скачать книгу бесплатно
Σηκώθηκε, τέντωσε τα χέρια της πίσω από το κεφάλι της και προχώρησε στο χολ που οδηγούσε στο δωμάτιο της. Ξεντύθηκε και φόρεσε ένα αντρικό μποξεράκι και ένα μπλουζάκι πριν βουλιάξει στο μαλακό, γνώριμο, δροσερό κρεβατάκι της.
Αυτή τη φορά δεν σταμάτησε την ανάμνηση στο μυαλό της καθώς βυθιζόταν στον ύπνο. Άλλωστε, έπρεπε να καταλάβει τι συνέβη, και δε θα έφευγε η εικόνα μέχρι να καταλάβει...οπότε γιατί να το πολεμήσει; Βυθίστηκε στο σκοτάδι του ύπνου βλέποντας ακόμη την εκκλησία και τα μάτια του Κέιν.
*****
Η Τζούελ βημάτιζε πάνω κάτω στο δωμάτιο του Στίβεν. Είχε σταυρώσει τα χέρια της στο στήθος της και έτρωγε τα νύχια της, κάτι που είχε να κάνει από όταν ήταν μικρό παιδί.
'Εγώ φταίω,' είπε μαλακά προσπαθώντας να βγάλει από το μυαλό της την εικόνα του πατέρα της, σταυρωμένο πάνω από την Αγία Τράπεζα της εκκλησίας στην οποία πήγαινε όλη του τη ζωή. Πόσες φορές είχε προσευχηθεί ακριβώς κάτω από εκεί που είχε πεθάνει; Ήξερε πως ο Άντονι ήταν διεστραμμένος αλλά αυτό ήταν και σαδιστικό.
Ο Στίβεν παρακολουθούσε τη γυναίκα να βηματίζει πέρα δώθε και μπορούσε να δει τα χείλη της να κινούνται χωρίς να βγαίνει ήχος από το στόμα της, καθώς το μυαλό της έτρεχε και παραμιλούσε. Άπλωσε το χέρι του και το ακούμπησε μαλακά στον ώμο της σε μια προσπάθεια να την ηρεμήσει. 'Τζούελ, τίποτα από όλα αυτά δεν είναι δικό σου λάθος.'
Κοίταξε το χέρι του και μετά κοίταξε και τον ίδιο. 'Έχεις λίγο δίκιο. Είναι δικό σου λάθος όσο είναι και δικό μου. Και τώρα ο μπαμπάς είναι νεκρός, δεν είμαι αναγκασμένη να παντρευτώ τον Άντονι πια και σίγουρα δεν είμαι υποχρεωμένη να παραμείνω παντρεμένη μαζί σου.'
Η Τζούελ απομακρύνθηκε και το χέρι του έπεσε στο κενό. Το τελευταίο πράγμα που χρειαζόταν τώρα ήταν να συγχωρεθεί για της αμαρτίες της...ήταν ένοχη εντελώς. Είχε δώσει τα καρφιά στον Άντονι για να σταυρώσει τον πατέρα της.
Ο Στίβεν δε θα το παραδεχόταν αλλά τα λόγια της τον πόνεσαν βαθιά. Απάντησε με το μόνο τρόπο που ήξερε, πως αυτή τη στιγμή μάλλον δεν ήθελε εκείνη να ακούσει λόγια καλοσύνης και δεν ήθελε κανέναν να της δώσει κουράγιο.
'Πιστεύεις ειλικρινά πως ο Άντονι θα σταματήσει να σε ψάχνει επειδή σκότωσε τον πατέρα σου;' Φώναξε ο Στίβεν. Ήξερε πως είχε δίκιο και πως εκείνη δε θα τον άκουγε.
'Σκότωσε τον πατέρα μου...ήμουν με το διάβολο τόσο καιρό γιατί ήθελα να είναι ο πατέρας μου ζωντανός και ασφαλής. Αν ο Άντονι τολμήσει να έρθει κοντά μου, θα του τινάξω τα μυαλά στον αέρα.' Η Τζούελ αισθανόταν τόσο παράξενα. Ένιωθε απόλυτα ήρεμη εξωτερικά αλλά έτρεμε σαν τρελή από μέσα της.
Είχε κλάψει για ώρες αλλά ο θυμός τελικά την έκανε να συνέλθει. Αρκετά με τα δάκρυα. Τώρα ήταν καιρός να πάρει πίσω τη ζωή της. Είχε ετοιμάσει ένα σχέδιο για να παγιδεύσει τον Άντονι, και προσευχόταν ο Στίβεν να είχε δίκιο... ότι ο Άντονι θα έρθει να την βρει, και ήταν έτοιμη για εκείνον.
'Δε μπορώ να σε αφήσω να φύγεις,' την ενημέρωσε ο Στίβεν. Αν δεν επρόκειτο να προστατέψει τον εαυτό της, τότε αυτός ως ταίρι της θα έπρεπε να το κάνει για εκείνη. Τα βαμμένα με κόκκινο περίγραμμα μάτια της κοίταξαν έντονα μέσα στα δικά του.
