скачать книгу бесплатно
Dostlar gözləyir məni / Şeirləri və Poemaları
Nəriman Həsənzadə
Xalq şairi Nəriman Həsənzadənin bu kitabına daxil edilmiş əsərlər – müxtəlif illərdə nəşr olunan şeir kitabları əsasında tərtib olunub.
Məqsədimiz gənclərimizi gözəl şairimizin yaradıcılığı ilə yaxından tanış etmək, poeziya janrına olan marağı daha da artırmaqdır.
Ümid edirik bu sahədə gördüyümüz işlər öz bəhrəsini verəcək.
Sizi bu şeirlərlə baş-başa buraxırıq..
Nəriman Həsənzadə
Seçmə şeirlər
ŞER DEMƏK İSTƏYİRƏM…
O dərədən bir çay axır,
Oğlan qıza dönüb baxır,
Ayaqyalın keçir sudan,
Qız dinməyib susur bir dəm.
Bir eşq ilə elə bu an
Şeir demək istəyirəm…
Bir tərlanın uçuşunu,
Ya ceyarnın qaçışını
Öz gözümlə görəndə mən:
Enə sözlə dolur sinəm.
Qüvvət alıb təbiətdən,
Şeir demək istəyirəm…
Qoca ovçu, çıxır ova,
Bir maralı qova-qova
Meşəlikdə itir gözdən…
Ürəyimi sıxır bu qəm.
O maralın haqqında mən
Şeir demək istəyirəm…
Uçuq-sökük qəbristanlıq…
Tutuluram mən bir anlıq:
Bu torpaqda yatır anam,
Baş daşına baş əyirəm…
Gəlib tapır məni ilham
Şeir demək istəyirəm…
Çöllər geniş, kəndlər yaxın.
Öz oğluyam bu torpağın.
Mən keçdikcə bu erlərdən,
Qulaq as gör nə deyirəm:
Könül sevən hər şeyə mən
Şeir demək istəyirəm…
1956
ATALAR
Sənin pasportunda mənim adım var,
doğulduğum ay var, il var, ay ata.
Mənim də maraqlı bir həyatım var,
heç kəs məndən savay bilmir, ay ata.
Sənin pasportunda mənim adım var,
bizi görüşdürdü tale dünyada.
Ancaq ürəyimdə bir nisgil yaşar:
mən ata görmədim,
sən oğul, ata.
Adım yazılacaq mənim də bir vaxt,
oğlumun,
qızımın sənədlərində.
Təzədən dünyada xoşdur yaşamaq,
bizim övladların sinələrində.
Var ol ki, dünyada sən sə, ey ürək,
Həyatı təzədən başlaya bildik.
Bir ömrü
beləcə həsr edə bilsək,
gör, necə ömürdə yaşaya billik
GÜNDÜZLƏR OLSAM DA HARDA, HARDA MƏN
Gündüzlər olsam da harda, harda mən,
Poyluya dönürəm yuxularda mən,
Təzədən analı uşaq oluram,
fikirdən, qayğıdan uzaq oluram.
Qaçıram,
arvadlar baxıb gülüşür,
kəmərim belimdən açılıb düşür.
Təzədən başlanır dirədöymələr,
aşıq, çilikağac… nələr, ay nələr.
Bir qoca bar idi, o, cəvənlaşır,
Ağstafa çayı təzədən daşır.
Kür axır, məcrası dolmur ki, dolmur.
Yuxuda gün çıxır heç axşam olmur.
Hamıyla əl tutub görüşürəm mən,
babamla, nənəmlə öpüşürəm mən.
Anamı tapmıram, ay haray… anam!
Axtara-axtara mən ayılıram.
DÜNYANIN ƏN SAKİT YERİ
Yenə havalıydı divanə könlüm,
nə sənə taleydi, nə mənə könlüm.
Dünyanın ən ucqar, ən sakit yeri,
Qolumun üstüydü səndən ötəri.
