скачать книгу бесплатно
Яхши ўтган ҳар бир кунинг – туғилган кун.
Омондирсан, бошинг узра осмонинг бор,
Момо Ерга тегиб турган товонинг бор.
Иймонинг бут, Ҳақ таоло посбонинг бор,
Хотиржамсан, тунингда ой, тонгингда кун,
Яхши ўтган ҳар бир кунинг – туғилган кун.
Фарзандларинг камолидан кўксингда тоғ,
Набиралар новвотларинг бағрингда боғ,
Юз йил сенга насиб этсин шундай хуш чоғ,
Оила деган ором ичра бағринг бутун,
Яхши ўтган ҳар бир кунинг – туғилган кун.
Кулиб яша, ғам бағрини тилиб яша,
Ҳалол ризқинг ҳаловатда яйраб оша,
Йўқлашсалар пойларига меҳринг тўша,
Содиқ дўст ҳам ёнбошингда битта устун,
Яхши ўтган ҳар бир кунинг – туғилган кун.
Саломатлик инсон учун саодатдир,
Ҳақ каломин тилга олсанг, тиловтдир,
Худойимга чин шукур ҳам ибодатдир,
Маҳмуд шеъри совға бўлсин дўст-ёр учун,
Яхши ўтган ҳар бир кунинг – туғилган кун.
ТУЙҒУ
Туйғу асло тошларда бўлмас,
Ёлғон йиғи ёшларда бўлмас.
У қалбларнинг кўзидаги гул,
Дарёдилнинг меҳрида сўлмас.
Туйғу – софлик самоси эрур,
Туйғу – поклик сабоси эрур,
Иймонлининг кўнглидаги нур
Гўзалликнинг жилоси эрур.
Шоир туйғу тушовидадир,
Шоир туйғу қуршовидадир.
Атиргулдек юз очган шеърлар,
Туйғуларнинг ушовидадир.
Пок туйғулар – ҳақнинг инъоми,
Шу туйғуга тўлсин дил жоми.
Туйғусини поклаб юрганга,
Шоирларнинг бўлсин саломи.
ЎЗИН САЛОМИ
Сен ёлғоннинг ёдидан узил,
Кўнглингдаги жодудан узил.
Бу дунёда беш кун яшайсан.
Ростгўйсан деб, эзсалар эзил.
Виждон отлиқ тулпоринг борми,
Иймон отлиқ саркоринг борми?
Ақлинг агар озоданг эрур,
Маҳв этолмас кўнгил карвони.
Ахир, кўнгил кўчaси кўпдир,
Бу кўчанинг дарчаси кўпдир.
Ҳар боққанга ҳумор қарасанг,
У кўзларни кўзлаган чўпдир.
Одамзоддан кетмаса субут,
Эътиқодда, иймонда собит.
Ҳақни хушлаб, ўзи хуш юрса,
Ундай банда обиддир, обид.
Каломуллоҳ – Оллоҳ каломи,
Бандасига буюк инъоми.
Агар ўқиб, уқиб юргайсан
Келиб тургай Ўзин саломи!
УНУТСА
Гул ўзин гуллигин унутса,
Дил ўзин диллигин унутса,
Қул Ҳаққа қуллигин унутса,
Қиёматни чорлов эмасми?
Унутгани – иймони бўлса,
Ёд этгани – ёлғони бўлса,
Содиқ дўсти – шайтоний бўлса,
Қиёматни чорлов эмасми?
Бошлари ҳеч сажда кўрмаса,
Хушхабардан мужда кўрмаса,
Тавба учун тизда турмаса,
Қиёматга чорлов эмасми?
Ўз наздида кўкларга етса,
Кучи ожиз, йўқларга етса,
Ўздан зўрга ўзни хор этса,
Қиёматни чорлов эмасми?
Сохта бўлса обрўй ва савлат,
Ёлғонида аркони давлат,
Гар уларни десак бадавлат,
Қиёматни чорлов эмасми?
Мўмин учун мўмин – ифтихор,
Ҳар мўминда – мўмин ҳаққи бор,
Гар мўминдан мўмин қилса ор,
Қиёматни чорлов эмасми?
Тўғрисан, кўзга тик боққайсан,
Пок сўзда дилга ўт ёққайсан,
Қаллобсан, оҳингда оққайсан,
Қиёматни чорлов эмасми?
Худойим, гуноҳкор бандаман,
Осийман – ўзингга зордаман,
Авф сўрмасам Сендан шеърда ман,
Қиёматни чорлов эмасми?
ЎТИБ ҚОЛДИ
Ўзбекистон халқ шоири Анвар Обиджон хотирасига
Одам борки, бир хушхабар кутиб яшар,
Ўз кўнглини Худойимга тутиб яшар,
Ахборотлар ичра бугун қалқир башар,
Кутмагандим сира бундай нохуш онни,
Ўтиб қолди, деди Анвар Обиджонни.
Ўзбекистон ўз дардига қоврулганда,
