скачать книгу бесплатно
Белеп була әллә каян!
Легендар «кара генерал»
Баян улы – Мурзин Даян!
Халкым, авыр чакларыңда,
Даян Мурзиннарга таян!
Батырлыклар, тапкырлыклар
Килгәндер ул каян аңа?
Сезгә, сезнең батырлыкка
Мин дан җырлыйм, Даян ага!
Сезнең белән горурланам,
Сезне мактыйм, сезне зурлыйм!
Барыбыз да сезнең кебек
Булалмыйбыз, Даян Мурзин.
Сезнең төсле була алсак,
Без шул башка булыр идек.
Күптән инде без бәхеттән
Күккә ашкан булыр идек.
Дәүләтле бер халык булып
Йөрер идек хәзер менә!..
Тик батырлар күп булмый шул –
Даян Мурзин да бер генә!
Без дә – егет асыллары,
Без дә төшеп калмаганбыз:
Халкыбызны кулыбыздан
Килгән кадәр данлаганбыз!
Ә шулай да, Даян ага,
Каһарманлык – синдә генә!..
Юкса син дә минем төсле
Үскәнсең бит Сөндә генә.
8.07.05
Синең белән очрашкачтын…
Балачак дустым Альберт Тимергазиевка
Дөньялар кызык икән ул –
Таралдык та беттек.
Гомер дигән озын юлның
Уртасын да үттек…
Кырык сигезләр авылда
Икәү генә идек.
Шуңа да без бәябезне
Бик тә белә идек.
Шәммәттән дә шәп егетләр
Бар бит алар, бар бит.
Шул егетләрнең икесе -
Роберт белән Альберт!
Ә Зиннур, Фәһим, Мөдәллиф
Бездән зуррак иде.
Шулар белән сугыштык бит –
Без дә дурак инде.
Ә Фән, Фәнил, Айрат, Тәбрик
Бала-чага иде.
Алар безнең артыбыздан
Калмый чаба иде…
Ул чакларда безгә әле
Ун яшь тулган микән?
Әткәйләр дә без үскәндә
Яп-яшь булган икән..
Әнкәйләрне әйткән дә юк…
Әй чибәрләр иде!
Шуны да белмәгәнбез бит…
Әй җүләрләр инде.
Шул чакларны уйлыймын да
Елыйсылар килә,
Шәммәтнең бер эте булып
Улыйсылар килә.
Кемнәр бар да, кемнәр юк шул…
Өлкән буын – без дә.
Сызлаштыра буыннар да,
Начар күрә күз дә.
Күзгә хәзер йокы керми,
Сезне күрәм төштә.
Тик төшләр дә өзелә шул
Иң кызыклы төштә.
Безнең балачагыбыз да
Шул төш кебек кенә.
Китәсе килә кайчак шул
Төшкә кереп кенә…
Сирәк инде очрашу да,
Хәлләр белешү дә…
Төш шикелле генә булды
Безнең күрешү дә.
01.08.04
Җыр аның җаны иде
Композитор Фасил Әхмәтовны
сагынган минутларда
Ул матур күңелле иде,
Ул моңлы Фасил иде.
Ул җырдан гыйбарәт иде,
Ул моңнан хасил иде…
Татарның моңы иде ул,
Дөньяның яме иде.
Җыр аның җегәре иде,
Җыр аның гаме иде.
Җыр аның бәгыре иде,
Җыр аның җаны иде.
Иң матур чагы – җанында
Җыр туган чагы иде.
Моң дәрьясында калды ул,
Моң дигән утта янды.
Таякка түгел, халкының
Күңеленә таянды.
