Ölüm qədər sadə

Dar, qapalı məkanda klaustofobiya tutması özünü bütünlüklə göstərirdi. Maykla elə gəlirdi ki, onun ətrafındakı ağ ipək sıxılır və onun üzünü əzir.

O, fənərlə saatı işıqlandırdı. 2:47.

Görüm onları batsınlar. Nə oldu onlara? 2:47-dir. Hara yoxa çıxdılar? Deyəsən, hansısa gecə klubunda başlarını təmiz itiriblər. Maykl ağ ipəyə baxdı. Başının içində uğultu var idi, dodaqları qızarmış, ayaqları sanki yapışmışdı. Tam dolmuş sidik kisəsi dözülməz ağrı verirdi. O bilmirdi ki, hələ nə qədər dözə biləcək. Əlacsızlıqdan Maykl barmaqlarının sümüyü ilə qəbirin qapağını döyəclədi və bağırdı.

– Ey, siz, alçaqlar!

O yenidən əl telefonuna baxdı. Tam sakitlik. Hər ehtimala qarşı o qeyd kitabçasında Lyukun nömrəsini tapdı və düyməni basdı. Telefon zırıldadı və ekranda “əlaqə yoxdur” yazıları göründü. Maykl ratsiyanı axtardı, onu yenidən yandırdı və dostlarının adını qışqırıb çağırmağa başladı. Bir də səsini qarışıq xatırladığı o bir nəfəri.

– Devi, alo Devi!

Cavab yalnız yüngül silkələnmə oldu.

Maykl hədsiz dərəcədə su içmək istəyirdi, dodaqları qurumuşdu. Yəni ona heç su da saxlamayıblar? O başını qaldırdı qəbirin qapağı ilə toqquşdu, birdən qaranlıqda şüşənin boğazı parıldadı. Məşhur Qraus viskisi. O, ümidsiz şüşənin başındakı hörməni açıb çıxartdı və bir qurtum içdi. İlk əvvəl maye ona məlhəm kimi göründü, sonra isə alov kimi dilini və qida borusunu yandırdı. Lakin demək olar ki, o an da bir az yüngülləşdi. O, yenidən şüşəyə girişdi. Daha çox yüngülləşdi.

Qapağı bağlamazdan əvvəl Maykl üçüncü və daha samballı bir qurtum aldı və gözlərini yumdu. Başı artıq o qədər də fırlanmırdı. Sidik kisəsi də elə bil sakitləşmişdi.

– İyrənclər, – deyə o, deyindi.

8

Eşli xəyalətə bənzəyirdi. Onun uzun şabalıdı saçları ilə haşiyələnmiş üzü arxa tərəfində, otaqlarda borular, məftil, hava dəyişən və monitorlar xaosunda uzanan xəstələrdən seçilmirdi. O, Susseks sahə xəstəxanasının intensiv terapiya şöbəsinin növbətçi tibb bacısının gözlətmə yerinə söykənərək gözləyirdi. Mark heç vaxt onu belə köməksiz görməmişdi. Lakin bu cür, o, daha da gözəl görünürdü. Üzücü, yuxusuz keçən gecəyə baxmayaraq, Mark ciddi iş kostyumu və “Gucci”dən olan tərtəmiz qara dəri ayaqqabılarını geyinməyi unutmamışdı. O, Eşliyə yaxınlaşaraq onu özünə tərəf çəkdi və qucaqladı. Eyni zamanda ətrafı da nəzərdən keçirdi. Sendviçlər olan satış avtomatı, içməli su aparatı, plastmas şüşədən şəffaf gümbəzin altında avtomat telefon.

Mark həmişə xəstəxanalarda özünü pis hiss edirdi. O ağır ürəktutması keçirdikdən sonra sağalmaqda olan atasını görməyə gələrkən anladı ki, hələ yaxın vaxtlarda belə güclü olan insan yazıq, köməksiz, kövrək, qorxudan əsən birinə çevrilib. İndi o, Eşlini təsəlli vermək üçün qucaqlamırdı, yox, onun özünə sakitləşmək lazım idi. Onun başının yanındakı yaşıl monitorda kursor parıldayırdı. Qız ona elə yapışmışdı ki, elə bil tufanlı dənizdə onun yeganə xilası idi.

