Gözəlçə

Qızın taksi tutmaq fikrində olmadığını görən Edvard özü də fərqinə varmadan onun ardınca getdi:

– Bəs taksi?

Vivyen avtobus dayanacağındakı skamyanın söykənəcəyinin üstündə oturmuş, ayaqlarını oturacağa dirəmişdi.

– Fikrimi dəyişdim. Avtobusda getmək kefimi açar.

– Hə, əlbəttə, – Edvard sözünə davam etdi, – bayaqdan başımdan çıxmır… Siz, doğrudan, bir saat üçün yüz dollar alırsınız?

– Doğrudan! – qız elə qəti cavab verdi ki, Edvard bir az da düşünüb çiyinlərini çəkdi:

– Olsun… Əgər sizin başqa öhdəliyiniz yoxdursa,.. əgər siz bu axşamı mənimlə keçirərsinizsə, sizə minnətdar olaram. Razısınız?

– Niyə də yox? – Vivyen çox etinasız cavab versə də, qızın üzündə yazılmış sevinc və rahatlıq onun riyakarlıq etdiyini büruzə verirdi. – Yeri gəlmişkən, adınız nədir? – o soruşdu.

– Edvard.

– Edvard?! – Vivyen heyranlıqla təkrarladı. – Sevdiyim addır! Məncə, əsl kişi adıdır.

Edvard əlini yelləyib Vivyenlə tam razı olmadığına işarə etsə də, qızı saxlamaq mümkün deyildi.

– Nə yaxşı ki, məhz belədir! Bu heç təsadüfi deyil…

Mehmanxananın girişinə çatanda Edvard qəfildən plaşını qıza uzatdı:

– Bunu geyinin.

– Niyə? – Vivyen gözlərini döydü. – Mənə soyuq deyil.

– Məsələ ondadır ki… – Edvard utana-utana dilini sürüdü. – Bu otel saatla nömrə kirayə verilən yerlərdən deyil.

Edvard hiss etdi ki, fikrini bir qədər sərt söylədi, amma Vivyen cavabında yalnız gülümsədi:

– Anladım. – Qız Edvardın plaşı onun çiyninə salmasına etiraz etmədi.

Onlar mehmanxananın rahat yumşaq mebel qoyulmuş və gur yaşıllığa bürünmüş vestibülünə daxil oldular. Parıldayan mərmər döşəməyə bahalı İran xalıları döşənmişdi.

Vivyen gözlərini bərəldib ətrafa baxır, gördüyü möhtəşəmlikdən nəşələnirdi:

– Heç pis deyil!..

Qız yeriyə-yeriyə plaşı geyindi və yaxasını örtdü. Həmin an liftdən çamadan qalanmış əl arabası ilə çıxan yükdaşıyan onu görəndə ağzı açıla qaldı. Amma gözlərini Vivyenə dikən təkcə bu yükdaşıyan deyildi, sadəcə, digər «tamaşaçılar» təəccüblərini onun qədər açıq göstərmirdilər.

Portyenin piştaxtasının qarşısında ər-arvad dayanmışdı. Onlar qaşlarını çatıb Vivyenə baxırdılar. Qadın çımxırdı və arxasını Vivyenə çevirdi.

Dəri kresloda əlində qəzet bir cənab əyləşmişdi. O da qəzet oxumağına ara verib nəzərlərini Vivyenə yönəltdi. Hiss olunurdu ki, bu yaşlı, sanballı cənab da belə yüksək səviyyəli mehmanxana üçün məqbul sayılmayan təzahürdən heyrətlənib. İri çiçək dibçəyinin arxasında dayanmış qadın isə yanından ötən Vivyeni görmək üçün elə qanrıldı ki, az qala boynu qırılacaqdı.

Vivyensə sağa-sola boylanır, ətrafdakı dəbdəbəyə baxır, baş verənləri görmürdü.

– Yaxşı, yaxşı, – Edvard gülümsəyib dostcasına ona irad tutdu.

Bu sözdən sonra Vivyen ayıldı və vestibüldə necə sensasiya doğurduğunu gördü.

– Lənət şeytana! – qız dizlərinin qatlandığını hiss edib öz-özünə donquldandı. Doğrudan da, niyə şeytana uyub bu mehmanxanaya gəlmişdi ki, bir dəqiqədən sonra arxasından təpik vurub bayıra atsınlar?!

