Mavi Qatarın sirri

скачать книгу бесплатно

– Bəyəm fikirləşmirsiniz ki, bu, doğrudan da, çox pis işdir? – Katarina maraqla soruşdu.

– Fikirləşirəm. Amma daha gecdir. Yolun yarısından dönmək olmaz.

– Niyə olmaz?

– Çünki hər şey qabaqcadan planlaşdırılıb. Bir də ki bu məni gözləyən adam üçün çox pis olar. O buna dözməz.

– Narahat olmayın, hələ belə şeyə görə heç kim ölməyib.

– O düşünəcək ki, mən qorxağam, gücsüzəm. İnsan məqsədinə çatmaq üçün sonadək dözməlidir.

– Boş şeydir.

Rut hər iki əli ilə sifətini örtdü. Bir müddət heç biri danışmadı. Nəhayət, Rut ağlamsınırmış kimi boğuq səslə dedi:

– Bilirsiniz, məni həyəcanlandıran bu deyil. Ürəyimə damıb ki, məni dəhşətli hadisə gözləyir. Daha çox bundan qorxuram.

– Bu fikri başınızdan çıxarın. Elə növbəti stansiyanın birində düşüb atanıza teleqram vurun. Qoy o da Parisə gəlsin. Atanız sizə kömək edər, hər şey qaydasına düşər.

Rut bu sözləri eşidən kimi əllərini üzündən çəkdi. Onun sifəti işıqlanmışdı.

– Düz deyirsiniz, – Rut dedi, – yazıq qoca o saat gələr.

Rut yenidən susdu. Aradakı sükut bir neçə dəqiqə çəkdi. Axırda Rut dilləndi:

– İndi çox yaxşıyam, xanım. Danışdım, ürəyim boşaldı. Sizin məsləhətiniz doğrudur. Elə də edəcəyəm. Bağışlayın ki, vaxtınızı aldım.

– Çox şadam ki, özünüzə gəldiniz, – Katarina mehriban səslə dedi. – İndi isə icazə verin mən öz kupemə gedim.

Rut bir daha Katarinaya təşəkkür etdi. Katarina dəhlizə çıxdı. Bu vaxt axırıncı kupenin qapısı açıldı. Bir qadın başı göründü. Amma Katarinanı görən kimi tez də qapını örtdü. Qadının sifəti Katarinaya tanış gəldi. Nə illah elədisə, onu harada gördüyünü xatırlaya bilmədi. Öz kupesinə çəkildi. Yerinə uzanıb Rut haqqında xeyli fikirləşdi. Beləcə, gözlərinə yuxu getdi.

Katarina ayılanda qatar Lion vağzalında dayanmışdı. O buna çox sevindi. Düşüb platformada bir az gəzmək istədi. Bu vaxt kimsə vaqonun pəncərəsindən yeməklə dolu bir zənbili içəri verdi. Zənbili Rutun qulluqçusu aldı. Katarina platformada bir neçə dəqiqə gəzişib yerinə qayıtdı. Bir kitab götürüb vaqon-restorana getdi. Özü üçün masa seçib əyləşdi. Qəhvə sifariş verdi. Sonra kitabı açıb oxumağa başladı. Bu vaxt masaya bəstəboy bir kişi yaxınlaşdı. Salam verdikdən sonra soruşdu:

– Xanım, görürəm macəra romanı oxuyursunuz. Belə kitablar xoşunuza gəlir?

– Hə. Orada yazılanlar həyatda baş verməsə belə, bu kitablar adamın fikrini dağıdır, əyləndirir.

– Bəzən baş verir, xanım qız, – bəstəboy kişi Katarin ilə razılaşmadı, – qulağımın dibində elə hadisələr baş verib ki… Bəyəm siz yanınızda maraqlı bir hadisənin baş verməsini istəmirsiniz?

Sual gözlənilməz olduğundan Katarina duruxdu. Nə deyəcəyini bilmədi.

– Mənə elə gəlir ki, istəyirsiniz. Gözlərinizdən oxuyuram ki, siz maraqlı əhvalatlara can atırsınız.

Bunu deyib bəstəboy kişi ondan uzaqlaşdı. Katarina qəhvəni içib kitab oxuduqdan sonra gec olduğunu xatırlayıb kupeyə getdi. Rutun kupesinin qarşısından keçəndə qapının açıq olduğunu gördü. Rut üzü pəncərəyə dayanıb bayıra baxırdı. Qulluqçusu gözə dəymirdi. Katarina öz kupesinə keçdi.

AMANSIZ QƏTL

Gecənin bir aləmi Katarina yuxudan diksinib ayıldı. Saata baxdı. Saat yatdığından neçə olduğunu bilmədi. Bədənindən gizilti keçdi. Narahatlığı get-gedə artdığından xalatını çiyninə atıb dəhlizə çıxdı. Dəhlizdə heç kim yox idi. Pəncərəni açıb soyuq havanı acgözlüklə ciyərlərinə çəkdi. Sonra vaqon bələdçisindən vaxtı öyrənmək fikrinə düşdü. Saatını düzəltmək istəyirdi. Amma bələdçi yox idi. Elə bu vaxt Rutun kupesi ağzında bir kişi gördü. O, əllərini bağlı qapıya dirəmişdi. Tanıdı onu. Əvvəllər iki dəfə görmüşdü. Bir dəfə van Aldinin ofisinin qapısı ağzında, ikinci dəfə isə üç-dörd gün əvvəl Fransaya bilet alarkən. İkisində də toqquşmuşdular. İkisində də bu kişi Katarinadan üzr istəmişdi.