– Mark, ya Rəbbim, necə xoşbəxtlikdir ki, sən burdasan!

Tibb bacılarından biri telefonla danışırdı. Hansısa xəstənin qohumuna təskinlik verirdi, digər biri isə onların yanındakı yerdə əyləşib bilgisayarın düymələrini döyəcləyirdi.

– Necə dəhşətlidir! – Mark dilləndi. – İnanmaq olmur..

Eşli udqunaraq başını tərpətdi.

– Əgər sənin danışıqların olmasaydı sən də…

– Bilirəm.. Özüm bu barədə fikirləşirəm. Coş necədir?

Eşlinin təzə yuyulmuş saçlarından xoş ətir gəlirdi, özündən isə azca hiss olunan sarımsaq qoxusu gəlirdi. Dünən gecə ona rəfiqələri ilə hansısa italyan restoranında qız qonaqlığı təşkil edilmişdi.

– Pis. Zoyi onunladır. – Mark onlardan bir neçə çarpayı o tərəfə, palatanın sonunda, fışıldayan havadəyişənlər və parıldayan monitorların əhatəsində, stulda oturmuş Coşun həyat yoldaşını gördü. Onun əynində ağ futbol maykası, idman formasının gödəkcəsi və torbaya oxşar şalvar var idi. Başı aşağı, çiyinləri düşmüş, saçının dalğalanan buruqları isə üzünü örtmüşdü.

– Maykl, indiyə qədər gəlib çıxmayıb. Mark, o hardadır? Axı sən yəqin ki, bilirsən?

Tibb bacısı yenicə dəstəyi yerinə qoymuşdu ki, telefon yenidən səsləndi və o növbəti danışığa başladı.

– Xəbərim yoxdur, – Mark qaşqabağını tökdü. – Heç bir fikrim yoxdur.

Eşli gözlərini qırpmadan sərt baxışla ona baxdı.

– Siz ki, əvvəldən hazırlaşırdınız. Lyusi dedi ki, siz Maykldan toyqabağı etdiyi bütün axmaq zarafatların əvəzini çıxmağa hazırlaşırdınız. – Qız bir addım geri çəkildi, saçlarını alnından çəkdi və Mark gördü ki, onun gözünün sürməsi axıb. O, paltarının qolu ilə gözünü quruladı.

–Yəqin uşaqlar son anda fikirlərindən dönüblər, – deyərək qollarını yellədi. – Əlbəttə uşaqlar müxtəlif fikirlər yürüdürdülər, məsələn: onu hissiyyatsız dərəcəyə çatana qədər içirdib təyyarəyə mindirmək istəyirdilər, lakin mən onları fikirlərindən döndərə bildim. Ən azından mənə elə gəlir ki, döndərə bildim.

Eşlinin dodaqlarında təbəssüm yarandı.

Mark çiyinlərini çəkdi.

– Mən başa düşürdüm ki, sən narahat olacaqsan. Daha axmaq bir şey çıxardacağımızdan narahat idim.

– Elə də oldu. Mən dəhşət narahat idim.– Qız tibb bacısına nəzər salıb burnunu çəkərək: – Hanı o?

– O dəqiq avtomobildə olmayıb? Dəqiq. Mən artıq polisə zəng vurmuşam. Onlar deyirlər ki, onlar…

– Axı nə deyirlər onlar?

– Deyirlər ki, heç nə edə bilməzlər, – o var qüvvəsi ilə göz yaşlarını saxlamağa çalışaraq acıqla dedi: – Onlar dedilər ki, qəza yerində hər tərəfi araşdırıblar, lakin heç kimi tapmayıblar. Yəqin o, hardasa sərxoşluqdan yatıb qalıb.

Mark susdu. Ümid edirdi ki, Eşli sakitləşəcək, lakin o ağlamağa davam edirdi.

– Bəlkə də elədir.

Eşli ümidsizliklə başını yellədi.

– O mənə söz vermişdi ki, çox içməyəcək!

Mark onun gözlərinə baxdı və qız başı ilə təsdiqlədi.