Edvard qızın çaşqınlığını gördü, sakitcə əlini onun çiyninə qoydu:

– Getdik! Fikir verməyin! – Eyni zamanda o, qızın adət etdiyi «peşəkar» yerişinə diqqət yetirdi və astadan dedi: – Amma ombalarınızı elə yırğalamayın!

Vivyen dodağını dişlədi, çəpəki Edvarda baxdı və onunla birlikdə portyenin piştaxtasına yaxınlaşdı.

– Axşamınız xeyir, mister Lyüis, – otelin işçisi Edvardla nəzakətlə salamlaşdı. «Recent Beverli Uilşir»in personalı əla tərbiyə gördüyündən gənc qadın Edvardın yanındakı qıza ötəri nəzər saldı və heç nə olmamış kimi qonaqla əvvəlkitək hörmətlə danışmaqda davam etdi.

Edvard portyenin salamını alıb soruşdu:

– Mənim üçün nəsə var?

– Bəli, buyurun, – portye ona bir neçə məktub və faks kağızı uzatdı.

– Təşəkkür edirəm, – Edvard dərhal poçtu gözdən keçirməyə başladı.

Vivyen isə Hollivud bulvarında kifayət qədər təvazökar duruş hesab edilən bir şəkildə sol qolu ilə piştaxtaya söykənib, sağ əlini ombasının üstünə qoyub, sol ayağını da azacıq irəli verib gözləyirdi. Kit onunla bu pozanı uzun-uzadı məşq etmişdi. Vivyenin duruşu nə qədər təbii olsa da, bütün görünüşü adama «gəl-gəl» deyirdi, buna görə də portye bu dəfə qıza baxarkən marağını gizlədə bilmədi. Edvard tələsik Vivyenin qoluna girdi.

– Hə, – o, portyeyə tərəf döndü, – mənə bir şüşə şampan şərabı və çiyələk göndərilməsini xahiş edin!

– Mütləq, – portye dərhal cavab verdi və əlini telefona uzatdı. Liftə tərəf gedəndə Vivyen portyenin telefonla dediklərini eşitdi: «Restoran? Mister Lyüisin nömrəsinə sifariş qəbul edin!»

Edvard liftin düyməsini basdı. Onlarla yanaşı dayanmış ahıl cütlük də Vivyenin görkəmindən az heyrətlənməmişdi. Qadın gözlərini Vivyenə elə zilləmişdi ki, sanki yad planetdən gəlmiş adam görürdü.

Vivyen alışmadığı təmtərağın doğurduğu sıxıntıdan yenicə azad olurdu. Belə bir məqamda bir qoca arvadın gözləri ilə onu yeməsi qızı özündən çıxardı. O heç kimin gözləmədiyi halda ayağını qaldırıb liftin yanındakı hündür dəmir külqabının üstünə qoydu. Plaşın ətəyi sürüşdü və onun yaraşıqlı baldırı açıq qaldı. Vivyen sifətində saxta dəhşət ifadəsi bərkdən dedi:

– Əzizim, bir bax, nə olub! Kolqotqamın ilməsi qaçıb!

Edvard dinməzcə gülümsədi, ər-arvad isə qızın çılpaq baldırını görəndə hiddətlə üzlərini çevirdilər. Vivyen bərkdən güldü:

– Yeri gəlmişkən, mən kolqotqa geyinmirəm.

Ahıl qadın yenidən onlara tərəf çevrildi və üzündə təbəssümə oxşayan nəsə yaratmağa cəhd etdi.

Lift gəldi. Qulağı oxşayan zəng səsi eşidildi, qapılar səssiz açıldı və liftdən cavan cütlük çıxdı. Hələ də gülən Vivyen özünü kabinəyə atdı:

– Ay səni, bəxtə bax, burada ikiadamlıq divan da var ki!

Edvard ahıl ər-arvadı qabağa buraxmaq istəyirdi, lakin Vivyenin son sözlərini eşidən yaşlı qadının gözləri qəzəblə parıldadı, o geri döndü. Qadının bu hərəkəti onun Vivyen kimisiylə eyni liftə minməyəcəyini göstərirdi.

Edvard çiyinlərini çəkdi:

– Birinci dəfədir ki, liftə minir, – o, ahıl qadına vəziyyəti anlatmaq istədi.

