Көке

Киносценарий

Басты рөлде:

Асылбек (15 жастағы бала)-

Әділбек (8 жастағы бала)-

Нұрлыбек (5 жастағы бала)-

Мадина (12 жастағы қыз)-

Рөлдерде:

Итбай (55 жастағы бай)-

Соқыр құмалақшы (60 асқан шал)-

Боранбай (30 жастағы еркек)-

Сара – Әділбектің шешесі (23 жастағы әйел)

Алтынай – Нұрлыбектің шешесі (21 жастағы әйел)

Шал (65 жастағы еркек)

Қанішер (40 жастағы еркек)

Мейрамбек (32 жастағы еркек)

Колхозшы (36 жастағы еркек)

Егістегі әйел (25 жастағы әйел)

Басы

1932 жыл (қараша айы)

1-ші көрініс

Тозып кеткен ауылдың көрінісі. Жиырма шақты ескі киіз-үй тұр.

Киіз-үй ішінде Итбай мен соқыр құмалақшы отыр. Құмалақшы құмалақтарын ары-бері жылжытып қояды.

Итбай: -Айтсайшы енді бірдеме! Не көріп отырсың!?

Құмалақшы: -Қиын жыл болады. Бұдан жаман құмалақ ашып көрмеппін! Ел мыңдап қырылады…

Итбай: Мен ше? Мен аман қаламын ба?

Кенеттен бір топ жауынгер шауып келді. Итбайдың үйіне кіріп келді.

Итбай (құмалақшыны түртіп сыбырлады): -Соңыра кел.

Боранбай (аяғын дөңгелек үстелдың басына салып): – Итбай! Шыдамым таусылып барады! Қашан кіресіңдер колхозға?

Итбай : -Мен қарсы емеспін. Ел көнбей жатыр.

Боранбай: -Көндірудің амалын мен білемін!

(деп қамшысын Итбайдың төсіне қадады.)

Итбай: -Бір ауыз сөз оңаша сөйлесек.

Боранбай (нөкерлеріне) : -Шыға тұрыңдар!

Итбай Боранбайға бір шүберек ұсынды. Шүберек ішінде бір уыс алтын.

Боранбай:-Сатып алмақпысың мені?

Итбай: -Бұл менікі емес, елдің рахметі. Сенің қарапайымдылығыңа, басқалар сияқты тонап-талап жатқан жоқсың.

Боранбай: -Жарайды, тағы бес-алты күн берем. Басқа да жұмыс көп. Бірақ, сосын, көнбей жатыр деген әңгімені айтпа маған!

Итбай: -Көндім, көндім. Ел де көнеді, қайда кетеді дейсің.

Боранбай: -Қашпақ болсаңдар асып өлтірем шетінен. Жас-кәрісіне қарамаймын. Ұқтың ба?!

Итбай: -Ұқтым, ұқтым.

2-ші көрініс

Киіз үйдің ішінде екі әйел және үш бала. Сара жиырма үштерде, бойы орташа келген.

Сара (баласы Әділбекке):

–Әділжан, ботам, осында қалсақ аштан өлеміз. Қарабай аға саған әке болады. Жаным, жүрейік…

Әділбек: -Жоқ! Бармаймын! Сен бір дорба бидайға сатылып кеттің!

Сара: -Құлыным, айтпашы олай. Елдің бәрі таңертең жиналып кетеді. Өзбектерде мұндай ашаршылық жоқ екен. Ол жаққа Совет үкіметі әлі жетпепті. Осында кіммен қаласың?!

Әділбек (Асылбек ағасына қарап):-Көкеммен!

Асылбек кіреберісте киімін жөндеп отырған. Ол теріс қарап бұрылды.

Екінші әйел Алтынай үнсіз жиналып жатыр.

-Маған біреудің күшігінің қажеті жоқ! Қалсаң қал! Алатын қатын жетіп жатыр! Таңға жетпей келем. Көп жүк алма сүйрелеп! Болды! -деген Итбайдың дауысы жаңғырықтай Алтынайдың басынан ұра береді.