– Mən bilirəm ki, siz oğlan qonaqlığında çox içirsiniz. Özünüzdən gedənə qədər. – Mark gözlərini aşağı saldı və xalça örtüyünün üzərindəki boz dördbucaqlara baxmağa başladı.

– Gəl, Zoyinin yanına yaxınlaşaq, – deyə təklif etdi və otağa tərəf yönəldi. Eşli bir az məsafə saxlayaraq onun ardınca addımladı. Zoyi həmişə qamətli olub, lakin bu gün Marka elə gəldi ki, o bir az da arıqlayıb. O əlini Eşlinin çiyninə qoydu. İlahi o necə də arıqdır.

– Zoyi mən çox təəssüf edirəm!

O, güclə sezilən hərəkətlə çiynini çəkdi.

– O necədir? – Mark soruşdu. Ümid edirdi ki, səsindəki həyəcan həqiqətə yetərincə uyğundur.

Zoyi döndü və aşağıdan yuxarıya doğru ona baxdı. Yanaqlarından gözyaşları süzülürdü, bənzərsiz siması saf görünürdü.

– Onlar var güclərini ortaya qoyublar, lakin artıq heç nə eləyə bilmirlər. – Zoyi pıçıldadı. – Onu əməliyyat etdilər, indi sadəcə gözləmək qalır.

Mark çarpayının yanında donub qaldı. Elə təsəvvür yaratmaq istəyirdi ki, diqqətlə seyr edir. Dostunun gözləri bağlıdır, üzü isə ləkələr və sıyrıq halındadır, ətraf cihazlarla doludur. Ağzında nəfəs almaq üçün boru, burundan qidalanmaq üçün boru… Mələfənin altından silsilə məftillər bilgisayarın monitoruna ləkələrlə dolu ürək, beyin və başqa orqanlar haqqında məlumat ötürürdü. Uzun sözün qısası dostu amansız laboratoriya eksperimentinin qurbanını xatırladırdı.

Lakin Maykl demək olar ki, Coşa baxmırdı. Displeylərə baxırdı, onun əyri xətlərinin nə məna daşıdığını açmağa çalışırdı. Və yaxınlarda ölüm ayağında olan atasının çarpayısı yanında durduğunu xatırladı. Bir monitor ürəyin vəziyyətini göstərir, digəri təzyiq, üçüncüsü isə qanda oksigenin miqdarını göstərirdi. Mark gərgin halda fikirləşdi. Coş həmişə hər şeyi qamarlayırdı. Yaraşıqlı görkəmi, zəngin valideynləri, sığorta şirkətində sığorta ziyanlarının ölçülərinin qiymətləndirilməsi üzrə mütəxəssis işləyirdi. Həmişə hər şeyi əvvəlcədən fikirləşirdi və hesablayırdı, əvvəlcədən beşillik və onillik planlar məqsədə tez çatma üsulları haqqında danışırdı. Onların dəstəsindən birinci evlənən də o oldu. Çünki tez uşaq sahibi olmaq istəyirdi, onlar böyüyəndə hələ də cavan qalsın və həyatdan ləzzət ala bilsin. Özünə çox gözəl varlı ailənin şöhrətli qızı ilə ailə qurdu. O da öz növbəsində nəsil artırmaq qabiliyyətli oldu və Coşa fikirlərini gerçəkləşdirməyə kömək etdi. Bir-birinin ardınca iki heyranedici sağlam uşaq dünyaya gətirdi.

Mark oğrun baxışlarla otağa, həkimlər və tibb bacılarına nəzər saldı, kimin harda dayandığını gördü. Sonra Coşun soyadı asılmış birkanın yanında, əlinin üstündə tərpənən oksigen borusuna diqqət yetirdi. Sərinkeşə diqqət elədi, sonra isə elektrokardioqramına baxdı. Əgər ürək döyüntülərinin sürəti aşağı düşsə və ya qanda oksigenin miqdarı azalsa cihaz o an siqnal verəcək…

Buna baxmayaraq əgər Coş sağ qalsa onun üçün yəni Mark üçün o qədər də asan olmayacaq. O bütün gecəni demək olar ki, yatmayıb bunları fikirləşib. Nəticə xoşagələn olmasa da özündən çıxırdı. Xeyirli çıxarış onu qane etmirdi.

