Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 1

gəlib baxdılar Aylın Məliyin otağında yuxulayıb yatır. Kamil üzünü yuxarı tutub öz – özünə: Allahıma şükür sağ salamatdır. Ramiz əsəblə əlini – əlinə vurub – Məliyə: necə axlımıza gəlməmiş bura baxmağa. Ramiz əlini – əlinə vurduğunda Aylın səksənib yuxudan oyandı, üçünündə dayanıb özünə baxdığını görüb, gözlərini ovaraq yerində oturub – olara: nə isə olubmu? Ramiz – Aylına: soruşursan hələ bir nə isə olubmu? Aylın anlamadı yuxulu idi. Ayağa qalxdı gözlərini ovaraq uşaq kimi, – Ramizə: nə olub? həyəcanlandı, Ramiz Aylına acıqlana bilmədi əsəbindən, otaqdan çıxıb getdi. Kamil Ramizə ağır sözlər demişdi Aylını tapmadıqda, Kamildə peşmançılıq çəkdi Ramizi günahsız yerdə üzdüyüçün. Aylın – kişiyə: Məlik dayı çox üzür istəyirəm, burda oturduğumu xatırlayıram necə yatıb qaldığımı bilmirəm. Məlik gülümsəyərək, – Aylına: üzür istimə qızım nə vaxt istəsən yata bilərsən, heç narahat olma sən. Ançaq bizi qorxutdun neçə saatdır səni axtarırdıq, burda olduğun axlımıza gəlməmiş günah bizdədir. Kamil – Aylına: birdəkində otağında yat mümkandürsə, Aylın – Məliyə: nə oldu? elə bil 41 – 45 müharibəsini qaçırmışam kimi hər kəsin üzündə mənə qarşı dəyişiklər var, – Kamilə: dedim axı bilmədən yuxulamışam, dünyamı dağıldı. Kamil – Aylına: mənim Ramizə demədiyim sözlər qalmadı səni tapa bilmədiyimizdə, elə bildim anası yenə nəsə demiş inciyib çıxmısan evdən, baxmadığımız yer qalmadı tapılmadınki, tapılmadın. Qızım axlıma yüz fikir gəldi, qorxdum başına bir iş gəlmişdir deyə düşündüm, o üzdən dedim öz otağında yat nə qədər istəyirsənsə. Aylın – Kamilə: mən sənin qızın deyiləm, dedim axı bilmədən yuxuya getmişəm. Birdə Ramizi acılama, tamammı? otaqdan çıxıb getdi, Kamil üzünə əlini çəkib özünə baxan kişiyə baxdı, Məlik çiynini çəkərək bir söz demədən getdi otaqdan. Kamil Aylının xətrinə dəydiyiçün üzüldü, bagırıb masanın ayağına təpik vurdu ayağı acıdı, öz – özünə: ay mən edən yaxşılığın ortasına… olsun, ayağını çəkə – çəkə otaqdan çıxdı əsəblə.

