скачать книгу бесплатно
“Hoe zit het met de tijd dat je verdwaalde op weg naar de badkamer en de kast opende?” Vroeg Kane met een grijns.
“Ik was dronken,” antwoordde Michael woedend.
Kane keek beschuldigend naar Scrappy. “Je moet echt stoppen met me te bedriegen met zo'n humeur.” Hij stak zijn hand uit om de puppy uit de armen van Aurora te tillen, maar zweeg bijna terwijl hij zwoer dat hij werd aangekeken door zijn normaal aanbiddende huisdier.
Scrappy keek naar Kane en gromde om te laten zien dat hij het niet eens was met de suggestie om weg te blijven van Michael en de intentie van zijn meester om hem uit de goed afgeronde boezem van het mooie meisje te halen.
Skye aaide Scrappy niet meer en trok zijn hand weg toen hij zag dat de ogen van de puppy bloedrood werden. Met een verbaasde uitdrukking stapte hij snel weg bij de Yorkie.
“Is hij een demon?” Vroeg Skye verward.
Kane glimlachte liefdevol. “Nee, ik heb hem toevallig in een heel donkere periode in mijn leven gevonden en … heb hem per ongeluk veranderd. Voor zover ik weet, zal Scrappy nooit oud worden en nooit doodgaan … hoewel hij best tevreden lijkt met de regeling.”
“Dus hij is een zonnegod die bekend is?” Vroeg Aurora nieuwsgierig omdat ze demonen op vrijwel dezelfde manier dieren had zien aannemen.
Kane en Michael keken elkaar met doordachte uitdrukkingen aan.
“Het zou logisch zijn,” zei Kane schouderophalend. “Hij is gewoon altijd Scrappy geweest … ik heb er nog nooit zo over gedacht.”
“Zou één van jullie iets willen drinken?” Vroeg Michael, maar zijn ogen waren op Aurora gericht.
Kane hief zijn hand op en wiebelde met zijn vingers. “Ik neem wat van de beste alcohol die je in huis hebt.” Hij pakte zijn ribben waar Michael hem een elleboog gaf en piepte. “Maakt niet uit … ik kan wachten.”
Aurora schudde haar hoofd bij hun speelsheid. “Op dit moment niet … maar ik zou heel graag je bibliotheek willen zien.”
Michael glimlachte bij het zien van de liggende glans in haar ogen en maakte een lichte buiging naar haar. “Deze kant op mijn liefste.”
Toen Aurora Michaels aangeboden hand pakte, boog Kane zich vanaf de andere kant dicht naar hem toe.
“Het een beetje zwaar aanleggen, nietwaar?” Vroeg Kane fluisterend.
“Je bent gewoon jaloers omdat je er niet aan dacht om vriendelijkheid te proberen als een manier om Tabatha na te streven,” schoot Michael terug met een boze grijns.
“Dat was anders,” jammerde Kane achter Michael en Aurora aan, met Skye terwijl ze naar hem lachte.
“Hoe was het anders?” Vroeg Michael speels en nieuwsgierig.
“Tabatha is mijn baas.” Verklaarde Kane met gezag. “Ik had geen andere keus dan te vallen voor haar charmes en haar naar de uiteinden van de aarde te stalken.” Hij zweeg even en wreef peinzend over zijn kin. “Maar dan… ze is mijn soulmate, dus ik denk dat een eeuwige dienstbaarheid aan de mooiste meest sexy vrouw ter wereld het waard is.”
“Touché,” mompelde Michael en besloot dat Kane's onzin soms volkomen logisch was.
Aurora's ogen werden weer groter toen Michael haar naar de enorme bibliotheek begeleidde. De kamer was rond met hoge ramen rondom en er waren boekenplanken die van de vloer tot het plafond waren gevuld met niets dan boeken in alle soorten en maten. Comfortabele overvolle stoelen en loveseats stonden verspreid in de kamer, vergezeld van kleine, elegant bewerkte tafels.
“Oh wauw,” fluisterde Skye en liep naar één van de planken. Hij streek met zijn vingers over de ruggen terwijl hij de titels bekeek. Al deze boeken in deze sectie leken betrekking te hebben op de wetten van de natuurkunde met alles van Plato tot Albert Einstein en zelfs recentere werken van Nassim Haramein.
