скачать книгу бесплатно
Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 4
Fatma Axmed kızı Nabieva
Сам роман сосредотачивается на одной девушке, которая на протяжении всей своей жизни сталкивается с различными неприятными ситуациями, основанными на реальных событиях. Сюжет повествует о нелёгкой судьбе девушки, которая теряет своих родителей из-за автокатастрофы. На протяжении всего романа она превозмогает боль, помогает таким же беззащитным и беспомощным людям, как она. Несмотря на все унижения и оскорбления со стороны общества, она сохраняет мужество. Главная сила – это вера в добро.
Günahsız günahkar
Roman. Hissə – 4
Fatma Axmed kızı Nabieva
© Fatma Axmed kızı Nabieva, 2021
ISBN 978-5-0055-1735-7 (т. 4)
ISBN 978-5-0055-1727-2
Создано в интеллектуальной издательской системе Ridero
Fatma Əhməd qızı, Balakən rayonunun Püştətala sovetliyində anadan olmuşam. Qamış tala kəndində böyümüşəm. Atam göndolov Əhməd, Balakən rayonunda dağ kəşviyyatı idarəsində, uzun müddət can həkimi olaraq çalışıb. Anam Alqayeva Şahizər, oxuduğum Qaravəli orta kənd məktəbində, iftidayi sinif Müəlliməsi olaraq, 30 ildən çox çalışıb. Ailəmiz 5 bacı, 2 qardaşdan ibarətdir, mən evimizin ən kiçik evladıyam. Balakən rayonunun Katex kəndində, ailə qurmuşam. Bir evladım var, uzun illərdir Russiyanın Tomsk şəhərində yaşayıram. Harda yaşadığımdan asılı olmayaraq, yaşadığım yerə və İnsanlarına sayğı duyuram. Hər zaman sadəliyə və düzgünlüyə üstünlük verməyi xoşlayıram. Fəvvarit sözüm, İNSAN OL.
Fatma Nabieva
Nicat maşını idarə edirdi, dodağı – üzü əllərinin üstü qanamışdı. Aylın Nicatın Ramizi döyməyindən razı qalmışdı, Nicatın mərdliyi və tərbiyəsi Aylına qürur verirdi. Nicatdan soruşmadı yol boyunca canın acıyırmı deyə, maşının yan şüşəsindən dışarı baxdığında, Nicatın əksini görürdü. Nicat sakit görünürdü, Ramizin kimi kinli bir hali yoxdu. Nicat Aylına qarşı, Ramizdən dəfələrlə mərəfətli olduğunu sübut etmişdi. Uşaqda sakit oturmuşdu Aylının qucağında. Nicat tez – tez güzgüdən uşağa – Aylına baxırdı, Aylının dışarı baxmasından anlamışdı, Ramizə həddini bildirməsindən çox razı idi. Nicata Aylının bu haq davranışı qürur verirdi, belə qürur hissini heç doğma atasından hiss etməmişdi. Özünü qandığından birinci xöşbəxt hissi idi Aylından alırdı, maşının sürəətini artırıb yoluna davam etidi.
Dilqəm Ramizi evə gətirmişdi, həkim yoxlayıb çıxdı otaqdan. Əlindəki yazılı kağızı uzadıb – Dilqəmə: burda yazdıqlarımı edin əzikləri tez sağalsın. Dilqəm kağızı alıb təşəkkür etdi, həkim getdi. Dilqəm həkimi ötürməkçün getdi ardınca.
Ramizin başı üstündə Bahar xalası oturmuşdu ah çəkə – çəkə, Dilqəmdə qayıtdı tezliklə otağa. Ramizə sakitləşdirici iynə vurmuşdu, təsirindən gözlərini yumub yuxuya gedirdi. Bahar anası əliylə ağzını tutub səssiz – səssiz ağladı Ramizin başı üstə. Dilqəmin ürəyi parçalanırdı anasının ağladığını gördükdə, gəlib Ramizin yanında oturub baxdı, Ramizin üz – gözündə sağ yer qalmamışdı, anası ayağa durub çıxdı otaqdan gözləri yaşlı. Dilqəm öz – özünə: Allah mənim cəzamı versin, lənət olsun, Ramizə yardım etmədiyinə çox üzülürdü. Ancaq yardım etsəydi, Aylınla birlikdə sevgilisi Nazlınıda itirə bilərdi. Nicat Nazlıya qardaş sayılırdı, işdən getdiyindən göz yaşları qurumurdu Nicatın ardınca. Dilqəm Ramizin alnını sığalllayıb baxdı yaşarmış gözləriylə, qardaşı dediyinin bu günə düşməsinə yanırdı, qalmışdı ortalıqda çarəsiz.
Nicat duş alıb əynini dəyişib gəldi otağına, qapı döyüldü, Aylın əlində ilac qutusuyla içəri girdi. Nicat – Aylına: gərək yoxdur canım, Aylın gəlib Nicatın yatağında əyləşib, əliylə vuraraq gəl əyləş deyə işarə etdi. Nicat gəlib əyləşdi yanında, Aylın əlindəki pambıqla Nicatın dodağındakı – üzündəki yaralanmış yerləri yavaş – yavaş sildi. Nicat yarasına toxunduqca səssiz dayanırdı, canı acısada ofuldamırdı. Aylın pambıqı ilacla nəmlədib yaralarını silirdi, İkisidə susurdular danışmırdılar, çox oxşardılar Aylınla Nicat xasiyyətlərindən, soz demədən anlayırdılar biri – birilərini.
Aylın – Nicata: köynəyini çıxart, Nicat köynəyini çıxardı, bədənində qaralmış – göyərmiş yerlər vardı, Aylın gətirdiyi ilacı açıb, əzilmiş yerlərinə sürtdü yavaş – yavaş, Nicat unutmuşdu canının acısını. Aylının ona qayğı göstərməsindən çox xöşbət idi, Niatın tərbiyəsi tamam başqa idi, Aylının üzünə baxa bilmirdi əynində köynəksizdir deyə. Aylın ayağa qalxdı – Nicata: axşam yatanda birdə sürtərik, bir şeyin qalmaz yaxın 10 günə. Aylının zarafat etdiyini anladı, Nicat gülümsədi, Aylın ilacları götürüb otaqdan çıxdı. Nicat əyninə köynəyini geyinib, yerinə uzanıb düşündü, gülümsədi.
Aylın ilac qutusunu yerinə qoyub, gəlib qapıdan Nicatın atasına baxdı, kişi yatmışdı. Aylın geri mətbəxtdə gəlib Nicata limonlu çay hazırladı, götürüb gəldi qapını döyüb, içəri girdi.
Nicat yerində oturdu Aylın gəldiyində, gəlib yanında əyləşib çayı Nicata verdi, iç bunu yaxşı gələr biraz. Nicat çayı götürüb bir udum içdi, dodağı acısada hiss etdirmədi. Aylında anlayırdı Nicatın canı acıyırdı bildirmirdi, – Niçata: sən çayını bitir, mən yemək hazırlayım. Ayağa qalxmaq istəyirdi, – Aylına: üzür istəyirəm, Aylın Nicata baxdı anlamadı. Nicat – Aylına: bilirəm dayın oğlunun xətrini çox istəyirsən, onu vurmamı əsla istəməzdin. Aylın biraz dayanıb baxıb gülümsədi, – Nicata: bilirsənmi, qırmızı xətt çizgisi var hər şeyin. Yəni hövsələnində, hörmətində, insanlığında, sevginində, bir həddi və qırmızı çizgizsi var, o ki qırmızı çizgini keçdin, ya söyülməlisən, yada vurulmalısan ki həddini ötdüyünü anlayasan. Dayım oğluda keçmişdi dediyim o xətti çoxdan, üzür istəmə sən lazım olanı etdin. Payınıda aldı əllərinə sağlıq deyərdim, ancaq sənində əllərində sağ yer qalmamış, 10 gündən deyərəm. Aylın ayağa qalxıb otaqdan çıxıb getdi, Nicat Aylının dalınca baxıb düşünürdü. B ilirdi bu son deyildi, Ramiz mütləq hardansa əvəz çıxmağa çalışacaqdı. Nicat özünə görə narahat deyildi, qorxurdu Aylına bir şey edərdi yanında olmadığında.
Beləcə bir həftə keçdi, Nicat evə gəlib Aylını səslədi, Aylın xanım, Sərdar bəy hardasınız? Aylın qucağında uşaqla gəldi. Aylın – Nicata: burdayıq əmisi, Nicat gəlib uşağı götürüb öpüb keçib əyləşdi, aslanım gözəl xəbərim var anana. Nicat Aylına baxdı, Aylında gəlib əyləşdi – Aylına: yeni işimizçün uyğun bir yer tapdım canım. Aylın – Nicata: xeyirli uğurlu olsun əmisi, çox gözəl. Nicat – Aylına: mən bəyəndim baxdım, ancaq sənində baxman lazımdır, xoşuna gəlməsə başqa yerə baxarıq. Aylın – Nicata: gərək yox dostum, sən bəyənmişsən yetər, içinə lazım olan hər şeyi sifariş et sabahdan. Aylının özünə olan etibarına Nicat çox sevinirdi, – Aylına: mən sabahdan hər şeyi təşkil edəcəm, sənin istədiyin kimi olacaq şirkətimizin və hər şeyi. Səni bilirəm artıq, çalışdıq birlikdə xasiyyətinə bələdəm. Aylın ayağa qalxıb – Nicata: o zaman hadi yeməyə, Nicat – uşağa: gedək aslanım işimiz çoxdur, yeməyimizi yeyək və başlayaq. Ayağa qalxıb Aylının ardınca mətbəxtdə getdi qucağında uşaqla.
Nazlı işdən tez çıxmaqçün Dilqəmdən izin almağa otağa gəldi. Dilqəm anlamışdı Nazlının üzündən nə isə kefi yox idi, – Nazlıya: canım bir şeymi oldu? – Dilqəmə: mən bilmirəm necə deyim sənə. Dilqəm narahat oldu – Nazlıya: desənə canım üzməsənə ürəyimi. Nazlı dərindən nəfəsini alıb – Dilqəmə: mən bu gün evə tez getsəm olarmı? – Nazlıya: bir şeymi oldu canım? anan yaxşıdırmı? narahat olub ayağa qalxdı. Nazlı – Dilqəmə: yox – yox olmadı heçnə, yaxşıdı anam çox şükür. Sadəcə mən biraz özümü yaxşı hiss etmirəm halsızam, Dilqəm narahat oldu. Nazlıya yaxınlaşıb baxdı üzünə, canım sənin rəngində uçmuş, əlini alnına qoyub baxdı – Nazlıya: canım sənin atəşində var, niyə bu halda işə gəlmisən? gəl birinci həkimə, sonra evə. Nazlı – Dilqəmə: yox həkimə gərək keçər, yəqin soyuqlamışam narahat olma. Dilqəm Nazlını çox istəyirdi, yarpaq kimi əsirdi üstündə, – Nazlıya: narazılıq istəmirəm canım, nə deyirəm o da olacaq tamammı? masadan telefonunu açarlarını götürüb, Nazlının qolundan tutub apardı, gəl canım gedək. Nazlı istəmirdi həkimə egtsin, Dilqəm qolundan tutub apardığında, məcbur getməli oldu.