Aylın otağa Ramizin yanına gəldi kefsiz oturmuşdu, yanında əyləşdi baxdı. Ramiz baxmadı Aylının üzünə, Kamil xətrinə pis dəymişdi görünür danlamışdı – acılamıdı yazığı. Aylın Ramizin çiyninə üzünü qoyub yavaş səslə, – Ramizə: bağışala içim keçmiş oturduğum yerdə. Ramiz Aylının günahsız olduğunu bilirdi, ancaq Kamilin haqsız sözləri yandırmışdı onu. Kamil gəldi otağa ayağını çəkə – çəkə, kecçb əyləşdi Ramizin o bir tərəf yanında. Ramizi nahaqdan üzdüyünü anlayırdı özüdə xəcalət çəkirdi. Ramiz – Aylına: oldu keçdi üzülmə sən canım, küskün – inçik Kamilə qandırdı, şükür kimsəyə bir şey olmamış anamın üzündən. Kamil kənara baxıb səsizcə dyandı. Dərindən nəfəs aldı, – Ramizə: bəsdi dostum vurma üzümə, görürsən qarşında xəcalət çəkirəm. Ramiz susdu bir şey demədi artıq Kamilə. Aylın – Ramizə: anlamadım nə deməkdir ananın üzündən bir şey olmamış? Kamilin Ramizə nə isə dediyini anladı. Tərs – tərs baxıb – Kamilə: birdə düşünmədən kimsəni söz deyib üzmə, tamammı? Kamil əsəbləşidi. Kamil – Aylına: bağışla Aylın xanım sənə deyilənləri qulağımla duyduğumdan sonra, başqa bir şey düşünə bilmədim. Səndə üstümə gəlmə tamammı? anlata bildimi fikirimi azda olsa, anladınızmı məni? ayağa qalxıb otaqdan çıxıb getdi ayağını çəkə – çəkə. Aylın Kamilində haqlı olduğunu anlayırdı, belə inciyib getməsinədə üzüldü. Birdənəm get onun dalınca dostundur inciməsin bizdən, belə getməsin küsərək. Ramizi yerindən qaldırdı zorla, get yetiş ardınca xayiş edirəm, dostundur hər zaman yanındadır. Mənə görə sənə bu qədər kömək etmiş axtarmış, gərçək dost danlayarda – acılayarda, ancaq küsülməz ki dostdan. Mənim xətrimə get xayiş edirəm nə olar yetiş, Ramiz tez otaqdan çıxdı getdi. Aylın geri yerinə oturub öz – özünə: mən necə yuxuya getdim axı orda? bu nədir Allahım mənim üzümdən hər kəs biri – birinə girir. İkki əlləriylə başını tutmaq istəyirdi yarası acıtdı, ofuldadı əlini aşağı salıb dodağını dişlədi, bundan artıq nə cazə olar ki? görəcək günlərim qabaqdadır.

Kamil maşıni işə salıb getmək istədiyində Ramiz yetişib qarşısında dayandı, əllərini maşının kapotuna vurdu. Kamil Ramizə esəblə baxıb, nə edirsən sən? çəkil qarşımdan, birdə bibin qızı səni əzdim deyə acılamasın məni. Ramiz maşının kapotuna əlləriylə təkrar – təkrar vurdu, – Kamizlə: en maşından danışacağıq, məni əzməklə filan qorxuda bilməssən. Məni yaxşı tanıyırsan, elə deyilmi dostum? Kamilin hələdə əsəbi senməmişdi Aylına qarşı. Kamil – Ramizə: mən bu gün danışdım yetdik qədər sənidə qırdım – üzdüm, yaxşıca yerində mənimdə ağzımın payıni verd i bibin qızı, məncə bəs oldu bu günlük mənə. Çəkildə gedim rədd olub yoluma, Ramiz imkan vermədi – Kamilə: düş dedim belə getməyinə icazə vermərəm, en məndən üzür istə sonra get. Kamilin elə bil başından aşağı qaynar su tökdülər, nə? nə edim duymadım, birdə təkrarlasana. Maşından düşərək Ramizin yanına gəldi, qarşısında dayanıb – Ramizə: birdə təkrar etsənə nə etməliydim? Ramiz birdən Kamili qucaqlayıb ayaqlarıni yerdən üzərək, qucağına götürüb çiyninə atdı zarafatla. Canım dostum sənə heç yaraşırmı belə küsüb getmək? Kamili yerə qoyub qolunu arxasına buraraq, üzünü maşının kapotuna dirəyib – Kamilə: üzür istə bağışlayım səni. Kamil dartınıb Ramizin əlindən çıxıb, Ramizi fırlayıb kapota üzü aşağı dayayıb qolunu burdu, – Ramizə: belə üzür qəbulundurmu? Ramiz gülərək, – Kamilə: qəbuldu burax acıdırsan qolumu, tamam dedim. Kamil Ramizin boynunu qoltuğuna salıb tutub saçlarını qarışdıraraq başını dişlədi, – Ramizə: mənimlə məzələnirsən demək, bax necədir acıtırmı? – Kamilə: ayy nə edirsən manyaksanmı? burax yetər. Kamil buraxmadan – Ramizə: hə elə bilirsən tək manyak sənsən? yenə başını dişlədi. Ramiz bağırdı, ayy manyak burax acıdırsan,