“Is er iets mis?” Vroeg Michael toen hij de overweldigde uitdrukking op Aurora's gezicht zag.
Aurora liet haar blik door de kamer dwalen en probeerde zich niet geïntimideerd te voelen. “Waar … waar moet ik beginnen?” Zei ze en glimlachte plotseling toen ze zich herinnerde dat Skye had gezegd hoe meer ze las, hoe minder kinderachtig haar reacties op de dingen zouden zijn. Ze had beweerd dat ze geen kind was, maar in het geheim wist ze dat Skye gelijk had. Ze hief haar kin op en wilde niet dat Michael dacht dat ze kinderachtig was.
“Ik heb een paar sprookjes voor Skye uitgekozen om mee te beginnen, want dat is wat de meeste mensen lezen als ze voor het eerst beginnen te lezen,” zei Michael en boog zich naar hem toe alsof hij een geheim deelde, “het is de magie van sprookjes waardoord de meeste mensen verliefd worden op lezen. Ik weet niet zeker wat zijn lesmethode is, maar als hij in zo'n korte tijd kon leren lezen, dan denk ik dat het bij jou op dezelfde manier zal werken.”
“Skye,” riep Aurora hem in de hoop dat Michael gelijk had over hoe snel ze dit zou kunnen leren. “Kunnen we hiermee beginnen?”
Skye liep weg van de plank waar hij naar keek en liep naar de stapels boeken die Aurora had aangegeven. “Dit zijn goede om mee te beginnen,” stemde Skye in met het zien van sommigen die hij erg leuk vond en een paar dat hij nog moest lezen.
“Oh god,” zei Kane en wreef over zijn handpalmen. “Ik mag met Michael spelen terwijl Aurora leesles heeft.” Hij greep Michael bij de arm en sleepte hem de bibliotheek uit en liet de deur open voor het geval Aurora of Skye ze nodig hadden.
Hij grijnsde om de traagheid van Michaels stappen en de manier waarop hij een verlangende blik terug de gang in wierp. “Kom op minnaar, je leidt haar alleen maar af van haar studie. Je wilt toch dat ze het leert, nietwaar?”
Michael draaide zijn hoofd om en keek Kane spottend aan. “Ik weet hoe ik me moet gedragen.”
“Dat zegt de man die seks heeft in metrotunnels,” schoot Kane terug met een grijns nadat hij Michaels wensgedachten van blote huid had gelezen voordat hij zelfs maar de deur opende.
Terug in de bibliotheek schudde Skye zijn hoofd toen Aurora door de pagina's van één van de boeken begon te bladeren, haar ogen helder van nieuwsgierigheid. Hij ging op de grond zitten naast de stapel boeken die Michael had uitgestald en wees naar de plek voor hem. “Hier groot oog … en breng het boek mee.”
Aurora giechelde bij Skye's woordkeuze en ging tegenover hem zitten waar hun knieën elkaar raakten. Ze stak het boek uit om aan Skye te geven en aan de slag te gaan en vroeg zich af hoe hij het haar zou leren. Maar in plaats van het van haar af te pakken, drukte hij haar handen zachtjes naar beneden totdat het boek op de grond in de kleine cirkel tussen hen in lag.
“Het eerste wat ik wil dat je doet, is het boek aanraken met je vingertoppen,” instrueerde Skye en glimlachte naar haar toen ze onmiddellijk gehoorzaamde. “Weet je nog wat we altijd deden als ik met de jongens van de stam ging jagen of op verkenning ging en je bij de meisjes moest blijven?”
“Ja,” zei Aurora met een samenzweerderig knikje. Ze boog zich naar hem toe en dempte haar stem alsof het nog steeds hun geheimpje was. “Vroeger liet je me je herinneringen zien toen je terugkwam. De herinneringen waren zo levendig dat ik altijd het gevoel had dat ik bij je was geweest … soms kon ik zelfs de regen op mijn gezicht voelen of de bloemen ruiken.”