Ramiz Dilqəmlə rastlaşdı, Nazlının qolundan tutub apardığını görüb – olara: nə oldu? xeyir ola? Dilqəm – Ramizə: Nazlının atəşi var. Ramiz Dilqəmin ağzından söz çıxan kimi narahat oldu, nə? atəşinmi var? niyə deməmisən bizə? Ramiz yaxınlaşıb Nazlının alnına əlini qoyub baxdı. Sən yanırsan bacım, niyə belə halda gəmisən işə? həkimə gedirik bu dəqiqə. Ramiz Nazlını bacısı kimi çox istəyirdi, Aylında ondan gedəni həmişə yanında dayaq Nazlı vardı.
Dilqəm – Ramizə: qardaşım bir imkan vermədin sözümü bitirim, məndə onu həkimə götürürəm, sən qal şirkətdə mən aparıram. Ramiz razı olmadı, Nazlının qolundan tutub, – Dilqəmə: sən qal qardaşın aparacaq onu həkimə. Mən sənə xəbər edərəm narahat olma qardaşım, danışdıqmı? Nazlı ortada qalmışdı baxa, ikisinədə yox deyə bilməyəcəyi insanlardılar. Ramizin xətrinə dəymədi Dilqəm, tamam o zaman xəbər gözləyirəm sənədən, apar. Nazlını aparıb getdi Ramiz,
Nazlı gedərkən Dilqəmə elə baxdı ki, sanki son gedişiydi. Dilqəm Nazlının xəstələnməyini belə istəmirdi, Nazlının elə baxışları ürəyini göynətdı. Nədən ürəyi bu qədər narahat idi? kimdə olmur ki, sadəcə atəşi vardı, gülümsəyib, əl yellədi Nazlıya. Şirkətdən çıxıb getdilər, Dilqəm yerində donub qalmışdı baxa ardlarınca.
İşçilərdən bir nəfər Dilqəmi səslədi, Dilqəm bəy baxarsınızmı? əlbətddə, işçinin nə dediyinə qulaq asdı.
Aylın oğluyla Nicatın atasının yanında idi, kişi uşaqla oynayırdı, mən sənə çox alışdım şirin evlad, uşaqda kişiyə yaddıq etmirdi. Aylın oların oynamasına baxırıdı, Nicatdan zəng gəldi Aylına. Aylın telefonunu götürüb cavab verdi alo, biraz qulaq asıb – Nicata: anladım, mən indi baxıram zəng edirəm. İşlə əlaqəli Aylının harasa zəng etməsi lazımdı, otaqdan çıxıb lazım olan yerə zəng etdi. Alo salam, işlə əlaqəli biraz vaxtınızı ala bilərəmmi? çox gözəl, Aylın danışmağa davam etdi.
Ramiz Nazlını həkimə gətirmişdi, Nazlını yoxlamaqçün içəri almışdılar, Ramiz gözləyirdi. Birazdan Nazlı çıxdı – Nazlıya: nə dedilər? Nazlı gülümsəyib, – Ramizə: dedim axı bir şeyim yoxdur qardşım, ardınca həkimdə çıxdı. Ramiz – həkimə: bacımın nəyi var doktor? – Ramizə: yoxladıq bir şeyi olana oxşamır. Soyuqlamışda ola bilər, ancaq hər ehtimala qarşı analızlərini alsınlar. Həkimin ardınca tibb bacısıda çıxdı otaqdan, – Nazlıya: buyurun sizi götürsün lazım olan analizdərinizi verin. Siz telefon nömrənizi qoyun tibb bacısına, cavablar hazır olan kimi sizinlə əlaqə saxlayacağıq. Hələlik keçmiş olsun, həkim getdi. Tibb bacısı – Nazlıya: buyurun xanım, Nazlını apardı getdilər. Nazlı gedərkən dönüb Ramizə baxdı üzgün baxışlarla. Ramiz əliylə boynunu ovaraq, Nazlıya baxıb gülümsədi, ançaq nədənsə Nazlının elə baxması ürəyinə toxundu. Tez telefonunu çıxarıb zəng etdi, – Dilqəmə: alo qardaşım, yoxmuş bir şeyi çox şükür. Sadəcə analizlərini alacaqlar indi, dəqiq olsun hər şey, birazdan mən Nazlını evə aparacam narahat olma, telefonu söndürüb getdi Nazlının ardınca.
Aylın işlə əlaqəli çox yerlərə zəng edib danışırdı telefonla, oğlunu qucağına alıb telefonla danışa -danışa başqa işlərinidə görürdü.
Nicatda yeni şirkətçün kreslolar, masalar, kampyuterlər alırdı. Aylınla Nicat işi qurmaqçün əllərindən gələni edirdilər, Aylın kampyuterdə işçilər axtarmaqçün elanda qoymuşdu. Nicatda maşınla başqa şeylərin ardınca gedir, maşın idarə edə – edə Aylına zəng edib bildirirdi nələr etdiyini, Aylında ona bildirirdi etdiklərini. Nicat bütün gücü ilə çalışırdı, Aylınla çalışacağını düşündükcə sevinci aşıb – daşırdı. Üzündən bəlli idi hər şey sözsüzz ifadə olunurdu, ömründə birinCi dəfə idi ki belə xöşbəxt idi, maşının sürəətini artıraraq getdi.
Axşam olmuşdu, Ramiz Nazlını evinə aparmışdı, Dilqəm Nazlını görməyə evlərinin qarşısına gəlmişidi. Maşına söykənib Nazlının gəlməsini gözlyirdi, Nazlı az vaxtdan evdən çıxıb Dilqəmə tərəf gəldi. Dilqəm Nazlını qollarını açıb, qucaqlayıb özünə sıxdı bərk – bərk, – Dilqəmə: görən olacaq bizi. Dilqəm Nazlını buraxmadan, görsünlər, sevgilimi qucaqlamağa olardanmı izin alacam? Nazlının alnından öpüb, baxdı gözlərinə diqqətdlə. Nazlı – Dilqəmə: yaxşıyam mən narahat olma canım, Dilqəmin gözlərindən oxuyurdu nə demək istədiyini. Dilqəm Nazlını təkrar bağrına basıb – Nazlıya: birdaha xəstələnmə canım, tamammı? Dilqəm uşaq kimi qorxmuşdu! Nazlının halsızlığından. Nazlı gülümsəyib, Dilqəmin üzünə baxdı utancaq baxışlarla, sənin bu qədər həyəcanlanacağını bilmirdim, söz xəstələnməyəcəm artıq. Dilqəm Nazlını uşaq kimi təkrar – təkrar qucaqlayıb, canımın – canısan. Nazlıda Dilqəmin sinəsinə başını qoyub, – Dilqəmə: səndə mənim canımsan. Dilqəmə bu söz elə təsir etdi ki, Nazlını qucaqlayıb bərk – bərk sıxdı özünə, gülümsədi.
Beləcə günlər keçirdi, Aylınla Nicat çalışmağa başlamışdılar. Aylın qucağında uşaqla şirkətdə Nicat tək qalmasın deyə, çalışırdı bacardığı qədər. İnternetə qoyduğu elanlanlarındanda maraqlanıb, gələn yeni işçilərdə vard idi şirkətdə. Nicat- Aylına: sənə bu şirkətdə göstərmədiyim bir syurprizim daha var. Aylın – Nicata: nəymiş dostum syurprizin? Nicat gəlib Aylının qucağından uşağı götürdü. Yuxarı qaldırıb uçurdaraq uşağı oynatdı, – uşağa: əmi səni uçurdaraq syurprizə götürsünmü?
Aylın Nicatın nə deyəcəyini gözləyirdi. Nicat – Aylına: buyurun Aylın xanım, xanımlar irəlidən, otaqdan çıxmasını gözlədi. Aylın başını narazılıqla sirkələyib gülümsəyərək, çıxdı otaqdan. Nicat – uşağa: Sərdar bəy xanımlara yol verilməlidir bunu unutma, ardınca otaqdan çıxdı.
Aylını şirkətdə göstərmədiyi bir otağın qapısına gətirdi, Aylın dayanıb baxdı qapıya. Nicat – Aylına: syurprizim burdadır aç qapını, Aylın əlini qapıya atıb Nicata baxdı. Nicat gülümsəyərək, – Aylına: aç – aç qorxma. Aylın qapını açıb içəri girdi, otağı görüb gözlərinə inanmadı, əlləriylə üzünü tutub baxdı ətrafa. Niçatda gəldi yanında dayanıb, – Aylına: bəyəndinmi Sərdar bəyin yeni otağını? Aylın Nicata baxdı, sevincindən bilmədi nə desin. Niçat uşağçün otaq hazırlatmışdı, otaqda hər şərait vardı uşağın baxılmasıçün. Yataq yerindən tutmuş, oyuncaqlarına kimi hər şey səliqə ilə qurulmuşdu. Nicat – uşağa: Sərdar bəy yeni otağına xoş gəldin, uşağın üzündən öpüb aparıb yerdə oyuncaqların yanında otuzdurdu, uşaq oyuncaqları götürməyə çalışdı. Nicat ayağa qalxıb gəlib Aylının yanında dayanıb baxdı uşağa, Aylının axlına gəlməzdi belə etmək şirkətdə. Nicat – Aylına: bir söz demədin canım, sevinmədinmi? Aylın sevincindən Ncatın boynunu qucaqladı. Nicat bir anda Aylının özünə sarılmasından həyəcanlandı, ürəyində qəribə hiss yaşandı. Ömründə hiss etmədiyi gözəl bir duyğu idi bu, Nicatda Aylının kürəyinə əliylə sığal çəkdi, özünə sıxdı qucaqladı.
Aylın – Nicata: çox sağol dostum, əlbətddə bunu ancaq sən düşünə bilrədin, şaşırtdın məni həqiqətəndə, əsil syurpriz oldu. Nicatdan ayrılıb, oyuncaqlarla oynayan oğlunun yanında əyləşib baxdı. Canım oğlum yanımda olacaqsan, uşağın saçlarından öpüb qoxlayıb, oxxx cənnət qoxulum mənim. Nicatda gəlib əlyləşdi Aylının yanında, yerə xalca sərilmişdi. Aylın – Nicata: artıq rahat çalışa bilərəm, sayəndə oğlum yanımda olacaq. Nicat uşağın başına sığal çəkib – Aylına: yanımızda olacaq çanım, biz demişdik şirkətdə ancaq ikimiz ortaq olacağıq. Aylın Nicata təcüblə baxdı. Nicat uşağın əlinə oyuncaq verib gülümsədi, – Aylına: yox canım biz üz nəfərik artıq, kiçik Sərdar bəydə bizimlə şirkətdə çalışacaq. Nicatın zarafatına Aylın gülümsədi. Nicat birinci dəfəydi Aylının üzündə gərçək təbəssüm görürdü, oğluyla oynayan Aylına baxıb, olrın hər gün belə xöşbəxt olamalarıçün canını belə verməyi düşünürdü.
Nazlı Dilqəmlə Ramizin deməsinə baxmayaraq işə gəlməyə davam edirdi. Nazlı əlində pafkayla otağa gəldi, pafkanı Ramizin masasına qoyub, gəlib Dilqəmədə bir kağız verdi. Hazırladım siyahıda yazılıb şirkətlərin adları, Dilqəm Nazlıya təşəkkür etdi. Çox sağol canım, sənsiz nə edərdik biz qardaşınla tək başımıza? Ramiz pafkanı açıb baxırdı dokumentlərə. Ramiz -Dilqəmə: mənim bacım yüz işçini əvəz edir burda. Nazlı – olara: birazdan görüşə gələcəklər unutmayın, getdi otaqdan.