Çox keçmədi ki, kişi Rutun kupesinə girib qapını örtdü. Katarina da sakitcə öz kupesinə yollandı. Yerinə uzandı. Fikir onu götürmüşdü: kim idi bu kişi? Rutun görüşünə getdiyi adammı? Demək çətin idi.

Katarina yuxudan ayılanda gün təzəcə çıxmışdı. Səhər yeməyinə getdi. Gözləri ilə nə qədər axtarsa da, Rutu görmədi. Kupesinə qayıdanda artıq gün qalxmışdı, şüaları ətrafa yayılmışdı. Bələdçi Katarinanın yerini yığışdırırdı. Növbəti stansiyada düşməli idi. Odur ki yır-yığış elədi. Bir azdan qız artıq mənzilbaşında idi. Qatardan düşdü. Bu vaxt ona gənc bir kişi yaxınlaşdı.

– Siz Katarina deyilsiniz? – gənc kişi soruşdu.

– Bəli, – Katarina cavab verdi.

– Mənim adım Çabidir. Xalanız qızı ledi Tomplinin həyat yoldaşıyam. O sizi qarşılamağı mənə həvalə edib.

Elə bu vaxt onlara bir polis nəfəri yaxınlaşdı.

– Xanım, gərək bağışlayasınız, bir neçə dəqiqəliyə mənimlə getməli olacaqsınız. Narahat olmayın, ciddi bir şey yoxdur.

– Xanım, gərək bağışlayasınız, bir neçə dəqiqəliyə mənimlə getməli olacaqsınız. Narahat olmayın, ciddi bir şey yoxdur.

Katarina polis nəfərinin yanına düşüb getdi. Təəccüblü o idi ki, polis nəfəri Katarinanı «Mavi qatar» dan açılıb ehtiyat yolda saxlanmış vaqona tərəf aparırdı. Polis ondan vaqona minməyi xahiş elədi. Kupelərdən birinin qapısını açıb onu içəri dəvət etdilər. İçəridə daha iki nəfər vardı. Onlardan biri kök və məğrur görkəmli polis komissarı idi. Polis komissarı əyləşmək üçün Katarinaya yer göstərdi. Sonra dedi:

– Bizim sizə bir-iki sualımız var. Vaxtınızı çox almayacağıq. Əvvəlcə xahiş edirəm, dünən sizinlə birgə nahar edən xanım haqqında nə bilirsinizsə, danışın.

– Mən onunla qatarda təsadüfən tanış oldum.

– Amma nahardan sonra onun kupesində xeyli söhbət eləmisiniz, – polis komissarı əlindəki qələmi oynada-oynada dedi.

Katarina «doğrudur» deyib təsdiqlədi.

– Bilmək istəyirəm, siz orada nə barədə danışmısınız?

– Buna nə ehtiyac var?

– Nə ehtiyac var? – polis komissarı fikirli-fikirli dedi. – Məsələ burasındadır ki, bu səhər həmin xanımın meyiti kupedə tapılıb.

– Ölüb? – Katarina dəhşətə gəldi. – Nə olub? Ürəyi dayanıb?

– Xeyr! – polis komissarı səsini qaldırdı. – Öldürüblər.

– Öldürüblər?! – Katarina qışqırdı.

– Görürsünüz, sizin məlumatınıza ehtiyacımız var.

– Qulluqçusu məlumat verər.

– Qulluqçu yoxa çıxıb.

Katarina susdu. Bu vaxt kupenin qapısı arasından Katarina ilə dünən söhbət edən bəstəboy kişinin başı göründü.

– Sizə nə lazımdır? – polis komissarı acıqla soruşdu.

– Mən Herkül Puaroyam, – bəstəboy kişi sakitcə dedi.

– Puaro? – komissar həyəcanlandı, – məşhur detektiv Herkül Puaro?

– Hə, hə, özüdür ki var.

– Niyə qapının ağzında durmusunuz, keçin, keçin, – əl-ayağa düşmüş polis komissarı ona yer göstərdi.

Puaro Katarinanın yanında əyləşdi. Komissar dedi:

– Yəqin, sizin hadisədən xəbəriniz var.

– Hə, – detektiv dedi. – Mən təsadüfən bu qatarla gedirdim. Qətl baş verdiyini eşidib bura gəldim. Dedim, bəlkə, köməyim dəydi.

– Əlbəttə, sizin təcrübəniz bizə çox kömək edər, – komissar dedi. – Sizi bu xanımla tanış edim. Onun adı Katarinadır. Öldürülən qadınla sonuncu dəfə o söhbət edib.

– Biz tanışıq, – Puaro gülümsünüb üzünü Katarinaya tutdu – yadınızdadı, sizə nə söyləmişdim? Söyləmişdim ki, bəzən kitablarda oxuduğumuz dəhşətli hadisələr qulağımızın dibində baş verir. Heç bir gün keçmədi, dediklərim doğru çıxdı.

Sonra onlar birlikdə Rutun kupesinə getdilər. Onun meyitinin üzərinə ağ parça salınmışdı. Puaro parçanı qaldırıb Rutun üzünə baxdı. Katarina özünü saxlaya bilməyib hönkürdü.

Puaro Katarinaya sarı çevrilib dedi:

– Xanım, dünən siz burada olmusunuz?

– Hə, – Katarina göz yaşını silə-silə cavab verdi.

– Elə isə ətrafa diqqətlə baxın: kupedə bir dəyişiklik hiss edirsinizmi?

Katarina kupeni diqqətlə nəzərdən keçirdi. Qəfildən yadına nəsə düşdü.

– Hə, dəyişiklik var. Mən dünən bu kupedə olanda qırmızı rəngli qutu vardı. Onun üstündə «R.V.K.» yazılmışdı. Qutu qulluqçunun əlində idi. Məncə, qızıl-zinət qutusu idi.