Liftin kabinəsindən çıxan cavan kişi Vivyenə elə iştahla baxırdı ki, yanındakı qadın onun böyrünə bir dürtmə vurmalı oldu və narazılığını gizlətmədi:

– Ağzının suyunu sil, əzizim!

Liftin qapıları bağlandı, amma liftçi oğlan, deyəsən, nə etməli olduğunu unutmuşdu, Vivyenə tamaşa edirdi. Vivyen ədəbsizliklə dəri üzlüklü divanda yayxandı, amma dərhal yerindən sıçrayıb qalxdı.

– Üzr istəyirəm, – özünü itirmiş qız yavaşdan dedi, – amma mən belə öyrəşmişəm.

Edvard başını tərpətdi:

– Gələn dəfə başqa cür davranmağa çalışın.

Sonra o, sual dolu nəzərlərlə liftçiyə baxdı. Otel xidmətçisi özünü yığışdırdı və nəhayət, nə üçün burada olduğunu xatırladı. O, düyməni basdı, lift hərəkətə gəldi.

– Lüks nömrə, – lift dayananadək gözlərini Vivyendən çəkə bilməyən uniformalı oğlan elan etdi.

– Lüks nömrə? – Edvardın ardınca liftdən çıxan qız fit çaldı. – Fısqırıq! Heç belə gözləmirdim!

– Sola, – Edvard ona yolu göstərdi.

Heyrətdən hələ də ağzıaçıq qalmış otel xidmətçisi liftdən çıxıb baxışları ilə Vivyeni izləyirdi, amma Edvardın narazı nəzərlərini hiss edən kimi tələsik kabinəyə çəkildi.

IV fəsil

Edvard maqnit kartını açar deşiyinə salıb qapını açdı və Vivyeni irəli buraxdı.

Qız bu vaxtadək aşağıda – vestibüldə gördüklərindən sonra heç şübhə etmirdi ki, «Beverli Uilşir» çox yüksək səviyyəli mehmanxanadır. Lakin yuxarı mərtəbədə yerləşən nömrədən açılan möhtəşəm mənzərə bu mehmanxananın səviyyəsinin nə dərəcədə yüksək olduğunu daha yaxşı nümayiş etdirirdi.

Nömrənin sahəsini orta villa ilə müqayisə etmək olardı. Burada holl, qonaq, yemək və yataq otaqları var idi. Ayrıca qarderob nəhəng vanna otağına bitişik idi. Bütün bu möhtəşəmliyi geniş eyvan tamamlayırdı.

Vivyen holla girəndə ayaqları çəhrayı rəngli yumşaq xalçanın xovları arasında batdı. Mehmanxananın vestibülündə olduğu kimi, burada da hər tərəfdə gül dibçəkləri gözə dəyirdi. Edvard dəhlizdəki düyməni basıb bütün otaqlarda işıqları yandırdı. Vivyen qonaq otağına keçdi, bahalı ağacdan düzəldilmiş mebelə, büzməli məxmər pərdələrə, çoxsaylı kiçik divanlara, kreslo və masalara tamaşa etməyə başladı.

– Necədir? – Edvard soruşdu. – Təəccübləndirir, elə deyil?

Qız ona yaxınlaşıb saymazyana dedi:

– Bəlkə, kimisə təəccübləndirər, amma məni yox. Mən belə nömrələrdə hər gün oluram. Elə düşünməyin ki, beləsini saathesabı vermirlər. Elə verirlər ki!

– Məlum məsələdir, – Edvard yüngül istehza ilə gülümsədi və yazı masasına yaxınlaşdı. O, lampanı yandırıb kresloya əyləşdi, məktubları və faks kağızlarını oxumağa hazırlaşdı.

Vivyen eyvana çıxdı.

– Lənət şeytana, mənzərəyə bax! – Qız aşağıda şəhərin sayrışan işıqlarını görəndə qışqırdı. – Mərc gələrəm ki, buradan okean da görünür.

Edvard zərfi açıb məktubu çıxardı:

– Mən hələ eyvana çıxmamışam, amma sizə tam inanıram.

– Necə yəni, «çıxmamışam»? – qonaq otağına qayıdan Vivyen təəccübləndi. – Niyə?

– Yüksəklikdən dəhşətli dərəcədə qorxuram.

– Doğrudan?

Edvard başını tərpətdi.

– Elədə eyvanı olan nömrə nəyinizə gərəkdir?