Ramiz – Dilqəmə: sən Nazlını sonuncu dəfə nə vaxt yeməyə çıxardın? – Ramizə: imkan oldumu ki qardaşım? – Dilqəmə: çıxın işdən sonra bu gün. Mən Nazlının anasına gedərəm, siz rahat çıxın. Dilqəm şad oldu – Ramizə: qardaşıma çox yaraşır belə təklifləri tez – tez etsə, dahada çox istiyərdik səni. Dilqəm zarafat edib güldü. Ramiz əlini üzünə çəkib – Dilqəmə: qardaşın bir dənədir qədrini bil, Ramiz bilirdi Dilqəmidə son zamanlar çox üzmüşdü bezdirmişdi, ona görədə belə deyirdi. Dilqəm başını narazılıqla sirkələyib, – Ramizə: mən gedim Nazlıya deyim, qardaşımız bizi bu gün yeməyə göndərir, həmdə öz şotundan. Ramiz zarafatla – Dilqəmə: unut qardaşım bir səhvdir etdim, zarafatlaşıb gülüşdülər. Dilqəm gəlib Ramizin boynunun ardından tutub, alnını Ramizin alnına dirəyib – Ramizə: aslan qardaşım mənim. Ramizlə zarafatlaşıb, getdi Nazlının yanına. Ramiz Dilqəmin ardınca baxıb gülümsəyib, kresloya söykənib oturdu, gülsədə – zarafatlaşsada, fikrində olan bəzi başqa şeylər rahatlıq vermirdi ona.
Axşam olmuşdu, Dilqəm Nazlıyla yeməyə çıxmışdılar. Ramiz Nazlının anasının yanına gəlmişdi, yanında əyləşib başını arvadın dizlərinə qoyub sakit dayanmışdı. Uşaq kimi hər saçlarına çəkilən sığala ehtiyacı vardı. Anasının yoxluğu çox sıxırdı onu, Afətdə mehribanlıqla Ramizin saçlarını sığallayırdı. Bilirdi Ramizin Aylına etdiklərini, ancaq Aylının Ramizi nə qədər çox istədiyinidə bilirdi. Ramiz Afətin əlindən öpüb üzünə tutudu, arvat görməyən gözləriylə uzaqlara baxıb fikirə getmişdi. Ramiz baxmayaraq Nicatlada davalaşmışdı, Nazlının anasının xətrinə xatırlamamağa çalışırdı olanları. Nicata olan nifrəti dəyişməmişdi, bunu Afət xalasıda yaxşı bilirdi, görməsədə. Ramizin üzünü – ürəyi hiss edirdi, xətrinidə çox istəyirdi, o üzdəndə o haqda söz demirdi.
Dilqəm Nazlını restorana gətirmişdi, masa sifariş vermişdi əvəlcədən, restoranın işçisi qarşılayıb masalarına dəvət etdi ikisinidə. Dilqəm Nazlının əyləşməsinə yardım edib, özüdə yerinə keçib əyləşdi. Nazlıya baxıb gülümsədi, afisant yaxınlaşıb salamladı, – Dilqəmə: Dilqəm bəy sifarişləriniz az vaxtdan masada olacaq. Masadakı şərab şüşəsini açıb, bakallara şərab süzüb getdi. Dilqəm Nazlının sıxıldığını hiss edirdi, – Nazlıya: canım sən niyə narahatsan? anana görədirsə yanında Ramiz var, tək deyil. Nazlı – Dilqəmə: yox onan deyil, sadəcə belə yerlərlərdə oturmağa alışıq deyiləm. Dilqəm bakal şərabını götürüb – Nazlıya: alış canım artıq mənimləsən. Səninlə bu gözəl gecəmizçün içək, Nazlı şərab bakalını götürüb yavaşdan toqquşdurdular. Dilqəm şərabdan içib bakalı masaya qoydu, Nazlıda azca içib qoydu bakalını masaya. Dilqəm – Nazlıya: çıxmağımız yaxşı oldu canım, işdə sənə doyunca baxa bilmirəm, belə üz – üzə səni daha aydın görürəm.
Nazlı utandı, baxışlarını qaçırdı Dilqəmdən, Nazlının bu utanmaları Dilqəmə xoş gəlirdi. Nazlını canından çox sevirdi, Diləqm gülümsəyib, Nazlını seyr edirdi. Afisantlar əllərində yeməklərlə gəldilər, gətirib hər şeyi masay yerləşdirdilər səliqə ilə. Afisant – olara: nuş olsun, başqa əmriniz varmı Dilqəm bəy? Dilqəm – olara: hələki yoxdur, çox sağolun. Afisantlar razılıqlarını bildirib getdilər.
Dilqəm – Nazlıya: canım masada sevmədiyin bir yemək varsa de, sifariş edək başqasını. Nazlı – Dilqəmə: hər şey çox gözəldir canım, restoranın bütün yeməklərini yığdırmısan masaya. Dilqəm – Nazlıya: canım nə yaxşı ki səninlə rastlaşdım mən, səni tanımağımla – sevməyimlə çox xöşbəxtdəm. İnan sözlə ifadə etmək mümkün deyil, sən başqa varlıqsan mənimçün. Nazlı – Dilqəmə: səndə mənimçün, utanıb yenə baxışlarını qaçırtdı, Dilqəm dodağını dişləyib, Nazlıya baxıb gülümsədi. Diqəm – Nazlıya: canım yeməklərin dadına bax, gör bəyənirsənmi? Nazlının utandığını görüb, dur mən sənə qulluq edim canım. Nazlının boş qabına yeməkləridən qoyub, mənim ən sevdiklərimdir bunlar, bəlkə ağzımın dadını bilmirəm, bax bəyənəcəksənmi.
Nazlı Dilqəmə təşəkkür edib, çəngəlini götürüb yeməkdən götürüb yedi, ağzında yavaş – yavaş çeynəyərək, yeməyin dadını anlamağa çalışdı. Dilqəmin gözü Nazlıdaydı, Nazlı yeyib dadını anladı – Dilqəmə: mm, çox dadlıdır canım, ağzının dadını bilirsənmiş. Dilqəmdə yeməkdən yeyərək – Nazlıya: mən bunlarsız məhv olaram, anam duymasın. Nazlı gülümsədi, – Dilqəmə: sən anandan gizlin bura yeməyə gəlirsənmiş?
Dilqəm ağzını silib gülümsəyib, – Nazlıya: canım anam sevmir mən belə yerlərdə yemək yediyimdə, deyir ev yeməyi kimi təmiz olmur filan, nə bilirsən kimlər hazırlamış. Nazlı gülümsədi, – Dilqəmə: bağışla canım mən anandan gizlədə bilmərəm, oğlu onun yeməklərini bəyənməyib buralara üz tutur ara – sıra. Dilqəm – Nazlıya: aydaa, canım məni satacaqsanmı? – Dilqəmə: heç incimə məndən. Sən bu gün anananı aldadan, sabah mənidə aldadacaqsan, elə deyilmi? özü deyən sözdən utandı bir anlıq. Dilqəm – Nazlıya: söz canım sənin əllərindən yeyəcəm, bax haram olar gizlin gələrsəmsə. Bu yeməkləri əvəllər yaşadığımız şəhərdə çox yeyərdim, gələndən sonrada dadı ağzımda qaldı. Əlbətddə mənim canım anam bişirən yeməklər dahada dadlıdır. Vərdişdir bura gəlməyim, onuda sən yanımda gəlin olduqdan sonra unudacam, söz. Nazlıya göz vurub gülümsəyib, Nazlının utanıb qızarmasından həzz alaraq, gülümsədi.
Nazlı özü deyən sözdən çox utanmışdı. Dilqəm Nazlının utancını unutmasıçün – Nazlıya: canım səndən bir söz soruşmaq istəyirəm. Ancaq məndən heçnə gizlətmə, olurmu? – Dilqəmə: buyur soruş, olanı deyərəm əgər bildiyim bir şeydirsə. Dilqəm Nazlının gözlərinə baxıb, – Nazlıya: məndən öncə sevdiyin və ya xoşlandığın birisi oldumu? – Dilqəmə: oldu. Dilqəm bir anlıq Nazlının nə deyəcəyini duymaq belə istəmədi, soruşduğunada peşman oldu.
Nazlıda bunu anladı, – Dilqəmə: vardı məni sevən tək sadiq olan, səni tanıdığıma kimi. Dilqəm elə üzgün baxışlarla baxırdı ki Nazlıya, ciddi duraraq sözünə davam etdi. Səninlə tanışıb az vaxtdan qaçdı məndən, bir aydan onu balaca bir qız uşağıyla gəzən gördüm. Dilqəm pərt baxışlarla baxırdı Nazlıya. Dilqəm dözmədi, – Nazlıya: balaca qız uşağıylamı gəzirdi? – Dilqəmə: hə, məndə artıq onu ayırmaq istəmədim qızcığazdan. Biri – biriləriylə çox mehriban görünürdülər. Dilqəmin özünə şaşqın baxışlarla baxdığını görüb gülümsədi, canım mənim itim idi o.
Dilqəm elə bil nəfəs almağı unutmuşdu. Nazlının özüylə zarafat etdiyini anladı. Dərindən nəfəs alıb – Nazlıya: oha, az qala axlımı itirəcəkdim, canım mən sənin zarafatını yeyim, sən qarışıq. Dilqəm bakalı götürüb şərabdan içib, biraz rahatlandı. Nazlının özünü aldadaraq incitməsinə, gözlərini qıyıb baxdı, – Nazlıya: sən dayan canım. Mən sənin o şirin dilindən dişləyəçəm, Dilqəmi tərdə basmışdı.
Nazlı ğözlərini silib, Dilqəmə baxaraq sakit güldü, Dilqəm Nazlının gülməsinə sevindi. Yazığın üzü heç gülmürdü tanıdığından, – Nazlıya: demək itindən başqası olmadı. Nazlı başıyla olmadı deyə işarə edib, gülümsədi. Dilqəm sevindi sualının cavabını almasına. Nazlı – Dilqəmə: bəs sənin oldumu sevdiyin və ya xöşlandığın? – Nazlıya: olmadı canım, tək sən varsan həyatımda inan. Nazlı – Dilqəmə: məndən öncə oldusada səni qısqanmaram canım, gizlətməyinə gərək yoxdur, danış dürüst olmanı istəyirəm. Dilqəm – Nazlıya: gərçəkdən olmadı canım. Olsa deyərdim inan, aramızda yalan olmasını istəmədiyimçün soruşdum səndəndə.
Nazlı Dilqəmin üzünə baxmadan, anladım canım. Dilqəm – Nazlıya: canım sən məndən incidinmi soruşduğumçün? bu sənə inamsızlığımdan deyildir. Mən sadəcə səni qorumaq və həyatım böyunca mənim olmanı istəyirəm, mən sənsiz yaşaya bilmərəm, bilirsən bunu artıq. Nazlı – Dilqəmə: yox incimədim, sən haqqımda nə bilmək istəyirsənsə, soruşa bilərsən. Dilqəm – Nazlıya: çox sağol canım, bilmək istədiyim heçnə yoxdur artıq. Mən səni tanıyıram, artıq gərək yox başqa şeyləri soruşmağıma. Nazlı nədənsə Dilqəmin üzünə baxdı, bir anlıq nə isə düşündü. Dilqəm Nazlının hər baxışından anlamağa çalışırdı onu, bir kəlmə soruşmadan.