3-ші көрініс

Бес жасар Нұрлыбектің іші бірдеме сезіп жатқандай ұйықтамай жатыр. Шешесінен үрейге толған көздерін алмайды. Алтынай баласына не дерін білмейді. Дорбасын жинап балапанының қасына жатты. Иіскеп құшақтап жатыр:

–ЖАНЫМ, БОТАМ, ҚҰЛЫНЫМ, БАЛАПАНЫМ – деп сыбырлап іші күйіп жатыр. Баласын құшағында қысып-қысып қояды.

Нұрлыбек оны өзінше түсініп жатыр. Апам мені қалдырмайды. Ол менің анам ғой! Менің анашым... деген оймен күлімдеп ұйқыға батып кетеді.

4-ші көрініс

Таңды бозторғайдай шырылдаған Нұрлыбектің дауысы аттырды. Ауылдан жиырма ошақтың орны қалды. Бірде-бір жан қалмаған. Ескі-құсқы заттар шашылып жатыр. Асылбек киіз-үйден басын шығарды. Нұрлыбек боздауын қояр емес, одан сайын жаны шығып жатыр. Қолында шешесінің бөрігін қысып отыр. Асылбек Нұрлыбектің қасына келіп отырды.

Нұрлыбек оған қарап бұрылып одан сайын ойбай салды. Аузынан бір сөз шықпайды.

Әділбек киіз үйден басын шығарды…Ол да жылауға жақын, кенеттен көздерінен жас атып шықты. Бірақ дыбыс бермейді, ернін тістеп үн шығармайды. Асылбектің жанына келіп отырды.

Нұрлыбектің дауысы қарлығып ұйқтап кетті. (бозторғай өлеңі кадр сыртында)

5-ші көрініс

Әділбек:-Көке, не істейміз?

Асылбек үнсіз далаға қарап отыр.

Асылбек (1-2 минуттан кейін):-Жүр!

Әділбек:-Нұрлыбек ше? Ол ше?

Асылбек:– Жүр а… (ауыл деуге енді келмейді) аралап шығайық. Не қалды екен? Ол (басын Нұрлыбекке сілтеп) ұйықтап алсын. Шешесін түсінде бір көріп қалсын. Қайда кетеміз дейсің?

Әділбек:-Көке.

Асылбек: -Неге мені көке дей бересің? Мен сенің ағаңмын.

Әділбек:-Жо-оқ, енді СЕН менің КӨКЕМСІҢ.

Асылбек:-Болсам болайын, менің нем кетеді? Қара! Біреулер тұз тастап кетіпті!

Бір қап тұз шашылып жатыр.

Асылбек:-Сүйре үй жаққа!

Өзі жерде жатқан сынық кетпенді көтеріп жан жағынан қарап жатыр.

Нұрлыбек (Асылбектің артынан келіп аяғын құшақтап жатыр):-Көке, мен сені жақсы көремін!

Асылбек:-Мен де сені жақсы көремін. Жылама, Сен еркексің ғой! Үлкен болдың.

Саған садақ жасап беремін. Аңшы боласың!

Нұрлыбек (қуана):-Рас па?!

Әділбек:-Көке! Маған да жасап берші!

Асылбек:-Бәріміз аңшы боламыз, ал әзірше барлық тапқандарыңды есік алдына жинаңдар.

6-шы көрініс

Асылбек ескі құдықтың қасына келді.

Құдықтың көтергіші үзілген. Шелегі жоқ. Жан жағына қарады. Сынық ыдысты әрең қатырып су алып 5-6 рет ұрттады да үй жаққа бұрылды.

7-ші көрініс (20 секунд)

Асылбек:-Асықпаңдар! Аздап! Көп ішпеңдер! Іштерің кеуіп кетеді!

Әділбек пен Нұрлыбек су ішіп жатыр

8-ші көрініс (100 секунд)

Екі сағаттай уақыт өтті. Есік алды байлыққа толы. Ескі шәугім, ағаш қасық, сынық домбыра, қайшының жартысы, ескі сандықтар… 5-6 асық.

