Dahi

Onların başqa görüşləri də oldu. Ancela yenidən gəldi – bir dəfə noyabrın əvvəllərində, sonra Milad ərəfəsində Yucin onun gözəl saçlarının torunda getdikcə daha artıq dolaşırdı. Noyabrda Rubi ilə tanış olmasına və onların arasında, o vaxtlar Yucinin ifadə edəcəyi kimi, ideallıqdan bir qədər uzaq olan yaxınlıq başlamasına baxmayaraq, o ürəyində Ancela ilə dostluğu daha yüksək və qiymətli bir şey kimi mühafizə edirdi. Ancela öz saflığı ilə onu təəccübləndirirdi. Bu qızın ona söylədiyi fikirlərdə, ifasının incəliyində Rubidə olduğundan daha artıq zəngin təbiət hiss olunurdu. Bundan başqa, Ancela uzaq əyaləti, onun öz evi kimi sakit evi, sevimli, sadə şəhərciyi, gözəl adamları təcəssüm etdirirdi. Nə üçün o, Anceladan ayrılmalı, özünün təmas etdiyi o başqa aləmi örtən pərdəni onun qarşısında açmalıdır? O elə hesab edirdi ki, bunu etməməlidir. Onu itirmək ehtimalı Yucini qorxudurdu, çünki Ancelanın ona evlənəcək hər bir kişiyə xoşbəxtlik verə biləcəyinə əmin idi. Ancela dekabr ayında yenidən gəldi və bu dəfə Yucin az qala evlənmək məsələsini açacaq idi. O, hiss edirdi ki, bu qızla heç bir sərbəst hərəkətə yol verməməli, çox tələsik olaraq möhkəm yaxınlıq axtarmamalıdır. Ancela məhəbbətin və izdivacın müqəddəsliyi fikrini ona təlqin edə bildi və o, yanvarda həqiqətən evlənməyi ona təklif etdi.

Müəyyənləşdirilməsi mümkün olmayan zərif hislər və arzulardan yoğrulmuş artist təbiəti! Bu dövrdə heç bir qadın Yucini tam qane edə bilməzdi. Onun üçün gözəllik əsas rol oynayırdı. Gənclik, hiss saflığı və qəlbin həssaslığı ilə zahiri məlahətə malik olan hər bir qız onu cəlb edir və müvəqqəti saxlaya bilirdi. Ona kiminsə buyruğu ilə düzəldilmiş həyat deyil, gözəllik lazım idi. O, ailə qurmaq deyil, məşhur rəssam olmaq xəyalı ilə yaşayırdı. Qızlıq gözəlliyi, gənclik lətafəti onu bir rəssam kimi həyəcanlandırırdı və o, ehtirasla onlara doğru can atırdı.

Yucinin əksinə olaraq, Ancela öz görüşlərində və hiss məsələlərində müəyyənləşmiş bir adam idi. O, uşaqlıqdan izdivacda sarsılmaz, pozulmaz bir şey görməyə adət etmişdi. O inanırdı ki, insana bir həyat və bir məhəbbət verilmişdir və siz belə məhəbbəti tapdığınız zaman qalan hər şey öz əhəmiyyətini itirir. Uşaqlar olsa yaxşıdır, olmasa da əhəmiyyəti yoxdur. Bundan izdivac öz mahiyyətini itirmir. Əgər o sizə səadət verməmişsə, yenə də həyatın hələ sizin üçün saxlayıb mühafizə etdiyi şey naminə əzab çəkmək və dözmək lazımdır. Belə bir ittifaq sizə amansız peşmançılıq gətirə bilər, lakin onu pozmaq özünə namussuzluq gətirmək deməkdir. Əgər daha əzab çəkməyə qüvvət yoxdursa, demək, həyat tam iflasa uğramamışdır.