Nicatla Aylında evə gəlmişdilər. Nicat Aylın yorğundur deyə, tez atasının yeməyini siniyə qoyub apardı otağına. Aylın mətbəxtdə gəldi, tezliklə Nicatda gəldi. Nicat – Aylına: əyləş canım, aslan parcam necə yatdı qucağımızda yolda, yoruldu iş ortağımız gülümsədi. Aylının əyləşmədiyini görüb – Aylına: mən verdim onun yeməyini sən əyləş. Mən qulluq edəcəm, çox yoruldun bu ğün səndə, Aylının qolundan tutub zorla əyləşdirdi. Aylın – Nicata: utandırma məni, işin bütün yükü sənin üstündədir, gəl əyləş mən indi, Nicat Aylının sözünü kəsdi. Etiraz istəmirəm, Ayın xanım xayiş edirəm narahat olma, ikisinədə çay süzüb masaya qoydu. Yeməyində altını alışdırıb əyləşdi, – Aylına: mən yorulmuram canım narahat olma. Artıq sən varsan yanımda, gücü səndən alıram. Nicat dediyi sözü Aylın xoşlamaz deyə, tez düzəliş verdi, o kiçik aslan parçasındanda nə qədər enerji alıram bir bilsən. Aylın çayını götürüb içdi, – Nicata: orda dur bir dəqiqə, sənin o aslan parçan bizim bütün olan enerjimizi canımızdan alır. Niçat Aylının sözünə səsli güldü, Aylının yorğunluq gözlərindən axırdı.
Nicat qalxıb yeməyin altını keçirdi, boş qablara yemək çəkib qoydu Aylına, özünə, dolabdan salatlarda götürüb masaya qoydu. Nicat atasına qulluq edib öyrənmişdi, masaya hər şeyi tez bir anda düzdü, çəngəl qaşıqlarda qoyub əyləşdi. Aylın təşəkkür etdi, – Nicata: əllərinə sağlıq. Deyirəm biz bir restoran filanmı açsaq? – Aylına: nuş olsun canım, restoranmı? mənim heç anlayışım yox o işdən. Aylın gülümsəyib, – Nicata: əslində var Nicat bəy, baxsana 3 dəqiqəyə masa hazır oldu.
Nicat anladı Aylının nə demək istədiyini, gülümsəyib, – Aylına: qulluğunda hazıram Aylın xanım, sən istəsən restorandada çalışaram. Aylın yeməkdən bir qaşıq ağzına aparıb, – Nicata: amandı dostum hələ birini həll edək, restoran filan qalsın başqalarına. Nicat gülümsədi, Aylının daxilən zəyiflədiyini anlayırdı. Aylın birinci tanıdığındakı kimi deyildi, o vaxtları Aylın həm daxilən, həmdə xaricən çox güclü idi. Nicatda yeməyini yedi artıq bir söz demədi. Aylına mesaj gəldi, Aylın telefona baxıb gülümsədi. Nicata rəsimi göstərdi telefonu ona tərəf tutub, Nicat Nazlının rəsimini görüb sevindi. Canım bacım mənim, bunlar restorandadırlarmı?
Aylın telefondakı rəsimə bir daha baxıb, – Nicata: hə, yəqin Dilqəmlə çıxmışlar. Nicat birdən narahat oldu, axlına xalasının kiminlə qaldığı gəldi. Nazlı mesaj göndərdi, anamın yanında Ramiz var, narahat olmasın Nicat. Aylın – Nicata: xalan tək deyil narahat olma. Nicat – Aylına: kiminləymiş? Aylın demək istəməsədə dedi, Ramiz varmış. Nicat başqa insan idi, kefi qaçsada Aylına bildirib, onu üzmək istəmirdi. Nacat – Aylına: çox yaxçı canım, xalamın bəzi qanmazlarçün çox gözəl məsəlləri və məsləhətləri vardır, nəticə çıxara bilərmi orası şüphəlidir. Nicat gülümsəyib, yeməyini yeməyə davam etdi.
Nicatın bu sadəliyi Aylını heyran edirdi, heç kimdə görmədiyi sadəlikləri və insanlığı vardı Nicatın. Aylının yorğunluqdan iştahıda yox idi, – Aylına: yeməyini bitir. Aylın dərindən nəfəs alıb yuxu tökülən gözləriylə Nicata baxdı, Nicat qalxıb Aylının yanında əyləşdi. Nicat – Aylına: heç qüsura baxma Aylın xanım, mən səndən alıram gücümü, bilirsən işimiz hələki ağırdır. Aç ağzını biz güclü olumalıyıq, narazılıq istəmirəm. Aylının ağzına yeməyi yedirdi uşaq kimi, bax belə, Aylının heç yeməyi çeynəməyədə halı yox idi. Nicat gülümsəyərək, – Aylına: bilirəm yorğunsan canım, sənə yeməyi çeynəyibdə verərədim diksinməsəydin məndən. Quşların mamaları balalarını elə yedirdirlər, gör necə tez böyüyüb qanad açıb ucurlar insanların təhlükəsindən göylərə. Nicatın bu insan davranışana dözədə bilmirdi, Aylının gözləri yaşardı. Nicat görməsin deyə qalxıb getdi mətbəxtdən, əlində yeməklə baxa qaldı anladı Aylın pis oldu deyə. Yavaş səslə öz – özünü acıladı qaşığı masaya qoyub, mənimdə ağzıma… olsun, quşların mamasının yeriydimi? peşman oldu Aylını kövrəldiyinə. Dərindən nəfəs alıb, qalxıb getdi Aylının ardınca.
Aylın otağa gəlib əyləşmişdi, qapı döyüldü yavaşdan, Aylın tez gözlərini sildi ki Nicat ağladığını görməsin. Nicat icəri girib gəldi, Aylının qarşısında yerə çöküb baxdı. Aylın Nicatdan yaşlı gözlərini artıq gizlədə bilmədi, çünki qarşısında çöküb dayanmışdi dizlərinin üstündə. Nicat Aylının gözlərinin yaşını sildi əlləriylə, – Aylına: bağışla düşünmədən dedim, bağışla məni üzdüm sənə ananı xatırlatdım. Aylın – Nicata: mən onu heç vaxtı unutmadım ki? məni üzən onu xatırlatman olmadı, Nicat Aylına baxdı. Aylının gözlərindən yaş süzüldü üzünə – Nicata: məni üzən, sənin bu qədər mərhəmətli insan olmağına baxmayaraq, zalım həyatın mərhəmətindən kənar qalmandı. Nicat dərindən nəfəs alıb, Aylına baxıb gülümsəməyə çalışsada, bir ixtiyar gözləri doldu. Özünə görə bu qədər mərhəmət duyub göz yaşı axıdanı olmamışdı həyatında, xalasından başqa. Aylın Nicatın boynuna sarılıb, ağladı səsini içinə salıb oğlu oyanmasın deyə.
Niacat Aylını birinci dəfə idi ki, belə qorxmadan, çəkinmədən, heçnə düşünmədən özünə bərk – bərk sıxıb tutudu. Of canım of, sənində ürəyin mənimkindən az mərhəmətli deyil, biz ikimiz nələr çəkmədik ki bu zalım həyatdan? mərhəməti əksik qaldı, heç istəmirəmdə artıq. Tək bir istədiyim var, onu məndən almasın başqa nə mərhəmətini, nədə başqa şeyini isəmirəm. Aylının saçlarının qoxusunu aldı saçlarına üzünü sürtərək, Aylını buraxmaq istəmirdi qollarından. Aylın Nicatın üzündən öpüb, əlləriylə üzündən tutub, – Nicata: sənin o bir istəyinə çatmançün azacıq özünü toparlayıb ürəyindəki sirrini mənə açsan, inan əlimdən gələni edərəm sənin o arzuna çatmançün. Canımıda verərəm sənə gərəkirsə inan, təki sən istəyinə çat, başqa heçnə istəmirəm. Niçatda Aylın əllərini tutub öpüb üzünə tutudu, – Aylına: bilirəm canım verərəsən şüphəm yoxdur, o canına qurban olum sənin. Ancaq o mənim ürəyimdə həyətımın son gününə qədər qalacaq bir arzudur, sirrdir deyə bilməyəcəyim. Aylının axlına Nicatın atası gəldi. Nicatın tək bir doğmasıydı ki, həyatında var idi atasının bundan xəbəri olmasada. Aylın – Nicata: söz verirəm o arzuna çatacaqsan, əllərini Nicatın üzündən çəkib gözlərini sildi.
Nicat ayağa qalxdı, – Aylına: sən yat canım yorğunsan, Aylına yerinə uzanmağa yardım edib üstünü örtdü, yatan uşağa baxıb gülümsədi. Aylının gözləri bağlanırdı yorğunluqdan. Nicat Aylının alnından öpüb, pıçıltıyla – Aylına: söz vermə canım, çünkü qeyri mümkündür bu dediyin. Aylının gözləri bağlanmışdı, Nicat Aylının üzünə sığal çəkmək istəsədə, əlini saxladı toxunmadı. Dərindən nəfəs alıb, yavaş addımlarla otaqdan ışığı söndürüb çıxdı, ehtiyatla qapını örtüb getdi.
Nicat vanna otağına gəlib, suyu açıb güzgüdən özünə baxdı. Çox kövrəldi, öz – özünə: qeyri mümkündür canım söz vermə, səssiz – səssiz ağladı əlləriylə başını tutub. Nicata çox yazıq olmuşdu, canı yanmışdı yazığın.
Səhər açılmışdı, Nicat Aylından qabaq oyanıb, mətbəxtdə səhər yeməyini hazırlamışdı. Atasınında yeməyini verdmişdi işə gedincə. Aylın oyanıb gəldi mətbəxtdə. Nicatın masanı hazırladığını görüb – Nicata: sən niyə zəhmət çəkirsən mən varkən? Nicat qəhvələr süzürdü.
Aylının səsini eşidib gülümsədi. – Aylına: sabahın xeyir canım, gəl bu gün mən qulluq edəcəm sizə. Aylın – Nicata: sabahın xeyir gözəl insan, gəlib Nicatın süzdüyü qəhvələri götürüb yardım etmək istədi, Nicat qoymadı. Aylının qolundan tutub, mehribanlıqla masa arxasında otuzdurdu. Nicat – Aylına: dedim axı mən qulluq edəcəm sən əyləş, Aylının narahat olduğunu hiss etdi, nə düşündüyünü anladı. Nicat – Aylına: onunda yeməyini qəhvəsini vermişəm, sən rahat ol. Gəlib əyləşdi, qəhvənin birini Aylının qarşısına qoydu, Aylın təşəkkür etdi, əllərinə sağlıq dostum. Nicatı üzürdü hər dəfə Aylının ona dostum deməsi, ancaq Nicat nankör biri deyildi, bunada şükür edirdi ürəyində. Nicat – Aylına: nuş olsun, aslan parçam yatır hələ şirin – şirin. Aylın qəhvədən bir udum icib Nicata baxdı, – Aylına: sən yorğunsan bu gün istərsən evdə qal gəlmə işə, mən öfdəsindən gələrəm. Aylın dərindən nəfəs alıb – Nicata: elə söhbət yoxdur, bilirsən gələcəm işə və biz birlikdə çalışacağıq. Nicat çörək diliminə yağ – bal sürtüb Aylına uzatdı, o zaman al canım ye ki işləməyə halın olsun. Aylın çörək dilimini götürüb dişləyib yedi, – Nicata: o zaman özünədə hazırla mən məşğulam dostum, zarafat etdi. Nicat özünədə yağ – bal çəkib yedi gülümsəyib, ikisinində ürəklərndə dağlar qədər dərtləri olsada, biruzə verməməyə çalışırdılar.