9

Məhkəmə binasının bir neçə zalı var idi, lakin bu gürcü üslublu hündür tağlı tavan digərlərindən daha çox nəzərə çarpırdı. Palıd panellərlə haşiyələnmiş divarlar, qaraldılmış palıddan müttəhimlər üçün oturacaqlar, alçaq divarların arxasında ifadə vermək üçün yerlər. İndi parik geyinmiş hakim sədrlik edirdi. Hakim çoxdan o dünyalıq idi. O parlaq qırmızı rənglə üzlənmiş “Diluet mon droit” yazılı kresloda mürgüləyirdi. İclas zalı köhnə teatr dekorasiyasını xatırladırdı, çoxdan yığışdırılmamış sinif otağının ətri yayılırdı.

Qreys şahidlər üçün olan yerdə durmuşdu. Həmişəki kimi məhkəməyə hazırlaşarkən o səliqəli geyinmişdi: göy kostyum, ağ köynək, açıq rəngli qalstuk və əsaslı diqqətlə təmizlənmiş qara çəkmələr. Roy pis görünmürdü, lakin özünü iyrənc hiss edirdi: qismən dünənki görüşlə bağlı idi. Həmin görüş növbəti faciəyə çevrilmişdi. Qismən də həyəcandan. Əlində Bibliyanı tutaraq və ətrafa göz gəzdirərək o artıq mininci dəfə idi ki, böyük Allaha doğrunu və yalnız doğrunu deyəcəyinə and içirdi. Andlılar adəti üzrə vağzalda itmiş bir dəstə turist kimi görünürdülər. Əlvan rəngli sviter, qalstuksuz və əzilmiş köynəklər geyinmiş ala-bəzək dəstə, onların üstündə isə iki sıra heç nə ifadə etməyən solğun simalar. Andlıların qarşısındakı masalarda su qrafinləri, stəkanlar və necə gəldi səpələnmiş yazılı vərəqlər vardı. Hakimin qarşısında texnika üst-üstə yığılıb – videopleyr, slayd-proyektor və nəhəng maqnitofon. Elektrik avadanlıqları ilə dolu olan masanın qarşısında isə zabitəli stenoqrafist qadın əyləşmişdi. Stulun üzərindəki elektrik sərinkeşi də gah sağa, gah da sola fırlanırdı. Demək olar ki, yarım gün ərzində ağırlaşmış havanı sərinlətmirdi. Gələnləri heç nə qətldə ittihamı qədər maraqlandırmır. Bu proses isə yerli hadisə idi.

Roy Qreys bütün olanları özünün böyük qələbəsi hesab edirdi. Müttəhimlər kürsüsündə Sureş Xosseyn oturmuşdu-çopur sifətli, gombul arxaya daranmış saçları, əynində qəhvəyi rəngli nazik xətləri olan kostyum və al-qırmızı rəngli qalstuk. O, bütün zalı elə müşahidə edirdi ki, sanki bütün zalın sahibi idi və bütün bunlar onun şəxsi zövqü üçün düzəldilmişdi. Əclaf, alçaq, yaramaz. Xarabalıqlardakı zavallı zirzibil sahibi. Axır on ildə onu ələ keçirmək mümkün deyildi, lakin Roy Qreys onu sübut ilə tutmağa müəssər oldu. Daha ağır cinayət üçün cinayət sazişi. Belə də ki, öldürülən Reymond Koen, Xosseynin rəqibi, heç də ondan az alçaq deyildi. Əgər proses lazım olduğu qaydada gedərsə onda Xosseyn taleyin ona verdiyi yaşdan da çox oturacaq, Brayton və Houven sıravi vətəndaşları isə nəhayət ki, onun az qala hər saat həyatlarını cəhənnəmə döndərən əlaltılarının əlindən rahat nəfəs alacaqdılar.

Qreys xəyalən dünənki axşama qayıtdı. Klodin.

