скачать книгу бесплатно
Бориб, хулд узра ул қўйди қадамни,
Кейин Арш узра қўндирди аламни
.
Тушиб фируза гардунга хурушлар,
“Тарриқу!”
деб уриб бонг сабзапўшлар
.
Шу тахлит юксалиб, излаб улув у,
Малоик қичқириб ҳар дам: тарриқу!..
Қолиб ой пастда, тубанда қолиб фарш,
Учиб ердин самога то чақинваш.
285 Биҳишт унга ўзин ораста айлаб,
Осиб гул пардалар, маснадни шайлаб.
Ҳаяжонга тушиб ул Арши аъзам,
Келур, деб садри бадри икки олам.
Амиру саййиди содот келур деб,
Сипоҳсолори мавжудот келур деб…
Шу янглиғ пардайи нилийдан ўтди,
Кейин ул пардайи ғайбийга етди.
Йўқ эрди йўлини тўсгувчи нарса,
Йўқ эрди йўлини кесгувчи кимса.
290 Сира ён-верига этмай назар ул,
Рафиқи бирла айларди сафар ул.
Агарчи боғ аро минглаб ҳур эрди,
У боқмас, чунки муштоқи нур эрди.
Ўшал нур ярқираб чун, кўзни олди,
Руҳул қудс тўхтади, бас, ортда қолди.
Кўринди кўзга равшан нури даргоҳ,
Руҳул қудс чекди шунда оташин оҳ.
Дедиким, эй саййид, борсам яқинроқ,
Қанотим куйдирар нур мисли чақмоқ…
295 Расулуллоҳ деди: қаршингдадир Раб,
Паямбарлар турарлар бунда титраб.
Яқинлашмоқчи бўлсанг, бас, омон йўқ,
Ёнарсен бору буткул, ҳеч гумон йўқ.
Бу йўлда неча минглар куйдилар то,
Сени ҳам ёндирар, эй пайки даргоҳ.
Унутгай ўзни бунда аҳли содиқ,
Сенинг ғам чекмоғинг бунда не лойиқ?
Яқинроқ борсанг Ҳазратга, муқаррар
Ёнарсен марди даргоҳ бўлсангам гар.
300 Сен, эй Руҳул амин, шу ерда тургил,
Ўкинма, ранжима, амри Илоҳ бул.
Менга шогирд эрурсен, бўлма нолон,
Сўра, айтай надир эҳсону иймон…
Юриб сўнг ошди неча бир довон ул,
Деди: сен шунда қол, эшикда, Жибрил.
Сенга бул парда ортига ўтиш йўқ,
Ҳарам саҳнига одимлаб етиш йўқ.
Чу мен Ҳақ нурига парвонаман, зор,
Сен эрсанг ул товуспарга гирифтор.
305 Паноҳ Ҳақдин сўра, гар танти эрсан,
Сўзингни бошдин айт, пардин не дерсан?
Тумонат жонки, пурасрори ҳикмат,
Фидодирлар тилаб дарёйи исмат…
Чу Руҳулқудсдин кетди йироқлаб,
Ва ҳар не учради, ўтди йироқлаб.
Дамо-дам юксалиб, андоқ кетолди,
Зуҳал тубанда, бир ботқоқда қолди.
Шу янглиғ ул яқинлаб борди Ҳаққа,
Йироқда қолди Жибрил, кўп йироқда.
310 Агарчи ерни тутмишди қаноти,
Яна осмонга етмишди қаноти.
Шу суврат бирла чун олисда эрди,
Назар ташлаб Расул,чумчуқми, дерди.
Торайди охири йўл, журъат айлаб,
У Раббул иззага борди яқинлаб.
Не дердик, ҳолати қандоқ эмишди,
Вужудин ул тамом тарк айламишди.
Ва қурбатдин дилида мавжи асрор,
Ва даҳшатдин тили унсиз қолиб, лол.
315 Ва гулбаргдек ҳаёда эрди жони,
Яна ваҳму хаёлда эрди жони.
Қўйиб ҳис-туйғуни, жондин-да кечди,
Бўлиб бехуд, Худога кўзни тикди.
Кўзи тўймас эди, чун термулиб зор,
Тикиб кўз, дил била айларди дийдор.
Чу даргоҳдин у хилватгоҳга кирди,
Баробар нури Раббоний-да инди.
Шу аснода Муҳаммад бўлди бекор,
Муҳаммаддин Муҳаммад бўлди безор.
320 Чу Ҳақ кўрдики, ул ургай пару бол,
Неча дилдорлик айлаб, сўрди аҳвол.
Бир оз ҳушга келиб, ул боқди тикка,
Тили келди салом бирлан аликка.
Нидо етди анга: кечгил ўзингдин,
Баён эт бизга ул айтар сўзингдин.
Баён эт орзуйинг бизга, не эрди?
Не боис тарки ҳуш этдинг, не бўлди?
Ёқиб бутларни, этдинг шиддатингни,
Шафоат айла энди умматингни.
325 Етимлик бўйла эрмиш, не ажабдир,
Ки халқи икки оламга шафеъ ул.
Фақирлик бўйла бўлгайдир давоман,
Олур чун аршу фаршни ул тамоман.
Етимдирсен ва ё дарвеш, қаландар,
Ўзингсен бизга энг аълову афзал.
Не бок эрмиш, фақирлик фахр эмишдир,
Фақирликни киши фахрим, демишдир.
Сен, эй дур, гар етимдирсен, не ғамдир,