Ramizdə işə gəldi, Dilqəmlə salamlaşıb keçib ətləşdi yerində. Dilqəm – Ramizə: qardaşım necəsən? Ramiz kampyuterini açıb – Dilqəmə: belədə qardaşım, nə yaxşı, nədə pis, günlərimiz gəlir keçir mənasız. Dilqəm gülümsəyib, – Ramizə: keçməz sənin günlərin mənasız, Ramizin qızlarla gəzməsinə işarə etdi. Ramiz anladı Diqləmin nə demək istədiyini, cavab verəçəkdi zəng gəldi telefonuna. Ramiz telefona cavab verdi alo, bəli mənəm buyurun, biraz qulaq asdı rəngi dəyişdi nə dedilərsə telefonda. Dilqəm Ramizin halından anladı nə isə olduğunu, narahat oldu ayağa qalxıb yaxınlaşdı. Ramiz telefonu söndürüb Dilqəmə baxdı həyacan dolu baxışlarla, bir anlıq elə həyəcan keçirdi ki, pis oldu. Dilqəm tez su töküb verdi, – Ramizə: iç qardaşım, nə oldu? Ramizə zorla sudan içirtdi bir udum. Ramiz əliylə Dilqəmin əlindəki su bakalını vurub saldı, bağırdı! Dilqəm baxa qaldı. Ramiz yumuruqlarıyla masaya vura – vura bağrdı! dəli kimi, haqsızlıqdır – haqsızlıqdır, bu qədər haqsızlıq olmaz Allahım.
Ayağa qalxıb üzgün baxışlarla Diqləmə baxdı, gözlərindən yaş axdı üzünə. Dilqəm soruşmağada cəsarət etmirdi, nə olmuşdu? axlınada gəlmirdi heçnə, fikirləri qarışmışdı. Ramiz kövrək sələ – Dilqəmə: haqsızlıq qardaşım, duyursanmı? kövrəldi. Dilqəmin elə bil ürəyinə nə isə damdı, – Ramizə: nədir qardaşım haqsız olan? de nədir. Ramiz dərindən – dərindən nəfəs alıb, – Dilqəmə: Nazlı rak xəstəsidir.
Dilqəmin qulaqlarında cingilldədi Ramizin dediyi bu söz, Nazlı rak xəstəsidir, bir anlıq fikrini toplamağa çalışdı. Ramizə baxdı həyacan və qorxu dolu baxışlarla, nəə? Ramizdəndə betər Dilqəmə təsir etmişdi bu xəbər. Ramiz tez Dilqəmin boynundan tutub, özünə çəkib sıxıb tutdu. Dilqəmin ahı, ağlaşı Ramizin sinəsini elə göynətdi ki, çarəsizdi qardaşnın qarşısında. Ramiz tutub zorla saxlayırdı Diqəmi, yazıq Dilqəm elə ağlayırdı ki, Ramizin qollarından yerə yıxılacaqdı halı qutarırdı dözə bilmirdi. Nazlının haqda eşitdiyi həyatını məhv etdi bir anda. Ramiz Dilqəmi kresloya otuzdurdu zorla, Dilqəm əlləriylə başını tutub ağlayırdı. Dilqəm – Ramizə: mən onsuz ölərəm qardaşım, ölərəm yaşamaram eşidirsənmi? Ramiz Dilqəmin üzündən tutub – Dilqəmə: qardaşım varımızı satarıq onu qurtaracağıq qorxma sən. Qardaşım söz verirəm sakit ol, Ramiz Dilqəmə sakit ol desədə, özüdə zor dayanırdı gözlərindən yaş süzülürdü. Dilqəm heç çürə sakitləşə bilmirdi, Ramizdə elə pis olmuşdu ki bilmirdi nə etsin, canını verərdi qardaşının bu halını görməməsiçün. Dərindən – dərindən nəfəs alıb, kinli baxışlarla baxdı, Allah tək bizimmi həyatımıza yazılıb bu… yazılar? söydü əsəbindən.
Səsə içəri Nazlı gəldi, ikisinində pərişan – ağlayan görüb – olara: nə oldu? Nazlının səsinə ikisidə biri – birilərinə baxdılar, bir anda şok oldular. Necə deyə bilərdilər dünyanın işığına həsrət qalmış anasının, gözünün ağı – qarası olan bircəcik qızının xəstə olduğunu. Canlarından artıq sevdiklərinin rak xəstəliyinə tutulduğunu, necə deyəcəkdilər? çox çətin idi. Ramiz Dilqəmə baxışlarıyla bildirdi ki deməsin.
Ramiz dönüb – Nazlıya: heçnə olmadı bacım, bilirsən mənim ara – sıra dəliliklərim tutur, qardşımıda üzdüm ağlatdım. Nazlı qorxmuşdu! hiss edirdi səslərindən nə isə pis bir hadisə olmuşdu, onların ağlamalarından şüphəli – şüphəli baxırdı. Nazlının üzünə baxa bilmirdi Dilqəm, canı elə acıyırdı, elə bil bədəninə şişlər batırırdılar. Özünü sıxıb tutdu qollarıyla qorxmuş uşaq kimi, ağlayan səsini içinə saldı ki, Nazlı bilməsin. Əsirdi özündən bi ixtiyar,
Nazlı tez Dilqəmə yaxınlaşıb, onu qucaqlayıb özünə sıxdı, – Dilqəmə: nə oldu sənə canım? Dilqəm Nazlını qucaqlayada bilmirdi, qollarını buraxa bilmirdi özündən əsirdi. Nazlı dönüb Ramizə baxdı, Ramizin gözlərindən yaş süzüldü yanaqlarına. Nazlı anladı nə isə olmuşdu özünə demirdilər, birdən nəsə düşünüb – Ramizə: anammı? anasına nə isə olan bilib çox qorxdu. Dilqəm Nazlı anammı? dediyində elə ağladı ki, Nazlını qucaqlayıb. Ayağa qalxıb Nazlını üzündən, gözlərindən, öpə – öpə hər şey yaxşı olacaq canım, qorxma mən səninləyəm, gözlərinin yaşı sel kimi axırdı üzünə. Nazlı elə bildi anasına nə isə olmuşdu, bir anda qorxudan özündən kemindi Dilqəmin qollarında. Dilqəm Nazlını tutdu qoymadı yıxılsın, Ramiz qalmışdı baxa yerində donub. Dilqəm Nazlını səslədi, canım Nazlııı aç gözlərini, Nazlı özündən getmişdi duymurdu səslədiyini.
Dilqəm Nazlını qucağına alıb Ramizə bağırdı! nə durursan yardım çağır. Ramiz bir andaşaşırdı, tez telefonunu masadan götürüb zəng etdi tibbi yardıma. Dilqəm qucağında Nazlıyla otaqdan qaçaraq çıxdı, Ramizdə ardınca qacaraq getdi, dəhşətli bir mənzərə idi, ürəkləri param – parça edən.
Aylın Nicatla işə gəlmişdi, Aylın kampyuterdən gözlərini çəkib əlini üzünə çəkib baxdı, içəri Nicat girdi orta yaşlı bir qadınla. Aylın elə bildi şirkətdə çalışmaqçün gələn biri idi. Nicat – Aylına: Aylın xanım tanış ol, bu xanım dayədir Sərdar bəyə baxacaq burda yanımızda. Aylını şaşırtmağa davam edirdi Nicatın syurprizləri. Aylın oturduğu yerindən baxdı diqqətlə üzünə, pis insana bənzəmirdi qadın, Aylın qadına bir söz demədi, Nicata baxdı gülümsədi. Aylın – Nicata: mən sənə güvənirəm dostum, göstər oğlumun otağını xanıma. Aylının bu qədər özünə etibar etməsindən Nicat qürur duydu, Aylın masadan nə isə kağızlar götürüb baxdı. Nicat – qadına: buyurun, sizə göstərim iş yerinizi və kiçik Sərdar bəyi. Qadın otaqdan çıxdı, ardınca Nicatda çıxarkən dönüb Aylına baxdı, gülümsədi. Aylın hiss edirdi Nicatın özünə baxdığını, ancaq baxmadı ona ki aralarında etibar vardı, Nicat başqa bir şey düşünməsin. Nicat qapını örtüb getdi, Aylın əlindəki kağızları masaya qoyub öz – özünə nə isə fikirləşib, gülümsədi.
Nicata qadını Sərdarın otağına gətirdi, qadın uşağı görüb gülümsəyib, yaxınlaşıb uşaqla danışdı, ayy bəy əfəndiymiş özü artıq. Nicat dayanıb qadına baxırdı, uşaqla davranışına – danışığına diqqət yetirirdi, qadın uşağı mehribanlıqla qucağına alıb danışdırdı. Sərdar bəy bundan sonra birgə çox vaxt keçirəcəyik səninlə. Mən Cansu, tanışdığımıza çox şadam, uşaqda qadına baxıb gülümsədi. Nicat uşağın gülümsəməsindən xoşlanıb, özüdə güldü, yaxınlaşıb – uşağa: aslan parçam sizə əmanət Cansu xanım. Ona gözünüz kimi baxın və maaşınızdan narazı qalmayacaqsınız. Cansu – Nicata: narahat olmayın Nicat bəy, xoşunuza gəlməssəm məni işimdən kənarlaşdırarsınız. Nicat qadına baxdı, qadının gözlərində etibar və güvən gördü. Gülümsəyərək, o zaman yeni işinizə xoş gəldiniz, qalan şeylərlədə mən sizi tanış edim.
Ramiz tibbi yardımın ardınca gəlib xəstaxanaya çatdı. Nazlını maşından düşürüb tez içəri apardılar, Dilqəmdə Nazlının yanında getmişdi. Ramizdə yetişib Diləqmlə bərabər yanında gedirdilər Nazlının. Qapıda oları saxladılar, siz burda gözləyin müayinə edək xəstəmizi, qapıları bağladılar. Dilqəm yıxılmamaqçün əliylə qapıdan tutub dayandı, Ramiz arxadan Dilqəmin çiyninə əlini qoyub ardında dayandı. Dilqəm dönüb Ramizi qucaqlayıb ağladı hönkürüb, ikisidə elə məhv olmuşdular ki, biri – birilərindən tutub zorla dayanırdılar ayaqda. Ramiz anasından sonra zorla özünü toparlamağa çalışırdı, bu xəbər onu yenidən məhv etdi, gözlərinin yaşı axırdı ağlayada bilmirdi. Nə olacaqdı Nazlının anasının halı? kim deyəcəkdi ona bu xəbəri? Ramiz gözlərini yumub dayandı bir anlıq.
Günorta olmuşdu, Nicat – Aylına: yemək vaxtıdır Aylın xanım. Aylın gözünü kampyuterdən çəkib – Nicata: bu gün işdən çıxanda Afət xalana gedərik, – Aylına: gedək çanım sevinər, səni bir başqa çox sevir xalam. Aylın – Nicata: qısqandınmı? gülümsəyib, -Aylına: yox canım, mən səninlə hər şeyimi paylaşdım artıq, qısqanmaq yoxdur. Aylın kampyuterini söndürüb ayağa qalxdı, – Nicata: o zaman gedək yeməyimizi yeyək, çox işimiz var Nicat bəy. Nicat ayağa qalxıb – Aylına: xanımlar öndən, buyurun Aylın xanım. Aylın öyrənmişdi Nicatın xasiyyətinə və zarafatlarına. Aylın zarafatla – Nicata: öndən keçib bəylər qapını açmağın dərdindən, xanımları qabağa göndərirlər bəhanə ilə ki qapını açaq. Nicat tez keçib qapını açdı ki Aylın keçsin, Aylın gülümsəyib otaqdan çıxdı yanından keçib. Ardıncada Nicat Aylının sözünə gülərək, çıxdı.