– Çünki belə öyrəşmişəm, – Edvard məktubu kənara qoydu. – Məlum məsələdir ki, mən birinci mərtəbəyə üstünlük verərdim, amma aşağıdakı bütün nömrələr tutulmuşdu.

Yalnız indi Vivyenə çatdı ki, o, hələ də Edvardın plaşındadır. Qız plaşı soyunub kanapenin üstünə qoydu, bir az qonaq otağında gəzişdi və qərara aldı ki, birbaşa mətləbə keçmək zamanıdır.

– Hm, sizinlə neyləyəcəyik? – o soruşdu.

Cavab gözləyən Vivyen servanta yaxınlaşıb onun tunc tutqaclarını sığalladı, mebeli gözdən keçirməyə başladı. O, hələ də belə şəraitlərdə özünü naqolay hiss edir və təşəbbüs göstərməyi o qədər xoşlamırdı.

Edvard diqqətini məktubun üzərində cəmləməyə çalışırdı.

– Düzünü deyim, özüm də bilmirəm, – o, dalğın-dalğın cavab verdi.

– Heyif, – Vivyen ağzından qaçırdı. Qız yenidən otaqda gəzişdi və oval formalı şüşə masanı diqqətlə nəzərdən keçirməyə başladı.

– Əslində, mənim planımda belə bir iş yox idi, – işindən həvəssiz ayrılan Edvard cavab verdi.

– Hətta belə? Siz hər addımınızı planla atırsınız?

– Məlum məsələdir! – Edvard inamla dedi.

– Elə mən də! – qız yalan danışdı, amma Edvardın gözlərindəki şübhəni görüb sözünü dəyişdi: – Hərçənd yox, mən plan qurmağı o qədər də sevmirəm. Düzünü deyim, adət eləməmişəm. Mən ovqat adamıyam və məni harada soyundururlarsa, orada özümü evdəkitək hiss edirəm. Bir günlə yaşayıram. Neylək, mən də beləyəm.

Vivyen kresloya əyləşdi və qollarını sinəsində çarpazladı, bir qədər susub sanki çox vacib nəsə söyləyəcəkmiş kimi öskürdü:

– Bilirsiniz nə var? Siz mənim haqqımı verə bilərsiniz. Məncə, bu, vəziyyəti bir az asanlaşdırar.

Edvard fırlanan kreslosu ilə birlikdə döndü və gözlərini heyrətlə Vivyenə dikdi:

– Ah!.. hə… üzr istəyirəm. Məncə, nağd pul yarayar?

Onun pencəyinin iç cibindən çıxardığı pulqabını görəndə qızın üzünə işıq gəldi:

– Yalnız nağd!

Edvard masanın üstünə bir neçə dollar qoydu. Vivyen yerindən sıçrayıb tez onları götürdü, masanın küncündə – Edvardın düz qarşısında əyləşdi və pulları çəkməsində gizlətdi.

Edvardın baxışları istər-istəməz qızın ayaqlarına dikildi. O karıxdığını gizlətmək üçün nəzərlərini yayındırdı və narazılıq etdi:

– Siz mənim faksımın üstündə oturmusunuz. Bu sizi narahat etmir?

– Bilmirdim ki, buna faks deyirlər, – qız məftunluqla gülümsədi. – Ömrümdə ilk dəfədir ki, faksın üstündə oturmuşam. – O, yana əyilib yumru dalını qaldırdı, Edvardın faks kağızını dartıb çıxarmasına imkan yaratdı.

– Hər şey qaydasındadır, – Edvard mızıldandı və kağızı masanın o biri küncünə sürüşdürdü.

– Əntiqə! – Vivyen xısın-xısın güldü, masanın üstündə yerini rahatladı, uzunboğaz çəkməsinin zəncirbəndini açıb oradan bir ovuc prezervativ çıxardı. Qız prezervativləri kart açırmış kimi yayaraq Edvarda göstərdi.

– Seçə bilərsiniz! Qırmızı, yaşıl, sarı… Yasəmən rəngdə olanlar, təəssüf ki, qurtarıb. Amma əvəzində bir dənə qızıl medallısı var. Yalnız çempionlar üçündür!

O, ağzıbağlı prezervativi əlinə alıb əsl bazar alverçisi kimi onu Edvardın burnunun qabağına tutdu:

– Əla, dünyada ən üstün qoruyucudur! Bundan heç nə keçməz! Nədi, nə baxırsınız?