Үшеүі де аш.

Асылбек қалтасынан құртты алып, тістеп үшке бөлді.

Екеуіне бір-бірден берді!

Асылбек: -Қалғанын ертең беремін-

(деп қалтасына салды.)

Асылбек көзімен бәрін бір сүзіп өтті де керектісін жинай бастады. Домбыраның ішегі, қайшының бір бөлігі, қайрақ, темір қазық, балтаның сабы.

Асылбек:-Үйге кіріп шоқтарды жағыңдар!

Екеуі де ұмтыла жөнелді.

Асылбек:-Мен біраздан кейін келемін.

Екеуі де тұра қалды.

Көздерімен Асылбекті шығарып салды.

Нұрлыбек (Әділбекке қарап): -Қайтып келе ме?

Әділбек үнсіз Асылбектің соңынан қарап тұр.

9-шы көрініс

Асылбек қақпан құрап отыр. Қалтасында қалған құртты алды. Қарап отыр. Бір жалады да қалтасына қайта салды.

Қақпандарды жан жаққа қойып тастады.

10-шы көрініс

40 тағы еркек Әділбектің аяқ-қолын байлап жатыр.

Әділбек:-Ағатай! Жібер мені! Ағатай!

Еркек: -Шығарма үніңді!-(деп басынан таспен бір қойды!)

Жан жағына қарап қояды. Жақсылап байлап тастап болғаннан кейін көтеріп иығына салады.

Асылбек:-Жалмауыз!

Еркек шошып, бұрылып қарайды. Асылбек ескі кетпенді тура маңдайына түсіреді! Асылбектің бетіне еркектің қаны бұрқ етеді.

Асылбек:-Қанішер!Жалмауыз! –(деген айқаймен 5-6 рет кетпенмен еркектің басын жарады.)

Әділбек (ыңырси бастады. Көзін ашып): -Көке…

Нұрлыбектің (жылаған дауысы естіледі):-Кө-ө-ө-ке-е-е-е!

Нұрлыбек жүгіріп келіп Асылбекті құшақтай кетеді!

Асылбек жерден Әділбекті көтеріп екеуін де құшақтайды.

Асылбек:-Бұл жерден кету керек.

11-ші көрініс

Асылбек, Әділбек және Нұрлыбек үшеуі ескі арбаны сүйреп жол жүріп келе жатыр!

12-ші көрініс

Асылбек ескі кетпенмен жер қазып жатыр.

Асылбек: -Отын жинаңдар! Осы жерге үйе беріңдер!

Балалар отын мен малдың қиын жинап жүр. Асылбек жерүй салып жатыр.

13-ші көрініс

Асылбек ошақтың қасында қақпан қүрастырып отыр. Ескі көрпенің астында Әділбек пен Нұрлыбек бүрісіп тонның астында жатыр.

Асылбек: -Әділбек дамбалыңды шешіп маған беріп жіберші!

Әділбек: -Көке! Өзіңдікі бар ғой. Менікіне сыймайтын да шығарсың?

Асылбек (күлімдеп): -Дамбалыңды әдемілеп беремін. Бер енді.

Әділбек: -Қонаққа барамынба әдемі дамбал киіп?

(деп шешіп берді.)

Асылбек: -Қайда барсаң да болады

(деп қолына алып ары бері-қарады)

Асылбек (Нұрлыбекке қарап): -Сен де шеш.

Нұрлыбек: -Мен де барамын ба?

Асылбек:- Енді ше? Сені қалдырып кетеміз ба?

(Деп бір күлді)

Асылбек:-Ту иісін ай, туғаныңнан киіп жүрсіңдер ме?

(деп күлді).

Асылбек қайшы-пышағымен әр дамбалдан бірнеше жолақ жыртып алды да қайтарып берді.

Әділбек:- Көке, мынау қып-қысқа ғой. Сән дегенің осы ма?

Асылбек: -маған ұнайды!

