скачать книгу бесплатно
Новатор» дип язып куясың.
Ә ул тоже уңны-сулны аңлар,
Тәүфыйк җыяр гомер буенча.
Әкрен генә коммунизмгача
Яши бирер, ходай боерса.
Хәзер инде хатын герой кирәк,
Хатын түгел, матур кыз булсын.
Ну, допустим, әзрәк шадра булсын,
Тик намусы аның төз булсын.
Ул морально тотанаклы булсын,
Без әхлакны мактап җырлыйбыз.
Ну биш-алты ухажёры булсын,
Ансын инде чутлап тормыйбыз.
Пусть сатучы булсын магазинда,
Пусть урлашсын анда аз-маз гына,
Завмаг белән роман бөтерсен;
Харап икән, кем фәрештә монда,
Гөнаһларны ходай кичерсен!
Йә инженер булсын ул заводта,
Йә комбайн йөртсен кырларда,
Ялтырата төшсәң, ярый чорт та,
Тема гына булсын җырларга.
Бик алдынгы медичканы беләм,
Культуралы, бик күп укыган;
Отпускага кайткан майор белән
Ирен ташлап качты, чукынган…
Шундый геройларны аласың да,
Черек ягын юнып ташлыйсың;
Яхшы сыйфатларын җепкә теркәп,
Типик герой тегә башлыйсың.
Һәр геройны нәкъ тормышча алсаң,
Алар төссез, тупас кебекләр.
Ал буяулар өстәп, өстән-өстән
Ялтыратмый булмый, егетләр.
Син пакьлисең аны, агартасың,
Исле сабын белән юасың,
Сабый кебек садә, һич гөнаһсыз
Фәрештәдәй коеп куясың.
Укучылар аңа ышансалар,
Чәчәк атып торыр бу каләм,
ышанмаса,
Китап укылмаса,
Егеткәем, эшең вәссәлам…
Йөрим шулай, йөрим, урам буйлыйм,
Кешеләрен күзлим каланың.
Кем булырга тиеш диеп уйлыйм
Чын герое безнең заманның.
Плакатный геройлардан ялкып,
Тере герой эзлим дөньядан –
Халык арасында эштә калкып,
Хыялымда кояш кебек балкып,
Кеше булып туган анадан.
Күрәм: юлдан күршем кайтып килә,
Сменадан чыккан алтыда;
Шайтан кебек, өсте кара тузан,
Теше генә күренә ялтырап.
– Мәгаләйкүм, күрше!
– Әйбәт кенә.
– Ашык-пошык кайтып киләсең?
– Ашыгам шул, хатын малай тапкан,
Йөрәк түзми, үзең беләсең.
Мин, туганкай, хәзер әти булдым,
Минем белән тегеләй шаярма.
Кич кер әле, тәти шешә алдым,
Тәпиен, дим, юып карарга!
Нинди бәхетле ул,
Аңа күктән
Алтын малай төшкән диярсең.
Елый-елый берәү туган икән,
Игътибарсыз ничек үтәсең!
Бәби туе.
Кердем.
Якты бүлмә,
Җиһазлары артык бай түгел.
Каршылады мине җылы өйдә
Ачык чырай белән көр күңел.
Яратышып, матур семья корып,
Бәхет тапкан гади эшчеләр,
Икесе дә көн дә иртә торып,
Кичкә чаклы учта сөял уып,
Тормыш төзи торган кешеләр.
– Әйдә түрдән, – диләр, – әйдә түрдән,
Утыр, күрше, өстәл артына,
Иптәш ходай елак малай биргән,
Тотыйк әле малай хакына,
Монсы – премия хатынга!
Бәлешеңне кара син, анасы,
Чәй эчерик тәмләп күршегә.
Коммунистик хезмәт бригадасы
Исемен алды безнең смена.
Гөрләп тора, парин, эш менә!
Әнә, улым, ыг-гы, абый килгән,
Үчти-үчти, малай актыгы…
Саубуллашып чыгып кайтып киләм,
Менә, димен, кеше шатлыгы, –
Матур семья, муллык, тыныч тормыш,
Сөйгән хезмәт, күңел сафлыгы.
Менә, димен, тема кайда икән!
(Дәфтәремне алдым өстәлдән.)
Маймылларны хезмәт кеше иткән,