– Tam təhlükəsizlik zəmanəti! – Edvard zarafat etmək istədi.

– Nahaq lağ edirsiniz, əvvəl-axır siz də maşında təhlükəsizlik kəməri taxırsınız? – qız ağızdolusu güldü.

Bu söz Edvardın kefini açdı. O ayağa qalxdı, Vivyen prezervativi masanın üstünə qoyub onun şalvarının kəmərinə nəzər saldı. Qız bilmirdi ki, özü başlasın, yoxsa Edvardın hərəkətə keçməsini gözləsin. Bəlkə də, qızın təşəbbüs göstərməsi onun ürəyincə olacaqdı.

Nəhayət, Vivyen seçim etdi və Edvardın kəmərini aramla açmağa başladı.

– Bəlkə, əvvəlcə jileti? – Vivyen soruşdu.

– Yox, yox, – Edvard onun əlini saxladı, – mən sadəcə… istəyirdim ki, sizinlə söhbət edim.

– Söhbət edəsiniz? – Vivyen sualı təkrarladı. Sürətlə fikirləşməyə, Edvardın nə demək istədiyini anlamağa çalışdı. Olmaya, bu kişi telefonla seks həvəskarıdır?

Amma Edvarda bir də diqqətlə baxandan sonra qız bu nəticəyə gəldi ki, onun dediklərinin sətiraltı mənası yoxdur. Bəlkə, müştəri onu bəyənməyib?

– Buyurun, – kefi bir qədər pozulmuş Vivyen dilləndi. – Söhbət etmək də olar. Necə istəyirsiniz.

Edvard pencəyini soyunub onu kreslonun dirsəkliyinin üstünə qoydu. Vivyen ehtirassız səslə dostyana söhbətə başladı:

– Deyin görüm, sizin burada şəxsi işiniz var, yoxsa rəsmi? – qız maraqlandı. – Bəlkə, həm ondan, həm bundan?

– Rəsmi, – Edvard ona baxdı. – Hər halda, mənə elə gəlir.

– Rəsmi, – deyə qız alt dodağını dişlədi. – Elə isə, tapmağa cəhd göstərək. Siz, yəqin… yəqin ki,.. – o, gözlərini iri açıb fikrə getdi və nəhayət, bərkdən dedi:

– Siz vəkilsiniz!

Vivyenə qulaq asa-asa Edvard kresloda yerini rahatladı, ayaqlarını məxmər üzlüklü kətilin üstünə qoydu. Qız yazı masasından sürüşüb düşdü və onun yanında oturdu. Vivyen üçün bu şıq geyimli, şübhəsiz, yaraşıqlı kişinin onu istəməməsi ilə barışmaq çətin idi. Buna görə də yenidən cəhd göstərməkdə qərarlı idi. Hər halda, o, Vivyenə yüz dollar vermişdi və qız minnətdarlıq etmək istəyirdi.

– Vəkil? – Edvard güldü. – Niyə belə düşünürsünüz?

Qız iti nəzərlərlə ona baxdı.

– Çünki adam sizinlə darıxacağını elə uzaqdan hiss edir!

Zərbə hədəfə dəymişdi. Vivyen gördü ki, Edvardın üzündə məyusluq ifadəsi yarandı.

– Görünür, sizin vəkil tanışınız az olmayıb, – o cavab verdi.

Vivyen dodağını büzdü, barmaqlarının ucuyla onun yanını qıdıqladı və mənalı-mənalı gülümsədi:

– Hə… Bəziləri ilə ünsiyyət imkanım olub. – Bu yerdə Edvard ona tərəf əyildi. Vivyenə elə gəldi ki, kişi onu öpəcək, amma həmin dəqiqə qapı zənginin ahəngdar səsi gəldi. Qız həyəcanlandı, boynunu uzatdı.

– Kim olar?

Edvard da bir qədər özünü itirmişdi, amma bu çaşqınlığı zəng yaratmamışdı. Qısa fasilədən sonra o dilləndi:

– Şampan şərabı…

– Oho! Əladı ki! – Vivyen sevinclə yerindən sıçradı. – Onda qapını mən açım, heç olmasa, bir xeyrim dəysin!

Edvard bu dəfə maraq dolu baxışlarla qızı qapıyadək ötürdü.

