скачать книгу бесплатно
Ә кешене күккә күтәргән.
Урамнарда герой эзләп йөрдем,
Базардан да чыгып эзләдем;
Хәзер белдем, чорның төп герое
Күршем генә булган икәнен!
Донжуан Ногман маҗаралары
Өйләнсәң, дус, загысына барма,
Әле, күрәм, акылың юк синең.
Акыл булыр. Тегеләй-болай алда:
Эш бар, диген,
Вакыт юк, диген.
Алгач, ошамаса, ку да җибәр,
Ә хатыннар алар муеннан!
Язылышмасаң, алимент бозына
Коерыгың катмас соңыннан.
Ул яктан мин шома егет булдым,
Намус, инсаф сүзен белмәдем.
Күбәләктәй, гөлдән гөлгә кундым,
Загысына барып йөрмәдем.
Ярый.
Шулай, чыннан гашыйк булып,
Өйләндем бер колхоз кызына.
Тора-бара бүкән кебек тулып,
Фигурасы тегенең бозыла.
Ике бала булды.
Ямьсезләнеп
Ялыктырды, малай, бу хатын.
Семья баткагында төссезләнеп,
Харап була язды бу башым,
Читтә кунып, эчеп кайтып керсәм,
Хатын тирги, күз дә ачырмый.
Бик дуламас иде акча бирсәм,
Күрәм: хатын несознательный.
Чемоданга күлмәк-ыштан салдым,
Билет алдым,
Сыздым Уфага.
Тфү, дидем,
Эткә сөяк бетмәс дөньяда.
Уфада мин тагын егет булдым,
Өстә бостон, түштә галстук.
Әминәкәй белән таныштык.
– Мине сөясеңме, Әминә!
– Әбәзәтельнә!
– Гомерлек яр булабызмыни?
– Әбәзәтельни!
Алып киттем моны таксида.
Яхшы хатын түгел, тәк сибә…
Бала булды. Хатын ямьсезләнде,
Фигурасы моның бозыла.
Ялгыштым бу кызыл ирен белән,
Кемнәр җитә Казан кызына!
Читтә кунып, эчеп кайтып керсәм,
Хатын сүгенә, күз дә ачырмый;
Бик тузынмас иде акча бирсәм,
Күрәм: хатын несознательный.
Чемоданга күлмәк-ыштан салдым,
Билет алдым,
Киттем Казанга.
Тфү, дидем,
Баш югалмас мондый заманда.
Казанда мин тагын егет булдым:
Өстә бостон, түштә галстук.
Мәдинәкәй белән таныштык.
– Мине сөясеңме, Мәдинә?
– Әбәзәтельнә!
– Гомерлек яр буласыңмыни?
– Әбәзәтельни!
Алып киттем моны таксида,
Юньле нәрсә түгел, тәк сибә…
Гомер үтә, ике бала булды,
Ике әрәмтамак тудырдык:
Берсе елак, берсе чыркылдык.
Аш пешерә хатын, идән юа,
Тегеп кигезә өскә күлмәкне.
Ә мин
Тора-тора уйлап куям:
«Нигә алдым шушы имгәкне!
Матур кызлар әле дөнья тулы,
Яшь гомерләр әрәм үтмәсен.
Илледә дә ирләр егет була,
Без табарбыз әле дистәсен…»
Чемоданга күлмәк-ыштан салдым,
Чыгып тайдым Урал ягына…
Чибәр егет чаклар ерак калды,
Яшь чакларны күңел сагына!
Бакчаларга чыгып селкенгәлим,
Кино карыйм атна кичендә.
Кызлар тирәсендә сикеренгәлим;
Каш сикертми миңа берсе дә.
Күзләр чекерәйде,
Арка бөкерәйде,
Чал сакаллар чыкты серәеп.
Күлмәкне дә юып бирүче юк,
Ник йөрим мин болай сөйрәлеп!
Чия иреннәре күз алдымда,
Кайнар коймакларны сагына-сагына
Киттем
Хатын номер первый янына.
Бала үскән.
Минем хәлне хатын ишеткән.