Күлімдеп отыр, жолақтардан жіп өріп ағаш бұтақтарын жіппен байлап қақпан жасай бастады.

Нұрлыбек: -Көке, ертегі білесің бе?-

(деп есінеп жатыр.)

Асылбек: -Қазір, қақпанды бітіріп қалдым.

Нұрлыбек: -Айтып бересің бе?

Асылбек:-Айтып берейін.

Нұрлыбек:-Не туралы!

Асылбек:-Не туралы айтайын?

Нұрлыбек:-Апам Ер-төстік туралы айтатын. Соны білесің бе?

(деп қалғып кетіп барады.)

Асылбек (дайын қақпанды бір қарап шетке қойды да қастарына жатты):-Ал онда тыңдаңдар. Ерте-ерте ертеде, ешкі жүні келтеде бір бай болыпты…

14-ші көрініс

Түс кезеңі. Үшеуі де жауынгердің киімін киген, бәрі де бір-бір ат мініп алған.

Асылбек: -Кім ең көп олжа тапса сол ең мықты мерген болады!

Ушеуі деп шауып жөнеледі. Садақпен аң аулап аулап жүр.

Бәрі де олжаларын алып бір жерге жиналады!

Асылбек: -Ал қараңдар!-

(деп ортаға қырғауылды тастайды).

Асылбек (Әділбекке қарап): -Енді сен көрсет!

Әділбек ортаға кішкентай сары тышқанды тастайды.

Асылбек (Нұрлыбекке қарап): -Енді сенікін көрейік?!

Нұрлыбек (мақтанышпен): -мынаны көрдіңдер ме?! –

(деп ортаға екі қоянды, екі қырғауылды тастайды).

Нұрлыбек:-Мен мергенмін! Мен мергенмін!

Асылбек: Мерген, болды енді, тұрсайшы!-

деп Нұрлыбекті ұйқысынан оятады. Әділбектің іші қатып аунап күліп жатыр. Асылбек те күліп жібереді. Бәрін түсінген Нұрлыбек те күле бастады.

15-ші көрініс

Асылбек (қалтасынан құртты алып үшке бөлді. Алақанына салып):- Алыңдар! Нұрлыбек сен бірінші ал.

Нұрлыбек ең үлкенін таңдап алды. Асылбек алақанын Әділбекке ұсынды. Әділбек қарап тұрды да ең кішісін алды.

Асылбек (оған қарап):-үлкенірегін алсайшы!.

Әділбек: -Сен кеше де ештеңе жеген жоқсың. Сен ал!

Нұрлыбек (сорып жатқан құртын аузынан алып):-менікін ал!

16-шы көрініс

Асылбек: -Ошаққа аздап отын салып отырыңдар. Қарап отырыңдар, өшіп қалмасын. Көп салмаңдар. Әлі қатты ызғар жоқ. Алда суық қыс бар. Түсінікті ме?

Әділбек: -Иә.

Нұрлыбек: -Көке, біз қорқамыз.

Асылбек: -Бері тыңдаңдар! Біреу-міреу келіп жатса бақырып жылаңдар. Қатты-қатты жөтеліңдер. Дәрі бар ма ағатай деп ойбайлаңдар. Сонда өздері қорқақ қояндай шауып жөнеледі.

Әлібек пен Нұрлыбек: (Жөтеле бастайды). Ағатай дәрі бар ма!

деп күле бастайды.

17-ші көрініс

Асылбек олжасымен үйге қайтып келді. Көңілі көтеріңкі.

Қолында екі қырғауыл. Інілері қасында қуанып секіріп жүр. Садақтарын алып қырғауыл атып жүр.

18-ші көрініс (150 секунд)

Асылбек құрған қақпанына келе жатыр. Қақпанының қасында есек жетектеген арба тұр. Арбаның қасында 60 асқан шал тұр. Шал қақпаннан қоянды алып жатыр.

Асылбек: -Тоқта! Бұл менің қақпаным!-

деп жүгіріп келді.

Шал:-Балам, кешір. Ала ғой. Аштық адамды не істетпейді.