Zəng ikinci dəfə çalındı. Vivyen dəhlizin qapısını taybatay açdı və ofisiantla üz-üzə gəldi. Ofisiantın əlində üstünə dəsmal salınmış boşqab və gümüşü vedrəcikdə buzun içinə qoyulmuş şampan şüşəsi olan gümüşü məcməyi var idi. O, nəzakətlə baş əydi:

– Axşamınız xeyir!

– Xoş gördük! – Vivyen ofisiantla dost kimi salamlaşıb qapını örtdü və onu qonaq otağına ötürdü.

– Hara əmr edirsiniz? – otel qulluqçusu dayanıb qıza baxdı.

– Hara qoysun? – Vivyen sualı Edvarda ünvanladı.

Ofisiant heyranlıqla Vivyenin çılpaq belini süzdü.

– Yəqin ki, bara, – Edvard dilləndi. Gözoxşayan mənzərədən təəssüf hissi ilə ayrılmalı olan ofisiant bara yaxınlaşdı. Vivyen dabanbasma onun ardınca getdi. Otel qulluqçusu məcməyini qoyub dönəndə az qaldı ki, qızla toqquşsun.

– Oh, pardon! – Vivyen gülümsədi və yana çəkildi, amma ofisiant da eyni tərəfə addım atdığından az qaldı ki, alınları bir-birinə dəysin. Vivyen şaqqanaq çəkib yoldan çəkildi.

– Sizin hesabınıza yazacağam, mister Lyüis, – ofisiant dedi və yerə mıxlanmış kimi qonaq otağının ortasında dayanıb gah Edvarda, gah Vivyenə baxdı.

– Nə gözlərini zilləmisən? – qız heyrətlə soruşdu. Amma onun kimə müraciət etdiyi bilinmədi.

Ofisiant cavabında hündürdən öskürdü. Vivyen sual dolu nəzərlərlə Edvarda baxdı:

– O nə istəyir?

Edvard sanki yuxudan ayıldı və cibindən pulqabını çıxardı:

– Oh, doğrudan da. Götürün. Çox sağ olun.

Ofisiant pulu alıb baş əydi və getməyə tələsdi:

– Çox təşəkkür edirəm! Xoş istirahət!

Ofisiant gedəndən sonra Vivyen pərt halda başını buladı:

– Axmağam da! Mən çaypulunu necə unutdum axı?

– Mühüm deyil, – Edvard bara tərəf yollandı.

Vivyen qollarını yellədə-yellədə otaqda gəzişdi.

– Mən çəkmələrimi çıxarsam, etiraz etməzsiniz? – qız soruşdu.

– Buyurun.

Edvard iki qədəh götürüb barın üstünə qoydu və şampan şüşəsini vedrədən çıxardı.

Vivyen qonaq otağını dəhlizdən ayıran hündür kandarın üstündə oturdu və çəkməsinin zəncirbəndini açdı:

– Bir söz soruşum, arvadınız var? Ya görüşdüyünüz qız?

– O da var, bu da, – Edvard şüşənin ağzına dolanmış zərli kağızı aça-aça cavab verdi.

Vivyen uzunboğaz çəkməsinin bir tayını döşəməyə atdı:

– Bəs onlar hardadırlar? Yoxsa indi hardasa birgə şam edirlər?

Vivyen öz sözünə güldü və dodağını əyib çəkmənin ikinci tayının zəncirbəndini açmağa başladı.

– Mənim keçmiş arvadım, – Edvard bu sözləri xüsusi vurğuladı, sonra ehmalca şampan şərabını açdı və izahatına davam etdi, – Lonq-Aylenddə, mənim əvvəlki evimdə, mənim keçmiş itimlə bir yerdə yaşayır. Mənim keçmiş rəfiqəm Cessika isə Nyu-Yorkda, mənim mənzilimdədir. – Edvard qədəhləri doldurub acı-acı əlavə etdi: – Ola bilsin ki, biz burada söhbət edən vaxt o artıq çamadanlarını qablaşdırır.

Edvard qədəhləri əlinə alıb Vivyenə yaxınlaşdı və onları hündür kandarın üstünə qoydu. Sonra ofisiantın şampan şərabı ilə birgə gətirdiyi boşqabı götürmək üçün bara qayıtdı.

Vivyen uzunboğaz çəkmənin ikinci tayını və corablarını soyunub qədəhi əlinə aldı. Qız gördü ki, Edvard öz şərabını mineral su kimi yarıyadək birdəfəyə içdi. O, qapağı qaldırıb boşqabı Vivyenə uzatdı.