'Τότε δεν είσαι καλύτερος από τον Άντονι και θα σε μισώ για όλη μου τη ζωή,' είπε με πείσμα. Ήθελε ο Στίβεν να θυμώσει μαζί της να την πετάξει έξω και να μην έχει καμία ευθύνη για εκείνη. Αν προσπαθούσε να την προστατέψει...τότε ο Άντονι μάλλον θα τον σκότωνε με τον ίδιο τρόπο που είχε σκοτώσει και τον πατέρα της. Δεν ήθελε να είναι υπεύθυνη για άλλους απαίσιους θανάτους εκτός και αν ήταν του ίδιου του Άντονι...σε εκείνη την περίπτωση ευχαρίστως να ήταν εκείνη υπαίτια.
Ο Στίβεν την κοίταξε για λίγο και μετά άνοιξε την πόρτα και στάθηκε δίπλα της. 'Φύγε λοιπόν. Προσφέρομαι να σε προστατέψω και εσύ θέλεις να βγεις έξω για κυνήγι; Φύγε, και για να δούμε πόσο μακριά θα πας ενάντια σε κάτι που δεν έχεις την παραμικρή ιδέα πως να το σκοτώσεις.' Ο Στίβεν χαμογέλασε χαιρέκακα,' Για να ξέρεις, οι ταινίες δεν είναι τίποτα μπροστά στην πραγματικότητα, είναι ένα μάτσο μαλακίες.
'Εσύ θα ξέρεις καλύτερα!' Η Τζούελ φώναξε και προχώρησε μερικά βήματα. Γιατί προσπαθούσε να τη σώσει; Δεν καταλάβαινε πως αυτό θα ήταν ο θάνατος του;
Ο Στίβεν έκλεισε τα μάτια του και κοίταξε μακριά. 'Ναι, ξέρω καλύτερα...έτσι δεν είναι;' Είπε κοροϊδευτικά και κοίταξε πίσω καθώς η Τζούελ προσπάθησε να περάσει δίπλα του. Πανικοβλημένος, ο Στίβεν την έπιασε από τη μέση και την τράβηξε κοντά του, 'Διάολε, περίμενε!' Παραδέχτηκε.
Η Τζούελ άρχισε να τινάζεται αλλά εκείνος την έσφιγγε όλο και περισσότερο στο στήθος του. 'Αν θέλεις να του στήσεις παγίδα καλώς, αλλά δε μπορείς να το κάνεις μόνη σου. Άφησε μας να σε βοηθήσουμε.'
Η Τζούελ τον έσπρωξε και έκανε πίσω για να μπορεί να τον βλέπει. 'Γιατί; Για να σε κρεμάσει και σένα σε κάποιον σταυρό;' Ήθελε να ουρλιάξει καθώς έκανε εικόνα το θέαμα. 'Δε θέλω να συμβεί κάτι τέτοιο.'
Δεν ήταν σίγουρη για το τι ένιωθε για τον Στίβεν αλλά και μόνο η σκέψη εκείνος να πεθαίνει την έκανε να αισθάνεται σαν κάποιος να την μαχαιρώνει στο στήθος. 'Αν με αφήσεις να φύγω τώρα, τότε ο Άντονι δεν έχει κανένα λόγο να σε κυνηγήσει.' Τον άρπαξε από το πουκάμισο με τα μικρά της χέρια. 'Θα είσαι ασφαλής...και ζωντανός.'
'Θα με κυνηγήσει έτσι κι αλλιώς,' την πληροφόρησε ο Στίβεν και πέρασε τα δάχτυλα του πάνω από το σημείο που την είχε μαρκάρει ως ταίρι του. Χαμογέλασε όταν κατάλαβε ότι εκείνη ανατρίχιασε από το άγγιγμα του. 'Όπως είπα πριν, αυτή είναι η αληθινή ζωή. Αν πας πίσω σε εκείνον και δει το μαρκάρισμα, θα με κυνηγήσει όπως και να 'χει, ότι κι αν πεις, ότι κι αν κάνεις.
Η Τζούελ ακούμπησε πάνω στην σταθερή ζεστασιά που της πρόσφερε και έκλεισε τα μάτια της. Ένιωσε τον θυμό της να υποχωρεί μέσα στην αγκαλιά του και ήθελε να χτυπήσει τα πόδια της κάτω απογοητευμένη. Η θλίψη που ένιωθε για το χαμό του πατέρα της είχε αρχίσει να τη κατακλύζει πάλι αλλά δε θα έκλαιγε.
Ο Στίβεν την αγκάλιασε σφιχτά. Δεν την αδικούσε, για τον τρόπο που φερόταν. Αν ο Άντονι είχε σκοτώσει τον δικό του πατέρα, καμία δύναμη του κόσμου αυτού ή του επόμενου δε θα μπορούσε να τον κρατήσει πίσω.