Өмірім де ұрлық жасап көрмеп едім. Алла-тағала кешіре гөр. Үш күн болды нәрсіз жол кешіп келеміз, балам.

деп көзінен жас шығады.

Мадина: ата, ата !

деп жылай кетеді.

Асылбек: -Жолға азықсыз шыққанды көрмеппін!

деді сенімсіздік білдіріп.

Шал:-Жол жөнекей совет нөкерлері қуып жетті. Колхозға кірмесең аштан өл деп бүкіл азықты алып кетті.

Асылбек: – Ата, олжаны бөлісейін. Түгелдей бере алмаймын.

Шал:- Рахмет балам, аруақтар қолдысын. Жүзің ашық екен балам, мен шал болдым. Немеремді бұдан әрі асырауға мұрша жоқ. Саған ертіп жіберсем болар ма екен?

Асылбек: -Жоқ ата. Қоянды бөлісейін. Немереңді асырайтын менің де әлім жоқ. Екі інім бар аш отырған.

19-шы көрініс

Таң атты. Есектің ақырғаны Асылбекті оятып жіберді. Асылбек күркеден шықты. Есік алдында Мадина тұр жылап. Қасында арба жеккен есек.

Асылбек: Айттым ғой шалға кеше! Қайт атаңа!

Мадина: -Атам өліп қалды.

Деп жылап тұр.

Асылбек:-Енді не істей аламын. Маған да өл дейсің бе? Тамақ жоқ бізде.

Мадина: -Мені әйел ғып ал!

Асылбек: -Маған әйелдің қажеті жоқ! Есегіңе мін де жүре бер. Жолда бір ауылға кезігерсің. Байды басқа жақтан ізде.

Мадина: -Мен ешқайда бармаймын! Өлсем – осында өлемін!

Күркеден Әділбек пен Нұрлыбек шықты.

20-шы көрініс

Асылбек бүгін олжалы. Екі қоян, бір қырғауыл және 1 сарышұнақ. Күрке алдында есек әлі тұр. Мадина Әділбек пен Нұрлыбекке сандығын көрсетіп жатыр.

Әділбек: -Ал мынау не үшін керек?

Мадина: Саусағыңа тағып, етік тіккенде инені итересең.

Нұрлыбек: Мен үлкен болғанда етік тігемін!

Әділбек: Сен аңшы болам деп едің ғой!

Нұрлыбек:-Аңшы да боламын, етікші де боламын!

Асылбек: -Ал қазір су тасушы боласың! Әділбек, ал сен құстың жүнін жұлғыш боласың!

Асылбек (Мадинаға қарап): -Сен кім боласың?

Әділбек пен Нұрлыбек:-Ол сенің әйелің болады! –

деп күлкіден аунай бастайды

Мадина Асылбекке қарайды.

Асылбек (Мадинаға):-Боласың ба?

Мадина Асылбекті құшақтай кетеді.

Мадина: Боламын…

деді ақырын ғана.

21-ші көрініс

Мадина, Әділбек пен Нұрлыбек асық ойнап отыр.

Мадина: -Мына асық Көке болады. Ең үлкені ең мықтысы. Ал мына асық Әділбек болады.

Нұрлыбек:-Ал мен мына асық боламын!-

деп қалтасынан үлкен асықты шығарады.

Әділбек: -Жоқ! Неге сен менен үлкен боласың?

Нұрлыбек:-Ол менің асығым ғой! Мен боламын!

Әділбек:-Жоқ! Басқа асық таңда!

Нұрлыбек:-Онда бұл асық кім болады!

Асылбек (арттарынан келіп): -Ол асық есек болады! Оған арба жегеміз!

деп бәрі күліп жіберді.

22-ші көрініс

Үйдің кіре берісін қар басып тастаған. Күркенің ішінен Әділбек қарды итеріп әрең шығады. Аяғында киізден шала жасалған пима. Денесі жалаңаш. Үйден 3-4 қадам жасап қарға дәретін алады. Қармен көтенін сүртіп үйге кіріп кетеді.