– Çiyələk götürün.

– Niyə? – qız təəccübləndi.

– Çiyələk şampanın dadını artırır, – Edvard başa saldı.

– Nə gözəldirlər, – qız çiyələkləri qiymətləndirdi və onlardan ən irisini götürüb dişlədi. Üstündən qədəhdəki şərabdan hortuldatdı. – H-mmm, pis deyil. Bəs siz daha içmirsiniz?

– Yox. – Edvard boşqabın qapağını örtüb onu yerinə qoydu.

– Mən sizə etiraf etməliyəm ki, – Vivyen dişlənmiş çiyələyinə və boşalmış qədəhinə baxdı, – siz adamı yoldan çıxarmağı bacarırsınız. Amma buna zərrəcə ehtiyac yoxdur. Vaxt – puldur, madam ki artıq razılaşmışıq, bəlkə, başlayaq?

Edvard barın qarşısındakı kətildə oturdu və üzünü Vivyenə tutdu.

– Belə görürəm, sizin vaxtla bağlı probleminiz var.

Qız dinməzcə başını tərpətdi.

– Belə olan halda, bəlkə, bu yükü sizin çiyinlərinizdən götürək? – Edvard təklif etdi.

– Mən elə bunu istəyirdim! – qız dərhal rahatlandı.

Edvard qətiyyətlə soruşdu:

– Bütün gecənin haqqı nədir?

– Bütün gecənin? – Vivyen heyrət dolu nəzərlərini ona dikdi, amma tez də üzünə biganəlik ifadəsi verməyə çalışdı. Sonra qəfildən güldü və gözlənilmədən «sən»ə keçdi:

– Buna pulun çatmaz!

– Haradan bilirsən? – Edvard halını pozmadan cavab verdi.

Vivyen bu oyunda «müştərisini» bacardığı qədər «yükləmək» qərarına gəldi. Nə olar, olar. Hətta «müştəri» imtina etsə də, artıq bir yüzlük qazanıb!

– Mənim muzdum üç yüz dollardır!

Edvardın başında bir tük belə tərpənmədi:

– Üç yüz? Bu qədər xərcləməyə imkanım çatar. – O, kətildən enib boş qədəhi Vivyendən almaq üçün ona yaxınlaşdı. Qız başını qaldırdı və heyrətlə Edvarda baxdı. Edvardın ət görmüş pişik kimi iştahla onu süzdüyünü gördü.

– Çox sağ ol. İndi rahatlanmaq olar.

Edvard qızın qədəhini yenidən doldurdu. Birdən Vivyen yerindən sıçradı.

– İndi gəlirəm! – o, çantasını qamarlayıb vanna otağını axtarmağa getdi.

Vanna otağına iki qapı açılırdı – biri dəhlizdən, o biri yataq otağından. Vivyen mərmərlə döşənmiş, qızılı kranları bərq vuran otağa keçib əllərini yudu, onları tiftikli hamam dəsmalına sildi, sonra çantasındakı plastik qutunu çıxardı.

– Bu şampanda doğrudan da nəsə var, – o qışqırdı.

– Sən nə dedin? – Edvard yataq otağından vanna otağına boylandı.

Vivyen diksinərək çevrildi, Edvardı görəndə özündən asılı olmayaraq yumru qutunu arxasında gizlətdi. Amma Edvard onun hərəkətini güzgüdən gördü.

– Mən? Mən dedim ki, indi çıxıram, – Vivyen əsəbi halda güldü.

Edvardı qəfil şübhə bürüdü, o, gözlərini qıyıb qızın üzünə baxdı:

– Belə elə… əlindəki nədir? Nəyi gizlədirsən?

– Elə bir şey deyil, – Vivyen karıxdı. Edvardın rəngi boğuldu. Bir saniyədə özünü qıza yetirdi, güzgünün qarşısındakı çantasını götürüb çığırdı:

– Narkotikdən zəhləm gedir! Cır-cındırını yığ, pulunu götür, rədd ol burdan!

– Bu hardan çıxdı! – Vivyen Edvardın qarşısından çəkilib sakitcə qapıya tərəf getdi. – Narkotik nədir? Mən onu on dörd yaşımda tərgitmişəm.

Конец ознакомительного фрагмента.

Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.

1

Skeytbord (ing. skateboard) – diyircəkli lövhə