'Κοίτα, τι λες γι' αυτό;' ρώτησε κάνοντας λίγο πίσω και σηκώνοντας το πρόσωπο της για να συναντήσει το δικό του. 'Έχουμε συνάντηση το πρωί και όλοι θα είναι εκεί. Θα σε βοηθήσουμε να σκεφτείς κάτι καλύτερο από το να παραδοθείς στον Άντονι. Όπως και να ‘χει, μαζί μας θα έχεις ένα στρατό δίπλα σου. Χωρίς εμάς, θα αντιμετωπίσεις μια στρατιά από λυκανθρώπους και ότι και να κάνεις...ο Άντονι θα σε κάνει δική του. Της χάιδεψε το μάγουλο και έψαξε μέσα στη ματιά της, 'Και δε θέλω ο Άντονι να σε κάνει δική του.'
Η Τζούελ χαμήλωσε το κεφάλι της πάνω στο στήθος του Στίβεν και πήρε μια βαθιά, τρεμάμενη ανάσα. Είχε δίκιο. Δεν ήθελε να βρίσκεται πουθενά κοντά σε εκείνο το τέρας μετά από αυτό που είχε κάνει στον πατέρα της. Πίεσε το αυτί της στο στήθος του Στίβεν ακούγοντας το δυνατό και σταθερό του καρδιοχτύπι. Πόσες φορές την είχε σώσει από βρικόλακες, από τον Άντονι και τώρα από τον ανόητο εαυτό της;
'Θα με κρατήσεις αγκαλιά απόψε;' Η Τζούελ ψιθύρισε γνωρίζοντας ότι αν την άφηνε, ο τρόμος που ένιωθε για τα γεγονότα των προηγούμενων ωρών θα επέστρεφε και θα τη στοίχειωνε. Τον κοίταξε και κλείδωσε τη ματιά της μέσα στη δική του σταθερή ματιά. Τα χείλη της μισάνοιξαν με απορία καθώς ένιωσε ένα κύμα ζέστης να περνάει μέσα στο σώμα της.
Πως μπορούσε να ηρεμεί την οργή της και να την κάνει να αισθάνεται σα να έχει πάρει φωτιά την ίδια στιγμή; Έστρεψε γρήγορα αλλού το βλέμμα της για να μην αντιληφθεί εκείνος την απορία της.
Χωρίς να απαντήσει, ο Στίβεν τη σήκωσε στην αγκαλιά του, κλώτσησε την πόρτα με το πόδι του και την έκλεισε, προχώρησε στην άλλη πλευρά του δωματίου της και την ακούμπησε στην άκρη του κρεββατιού. Βγάζοντας τα παπούτσια της, γρήγορα ξεφορτώθηκε και τα δικά του και ξάπλωσε δίπλα της. Άκουσε την κοφτή ανάσα της καθώς την τραβούσε κοντά του για την αγκαλιάσει και να την κρατήσει μέσα στο σώμα του. Θα έπαιρνε λίγο καιρό...αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να την αφήσει να φύγει τόσο εύκολα από κοντά του.
Κεφάλαιο 3
Ο Κρις μπήκε στο διαμέρισμα που μοιραζόταν με την Τάμπαθα και κλείδωσε την πόρτα πίσω του. Είχε ψάξει παντού για τον Ντιν και δεν είχε βρει ίχνος ούτε του Ντιν ούτε του δαίμονα που κυνηγούσε.
Ήξεραν πολύ καλά να κρύβονται αν ήθελαν, όλοι του είδους τους, ήξεραν πως να εξαφανιστούν χωρίς να αφήσουν ίχνη πίσω τους. Μπορούσε να αισθανθεί τον δαίμονα παντού αλλά δε μπορούσε να τον δει. Μέχρι να ελευθερωθεί δεν είχε αντιληφθεί ότι πάντα μπορούσε να αισθανθεί την παρουσία του. Ένιωθε τις μοχθηρές προθέσεις της σκοτεινής προσωπικότητας ακόμη και μέσα στο σπίτι του...δε του καθόταν καλά στο στομάχι αυτό το συναίσθημα.
Προχωρώντας μέσα στο σκοτεινό διαμέρισμα, ο Κρις πήγε στο δωμάτιο της Τάμπαθα και χαμογέλασε κοιτώντας το αθώο χαμογελαστό πρόσωπο της, έτσι όπως κοιμόταν στο κρεββάτι. Ήταν κουλουριασμένη σαν μικρό γατάκι γύρω από το αγαπημένο της λούτρινο, ένα σκυλάκι Yorkie που είχε τη γλώσσα του κρεμασμένη έξω. Αυτό το λούτρινο ζωάκι ήταν το μόνο απομεινάρι της παιδικής της ζωής. Λίγα χρόνια πριν, είχε αποφασίσει να του μιλήσει για την ιστορία του Σκράπι και πως ο σκύλος είχε εξαφανιστεί όταν είχε πάει διακοπές με τους γονείς της για τελευταία φορά.