– Klodin Lamont, görüm səni…! Hə o günahkardır, 45 dəqiqə gecikdi, lakin onun, veb-saytda qoyulmuş şəkli də ən azından 10 il əvvəl çəkilmişdi. Bundan əlavə xəbərdarlıq etməmişdi ki, içki içmir, ət yemir və polislərə nifrət edir, həyatda isə onu küçədən götürdüyü 9 pişikdən başqa heç nə maraqlandırmır. Qreys isə itləri sevir. Yox onun pişiklərə qarşı heç bir əks fikri yoxdur lakin istənilən itdən fərqli olaraq hələ elə bir pişiyə rast gəlməmişdi ki, onunla o dəqiqə dostluq münasibətləri yaransın. İki saat yarımı o, yarıqaranlıq vegetarian Gilford restoranında keçirərək pişiklərin azadlıq sevər xasiyyətləri ingilis polisinin törətdikləri iyrəncliklər haqqında ətraflı məlumat və qadınlara yalnız seksual hədəf kimi baxan kişilər haqqında mühazirə dinlədi. Klodin Lomontdan canını qurtaranda Roy rahatlıqla dərindən nəfəs aldı.

Gecəni pis yatmışdı, dayanmadan o tərəf, bu tərəfə çevrilirdi, səhəri isə məhkəmədə onu çağıracaqlarını gözləməklə keçirdi. Onun vəziyyəti ağır olacaq. Yağış dayanmaq bilmirdi, lakin nəm hava yetərincə qızmışdı və Qreys kürəyindən tər damcılarının axdığını hiss edirdi.

Müttəhimin vəkili qalxdı. Qreysi şahid kimi çağırması hakimin təəccübünə səbəb oldu. Qısa boz parikdə və geniş qara mantiyada10 vəkilin görkəmi olduqca lovğa idi. O, dodaqlarını nifrətlə sıxaraq dayanmışdı. Riçard Çaruel kral vəkili: Qreys artıq onunla əvvəllər də görüşüb, lakin bu görüşlər xoş xatirələrlə yadda qalmayıb. O, məhkəməyə yalnız oyun kimi baxan vəkilləri qəbul edə bilmirdi. Onlar cinayətkarları tutmaq üçün həyatlarını təhlükəyə atmırlar. Və onlar üçün tamamilə maraqsızdır ki, müdafiə etdikləri şəxs hansı cinayəti törədib. – Susseks-Haus Hollinqberi, Braytonun cinayət axtarışları idarəsindən detektiv-superintendent Roy Qreyssiniz? – Vəkil sifətini turşutdu.

– Bəli, – Qreys cavab verdi. Nəyə görə isə həmişəki səsindən fərqli olaraq bu dəfə onun boğazından xırıltı eşidildi.

– Və verilən iş üzərində axtarışı siz aparırdınız?

– Bəli, – Roy yenidən xırıldadı.

– Məhkəməyə şahidi təqdim edirəm.

Qısa ara oldu. Hamı susurdu ki, kral vəkili Riçard Çaruell bütün zalın diqqətini özünə çəkmişdi. Qüsursuz görünüşlü təcrübəli vəkil bilərəkdən fasiləni uzadırdı. Çaruell danışmağa başlayanda səsindəki qəfildən ton dəyişikliyi onun –Roy Qreysin gözlənilmədən yaxın dostuna çevrildiyini nümayiş etdirməli idi.

–Superintendent, mən bir məsələyə aydınlıq gətirmək üçün sizin köməyinizi istəyirəm. Sizə cinayətdə istifadə olunan dəlil qəhvəyi rəngli timsah dərisindən olan qızıl zəncirli mokasin11 tanışdırmı?

Cavab verməzdən əvvəl Qreys bir neçə saniyə vəkilin gözlərinə baxdı.

– Bəli, tanışdır. – Onu həyəcan bürüdü. Çaruell növbəti ifadəni deməmiş detektivdə dəhşətli vahiməli hissiyat yarandı. O anladı ki, vəkil hara söz atır.

– Xahiş edirik, bizi könüllü olaraq məlumatlandırasınız, siz mokasini kimə göstərmisiniz? Əks təqdirdə mən bunu sizdən sıxıb çıxartmalı olacam.

Конец ознакомительного фрагмента.

Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.