Ramizin atası kənarda dayanıb olara baxırdı. Zarafatlaşdıqlarını görüb gülümsəyərək, öz – özünə: hələ uşaq xasyyətləri buları tərk etməyib, evə getdi. Ramiz – Kamilə: gedək bir şeylər içək stresimiz keçsin, nə deyirsən? – Ramizə: gedək ancaq Aylını evdə təkmi qoyacağıq? Ramiz Kamilə baxdı təcüblə. İnana bilmirdi dostunun anasına yenə şüphə etdiyinə, Kamil gülərək – Ramizə: üzünün ifadəsinə bax sən bunun. Gəl dostum gəl gedək, artıq anladım hər şey yaxşıdır yolundadır. Ancaq deyim bil Aylından incidim gərçəkdən, bax sən buna dayısı oğluna bir daha söz deməməliyəmmiş. Oğlum təhtid etdi məni gördünmü? Ramiz güldü, gərçəkdən eləmi dedi? gəlib maşına əyləşdilər. Kamil maşını işə salıb – Ramizə: vallahi təhtid etdi, dedi ki bu sonuncu olsun Ramizi acılaman. Ramiz – Kmailə: düz demiş, bibim qızının birdənəsiyəm mən acılama məni, Kamil maşının qazına basaraq – Ramizə: vay mən onun birdənəsinə. Ramiz elə bildi Kamil pis söz deyəcək özünə, baxı. Kamil gülümsəyərək, – Ramizə: qurban olum birdənəsinə, canım dostumdur o mənim, getdilər zarafatlaşaraq.

Səhər açılmışdı Aylın dayısını işə yola salırdı, – dayısına: günün uğurlu keçsin, ilaclarını unutma vaxtında qəbul et. Dayısı üzündən öpüb – Aylına: sağol qızım sənində, axşama görüşərik, tamam dediklərini edəcəm, getdi. Xanım görsənmirdi, Aylın mətbəxtdə gəldi xadimə mətbəxtdə idi. Aylın özünə qəhvə hazırlamaq istıdikdə, xadimə qoymadı – Aylına: mən hazırlayaram Aylın xanım, siz keçin əyləşin. Aylın – xadiməyə: özüm hazırlayaram, nə xanımıdı bu belə? Aylın de yetər. Xadimə – Aylına: xanımın bizə kəsin əmri var, biz qulluq etməliyik hər kəsə bu evdə. Aylın təcüblə – xadiməyə: mənədəmi? bəli sizədə Aylın xanım, Aylın xadimənin özünə yazıq baxışlarla baxdığını görüb şaşqın baxdı. Xadimə – Aylına: bir daha özünüzə qulluq etməyin Aylın xanım. Xanım görsə məni işimdən qovar, xayiş edirəm icazə verin mən hazırlayım qəhvənizi. Aylın xadimənin işindən qovulmasını istəmirdi, xanım həqiqətəndə edərdi dediyini, bilirdi xasyyətini dayısı arvadının. Yaxşı sən hazırla o zaman, – Aylına: siz buyurun mən hazırlayıram indi, Aylın keçib mətbəxtdə masa arxasında əyləşdi. Xadimə arvadın verdiyi ilacı cibindən ehtiyatla götürərək, açıb qəhvə hazırlayacağı fincana tökürdü. Aylın nə isə demək istəyirdi xadiməyə, birdən gözü sataşdı cibinə nə isə qoyduğu gördü, xadimə şüphə ilə narahat davranırdı işinı. Aylın ayağa qalxıb bildirmədən – xadiməyə: o tərəfdə içəcəm qəhvəmi, getdi.

Gəlib divanda əyləşdi gördüyündən dəhşətə gəlmişdi, anlamışdı qəhvəsinə ilac qatdığını. Kamil haqlıydı, arvada oda inanmamışdı ən azından özü qədər. Aylın üzüldü, boş yerə Kamilində xətrinə dəymişdi acılayaraq. «Anlamağa başladı dünən durduğu yerdə yuxulamağınin səbəbini, demək ki bu birinci deyildi bu evdə ilaclı qəhvə – çay içdiyi» xadimə qəhvəni gətirib qarşısına qoyub – Aylına: buyurun nuş olsun. Aylın xadiməyə baxaraq gülümsədi, əllərinizə sağlıq çox sagolun Allah ürəyinizə görə versin. Xadimədə görünür etdiyi işə şad deyildi, ancaq xanımın sözündən çıxa bilməmişdir, biçarə olduğu üzündən bəlli idi. Aylın düşündü öz – özünə: Allah bilir çarəsizdir mənim kimi, xanımın əmrinə yox deyə bilməmişdir yazıq.