Aylınla gəlib uşağın otağına baxdılar, dayə uşaqla oynayırdı, Aylınla Nicatı görüb ayağa qalxdı. Aylın – dayəyə: narahat olmayın əyləşin. Aylın gəlib oğlunu qucağına alıb öpüb oxşadı, oxx cənnət qoxulum mənimmm, sən yedinmi oğlum? – Aylına: yedi Aylın xanım, narahat olmayın. Biz birazdan dışarı çıxacağıq Sərdar bəylə hava alsın, Aylın dönüb Nicata baxdı. Nicat baxışlarıyl işarə edərək, hər şey yaxşıdır narahat olma deyə işarə etdi. Aylın – dayəyə: çox uzaqlaşmayın buralarda gəzin, uşağı yerinə otuzdurub öpdü, mən birazdan gələcəm oğlum. Qalxıb gəldi, Nicatın yanına çatanda dönüb baxdı oğluna. Nicat Aylının narahatlığını anlayırdı, birinciydi ki Aylın oğlunu kiminləsə qoyurdu tək. Nicat uşağa əl sallayıb gülümsədi, uşaqda Nicata şirin – şirin baxdırdı. Nicat dözmədi uşağın baxışlarına, gedib götürüb iki üzündən öpüb yerinə otuzdurdu gəldi. Qapını açıb Aylının otaqdan çıxmasını gözlədi. Aylın otaqdan çıxarkən Nicata baxdı, Nicat gülümsədi ki, Aylının stresi keçsin. Aylın otaqdan çıxdı, ardıncada Nicat çıxaraq qapını örtdü.
Aylın otaqdan çıxıb bir addım getmişdi ki, qulağına səs gəldi, elə bildi ağlayan oğludu. Geri dönüb təlaşla getmək istəyirdi, Nicata çaxıldı dayandı. Nicat Aylının çiyinlərindən tutub baxdı, – Aylına: sakit ol canım hər şey yaxşıdır. Aylın Nicata elə yazıq baxışlarla baxdı ki, Nicatın ürəyi parçalandı. Aylını otağın qapısından biraz kənara apardı, cibindən telefonunu çıxarıb açıb göstərdi. Nicat – Aylına: elə bilirsən mən Sərdarı onunla elə – belə gözü bağlımı qoymuşam?
Aylın Nicatın telefonundan uşağın otağını izlədiyini götüb, baxdı ona. Nicat – Aylına: o tək sənə deyil, mənədə candır artıq, anlayırsanmı? qorxma canım. Sənin qədərdə mən onu qorumağa çalışıram bütün gücümlə, Aylının gözləri yaşardı. Nicat həqiqətən özünə və oğluna qarşı düşüncəli duyğusal idi, – Aylına: gördünmü canım? sakit ol gözüm üstlərindədir. Nicat gülümsəyərək, qolunu işarə etdi ki, Aylın qoluna girsin. Aylın Nicatın qoluna – qolunu mehribanlıqla salıb tutdu, getdilər yeməyə.
Dilqəm Nazlının yanında əyləşib saclarını sığallayırdı, yavaş səslə – Nazlıya: canım, canımın – canı, yaxşı olaçaqsan. Nazlıya deməmişdilər hələ pis xəstəliyi olduğunu. Nazlı – Dilqəmə: çox qorxdum! anama bir şey oldu düşündüm, bağışla canım sənidə qorxuzdum. Dilqəm Nazlının alnından öpüb, alnını – alnına dayayıb dayandı. Bilmirdi Nazlıya necə desin bunu, canı göynəyirdi – Nazlıya: canım burda qalacaqsan az vaxtlıq, – Dilqəmə: neçə saat? Dilqəm Nazlıya baxdı. Söz böğazında düyünlənib qalmışdı, deyə bilmirdi saat yox, hətta günlərdə yox, udqunub dərindən nəfəs alıb baxdı. Dilqəm -Nazlıya: sənin burda qalman lazımdır canım, bilmirəm necə gün çəkər, Nazlı gün dedikdə yerində oturdu. Şaşqın baxışlarla baxaraq – Diləqmə: sən nə danışırsan, nə gün? Dilqəm keyləşmişdi elə bil, sözlərini qurub düzgün cümləsini deyə bilmirdi. Canım gün yox, Nazlının baxdığını görüb baxışlarını qaçırtdı, Nazlı şüphələndi Dilqəmin baxışlarından, – Dilqəmə: canım məndən nə gizlədirsən? Dilqəmin sanki nəfəsi kəsilirdi, özünü pis hiss etdi.
Nazlı Dilqəmin çənəsindən tutub üzünü özünə tərəf çevirdi üzünü, Dilqəmin gözlərindən yaş sel kimi gəlirdi, – Dilqəmə: sən ağlayırsanmı? Nazlı bir anlıq düşündü, şüphəli baxışlarla Dilqəmə baxdı. Mənim bilmədiyim bir şeymi var canım mənə ayit? Dilqəmin gözlərindən yaş süzüldü üzünə, Nazlı Dilqəmin yaşlı gözlərini əliylə sildi. Dilqəm Nazlının əlini öpüb üzünə tutub ağladı, – Nazlıya: sağalacaqsan canım, sən sağalacaqsan duyursnmı məni? Nazlı Dilqəmin sözlərindən və ağlamasından anladı ki, nə isə özündə xəstəlik vardı. Nazlı pis olsada, zorla Dilqəmdən soruşdu, nəyim var canım? gizlətmə məndən nə olar de, pis xəstəliyəmi düçar olmuşam? Dilqəm titrəyən əliylə Nazlının saçlarını sığallayıb baxdı. Mən yanındayam canım sağalacaqsan təkrarladı, Nazlı Dilqəmin əlindən tutub baxdı, anladı ciddi bir xəstəliyi olduğunu artıq. Yazıq qızın dünyası yıxıldı başına, anasını düşündü o an, pıçıltılı səslə ana dedi. Dilqəm öləydim bu anı görməyədim deyirdi ürəyində, Nazlının ana deyən səsi qulaqlarında əks – səda verdi. Nazlının əli Dilqəmin əlindən boşalıb, düşdü yanına. Dilqəm Nazlıya elə baxdı ki, sanki Nazlı onu bu dəqiqə tərk edib gedirdi bu dünyadan. Dilqəmlə Nazlı biri – birilərinə baxdılar həyəcanlı baxışlarla, Dilqəm Nazlıya sarılıb qucaqlayıb sıxdı özünə. Nazlıda Diqləmi qucaqlayıb ağladı,
Ramiz qapını açıb olara baxırdı, tezdə qapını örtüb çıxdı dözə bilməyib. Əllərini tez – tez açıb yumdu, öz – özünə: olsun sən belə et zalım fələk, bax səninlə ayaqlaşmassam, dirəşməssəm, son nəfəsimə kimi haram olsun mənə. Dur bu dəfə mən sayacam sən peşman olacaqsan, tez getdi həkimlə danışmağa.
Nicatla Aylın yeməkdən dönmüşdülər şirkətə, bir necə yeni işçilərdə əlavə gəlmişdilər. Nicat yeni gəlmiş katibə – qıza: yeni işçiləri tanış et işləri ilə, yardımçı ol olara. Qız – Nicata: baş üstə Nicat bəy, qız yeni – gələnlərə: buyurun mənimlə gəlin, otaqdan apardı olarda çıxdılar.
Nicat-Aylına: sən bir söz demədin? – Nicata: ehtiyac yoxdur dostum, sən işini məndən yaxşı bilirsən. Nicat qalxıb Aylınla özünə kofe makinasından iki fincan qəhvə süzdü, gətirib Aylına verdi qəhvə fincanını. Aylın təşəkkür edib götürdü, Nicat Aylına yaxın stulda əyləşib – Aylına: nəyin var sənin? canın sıxılan kimi görsənirsən. Aylın dərindən nəfəs alıb – Nicata: bilmirəm, ürəyimdə bir narahatlıq var, sanki yaxın birinə nə isə olmuş, yada olacaq. Nicat qəhvədən içib – Aylına: sıxma o gözəl ürəyini, hər şey yaxşı olacaq inan mənə, – Niçata: inşallah, Nicatın telefonuna zəng gəldi. Nicat qalxıb masadan telefonunu götürüb dönüb Ayına baxdı. Aylın Nicatın baxdığını görüb, elə bildi zəng edən Ramizdir ona, – Nicata: Ramizdirsə açma, nə olar bax ürəyim boş yerə sıxılmır, çırpınmır mənim. Bax bilirəm yenə bir oyun açacaq başımıza, – Aylına: Ramiz deyil Dilqəmdi, telefona cavab verdi alo. Nicat biraz qulaq asdı dediklərinə və əlindən qəhvə fincanı düşüb çilik – çilik oldu yerdə. Aylın həyəcan dolu baxışlarla baxdı Nicata, tez qalxıb Nicatın yanında dayandı. Nicatın üzünün ifadəsi elə dəyişmişdi ki, Aylın qorxdu, Nicatın qolundan tutub, nə oldu? Nicatın gözləri doldu yaşla. Səsi tirədi, – Aylına: Nazlı rak xəstəliyinə düçar oldumuş, indi xəstəxanadadır. Aylın əlləriylə üzünü tutub baxdı, inanmaq belə istəmədi bir anlıq. Aylının axlından nələr gəldi – keçdi bir Allah bildi, dəhşətə gəldi eşitdiyindən xəbərdən. Əlləriylə başını tutub baxdı Nicata, ikisidə eyni şeyi düşünürdülər, biri – birilərinə baxıb.
Nicat dözmədi, Aylını qucaqlayıb ağladı hönkürərək, Aylın keyləşmişdi sarsıldıcı xəbərdən. Nicatın kürəklərində əllərini yumuruq sıxıb tutudu, canları acıyırdı ikisinində. Aylın yumuruqlarıyla Nicatın kürəyinə yavaşdan vura – vura, içinin yanğısını durdurmaq istəyirdi sanki. Ancaq bu elə bir xəbər idi ki, insanın canına alovsiz yanğı qoyurdu, dünyasını yıxırdı başına. Aylın Nicatın boynunun arxasından tutub sıxdı bərk – bərk özünə, Nicatın qulağına pıçıldadı həyəcandan batmış səsiylə. Nicat nə olar yalandı de, nə olar yuxudu de, nə olar ayılt məni bu yuxudan, nə olar, nə olar yalvarıram bir şey de. Aylın səsini içinə salıb ağladı Nicatı qucaqlayıb, Nazlının xəstəliyi bir yanğı idi indi canıarını acıtırdı. Anası bildiyində bu dərtlə yaşayardımı? bu da başqa bir yanğı idi, ürəklərinə gəlmişdi dəvətsiz qonaq kimi.
