PANDEMİ – Seher Tanidik

İnsanlık bir kere daha korkunç bir salgınla sınanıyordu. Yeni bir salgındı. Gezegenimizin gördüğü son pandemi. Felaket tellallarının, fütüristlerin veya kalbi açık iyi adamların, hatta bizzat o laboratuvarların sahiplerinin dediği gün gelmişti: Maskeli bir katil, hazırladığı virüslerden şimdilik sadece birini çıkarmış, korkunç nefesiyle insanlığın üstüne üflemişti. Şimdi biraz zaman geçmeliydi. İnsanlar iyice korkmalı, içlerine çekilmeli, birbirine düşmeli, susmalı, beklemeli, yalvarmalı, biri bir aşı bulsun diye dualar etmeliydi. İlk günden beri virüsle aynı soğutucuda bekleyen aşıyı… Ve aşk da vardı. İnsanlığı kurtarmak için bekliyordu!