Ramiz gəldi – Aylına: sabahın xeyir canım, – Ramizə: sabahın xeyir birdənəm, Ramizə baxıb üzüldü. Anasının etdiyi bu pis əməlini deyə bilməzdi ona, yaxşı bilirdi ki anasını bağışlamazdı oğlu bu dəfə. Ramiz gəlib Aylının yanında əyləşib, o qəhvə, götürüb içmək istədikdə Aylın qoymadı, içmə o mənimdir. Ramizin əlindən aldı fincanı, Ramiz Aylına təcüblə baxaraq bir qurtum içəçəkdim, – Ramizə: içmə olmaz. Ramiz – Aylına: niyə olmaz ki? Aylın tez düşünüb – Ramizə: fala baxmalıyam özüm içməliyəm, əks halda alınmaz səhv göstərər. Ramiz – Aylına: sən belə şeylərə inanırsanmı? o zaman iç baxım nə çıxır falından. Aylın çıxılmaz vəziyyətdə qaldı, deyə bilmirdi ki, qəhvəyə nələrsə qatızdırmışdı anası. Aylın – Ramiə: içəcəm birdənəm sən get özünə hazırlat, xadimə bu an Ramizədə qəhvə gətirib qarşısına qoyub getdi. Aylın bəxdinə külümsədi, anladı xadimədə işini dəqiq görürdü, gözdən qaçırmırdı heç nəyi. Aylın – Ramizə: bax sənədə gətirdi iç qəhvəni, – Aylın: sən iç canım mənədə çox maraqlı gəldi, baxım nə çıxır bəxdinə inandığın o falından güldü. Bax içməsən mən içəcəm haa, Aylın qorxdu Ramiz zarafata salıb içərdi birdən ilaclı qəhvəsini. Çarəsiz qəhvə fincanını götürüb içdi ürəyi istəməsədə. Ramizdə öz qəhvəsini içərək – Aylına: ee, sonuna qədər iç, gözüm səndədir baxaq nədir qismətinə çıxacaq. Mən inanmasamda duydum ki, fala baxdıqlarında son damçısına kimi içirlər, elə deyilmi? Aylın çıxılmaz vəziyyətdə qalmışdı – Ramizə: elədir birdənəm, elədir. Götürüb qəhvəni sonuna qədər içdi çətində olsa, finçanı masaya qoyub – Ramizə: mən gedim biraz işim var otağımda. Ramiz Aylın qolundan tutub bəs fala baxmayacaqdınmı, hara gedirsən? Aylın geri yerinə əyləşdi. Fikri vardı tez gedib qaytarsın içdiyini alınmadı, boş qəhvə fincanının dibinə baxdı götürüb. Ramiz Aylının nə deyəcəyini gözləyirdi, nə oldu nə göstəriri senserin? – Ramizə: yaxında öləcəyimi göstərir. Ramiz – Aylına: əstəfrüllah bu deyən sözə baxsana səhər – səhər, qalxıb Aylının əlindən boş fincanı götürüb baxdı. Ramiz – Aylına: bunun dibində heçnə yoxdur ki? zarafatla – Ramizə: demək səndə bilirsən fala necə baxırlar, gülümsədi. Ramiz – Aylına: yox filimlərdə gördüm mən elə şeylərə inanmıram, Aylın öz – özünə: mən inanıram. Ramiz duymadı Aylının nə dediyini, – Aylına: bir şeymi dedin canım? – Ramizə: yox birdənəm demədim heçnə. Ayağa qalxmaq istədi Ramiz qoymadı, dur səninlə Kamail haqda danışmaq istəyirəm. Aylın anladı ki artıq gec idi, içdiyi canına yayılmışdı çoxdan, – Ramizə: bilirəm Kamili incitdim dünən. Çox peşmanam çatdırarsan ona mənim adımdan bu sözümü. Ramiz anlamadı nəçün belə deyirdi, yazıq inanmışdı etibar etmişdi, hardan biləydi qəddar anasının etdiklərini.