Ramiz həkimlərlə danışırdı, həkim – Ramizə: mən sizi anlayıram cavan oğlan. Bu xəstəlikdən son zamanlar təssüflər olsun ki, çox insanlar əziyyət çəkirlər, bu xəstəlik nə yaşlıya, nə körpəyə acımır, amansızdır. Dediyim kimi, biz sabahdan başlayacağıq xəstəmizin müalicəsinə, bildiyiniz kimi donur tapılsa xəstəmizi qurtarmaq mümkün olacaq. İnanıram ki tapılacaq inşallah, məni bağışlayın indi isə xəstəmizlə maraqlanım, Ramizin yanından keçib getdi. Ramiz əlindən gələn hər şeyi etməyə hazır idi, indi axlında tək bir fikir vardı, təki Nazlı sağalaydı.
Aylın Nicatla Nazlının yanına gəlmişdilər. Aylın Nazlının başı üstə dayanmışdı, Nicatda yanında əyləşmişdi. Aylın özünü toparlayıb, Nazlını üzməməkçün ağlamırdı, – Nazlıya: sən sağalacaqsan canım bacım inan mənə. Nicatda Aylının sözünə dəstək olmağa çalışsada bacarmadı, kövrəldi kənara baxıb pıçıltılı səslə, Allahım nə olar sən mənim canımı al bacımın əvəzinə. Nazlı görürdü sevdiklərinin necə üzüldüklərini, cəsarətini toplayıb bütün gücüylə dayanırdı ağlamayıb. Nazlı – olara: anama nə olar bir söz deməyin bu haqda, məhv olar qalanıda yazığın, dözməz mənsiz. Nicat Nazlının alnından öpüb baxdı yaşlı gözləriylə ona, demərik bacım sən hələ sağal. Bilirsən sənsiz yaşamaz anan, güclü olacaqsan və sən bu xəstəliyə qalib gələcəksən bizimdə xətrimizə, ananında xətrinə, duyursanmı məni?
Nicat Nazlının üzündən ikki ələriylə tutub yalvardı, Bacım mənim xətrimə nə olar güclü ol, yalvarıram söz ver mənə. Aylında pis olurdu Nicatın yalvarışlı sözlərini duyduqca, qapı açıldı içəri Ramiz girdi. Aylın Ramizə baxdı çox üzgündü, sanki ruhunu canından almışdılar. Ramiz heç Aylına baxmadı, gəlib Nazlının yanında dayanıb baxdı Nivata tərs – tərs. Nicatda heç Ramizə məhəl qoymurdu, heç yeridə deyildi, indi hər kəsin axlında olan Nazlıya yardım etmələri idi, ona donur tapmaq lazımdır tələsik. Nicat Nazlının üzündə öpüb, ayağa qalxdığında Ramizlə üz – üzə gəldi. Ramiz Nicatın gözlərinin içinə nifrət dolu baxışlarla baxsada, Nicat ondan heç qorxmurdu. Nicat – Aylına: gəlsənə mənimlə deyəcəklərim var. Ramiz Nicatın yerində əyləşdi, Nazlının əlini tutudu. Aylın əyilib Nazlının alnından öpüb, biz burdayıq canım, indi dönəcəm getdi.
Ramiz Aylını xeyli vaxtdı görmürdü, Nazlını üzməməkçün sakit dayanırdı dilini dişlərinə sıxıb. Nazlının saçlarını sığallayıb titrək səslə – Nazlıya: canım bacım mənim. Nazlı Ramizin əlindən öpdü kövrəldi, – Ramizə: Dilqəm hara getdi? Ramiz yavaş səslə – Nazlıya: gələcək birazdan. Anasını apardı ananın yanına, tək qalmasın yazıq, Nazlı kövrəlib ağladı. Ramiz tez Nazlını qucaqlayıb tutdu sinəsinə qısıb, çarəsiz baxışlarla baxdı yazıq – yazıq.
Aylın Tahirə zəng edib, orda donur axtarmasını xayiş etdi. Nicatda kimlərələsə danışırdı telefonda, çox sağol gözləyirəm xəbər sağol, telefonu söndürüb Aylına baxdı. Aylın Tahirlə danışıb telefonu söndürüb baxdı kiməsə. Nicat Aylının baxdığı tərəfə baxdı, qaçaraq gələn üzgün – yorgün Dilqəmi görüb üzüldülər. Dilqəm yetişib qapını açınca dayanıb baxdı Aylına tərəf. Aylın Dilqəmin necə göz görə – görə məhv olduğunu görüb, dahada pis oldu. Dilqəm indi hər kəsdən yardım istəyirdi, baxışlarından bəlli idi, Aylın Dilqəmə ümid verici baxışlarla baxdı. Dilqəm qapıdan əlini çəkib, gəlib Aylına sarılıb ağladı. Nicat pis oldu, əliylə başını tutub kənara getdi, divara söykənib yerə çöküb qaldı baxa.
Aylında Dilqəmi qucaqlayıb – ona: möhkəm ol dostum, möhkəm ol sağalacaq inan, söz verirəm sənə hər şey edəcəyik. Bax görəcəksən sağalacaq, bu qədər haqsızlıq olarmı? olar hə zalım dünyadı, bizə üzümüzü güldürməyən zalım dünya. Ancaq biz onun zalımlığına qarşı gedəcəyik bir olub. Dilqəm – Aylına: mən onsuz yaşamaram, mən sənin kimi güclü deyiləm, eşidirsənmi? yoxdur artıq gücüm, məhv oldu hər şeyim, Aylına Dilqəmin bu sözləri daş kimi dəyirdi. Dilqəm – Aylına: ona bir şey olursa söz ver məni vuracaqsan, söz ver, nə olur məni onunla birgə məzara qoyacaqsan, mən bunu başqasından yox, səndən istəyirəm qonşum. Dilqəmin gözləri qızarmışdı ağlamaqdan. Aylının gözlərindən yaş sel kimi axırdı, Dilqəmin buynundan ikki əlləriylə tutub – Dilqəmə: söz dostum, sağalda bilməssəm dediyini edəcəm. İndi toparla özünü Nazlının yanında ağlama, danışdıqmı? qıza dayaq lazımdır bizdən, anladınmı? Dilqəmin boynundan tutub sirkələdi. Dilqəm anladınmı dostum məni, eşidirsənmi? Dilqəm içini çəkə – çəkə dərindən nəfəs alaraq, başıyala hə deyə işarə etdi, danışa bilmirdi. Dilqəm – Aylına: çox sağol dostum varsan, məni biraz rahatladın söz verib, artıq qorxmuram. İnan ki qorxmuram, bilirəm onunla olacam söz verdin mənə sən. Aylın Dilqəmin gözlərinin yaşını sildi əlləriylə, üzünə yavaşdan şillə vurub – Dilqəmə: get yanında ol, sənə ehtiyacı var. Dilqəm uşaq kimi qoluna gözlərini – burnunu silib, getdi icəri Nazlının yanına.
Aylın Dilqəmin ardınca baxa qalmışdı, bir necə dəqiqə öncə ona söz vermişdi bacara bilməyəcəyi işə. Aylın ürəyində küt bir ağrı hiss etdi, nəfəsini ala bilməyib qaldı, əliylə ürəyinin üstündən tutdu. Dilqəm icəri girdiyində Ramiz çıxdı qapıdan, Aylının ürəyini tutub qaldığını görüb, bir an baxa qaldı ona. Nicat başını tutub divara qısılıb qalmışdı, görmürü Aylının üzünü. Aylının nəfəsi gəlmədi, ağrıdan beyni keyləşdi, gözləri qaraldı nəfəsi gəlmədiyiçün, özünə baxan Ramizi gözü seçmədi. Yıxılacaqdı, Ramiz qaçaraq gəlib tutudu, Aylın qollarında düşdü. Nicat Aylının yıxıldığını görüb, ayağa durub tez qaçıb gəldi, bir anda Ramizlə bir – birinə baxdılar. Nicat istəmirdi Ramiz qollarına alsın Aylını, Ramizdə Nicatın toxunmasını heç istəmirdi Aylına. Ramiz Aylını qollarına alıb səslədi, Aylınnn. Aylından səs gəlmədi, Nicat qaçdı həkim çağırdı, həkim qacaraq gəldi baxdı, – Ramizə: tez ardımca gətir. Ramiz tələsərək apardı Aylını qucağında həkimin ardınca.
Hər kəs pərişan idi olanlardan, Dilqəmin anası Nazlının anasının yanında idi. Nə deyəcəyini bilmirdi qalmışdı çarəsiz, nə deyəydi? qızın ağır xəstəliyə tutulmuşdu sözünü necə dilinə gətirərdi? Baharın ürəyi param – parça olmuşdu. Bəlkədə ömründə yaşadığı ən ağır günlərdən biridə bu gün idi. Bahar xanım saat necə oldu? – Afətə: saat 9 olub. Yazıq təcübləndi, görməyən gözləriylə baxdı səs gələn tərəfə. Afət – Bahara: bəs Nazlı niyə gəlmədi? Dilqəmlə yeməyəmi çıxıblar? Baharın gözlərindən yaş süzülürdü. Afət xanım elə bil hiss etdi Baharın ağladığını, həyəcanlandı. Bahar xanım qızım hardadır? Bahar bilmirdi nə uydursun, nə desin ki, üzülməsin bu halıyla yazıq qadınçığaz. Bahar xanım sən ağlayırsanmı? nə oldu, niyə danışmırsan? qızıma nə oldu? aman Allahım qızım deyib, tələşlandı Nazlının adını çəkərək.
Bahar tez qolundan tutub sakitləşdirməyə çalışdı, Afət xanım sakit olun yox bir şeyi qızının. Afət – Bahara: bəs niyə ağlıyırsan sən? əliylə axtarıb, Baharın yaşlı gözlərinə toxundu. Sən ağlayırsan, de nə olub? Bahar zorla özünü toparladı. Afət xanım bilmirəm necə deyim sənə, – Bahara: de Bahar xanım necə var, gizlətmə de üzmə ürəyimi. Nə oldu, qızım hanı? Bahar bir anlıq düşünüb – Afət: Nazlını oğlum qaçırmış, o arada başqa bir şey düşünə bilmədi yazıq, axlına gələn bu fikir oldu. Nazlının anası təcübləndi, nəəə? qaçırmışmı? Bahar yavaş səslə – Afətə: ikisinində razılığı olmuş. Bunu sizə necə deyəcəyimi düşünüb ağladım, bağışlayın çox üzgünəm. Anası elə pis oldu ki, mənim qızım elə şey etməz, yox – yox bu yalandır. Bahar gözlərinin yaşını silib – Afətə: Afət xanım bir səhvdir etmişlər, cavandırlar bğışlayın. Afət elə pis oldu ki, elə bil qaldırıb yerdən – yerə vurdular yazığı. Afət – Bahara: niyə etdilər bunlar belə? biz danışmışdıq axı, evlənəcəkdilər.
Görməyən gözlərindən yaş süzüldü yanaqlarına, dur mən deyim niyə belə etdiklərini. Anladım, məndən utanmışlar eləmi? mən görmürəm deyə, özlərinə qəbul bilmədilər toylarında belə vəziyyətdə camaatın qarşısında məni təqdim etsinlər. Baharın ürəyi parçalandı, yox – yox Afət xanım siz nə danışırsınız?