Sən dedin beləcə daşa dönəydik,
mən dedim daşa yox, quşa dönəydik.
Uçaydıq, doyunca nəfəs alaydıq,
yerə enməyəydik, göydə qalaydıq.
Üzərrik yandırıb sən düz ataydın,
Qolumun üstündə bir az yataydın.
Sən dedin quş olsaq, bizi vurarlar,
daş olsaq, dəyməzlər, dinc oturarlar.
Mən dedim daş olsaq, görərlər bizi,
götürüb divara hörərlər bizi.
Yandıq bu eşq ilə, bu arzu ilə,
bu arzuya əhsən, bu eşqə əhsən.
Daşa dönmüşlərin içində hələ,
daşa dönməyəni bizik deyəsən.
hələ məhəbbətə inanan bizik,
yanıb içimizdə gül olan bizik.
Allah, ya daş eylə: divarda qalaq,
ya bizi quş eylə, yanına qalxaq.
OĞUL
Məndən inciyirsən, söz demək olmur,
mən sənin atanam, ananam oğul.
Səni danlayıram sənin xətrinə,
yandıran deyiləm, yananam oğul.
Ana olmayanda, ata tək qalır,
unu ələyirlər, bir kəpək qalır.
İp əldə darta-dart, çəkə-çək qalır,
çəkmə qırılanam, sınanam oğul.
Mən ağıl vermirəm, ağlına qurban,
qara saçlarıyın ağına qurban.
Ana xiffətin var, mən ona qurban,
mən də Sarasızam, Sən anam oğul.
SALIBDI
Neyləmişəm mən dünyaya bilmirəm, -
hərəmizi o bir yana salıbdı.
Bir yolumu işə salıb səhərlər,
bir yolumu qəbristana salıbdı.
Hanı könül qoşa dövran sürdüyün,
dəyişibdi eşitdiyin, gördüyün.
Neçə-neçə ev-eşiyə toy düyün,
bizim evə o yasxana salıbdı.
Yada salma sentyabr ayını,
aldı, getdi baxtımın ilk payını
Gizlənpaçdı bu dünyanın oyunu?
niyə məni bu oyuna salıbdı?
«Bir yol ayrıcına bənzəyir həyat…»
Bir yol ayrıcına bənzəyir həyat,
Yaramaz həyatın üstündə əsmək.
Cəsarət istəyir, bir də ehtiyat,
Nə ləngimək olar, nə də tələsmək.
Ehtiyat elədim orda ki, bir vaxt,
Cəsarət hər şeyə, məncə, dəyərdi.
Cəsarət göstərdim orda ki, ancaq,
Adi bir ehtiyat bəs eləyərdi.
Bu dünya qəribə bir əyləncədir,
Dünya sərt, mən bəzən uşaqxasiyyət.
Yaşadım, bilmədim bu dünya nədir,
Bilmədim, dünyada nədir səadət.
Kədərim dünyanın vecinə deyil,
Sevincim necə bəs, düşürmü yada?
Bəlkə dünya üçün, bu – heç nə deyil,
Nə qədər sevinc var, qəm var dünyada.
Dünya sərgisində göründüm, yetər,
Həqiqət dedim mən ”yalan dünya”ya,
Dünyanı əyləncə hesab edənlər,
Əylənib baxsınlar bir an dünyaya
TARİXİN GÖR HANSI MƏRHƏLƏSİNDƏ
Mənim tariximə yüz ağa çıxıb,
«Maşallah!» – keçiblər bütün sədləri.
Xalqlar yarışında qabağa çıxıb
xalqların rəhimsiz yol kəsənləri.
Daşları yazırlar, tez ötürürlər,
yerə basdırırlar, – niyyətdir deyə.
Sonra qalxan tutub ox götürürlər –
tapdığım tarixi sənəddir, – deyə.
Sitat gətirirlər ,tarix yazırlar
keçib Kürümüzü, Arazımızı.
Alban dövlətinə sahib çıxırlar