Ο Κρίς αναστέναξε και ξάπλωσε δίπλα της στο κρεβάτι, κουλουριασμένος γύρω της σαν προστατευτική κουβέρτα. Αμέσως, η Τάμπαθα κόλλησε πάνω του.
'Βρήκες τον Ντιν;' τον ρώτησε μαλακά.
*****
Ο Κέιν είχε κατορθώσει να ξεφύγει, χαιρόταν που ο Γουόρεν είχε τραβήξει την προσοχή του Μάικλ αρκετή ώρα ώστε να καταφέρει και αυτός να κάνει το ίδιο. Ότι κι αν είχαν κάνει ο Μάικλ και ο Ντιν για να διορθώσουν αυτά που του είχε κάνει η Μίζερι, τον είχε φορτώσει με άπειρη αδρεναλίνη. Ήταν νευρικός και ανήσυχος τώρα και δεν είχε σκοπό να ηρεμήσει, να καθίσει στο γραφείο του Γουόρεν αναπολώντας τον φρικτό δαίμονα που σίγουρα θα του έκανε παρέα στους εφιάλτες του για αρκετό καιρό.
Κοίταξε το σκοτάδι στον ουρανό και κατάλαβε πως δεν αργούσε να ξημερώσει. Θέλοντας να φύγει μακριά από την καρδιά της πόλης, έτρεχε στους δρόμους τόσο γρήγορα, που αν κάποιος παρακολουθούσε δε θα μπορούσε να τον παρατηρήσει ανάμεσα τους. Το κακό ήταν πως τώρα βρισκόταν μίλια μακριά από το σπίτι του Μάικλ.
Ήθελε να δει τον Σκράπι και να κουλουριαστεί στον καναπέ με ένα μπουκάλι καλό κρασί, ένα τεράστιο μπολ πόπκορν και...μια ίσως ανόητη ταινία που θα του αποσπούσε την προσοχή. Ο Κρις κούνησε το κεφάλι του...μα τι στα κομμάτια σκεφτόταν; Ο Σκράπι θα διάλεγε πιθανότατα την ταινία, κάτι το οποίο θα μπορούσε να ήταν κακό ή και καλό τη συγκεκριμένη στιγμή. Και στους δυο άρεσαν οι ταινίες στις οποίες τα ζώα μπορούσαν να μιλήσουν.
Ο Κέιν μετρίασε ταχύτητα και κοίταξε ολόγυρα την περιοχή όταν κατάλαβε πως κάτι τον είχε βγάλει από το δρόμο του. Στην αρχή σκέφτηκε πως ήταν η Μίζερι αυτή που τον είχε τραβήξει εδώ. Κούνησε το κεφάλι του ξανά και έβγαλε την ιδέα όταν η εικόνα της Τάμπαθα στην εκκλησία εμφανίστηκε στο μυαλό του. Αισθανόταν την παρουσία της και, για πρώτη φορά εκείνη τη νύχτα, ο Κέιν ξέχασε τα τέρατα κάτω από το κρεβάτι του και μέσα στη ντουλάπα του.
Η Τάμπαθα ήταν η αδελφή ψυχή του και τώρα, που είχε πάρει το αίμα της, η σύνδεση ανάμεσα τους γινόταν ολοένα και δυνατότερη. Ο μόνος λόγος που δε το είχε παρατηρήσει την προηγούμενη εβδομάδα ήταν ο έκπτωτος...ο Κρις...την είχε πάρει τόσο μακριά του, ο μπάσταρδος. Είχε αρχίσει να αναρωτιέται μήπως υπέφερε από άγχος αποχωρισμού.
Μετακινήθηκε γρήγορα σε αυτό το σημείο της πόλης και βρέθηκε στο σπίτι της σε λίγα λεπτά. Προσγειώθηκε ήσυχα στη σκεπή ενός γειτονικού σπιτιού, κάθισε και την παρακολούθησε μέσα από το παράθυρο του υπνοδωματίου της. Η οξεία όραση του ρούφηξε τον τρόπο που τα μαλλιά της έπεφταν γύρω από το μαξιλάρι και πως τα χείλη της ήταν μισάνοιχτα καθώς ανέπνεε βαθιά. Πρώτη φορά ένοιωθε τόση ηρεμία μέσα του...μόνο που την έβλεπε να κοιμάται.
Ο Κέιν αναρωτήθηκε πως τον έβλεπε η ίδια. Της έμοιαζε με τα άλλα τέρατα που είχε έρθει αντιμέτωπη ή ονειρευόταν; Είχε άραγε καταλάβει πόσο βαθιά συναισθήματα είχε για εκείνη;
Ήταν σχεδόν έτοιμος να σηκωθεί από τη σκεπή, έτοιμος να πάει σε εκείνη όταν την άκουσε την κραυγή της μέσα στο κεφάλι του. Ο ήχος ερχόταν από τα όνειρα της αλλά ήταν τόσο έντονος που τον έκανε να σταματήσει, καθώς του θύμισε τον τρόπο που είχε φωνάξει όταν ήταν μικρό παιδάκι, πολλά χρόνια πριν. Μέχρι τώρα το μόνο που έκανε ήταν να της προκαλεί πόνο...να ματώνει για αυτόν.