Nazlının anası ağladı üzünü tutub, – Bahara: məni heç təqdim etməzdilər inciməzdim, mən anlayardım oları, nədən belə etdilər, nədən axı. Hönkür – hönkür ağladı yazıq içini çəkə – çəkə. Bahar qucaqladı Afəti, özüdə ağladı – Bahara: mən artıq olara mane olmayacam. Get qızıma elədə de, xayiş edirəm səndən sonuncu dəfə, getmiş xöşbəxt olsunlar, mən anayam pis olmasını istəmərəm. Mən qızıma neçə illərdir yük oldum, yazıq başqaları kimi nə gəzə, nədə istirahət edə bildi mənim üzümdən. Artıq ona yük olmaq istəmirəm, küsmürəmdə. Bahar xanım elədə çatdır qızıma get, gəlməsin məni düşünməsin, artıq rahat yaşasın. Mən bu evdə özümü idarə edə bilirəm, kimsəyə yük olmaq istəmirəm. Get Bahar xanım tək qoyun məni. Bahar Afəti qucaqlayıb, buraxmadan ağlayırdı onunla bərabər. İçi yanırdı onunda Afət qədər, oğlunun həyatı məhv olmuşdu, xəbərsizdi yazıq qadıncığaz olanlardan. Bilmirdi ki, qızına zalım fələk oyun oynamış, pis xəstəliyə düçar etmişdi. Bahar Afətdən çox yanaraq ağlayırdı, çünki gərçəklər içini yandırıb qovururdu.
Aylınada iynə vurub yatızdırmışdılar. Ramiz yanında oturmuşdu ki, Nicat yaxınlaşmasın Aylına. Ancaq alınmırdı yanında qalması özünündə. Nicat Nazlının yanında olanda, Ramiz Aylının yanında olurdu. Ramiz Nazlıya getdiyində, Nicat gəlib oturudu Aylının yanında. Nicat telefonunu çıxarıb dayəyə zəng etdi. Cansu xanım Sərdar yaxşıdırmı? atamada yemək ver unutma, nə isə lazım olsa mənə zəng et, tamam gözün Sərdarın üstündə olsun. Telefonunu söndürüb cibinə qoydu, Aylın gözlərini açıb baxdı Nicata. Aylının ayıldığını görüb, – Aylına: canım yaxşısanmı? qorxutdun məni.
Aylın qalxmağa çalışdı Nicat qoymadı, qalxma canım sakit ol. Aylın narahat oldu ürəyi sıxıldı, oğlum, Nazlı, deyib qalxmağa istədi, Nicat sakitləşdirdi tutub. Uşaqla Cansu var narahat olma, indicə danışdım. Nazlıda yatmış, qalxma sən biraz dincəl. Aylın elə pis olmuşdu ki, – Nicata: mən niyə oyandım axı? Allahım nə olar yuxu olsun bu günkü günüm, kövrəldi. Niçat tez Aylını qucaqladı sakit ol canım, bir gün bu pis yuxudan oyanacağıq və bu günü heç yaşamamış kimi ömrümüzdən siləçəyik. Hər şey yaxşı olacaq, Aylın qalxmağa cəht göstərsədə, halı yox idi. Nicatda onu özünə sıxıb sakitləşdirməyə çalışırdı. Aylın içini çəkə – çəkə ağladı. Bu nədir mən çəkirəm, yetmədimi çəkdiklərim? Allahım nə günah işlədim mən.
İçəri Ramiz girdi, Aylının Nicatı qucaqlamasına əsəbləşdi. Aylın görüb – Ramizə: nə olar insafın olsun vur öldür məni, qoyma zülümdə məni öldür, öldür, ağladı hönkürüb. Ramiz pis oldu Aylının elə deməsinə. Gəlib Nicatı kobutca Aylından ayırıb, tez özü qucaqladı. Nicat Ramizi vurmamaqçün özünü zor tuturdu, yeri deyildi. Aylın Ramizə sarılıb ağlayırdı, çarəsizdi. Aylının axlında Nazlı idi bu an, unutmuşdu belə Ramizlə aralarında olmuş inciklərini. Ramiz Nicata acığa, Aylını qucaqlayıb öpürdü boynundan, saçlarından, üzündən, alnından, – Aylına: mən burdayam canım. Ürəyim gəldim qorxma, kimsəyə bir şey olayacaq sakit ol. Nicat Ramizin Aylını öpüb qucaqlamasına dayana bilmədi, çıxdi geti otaqdan.
Aylın zorla yerindən qalxmağa çalışdı, Ramiz Aylına yardım etdi qaldırdı. Aylın – Ramizə: mən Nazlının yanında olmalıyam, çox halsızdı, hələdə ürəyində ağrı hiss edirdi. Ramiz Aylını qucağına alıb – Aylına: mən yardım edərəm canım, apardı Nazlının yanına.
Nicat Nazlının yanına gəlib, ayaq üstə dayanıb baxdı üzgün baxışlarla. Gözünün önündən getmirdi Ramizin Aylını öpməsi, oxşaması, özündən bi ixtiyar qısqanırdı, yumuruqlarını sıxıb tutudu. Dilqəm yatmış Nazlının yanında oturub, halsız – halsız gözlərini zilləmişdi Nazlıya.
Qapı açıldı, Nicat baxdı içəri Ramiz girdi qucağında Aylınla. Gətirib qucağından yerə qoymadan, Nazlını göstərdi – Aylına: bax canım yatır yaxşıdı, sakit ol. Dilqəm heçnə duymurdu fikirə dalmışdı. Nicat Ramizə baxdı əsəblə – nifrətlə, Ramizdə ona baxaraq, acıq verici baxışlarla süzdü Nicatı. Aylın Ramizin qollarından dartınıb – Ramizə: qoy məni yerə. Ramizlə Nicat biri – birinə baxırdılar. Aylın əsəbləşdi, – Ramizə: eşitmirsənmi, dedim qoy yerə məni. Nicat əsəbləşib – Ramizə: duymadınmı heyvan buraxsana. Aylını Ramizin qollarından alıb, yerə düşməsinə yardım etdi. Ramiz Nicata baxıb, kinlə gülümsədi. Aylın Dilqəmin saçlarına sığal çəkib, Nazlıya baxdı. Nicatla Ramiz bir anlıq Nazlını unudub, köhnə probləmlərinə qayıtmışdılar.
Ramiz Nicatın yaxasından tutdu, Nicat yavaş səslə – Ramizə: sağalıb deyəsən keçən dəfə qoyduğum əziklərin, qaşınırsan yenə? Aylın olara baxdı. Dişlərini bir – birinə sıxıb, yavaş səslə – ikisinədə: yetərrr. Aylının sözündən sonra, Ramiz Nicatın yaxasını buraxdı. Aylın Ramizə baxdı əsəblə, başını narazılıqla sirkələdi. Nicatın qolundan tutub, o bir tərəfinə çəkdi ki, bir – birilərini vurub didməsinlər yenə. Aylın Nicata xayiş dolu baxışlarla baxdı ki, Ramizlə davalaşmasın, səs etməsinlər. Nicat anladı Aylının baxışlarından. Ramizə altdan – altdan baxdı əsəblə.
Səhər açılmışdı, Bahar Afət xanımın deməsinə baxmayaraq, onu tək qoymamışdı yanında idi. Anası yatmamışdı bütün gecəni ağlamışdı, çox üzülmüşdü, Baharda çox üzgündü, yazıq qadının halına. Bahar gözlərinin yaşını silib, əlindəki yemək, çay sinisiylə yaxınlaşdı. Bahar – Afətə: bütün gecənidə yatmadın, səhər yeməyini hazırladım, məni üzmə nə olar ye bir tikə. Afət dinmədi, işıq üzünə həsrət qalmış gözlərini bir nöqtəyə zilləmişdi, sanki görürüdü. Baharda sinini masaya qoyub, məyyus halda əyləşib dərindən nəfəs aldı.
Nazlını başqa otağa köçürmüşdülər, həkim baxıb – olara: bu gündən başlayırıq müalicəsinə, donur artıq axtarılır inşallah tapılar, həkim getdi. Aylın, Nicat, Ramiz, Dilqəm, otağın qapısının qarşısında dayanmışdılar. Hər kəs bir möcüzə gözləyirdi, Aylın Dilqəmə baxdı. Dilqəm danışmırdı kimsəylə, key olmuşdu düşünməkdən. Aylın Ramizə Nicata baxdı, Ramiz alnını ovurdu, çarəsisdi oda hamı kimi düşünürdü. Nicat qollarını biri – birinə dolayıb, divara söykənib dayanmışdı. Birdən axlına nə gəldisə, tez Aylına yaxınlaşıb qulağına nə isə pıçıldayıb getdi. Ramiz Nicatın ardınca tərs – tərs baxdı, kimin hara, nəyçün getməsi heç kimə maraqlı deyildi. Hamı Nazlının sağalmasıçün bir çıxış yolu axtarırdılar.
Aylına zəng gəldi Tahirdən. Aylın telefonu açıb alo Tahir, biraz qulaq asıb, tamam mən indi həkimlə danışıb sənə bildirəcəm. Aylında getdi həkimdən nə isə soruşmağa, Nazlı haqqında. Ramiz zorla ayaq üstə dayanmış Dilqəmə baxdı. Yaxınlaşıb çiyninə əlini qoydu, – Dilqəmə: qardaşım gəl əyləş. Dilqəmi aparıb otuzdurdu divanda, – Dilqəmə: mən indi gəlirəm qardaşım. Dilqəmə içməyə, yeməyə, bir şeylər almaqçün getdi. Dilqəm üşüdü, özünü sıxıb büzüşüb oturdu.
Nicat Xalasının yanına gəlmişdi. Bahar Nicata Nazlının xəstəliyə dücar olduğunu deyə bilməyib, çarəsiz uydurduğu planı demişdi. Nicat xalasını belə üzgün görüb, qalan dünyasıda yıxıldı başına. Nicat gəlib xalasını qucaqlayıb öpdü əllərindən, xalası dinmədi, sanki daş olmuşdu oturduğu yerində. Nicat – xalasına: canım xalam, başını dizlərinə qoydu. Xalası Nicatın saçlarına sıqalda çəkmədi, Nicatın gözlərindən yaş damcıladı, xalası artıq hamısına küsmüşdü, anladı üzüldü. Nicat uşaq kimi xalasının dizlərinə başını qoyub, uyumaq istəyirdi. Bütün bu olanların, oyandığında pis bir yuxu olmasını arzu edirdi. Yazıq elə sınmışdı ki, çox çarəsiz idi, sözlə ifadəsi yox idi.
Xalası – Nicata: oğlum səndə get daha gəlmə, mən bilirəm hamınıza yükəm, bəlayam. Nicatın ürəyi sızladı bu sözü eşidib, – xalasına: xala mənim canımsan sən. Anamdan qalma tək qanım – canımsan, demə belə, nə olar üzmə məni günahsızam. Sən dünyanın ən gözəl xalasısan, anasısan. Mənim xalamsan canımsan, üzünü xalasının dizlərinə tutdu ki, ağladığını hiss etməsin. Ancaq xalası çox hissiyatçıl idi gözməsədə, Nicatın gözlərinə əliylə toxundu, anladı ağladığını. Xalası – Nicata: oğlum ağlama, mənim evlatlarımsınız ikinizdə. Mənim belə olmağım sizə mane olur, əlinizə – ayağınıza dolaşıram bilirəm. Mən dedim Bahar xanımada, sənədə deyirəm, mən bu evdə hər şeyin yerini bilirəm. Narahat olmayın, mən özüm – özümə qulluq edə bilərəm, siz öz işinizə, həyatınıza davam edin. Bir ananın evlatlarına arzuladığı ancaq xöşbəxtlikləridir, incimirəm sizdən. Gedin məni düşünməyin, Nicat xalasına baxdı yaş süzülən gözləriylə. Hardan biləydi ki, qızı ölüm ayağında idi.