Günorta olurdu, Aylın hiss edirdi ki özünü yaxşı hiss etmir. Kamilə zəng etdi, alo Kamil səninlə danişmaq istəyirəm, – Aylına: incik səslə, buyur eşidirəm Aylın xanım. Aylın – Kamilə: mən səni küçədə gözləyəcəm gələ bilərsənmi? – Aylına: bir şeymi oldu? – Kamilə: gələ bilərsənmi? yoxdur olan şey. Əlbətdə bu dəqiqə çıxıram evdən gəlirəm. Aylın qalxıb çıxdı otağından, Sənubərlə rastlaşdı çıxarkən aşağıda, Aylına baxdı şüphəli baxışlarla. Aylında arvada baxaraq bir – brinin yanından ötüb keçdilər, Aylının gözü yaxşı görməməyə başlayırdı adımladıqca. Ancaq bütün gücünü toplayıb onun qarşısında yıxılmamaqçün, çətində olsa getdi.

Sənubər gəlib xadimnin yanına yavaş səslə – ona: dediyimi edirsənmi? xadimə çarəsiz baxışlarla baxaraq – arvada: hə xanım edirəm. Dediyiniz kimi bu gün iki qat tökdüm qəhvəsinə ilacı, arvad – ona: sən dediyimi et, bir – neçə günə gəbərər rədd olar, çıxdı mətbəxtdən. Xadimə eşitdiyi sözə çox pis oldu pərt baxışlarla baxdı, öz – özünə: gəbərib gedərmi? əlini ağzına tutub, aman Allahım mən nə etdim? həyəcanla çrəsiz baxışlarla baxdı, gözləri yaşardı.

Aylının nəfəsi dayanırdı nəfəs ala bilmirdi, Kamil gəldi maşınla dayandı. Aylın artıq görmürdü kimdi gələn, Kamil maşından enib gəldi Aylının xoş vəziyyətdə olmadığını görüb – Aylına: yaxşısanmı nə oldu sənə? Aylın Kamilin nə dediyini duymadı. Yıxılacaqdı Kamil cəld tutudu, tələsərək qucağına alıb Aylını maşının qabaq oturacağına otuzdurdu. Təhlükəsizlik kəmərini bağlamadan qaçıb sükan arxasına əyləşib, qaza basıb sürəətlə getdi. Yol gedə – gedə – Aylına: döz canım indi xəstəxanaya çatdıraçam səni, eşidirsənmi məni? Aylın nə olar susma danış mənimlə. Kamil maşının sürəətini dahada artıraraq, tələsdi Aylını xəstaxanaya çatdırmaqçün.

Anası – Nərgizə: qızım qardaşın hara getdi yenə qaçaraq? Nərgiz çiyinlərini çəkərək – anasına: bilmirəm ana, mənə demədi ki hara getdiyini. Anası öz – özünə: Allah, Allah, bu niyə demir axı getdiyi yerini mənə? – anasına: bilmirəm niyə demədiyini, anladığım qədəri məncə açil harasa çatmalıydı tələsik. Anası öz – özünə: hara çatmalıymış görəsən? mən indi zəng edib soruşaram, telefonu götürüb Kamilin nömrəsini yığıb qulağına tutub gözlədi. Kamilin telefonu çağırırdı ancaq cavab vermirdi, anası narahat oldu qızına baxıb, açmır telefonu. Nərgiz – anasına: ana o bəzən telefonu maşında unudur bilirsən, niyə narahat olursan? zəngini gördüyündə cavab verəcək, anası telefonu əlində sıxıb tutub – qızına: nədən isə mənim ürəyim narahatdır qızım. Nərgiz – anasına: of ana adamı qorxuzmasana belə deyib, heçnə olmaz pis şeylər düşünmə, az vaxtdan qardaşım özü zəg edəcək.