Ο Κέιν σηκώθηκε για να φύγει όταν είδε την πόρτα του δωματίου της Τάμπαθα να ανοίγει. Οι μύες του τεντώθηκαν έτοιμος να επιτεθεί στον εισβολέα όταν είδε τον έκπτωτο, τον Κρις, να μπαίνει στο δωμάτιο της Τάμπαθα και να κουλουριάζεται στο κρεβάτι μαζί της. Ο Κέιν μπορούσε να καταλάβει πως ο έκπτωτος ήταν αναστατωμένος αλλά ένιωθε την οργή να φουντώνει βαθιά μέσα του όταν είδε τον Κρις να την αγκαλιάζει και να την κρατά κοντά του, σαν να ήταν εραστές.
Ένιωσε την ηρεμία μέσα του να κομματιάζεται και περισσότερο θυμό να τον γεμίζει καθώς τους παρακολουθούσε. Συγκεντρώθηκε με δυσκολία, και με την έντονη ακοή του άρχισε να ακούει την ψιθυριστή συζήτηση τους. Συνοφρυώθηκε για λίγο μόλις κατάλαβε πως οι δυνάμεις του ήταν πιο έντονες από πριν. Έκπληκτος αντιλήφθηκε πως άκουγε το καρδιοχτύπι τους ακόμη και από αυτή την απόσταση.
'Ο Ντιν δε θέλει να τον βρούμε,' αναστέναξε ο Κρις και αναρωτήθηκε αν ο Ντιν κυνηγούσε τον δαίμονα ή αν κυνηγούσε τον έκπτωτο που ήταν εκεί κάτω μαζί του. Ευχόταν να είχε περιμένει ο Ντιν. Υπήρχε κάτι στην αύρα του άλλου έκπτωτου, που έκανε τον Κρις να μην τον εμπιστεύεται τελείως. Ήλπιζε κατά βάθος πως ο Ντιν θα αποτύγχανε και δε θα έβρισκε κανέναν από τους δυο τους.
'Αναρωτιέμαι τι έγινε,' ψιθύρισε η Τάμπαθα, 'από όσα μου είπαν η Ένβι και ο Ντέβον, ο Ντιν ήταν παγιδευμένος εκεί κάτω σχεδόν όλη τη μέρα.' Δε μπορούσε παρά να σκεφτεί πως ο Κέιν ήξερε πως ήταν επίσης εκεί κάτω με τον δαίμονα και παραλίγο να μην επιβιώσει.
'Θα τον ρωτήσω σίγουρα μόλις τον βρω,' απάντησε ο Κρις μη μπορώντας να κρατήσει την ανησυχία που έβγαινε στη φωνή του.
'Ο Ντιν σε αγαπάει...δε θα μείνει μακριά για πολύ καιρό.' Η Τάμπαθα έκλεισε τα μάτια της ελπίζοντας πως για το καλό του Κρις, να είχε δίκιο.
'Κοιμήσου τώρα,' της ψιθύρισε ο Κρις ελπίζοντας πως είχε δίκιο για τον Ντιν και πως θα επέστρεφε σύντομα. Δεν είχε δει τη μορφή του άλλου έκπτωτου γιατί είχε κινηθεί γρήγορα, αλλά τον αισθάνθηκε για ένα λεπτό πριν η αύρα του δαίμονα υπερισχύσει. Αν και μόνο το συναίσθημα πως είχε διαφύγει τον στοίχειωνε, μπορούσε να φανταστεί πως ένιωθε ο Ντιν.
Οι έκπτωτοι ήταν σπάνιο είδος και όταν βρισκόταν ο ένας κοντά σε κάποιον άλλο το συναίσθημα ήταν πολύ έντονο, έκοβε την ανάσα. Οι περισσότεροι νόμιζαν πως ήταν οι έκπτωτοι άγγελοι όπως έλεγε ο μύθος που είχαν πέσει στη γη για να την προστατέψουν...αλλά οι μύθοι είναι συνήθως η μισή αλήθεια και οι θνητοί την φτιάχνουν όπως θέλουν γιατί έχουν ανάγκη από ήρωες ή πολλές φορές και εχθρούς.
Οι έκπτωτοι είχαν έρθει στη γη από άλλη διάσταση...όπως και οι δαίμονες. Οι θρύλοι ονόμαζαν την άλλη διάσταση Παράδεισο αλλά έκαναν λάθος.