23-ші көрініс

Қар борап тұр. Күркенің төбесінен түтін шығып тұр.

Әділбек жөтеліп жатыр.

Мадина: Бүгін шықпай-ақ қоясың ба? Боран үрілдеп жатыр!

Асылбек: Әділбекке сорпа ішкізу керек. Бір сәті болар. Борсықтың майын аяма, жаға бер- деп шығып кетеді.

Мадина ағаш кесені алып Әділбектің арқасына май жаға бастайды.

24-ші көрініс (50 секунд)

Қыс. Асылбек қақпандарын тексеріп жүр. Ештеңе жоқ.

Бір кезде алдында қасқырды көрді. Қасқырдың алдында жаралы сайғақ жатыр. Қасқыр Асылбекке көз алмай қарап тұр. Асылбек те одан көз алмайды. Қалтасынан ақырын қанжарын суырып алды. Қасқыр ырылдай бастайды.

Асылбек үнсіз. Қасқыр Асылбекке ұмтылады. Екеуі арпалысып қарда аунап жатыр. Біраз арпалыстан кейін Асылбек қанжарын қасқырдың ішіне бірнеше-рет сұғып үлгереді. Қасқыр жанын берген үнін шығарады.

25-ші көрініс

Асылбектің үсті қан-қан. Сайғақ пен қасқырды суйреп үйге келеді. Мадина күркеден атып шықты.

Мадина:-Амансың ба?! Мынау кімнің қаны?

Асылбек (әлсіз отыра бастайды): -Қорықпа, менікі емес.

Күркеден Әділбектің жөтелі естіледі.

Асылбек:-Қазанға су қайната бер. Әділбекке сорпа жасап берейік.

Мадина ішке кіріп қазанды алып шықты. Қазанға қар толтырап күркеге қайта кірді.

Асылбек Қасқырды бөлшектей бастады. Терісін сыпырып үйге кіріп кетті.

Асылбек: -Әділжан! Кел, саған жаңа тон жамылдырайын-

деп оны қасқырдың терісіне орап тастады.

Мадина қасықтағы сорпаны үрлеп Әділбекке беріп жатыр.

Түні бойы Әділбек апасын аузынан алмай шошына ояна берді. Мадина қасында болды, түні бойы жұбатып отырды.

26-шы көрініс

Мадина: -Әділжаааан! Құлыныыыым!

Асылбек атып тұрып Әділбекке ұмтылды. Демін тексере бастады, журегін. Далаға атып шықты. Көзінен жас бұрқ етті. Еңіреп жас баладай жылай бастады. Артынан Мадина мен Нұрлыбек жылап шықты. Үшеуі де жылап отыр.

27-ші көрініс

Асылбек қасқырдың терісіне оралған Әділбекті қолында алып келе жатыр. Соңына Мадина мен Нұрлыбек еріп келеді. Асылбек қазып қойған көрге Әділбекті ақырын төсекке жатқызғандай салып жатыр. Асылбек Әділбектің маңдайынан бір сүйді да шықты. Нұрлыбек келіп қасына Әділбектің садағын салды. Келесі болып Мадина барды. Әділбектің маңдайынан бір сүйді де Әділбектің асығын салды. Көзі толған жас.

28-ші көрініс

Көктем. Асылбек есік алдында қақпан құрап отыр. Мадина қазан тазалап отыр. Нұрлыбек садақ атып ойнап жүр.

Үйдің қасына бір топ атқа мінген жауынгер шауып келді.

Басшысы Мейрамбек аттан секіріп түсті:

–Ассалаумағалейкүм балалар!

Нұрлыбек: -Уағалейкүм ассалам!

Мейрамбек: -Азамат! Кімнің баласысың?

Нұрлыбек: -Көкемнің!

Мейрамбек: -Көкең қайда?

Нұрлыбек: -Міне отыр ғой!

Мейрамбек (Асылбекке қолын созып): -Менің есімім Мейрамбек.

Асылбек (қолын беріп): -Асылбек.