Kamil Aylını xəstəxanaya çatdırdı, tez maşından enib qaçaraq gəlib qapını açıb Aylını səsləyərək, Aylın çatdıq canım eşidirsən? qucağına alıb tələsərək xəstəxananın qapısına tərəf qaçdı, bağırdı! kimsə yoxmu yardım edin. Quçağında huşunu itirmiş Aylınla giriş qapıdan içəri qaçaraq girdi, bağırdı! yardım edin, duyduqlarında tez qaçaraq gəlib yardım etməkçün – Kamilə: nə olub xəstənin nəyi var? yaxından nasilkanı gətirdilər sürüb. Kamil Aylını nasilkaya qoydu, yanındakılar qolunu tutub nəbizini yoxladılar, nəbizini hiss etmirəm tez aparın reonimasiya otağına. Tələsik nasilkanı sürərük apardılar Aylını, Kamil özünü itirmədən ardlarıyca qaçdı yanınca gedərək, Aylın səslədi, Aylın nə olar özünə gəl qorxuzma məni. Aylın artıq duymurdu kimsəni, ölümünün bir adımlığında idi, baxacaqları otağa yetişib qapıları açaraq içəri sürdülər nasilkanı. Kamili buraxmadılar, sinəsindən tutaraq ona dışarda dayanmasını işarə etdilər, sizə olmaz burda gözləyin qapılar bağlandı. Kamil əlləriylə başını tutaraq baxdı, elə peşman olmuşdu ki inanaraq Aylını o evdə tək qoyduğuçün, öz – özünə: Allah mənim cəzamı versin niyə səni tək qoydum axı, gözlərindən yaş süzüldü bi ixtiyar üzünə. Tez Ramizə zəng etməkçün telefonunu çıxartdı, Ramizə zəng edib gözlədi götür hardasan cavab ver. Ramiz alo dediyində Kamil bağıraraq – ona: tez xəstəxanaya gəl, ünvanı dedi Ramizə.

Sənubər Ramizin evdə olmadıgını bilib xadiməni səslədi, gəldi tələsərək – xadiməyə: get bax hardadır o zibil, otağındadırmı hansı cəhənnəmdədir. Bax təsiri varmı ilacın, yoxdursa məndən incimə anladınmı? xadimə getdi, öz – özünə: dırıladı, heç kimə güvənmək olmur qorxaqlar. Özüm verəcəm sənə ilacı, zəhrlənib bir dəfəlik həyatımdan çıxarsan, xadimə geri qayıtdı – arvada: xanım otağında yoxdur Aylın. Arvadı ilan sancdı elə bil, – xadiməyə: sən ona vermədinmi dediyimi? xadimə yavaş səslə verdim xanım, gözümlə gördüm içdi axıra qədər qəhvəsini. Get bax hardadır tap xəbər et mənə, çoxda gözə görünüb özünü şübhələndirmə hər şeyi deməyə salma mənə başını işlət. Xadimə getdi Aylını axtarmağa, arvad öz – özünə: harda olacaq? yəqin yaltaq Məliyin yanındadır.

Ramizlə Kamil gözləyirdilər xəstəxanada qapının önundə, – Kamilə: səni niyə çağırmış Aylın mən evdə ola – ola? mənə çox maraqlıdır. Niyə mənə demədi pis olduğunu? Kamil həyəcanlı idı – Ramizə: bilmirəm, inşallah çıxdığında özündən soruşarsan niyə demədiyini. Ramiz oyana – buyana gedirdi karidorda, hövsələ edə bilmirdi bir yerdə. Niyə bir xəbər demillər axı? Kamil qapının yanında divara söykənib fikirləşirdi, şüphəli baxışlarla Ramizə baxırdı, ancaq fikrində olanı deyib Ramizi qırmaq istəmirdi bilmədən keçən dəfədəki kimi. Qapı açıldı həkim çıxdı baxdı olara, tez həkimə yaxınlaşdılar və ikisidə eyni anda soruşdular, nəyi var doktor? həkim ikisinədə üzücü baxışlarla baxaraq dərindən nəfəs aldı. Həkim – olara: siz qızın yaxınlarısınızmı? Ramiz – həkimə: bəli dayısı oğluyam, nəyi var deyin. Həkim – Ramizə: qızın evdə nə isə problemi varmı? Ramiz Kamilə baxdı. Kamil – həkimə: bütün ailə üzvülərini itirdi maşın qəzasında, bu yetərlidirmi? həkim dərindən nəfəs alıb əlini üznə çəkib – olara: aydındır. Demək bəlkədə dözməmiş intar etmək istəmiş, Ramizlə Kamil eyni anda, nəə? intarami? həkim – olara: hə axırıncı dəyqələrində çatdırmışsınız bura onu, əkis halda qurtarması mümkün olmazdı. Kamilin dili – dodağı qurudu duyduğundan, anladı nələr olduğunu, elə bil başından aşağı qaynar su tökdülər.