Ο μύθος έλεγε πως οι έκπτωτοι μπορούσαν να καταστρέψουν τους δαίμονες αλλά...αυτό ήταν και πάλι μισή αλήθεια. Η Βίβλος έλεγε πως οι έκπτωτοι είχαν ζευγαρώσει με όμορφες γυναίκες της γης και είχαν τιμωρηθεί γι’ αυτό...και αυτό ήταν πιο κοντά στην αλήθεια από όσα γνώριζαν οι προφήτες.
Ο λόγος που οι έκπτωτοι, όσοι είχαν απομείνει, προσπαθούσαν να μείνουν μακριά από τις γυναίκες της γης ήταν...επειδή το προϊόν του ζευγαρώματος αυτού ήταν η γέννηση ενός δαίμονα. Οι έκπτωτοι δημιουργούσαν τους δαίμονες.
Όταν ο πρώτος έκπτωτος είχε εμφανιστεί υπήρξαν αρκετοί αλλά καθώς άρχισαν να γεννιούνται δαίμονες και να καταστρέφουν όσα οι έκπτωτοι αγαπούσαν, στράφηκαν εναντίον των παιδιών τους και πολέμησαν. Τα νούμερα και από τις δυο πλευρές ελαττώθηκαν κατά πολύ και η σφραγίδα ανάμεσα στις διαστάσεις έκλεινε σιγά σιγά.
Κάποιοι από τους αρχικούς έκπτωτους εξαφανίστηκαν, ίσως έχασαν και τη ζωή τους από τους δαίμονες που είχαν οι ίδιοι φέρει στη ζωή. Οι περισσότεροι από όσους είχαν επιβιώσει επέλεξαν να επιστρέψουν πίσω έτσι ώστε να μην ενδώσουν στον πειρασμό των γυναικών της γης. Αυτοί οι λίγοι που επέστρεψαν, οι ίδιοι έστειλαν νεαρούς πολεμιστές στον κόσμο αυτό για να τον παρακολουθεί...να προστατεύει τους ανθρώπους από τα τέρατα.
Υπήρχε μόνο ένας κανόνας...δεν μπορούσαν να ζευγαρώσουν με τα θηλυκά του κόσμου αυτού σε περίπτωση που τους σκοτώσουν. Ένα παιδί από κάθε ζευγάρωμα είχε τοποθετηθεί σε συγκεκριμένα σημεία ενέργειας της γης και μόνο λίγοι είχαν επιβιώσει τόσο καιρό. Οι θρύλοι έλεγαν πως ήταν αθάνατοι...οι θρύλοι έκαναν λάθος.
Οι έκπτωτοι δεν ήταν αθάνατοι, απλώς ζούσαν πολλά χρόνια...χιλιετίες αν επιβίωναν. Άνθρωποι και δαίμονες μπορούσαν να τους σκοτώσουν, αν και το να τους σκοτώσει ένας άνθρωπος ήταν αρκετά δύσκολο.
Ο Συν γνώριζε τους αληθινούς θρύλους και τους είχε αφήσει κληρονομιά στα 'παιδιά του'. Θυμήθηκε τα μαθήματα που είχε κάνει και ο Κέιν κατάλαβε πόσο αγαπούσε ο Κρις την Τάμπαθα...αρκετά ώστε να μην την κάνει ταίρι του...και αρκετά έτσι ώστε να μη αφήσει κάποιον που πίστευε πως ήταν δαίμονας να την πάρει. Μάλλον δεν ήταν ο μόνος που μπορούσε να κρατήσει καλά ένα σκοτεινό μυστικό. Ο Κέιν χαμογέλασε γνωρίζοντας καλά, και γύρισε για να φύγει.
*****
Η Ένβι και ο Ντέβον περίμεναν στο μπαρ καθώς οι πρώτοι άνθρωποι άρχισαν να έρχονται για τη συνάντηση. Αυτή και η Κατ ήταν απασχολημένες μιλώντας και προσπαθώντας να ενημερώσουν τους πάντες για όσα είχαν συμβεί ενώ ο Ντέβον και ο Κουίν στεκόταν στο πίσω μέρος και τις κοίταζαν με ανασηκωμένα φρύδια.
'Τι γλώσσα μιλάνε πάλι;' Ρώτησε ο Ντέβον.
'Δεν έχει όνομα,' είπε ο Κουίν. '΄Είναι τελετουργία στην οποία παίρνουν μέρος τα θηλυκά πολύ συχνά. Αρχίζει αθώα, και πριν το πάρουμε χαμπάρι είναι έξω και ψωνίζουν και εμείς καθόμαστε έξω από τα δοκιμαστήρια κουβαλώντας τις τσάντες τους.'
'Επίσης κουβαλάς την τσάντα όταν εκείνη μπαίνει μέσα σε γυναικεία μαγαζιά για να αγοράσει εσώρουχα τα οποία δεν επιτρέπεται να δεις μέχρι την επέτειο σας, πετάχτηκε ο Νικ μέσα στην κουβέντα με πονηρό χαμόγελο.