Yucin, şübhəsiz, nə kimi təhlükəli bir oyuna başladığını ağlına gətirmirdi. O üz-üzə gəldiyi münasibətlərin xarakteri haqqında heç bir anlayışa malik deyildi. O, Ancela ilə izdivacın mümkün olması fikrindən qanadlanaraq öz idealı kimi onun haqqında qeyri-şüuri arzudan çəkinmirdi. Bunun nə vaxt başa gələcəyini demək çətin idi, çünki Miladda maaşının artırılmasına baxmayaraq, ona həftədə cəmi on səkkiz dollar verirdilər. O özünə onunla təsəlli verirdi ki, bu vaxt gələcəkdir və həm də çox uzaqda deyildir.

Bununla bərabər onun Rubi ilə görüşləri labüd nəticəyə gətirib çıxartdı. Hər şey sanki buna imkan yaradırdı. Qız cavan idi, o, romantik macəralar həsrətində idi, kişilərdəki gənclik və qüvvəyə valeh olurdu. Yucinin xəyalpərvər solğun üzü, temperametrinin cazibəsi, gözəlliyə olan məhəbbəti onun təsəvvürünü coşdururdu. Əvvəllər, olsun ki, onda azğın ehtiras hökmranlıq edirdi, lakin çox tezliklə ehtirasa əsl məhəbbət qarışdı, çünki bu qız sevməyi bacarırdı. O çox sevimli, sadə qəlbli idi və bir çox həyat məsələlərindən tamamilə xəbərsizdi. Yucin ona təsəvvürünə gətirə biləcəyi bütün kamilliyin mücəssiməsi kimi görünürdü. Qız Yucinə öz atalığı və analığı haqqında, onların necə sadəlövh olduğu və onları istədiyi kimi barmağına doladığı haqqında danışmışdı. Onlar heç ağıllarına gətirmirdilər ki, o rəssamların qarşısında çılpaq durur. O, həmçinin, bəzi rəssamlarla dostluqdan daha artıq başqa münasibətdə olduğunu etiraf edir, indi isə onlardan hər hansı biri ilə cismani yaxınlıqda olduğunu inkar edirdi. O, “bütün bunlar keçmişin işidir” deyirdi, lakin Yucin ona inanmırdı. O düşünürdü ki, qız onun nəvazişini məmnuniyyətlə qəbul etdiyi kimi başqalarının da canfəşanlığını eləcə həvəslə qəbul edir. Bu, Yucində qısqanclıq və qızın naturaçılığı bilaixtiyar buraxmasına dair inadlı arzu oyadırdı. O, qıza belə də dedi, qız isə qəhqəhə çəkib güldü. Qız Yucinin belə arzuda olacağını bilmirdi və bu, Yucinin ona həqiqi marağına dəlalət edirdi.

Yucin üçün Rubi ilə keçən gözəl günlər və axşamlar başladı. Bir dəfə, Safroni restoranındakı şamdan bir az əvvəl, Rubi onu yaxın bazar günlərinin birində səhər yeməyinə dəvət etdi. Onun atalığı ilə analığı bütün günü hara isə getmiş və bütün günü evi onun ixtiyarına vermişdilər. O, Yucini səhər yeməyinə qonaq etmək, başlıca olaraq necə yaxşı xörək hazırladığını ona göstərmək istəyirdi, bir də onun üçün burada nə isə bir yenilik var idi. Rubi onun gəlişinə qədər hazırlıq işlərinə başlamadı, saat doqquzda, Yucin gəldikdən sonra açıq yasəmən rəngli gözəl, yaxşı yaraşan ev paltarında, büzməli ağ önlükdə işə girişdi, süfrəni düzəltdi, tünd şərabla böyrək raqusu, isti biskvit və qəhvə hazırladı.

Конец ознакомительного фрагмента.

Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.

1

Dəmir yolunu kəsib keçən şose yolunu qatar gələndə, yaxud adi yollarda hər hansı bir səbəbə görə onları açıb-bağlamaq üçün endirilib qaldırılan tir