыратын мұхитқа берілді. Барға жақындағанда музыка күшейе түсті.

– Ал сен… мұнда қайдан журсің? – деп сұрады Самира, әбден барға отырған кезде және бармен олар үшін коктейльдер дайындап жатқанда.

– Енді.... Мәскеуде мен модель болып жұмыс істеймін. Сонымен, алты ай бұрын мен портфолиомды әлемнің бірнеше модельдік агенттіктеріне жібердім. Әрине, Милан да, Париж де, ең болмағанда, Берлин де жауап береді деп күттім. Айталық, сән индустриясының орталықтары. Бірақ, көріп отырғаныңдай, мен осындамын. Тағдырдың маған деген жоспарлары бар болуы керек. Осылайша мен осында келдім. Бүгін бірінші күнім.

– Thank you, – деді Самира барменге, коктейлін алып.

– Әзірге менің қаламен танысу үшін екі күнім бар, содан кейін жұмыс басталады.

– О, бұл жерде бәсекелестік сен қалаған орындардағыдай емес шығар, бірақ бәрібір бар. Біршама тер төгуге тура келеді.

– Ия, маған бұл туралы ескертті, сондықтан мен қайда және қалай тез жетуге болатынын білгім келді.

– Дұрыс. Есімде, құрбым екеуміз мұнда алғаш келгеніміз. Бүкіл әлемді жаулап алуға дайын аңқау жандар едік. Өйткені, бұл жер өте керемет. Егер де сен жетістікке жетуге және соңына дейін күресуге дайын болсаң, үлкен биіктерге қол жеткізе аласың. Ал біз оқу визасымен келгендіктен, жұмысқа тұруға қиын болды. Бізді жұмысқа алуға қорқатын еді. Сондықтан, біз күмәнді модельдік агенттіктерді тауып, модель болуда өзімізді сынап көрдік. Басында бәрі оңай және қарапайым болып көрінді. Бізге фотосессияларға, қандай да бір киімде тұру керек түрлі іс-шараларға қатысуға ұсыныстар келетін.

– Тірі манекен, – деді Артемий, ол не туралы айтып жатқанын түсініп.

– Иә, тірі манекен, – деді Самира. – Төлем аз болды, бірақ тәжірибе мен адамдар көруде өте жақсы. Және де тілдің практикасы. Бірақ, оның да шегі бар екен. Белгілі адамдардың арасында эскорт ұсынған кезде болды. Біз ашық адамдармыз, бірақ онша емес, сондықтан біз модельдікті тастадық. Біз осы танымал адамдарсыз қалыпты өмір сүруді шештік. Сондықтан, егер сен шынымен және байыппен айналысқын келсе … Ал, модель болу үшін терлеуге тура келеді. Сен жігіт болсаң да, – деп қосты Самира. – Мұнда жағдай бірдей.

– Қалай айтсам екен? Бұл саналы таңдау. Мәскеуде барлығы басқаша деп ойлайсың ба? Жоқ, әрине. Сондықтан кез-келген нәтижеге дайынмын. Ақылға қонымды, әрине.

– Жақсы, – Самира өз шашың түзеп, жан-жағына қарады. – Сайтан, бір секунд берші маған. Мен құрбыма жазайың мені іздемесің деп.

– Ол сені іздемейтін сияқты. Ренжіме.

– Ол артық ішсе солай болады. Бірақ сонда да. Іздеп қалса, – деген оймен Самира құрбысына хабарлама жаза бастады.

Досына хабарлама жазған Самираға Артемий біраз қарап қалды. Ол қарама-қарсы отырған қыздың ерекше шығыс сұлулығын байқады. Оның ерекше көгілдір көздері неон шамдарының фонында терең қара көк түспен көрінді. Вадим туралы айтқан кезде Самираның көзі жайнап, көңіліне жайлылық орнайтын. Бірақ оның той үстінен қашуы бейсаналық деңгейде болған сияқты. Мүмкін Самираның жас жігітіне деген шынайы махаббаты қорқып, оның ішінде бір жерде жасырынған болар. Ал оның қара шашы ше? Мұхит толқынындай шашыраған шаштары бірнеше каратты гауһартастай көрінді.