Ο Γουόρεν χτύπησε τον ώμο του Νικ. 'Έχε μου εμπιστοσύνη αδελφούλη, ευχαρίστως θα κρατάς αυτές τις τσάντες όταν έρθει η ώρα.'
Μπράτσα τυλίχτηκαν γύρω από το λαιμό του Γουόρεν από πίσω του και το πρόσωπο το Μάικλ εμφανίστηκε και χώθηκε ανάμεσα τους. 'Δηλαδή αυτό σημαίνει ότι θα με πας για ψώνια;'
'Φυσικά,' απάντησε ο Γουόρεν με χαμόγελο. 'Θα σε πάω στο μαγαζί με τα σαδομαζοχιστικά εργαλεία που σου αρέσουν τόσο πολύ.'
Ο Μάικλ έδειχνε να ονειροπολεί. 'Ναι, ναι, μαστίγια, αλυσίδες... δερμάτινα.'
'Τι στο...' είπε ο Νικ και έφυγε μακριά τους κάνοντας τον Ντέβον να ρουθουνίσει από το γέλιο.
'Ομοφοβικέ,' μουρμούρισε ο Ντέβον.
'Σκάσε!' Ο Νικ γρύλισε, 'Είναι ή πολύ καλοί ψεύτες ή ενοχλητικά αληθινοί.'
Η πόρτα άνοιξε και μπήκαν μέσα ο Στίβεν με την Αλίσια και την Τζούελ. Η Αλίσια είχε ψάξει τη ντουλάπα της και είχε βρει ένα όμορφο μωβ καλοκαιρινό φόρεμα για να φορέσει η Τζούελ μέχρι να μπορέσει να πάρει τα ρούχα της. Ευτυχώς, είχαν σχεδόν το ίδιο ύψος και σωματότυπο, οπότε η Τζούελ θα βολευόταν προς το παρόν. Η Αλίσια είχε πει επίσης στον Στίβεν πως μέχρι να πάρει η Τζούελ τα ρούχα της, ήταν ευπρόσδεκτη να δανείζεται από εκείνη όσα και ότι θέλει.
Ο Στίβεν πήγε αμέσως στο τραπέζι που καθόταν ο Κουίν και ο Ντέβον μαζί με τον Νικ, απέναντι από το σημείο του μπαρ στο οποίο δούλευε η Κατ.
'Δεν αργήσαμε.' Είπε ο Στίβεν χαμογελώντας από μέσα του μόλις είδε την Τζούελ να χαμογελά στην Αλίσια. Δεν είχε αντιληφθεί πόσος καιρός είχε περάσει από την τελευταία φορά που την είχε δει να χαμογελάει και ένιωσε σα χαμένος όταν το χαμόγελο γλίστρησε από τα χείλη της.
Ο Γουόρεν κοίταξε ολόγυρα, 'Νομίζω πως όλοι είναι εδώ.'
'Όχι ακόμα,' είπε η Ένβι. 'Περιμένουμε τον Τσαντ.'
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή άνοιξε η πόρτα και μπήκαν μέσα ο Τσαντ με τον Τρέβορ και τον Ζάκαρι.
'Τι στο διάολο κάνει αυτός εδώ;' Απαίτησε να μάθει ο Ντέβον καθώς σηκώθηκε όρθιος.
'Ο Τσαντ είναι μπάτσος,' του θύμισε η Ένβι. 'Γνωρίζει ήδη αρκετά από όσα συνέβησαν και είδε και το αποτέλεσμα όσων έγιναν στο νεκροταφείο. Είναι εδώ είτε το θέλει ή όχι. Εκτός αυτού,' συνέχισε, 'θα μπορέσει να κρατήσει τους μπάτσους μακριά μας για λίγο.'
'Δεν αναφερόμουν στον αδελφό σου,' είπε ο Ντέβον και η φωνή του είχε αλλάξει επικίνδυνα.
Η Κατ έγνεψε, βλέποντας πως η Ένβι ήταν έτοιμη να πάρει το μέρος του Τρέβορ. Δεν ήθελε να γίνει επική μάχη και να διαλυθεί το μαγαζί, γι' αυτό βγήκε από το μπαρ και μπήκε ανάμεσα τους.
'Ο Τρέβορ θα μείνει επίσης,' είπε αυστηρά και σταύρωσε τα χέρια της στο στήθος της. 'Όπως και να έχει, παίζει καλά με τους υπόλοιπους.' Η Κατ σταμάτησε να μιλάει και έκλεισε το μάτι στον ξανθό άντρα που της έγνεψε καταφατικά.
Ο Κουίν σηκώθηκε από την καρέκλα του, πήγε προς το μέρος της Κατ, έβαλε το χέρι στη μέση της και την τράβηξε κοντά του. 'Θα πρέπει να σε έχω στο νου μου...έτσι δεν είναι;' μουρμούρισε χαϊδευτικά, αλλά το βλέμμα του ήταν έντονο.