Мейрамбек (қасына отырып): -Отбасы сен боларсың?

Асылбек : -Иә.

Мейрамбек: -Мен совет үкіметінің өкілімін. Бір ай болды сайланғаныма. Колхоз құрып жатырмыз.

Асылбек: -Бізде мал жоқ.

Мейрамбек: -Бізде бар. Сен ойлама. Қазір тәртіп өзгерді.

Бұрынғыдай бассыздық жоқ. Мен өзім де кезінде балшебектермен соғысқанмын. Қазір Маскеуде қазақтарға көзқарасы өзгерген сияқты. Бұрынғыдай тонаушылыққа жол бермейміз деп жатыр. Ал бассыздық жасағандар халық жаулары екен.

Асылбек: -Сонда малды қайтарып бере ме?

Мейрамбек: -Олай да болмайды. Қазір бәрін түсіндіріп беремін.

29-шы көрініс

Асылбек: -Олай болса келістік!

Мейрамбек: -Ертең саған арба жіберемін. Көріскенше!

деп атына отырып шауып кетті.

30-шы көрініс (60 секунд)

Түн. Асылбек пен Мадина төсекте жатыр.

Мадина: -Көкесі.

Асылбек: -Ау.

Мадина: -Мен қорқамын.

Асылбек: Неден қорқасың?

Мадина: -Колхоздан қорқамын.

Асылбек: -Бізде тартып алатын түк те жоқ қой. Неден қорқасың?

Мадина: -Колхозда әйелдер де ортақ болады деп естігенмін.

Асылбек:-Еркектер де ортақ болады

деп жымиды.

Мадина (бүйірінен итеріп): -Рас айтам, әйелдер ортақ болады дейді.

Асылбек: -Қорықпа. Мен сені ешкімге бермеймін. Сенесің бе?

Мадина (Асылбектің құшағына кіре): -Сенемін.

31-ші көрініс

40 шақты киіз-үй тігілген ауыл. Үлкен киіз үй алдында стол тұр. Столдың басында колхозшы отыр. Алдында 20 шақты босқындар отыр.

Колхозшы (30 жастағы еркек): Асылбек Өтегенұлы!

Асылбек: -Мен.

Колхозшы:-Кел, мына жерге қолыңды қой.

Асылбек таңбаның суретін салды.

Колхозшы: -Мына киіз үйді ал да қалаған жерге құра бер. Ертең таң атарда кел. Саған бастығымыз бір үйір ат жазып қойыпты. Малшы боласың.

32-ші көрініс

Мадина ентігіп жүгіріп келеді.

Асылбек: -Не боп қалды?

Мадина (ентігіп): -Мейрам-Мейрам- Мейрамбек ағаны халық жауы деп атып тастады. Сені іздеп жатыр!

Асылбек: Нұрлыбек қайда?

Мадина: -Балалардың бәрін таңертең көрші ауылға егіске алып кетті

33-ші көрініс

Егіс. Әйелдер егіс егіп жүр. Колхозшы бір топ балаларды ертіп келді.

Колхозшы: -Ай қатындар! Көмекшілерді қабылдаңдар!

Әйелдер балаларға қарады. Кенеттен –Апааа!!! -деген дауыспен бір бала топтан атып шықты.

Бала (жылап):-Апа!Апатай!

Шешесі (жылап):-Балам! Балапаным!

Бала (жылап):-Апа!

Шешесі (жылап):-Жаным, құлыным кешір мені!

Бала:-Апааа!

Шешесі:-Кешір мені!

Бала: -Кештім!Кештім! Тастамашы мені!

Шешесі:– Ешқашан! Ешқашан тастамаймын!

Қалған әйелдер көздеріне жас алып жатыр.

Кейбір балалар еңіреп жылай бастады!

Нұрлыбек анасын көзімен іздеп жүр! Көзі жасқа толған!

34-ші көрініс

Асылбек атпен егіске шауып келді. Артында Мадина отыр.

Асылбек Нұрлыбектің қасына шауып келді.