скачать книгу бесплатно
семејната фирма, тато.“
Тато, со своите осумдесет и шест години, не знаеше како да го
протолкува тоа, но во срцето почувствува топла светлина. Ја стави раката
околу ќерка си и ја стисна. Тоа беше редок момент на близина за обајцата.
Како алтернатива за летот околу светот, родителите ја почестија Дејзи со
шопинг од 5000 фунти во срцето на Лондон. Џон, како и обично, за да не ги
придружува жената и ќерката, го кажа изговорот дека го боли грбот, но тие
знаеја дека тој мрази шопинзи и отидоа сами. Си поминаа преубаво, а кога
се вратија, со новата облека парадираа пред него. Тој глумеше дека е
заинтересиран, но тие повторно, знаејќи го премногу добро, не очекуваа
ентузијазам за мода од него.
Загрижен за британските медиуми, Џон реши дека е побезбедно тој да се
врати во Шпанија следниот ден, а неговото мало семејство беше пресреќно
да оди со него. Тој толку долго не бил таму, што Британија, па дури ни
Лондон повеќе не ги чувствуваше за дом. На Тереса ѝ се допаѓаше Лондон, но само за шопинг, а Дејзи беше спремна да започне нов живот. Се
чувствуваше постаро, поодговорно и поподготвено да ги запознае
родителите колку што може повеќе за разлика од кога беше дете.
.„Имаш момче или некој посебен со кој би сакала да се збогуваш?“ ја
праша мајка ѝ.
„Не“, одговори таа дури и засрамено, но не беше срамежлива затоа што
имаше момче, туку беше проникливо свесна дека другите очекуваат убава
млада жена како неа да има, а немаше. Тереса не ѝ веруваше, но ја остави
таа тема. Факт е дека последните пет години, откако не беше дома, ја бркаа
купишта момчиња и мажи, но таа не успеа со никого да се зближи емотивно.
Се обиде кога беше прва година, навистина се обиде, но не уживаше во
бакнувањето, особено не на француски начин, а не сакаше ниту да ја
допираат ниту да очекуваат да задоволува момци. Имаше водено љубов
три пати со двајца различни партнери, но не уживаше во искуствата. Потоа
се откажа и се „вадеше“ на замислен свршеник во Шпанија за да си ја
задржи гордоста. Таа немаше ни другарки со кои беше доволно блиска за да
забележат дека никогаш не го запознале нејзиниот свршеник, којшто го
нарече Дик, зашто тоа ја засмејуваше.
Заклучи дека е асексуална, но длабоко во себе знаеше дека ни тоа не е
точно. Сакаше момци, не девојки, но не ѝ се допаѓаа или барем ниту еден
од тие што дотогаш ги имаше запознаено, а мораше да признае дека
запозна прилично доста на факултет.
Меѓутоа, со цел да се отараси од мајка ѝ, излезе сама неколку часа
вечерта, но само за да оди во кино и да јаде хамбургер.
Сите тројца, особено Дејзи, беа среќни што се враќаат дома во Шпанија
следното попладне.
3 УЧЕЊЕТО ЗАНАЕТ
Во неделата попладне откако се вратија, Дејзи му рече на татка си по
ручекот, „Тато, спремна сум да ти помогнам за што и да сакаш. Сакам да
бидам твојата десна машка рака, ова, девојчинска, т.е. женска, небитно како
ме гледаш. Мислам дека најдобро е работата да остане во семејството, така
што, ако сакаш, јас ќе ја преземам работата на Тони, како твој заменик од
утре.“
Таа очекуваше или барем се надеваше на уште една прегратка од својот
херој поради исказот на лојалност, но повторно се разочара, но веќе многу
години не дозволуваше да се познаваат тие работи на нејзиното убаво лице.
„Тони работи кај мене триесет и кусур години... Не можеш тукутака да го
замениш, душо... како и да е, што ли ќе каже мајка ти? Работата на Тони е
опасна. Не можам да те ставам на негово место...“
Ѝ се скрши срцето, но само таа знаеше.
„Јас само сакам да помогнам, тато. Сакам да си ја одиграм улогата во
организацијата што си ја поставил ти и којашто го плаќа нашиот начин на
живот... мојот и на мама.“
„Многу убаво од твоја страна, Дејзи, но не гледам како... Ќе ти кажам
што ќе направам. Дај ми неколку дена да размислам, па ќе ти најдам место
во нашиот семеен бизнис. Во ред ли е така?“
„Ми ветуваш?“
„Ти ветувам, пиле, до крајот на неделава.“
Таа многу сакаше кога ќе ѝ каже „пиле“ и го бакна во образ.
„Сега оди, остави ме да размислам,“ рече тој.
∞
Џон се гордееше со ќерка си и со начинот на кој таа го обожаваше како
херој, но беше загрижен дека таквото обожавање нема да издржи голем
надзор ако дозволи Дејзи да дознае премногу за деловните интереси. Затоа
тој се обиде да ја задржи во близина, давајќи ѝ работа која беше само
поврзана со правната страна на неговите финансиски зделки.
„Дејзи, најдов совршена работа како за тебе“, ѝ рече тој еден ден.
„Твојата работна соба ќе ја претвориме во соодветна престижна
канцеларија, па ќе ги следиш финансиите. Ќе бидеш книговодител на
фирмата... или сметководител, штом целосно ќе се запознаеш со
финансиските закони на државава. Знам дека го имаш изучувано сето тоа
во врска со Обединетото Кралство, но Шпанија е нешто поинаква, така што
ќе треба сега убаво да се запознаеш со тоа.“ Тој се надеваше дека со тоа
што ѝ даде толкава обврска, таа нема да има време да му ги проучува
зделките.
„Сакаш да бидам службеник? По сето тоа време поминато во учење –
шеснаесет години ако не и повеќе – да станам чирак книговодител?“
Беше јасно дека ја навредил и ја разочарал, а немаше да биде лесно
ниту да ја тргне настрана како што се надеваше. Ова беше проблем којшто
тој не го имаше предвидено.
„Мора да почнеш од некаде, пиле, а тоа не може да биде врвот. Секој
треба да си го заработи своето место во една организација, така што ќе
почне речиси од дното… А ти нема да бидеш баш на дното. На секоја
фирма ѝ се потребни добри сметководителите. Инаку, владата и некои
вработени жив ќе ме одерат.
„Твојата работа ќе биде да го запреш одливот на пари во празно во
нашата фирма.“ Сега веќе во од размислуваше, нешто што му одеше од
рака. „Ќе треба да го анализираш секој дел од нашиот бизнис и да го
поврзеш со неговите финансиски резултати. Потоа ќе можеш да предлагаш
подобрување на нашето работење. Знаеш, јас стареам, и повеќе не можам
да го проверувам пулсот на сите наши операции како порано.
„Затоа си ми потребна ти. Член од семејството на кој можам да верувам, интелигентна си и добро образована… помлада личност со издржливост и
елан за соодветно завршување на работите. Никој друг не одговара на тој
опис, така?“
Таа погледна во неговите очи за да процени дали ја лаже, но мораше да
се согласи дека нема никој друг кој би ја исполнувал таа функција. „Знам