'Μπορούμε να τελειώνουμε με όλο αυτό;' Ρώτησε ο Κέιν μέσα από τις σκιές.
Όλοι, εκτός από τον Μάικλ, αναπήδησαν στο άκουσμα της φωνής του. Ήταν τόσο ήσυχος που κανείς δε κατάλαβε πως βρισκόταν εκεί.
'Συμφωνώ,' δήλωσε ο Γουόρεν. 'Νομίζω πως όλοι γνωρίζετε γιατί βρίσκεστε εδώ.' Κοίταξε τον Τσαντ ο οποίος έγνεψε μια φορά για να δηλώσει ότι κατάλαβε, προτού κοιτάξει τον Τρέβορ και τον Ζάκαρι. 'Πριν μιλήσουμε για όσα συνέβησαν στο νεκροταφείο, έχω μια ερώτηση για τον Τρέβορ.'
Ο Τρέβορ έσμιξε τα μάτια του, 'Δηλαδή;'
'Τι στο διάολο είσαι;' Ρώτησε ο Ντέβον διακόπτοντας τον Γουόρεν.
'Είμαι αλλαζόμορφος όπως οι περισσότεροι εδώ,' απάντησε ο Τρέβορ.
Ο Κέιν ρουθούνισε ειρωνικά μέσα από τις σκιές και όλοι γύρισαν και κοίταξαν προς το μέρος του.
'Εσύ γνωρίζεις κάτι γι’ αυτόν;' Απαίτησε να μάθει η Ένβι. Δεν μπορούσε να εμπιστευτεί τον Τρέβορ, είχε ήδη αποδείξει πόσο καλός ψεύτης ήταν.
'Μπορεί και να γνωρίζω, αλλά θα πρέπει να είσαι πολύ καλή μαζί μου αν θέλεις να μάθεις,' είπε ο Κείν διασκεδάζοντας την κατάσταση. Θα μπορούσε να δικαιολογήσει την κακή του διάθεση ότι και καλά ξύπνησε στραβά αλλά διάολε...δεν είχε κοιμηθεί καν.
Ο Ντέβον ήταν όρθιος και κρατούσε τον Κέιν ψηλά στον αέρα από τα πέτα του σακακιού του. 'Νομίζω πως αρκετά ήμασταν καλοί,' γρύλισε το τζάγκουαρ.
Ο Κέιν χαμογέλασε στον αλλαζόμορφο, ' Ωωω, τι κρίμα. Είπα ήδη στο σκυλάκι μου πόσο γλυκός είσαι και είναι τόσο ενθουσιασμένος που θα γνωρίσει καινούριο φίλο για να παίζει.' Ήξεραν και οι δυο ποιος θα ήταν χαμένος αν αποφάσιζαν να μονομαχήσουν και σίγουρα δε θα ήταν το γατάκι.
'Το σκυλάκι σου;' Ρώτησε η Τζούελ, τα μάτια της φωτίστηκαν στην προοπτική από κάτι γλυκό και τρυφερό. Τα χείλη της ανασηκώθηκαν με τη σκέψη και μόνο να βρεθεί ένα σκυλάκι ανάμεσα σε όλες αυτές τις γάτες μέσα στο χώρο.
'Είναι μια πελώρια χνουδόμπαλα,' μουρμούρισε ο Μάικλ.
Ο Γουόρεν τσίμπησε τη μύτη του και ο Κουίν προσπάθησε να συγκρατήσει το γέλιο του βλέποντας τον γαμπρό του το τζάγκουαρ
'Ντέβον, άφησε κάτω τον Κέιν και βάλε τον κώλο σου στην καρέκλα,' είπε ο Γουόρεν. 'Θα τελειώσουμε τη συζήτηση για τον Τρέβορ αργότερα.'
Ο Νικ, ο Ντέβον και η Κατ, κοίταξαν τον Γουόρεν με τα μάτια τους διάπλατα ανοιχτά. Αν ο μέσος άνθρωπος δεν γνώριζε τον Γουόρεν, δε θα είχαν καταλάβει τι εννοεί. Ο Γουόρεν ήταν ενθουσιασμένος με την προοπτική ενός καινούριου αλλαζόμορφου στην περιοχή και ήθελε να μάθει περισσότερα για το τι ήταν.
Ο Ντέβον άφησε τον Κέιν κάτω και κάθισε στην καρέκλα δίπλα στον Γουόρεν. Οι πόρτες άνοιξαν και ο Κρις με την Τάμπαθα κρεμασμένη από το μπράτσο του μπήκαν μέσα. Ο Ντέβον χαμογέλασε αργά κοιτάζοντας τον ξανθό βρικόλακα. Δεν είχε καταφέρει να βάλει ο ίδιος τον Κέιν στη θέση του, αλλά ο άντρας που μόλις είχε μπει μέσα μπορούσε, και ήξερε πως ο Κρις δεν είχε και ιδιαίτερη συμπάθεια για τον βρικόλακα.