Skye knikte. “Dat klopt, en dat is precies hoe ik je ga leren lezen. Ik ga je mijn herinneringen geven over hoe ik het heb geleerd. Maak je hoofd leeg en kom in de mijne.”
Hij glimlachte toen hij zag dat ze haar ogen al had gesloten. Skye stak zijn hand uit en legde zijn handen op de hare en liet zijn gedachten terugdrijven naar het verleden … meer bepaald naar de tijd dat hij de opslagruimte onder de bibliotheek voor het eerst had gevonden. Hij voelde de handen van Aurora ineenkrimpen toen ze zijn eenzaamheid voelde, maar hij kon het niet voor haar verbergen.
Hij lag op de oude stoffige bank die in de kelder van het gebouw was opgeslagen en begon uit verveling door de pagina's van één van de vele boeken met afbeeldingen te bladeren. Zijn ogen schoten open toen hij de deur boven hem hoorde dichtslaan, gevolgd door voetstappen. Skye had zich prompt in het donker op één van de hoge boekenplanken verstopt toen een oudere man naar beneden kwam met een stapel boeken.
Hij luisterde terwijl de oude man tegen zichzelf mompelde, klaagde over de wonderbaarlijke klassiekers die als iets obsceens verborgen zaten en legde zijn stapel boeken op één van de vele dozen neer, hoestend toen een kleine stofwolk uit de klap opsteeg. De man stond daar even voordat hij het bovenste boek van de stapel tilde en een deel ervan voorlas.
Skye was zo betoverd door de gesproken woorden dat zijn aura zich kon uitstrekken en de geest van de man zou raken terwijl hij las. Toen hij de woorden hoorde en de letters leerde navigeren met het intellect van de oude man, besefte hij dat hij een hele nieuwe wereld van enorme informatie en tevredenheid had geopend.
Nadat de oude man de grote opslagruimte had verlaten, naderde Skye de stapel boeken en begon er deze keer beter door te kijken. Het waren niet langer de afbeeldingen waarin hij geïnteresseerd was. Hij had de volgende dagen zichzelf geleerd om alleen de inhoud van de boeken woord voor woord te begrijpen, gewoon door zijn aura naar de boeken te laten reiken op dezelfde manier als hij naar de geest van de man had gezocht.
De woorden vlogen door zijn hoofd als een briesje van kennis. Hoe meer hij het deed, hoe sneller hij werd totdat hij binnen een paar minuten een encyclopedie kon lezen en het vervolgens afsloot met fictie om zijn verbeelding te prikkelen.
“Oh wauw,” ademde Aurora terwijl ze de kennis van Skye via hun link opnam.
Skye liet het verleden achter zich en opende zijn ogen. “Nu wil ik dat je het probeert.”
Hij glimlachte opnieuw toen Aurora haar hoofd opzij hield en haar aandacht op het boek onder haar vingers vestigde. Hij kwam snel in haar gedachten en deelde de ervaring toen de eerste woorden die ze ooit had gelezen door haar heen en in de zijne begonnen te dwalen.
Hoofdstuk 4
De jongens verveelden zich en waren naar de keuken gegaan waar Michael voor allebei een glas rode wijn inschonk.
Michael ademde diep in en voelde nog steeds een lichte stroom van de demonenjacht die hij eerder op de dag had gedaan. Hij grijnsde tevreden omdat hij wist dat hij die kick een boost kon geven zodra hij de kans kreeg om terug te gaan tussen de demonen. Hij keek op en zag dat Kane hem nauwlettend in de gaten hield en fronste toen de blondine snel zijn ogen op het drankje richtte en het oppakte.
“Dus,” Michael pakte zijn eigen glas op en begon achterdochtig te worden, “hoe komt het dat je kwam opdagen terwijl Aurora en Skye op bezoek kwamen?”
Kane haalde zijn schouders op. “Kriss en Dean nodigden Tabatha en mij uit voor het avondeten en ze kwamen opdagen, dus maakten we er een feestje van. Ze zeiden dat ze hier naartoe gingen en ik dacht dat ik, omdat ik niet echt de kans heb gehad om met je te praten, gewoon wilde … langskomen.”
Michael fronste zijn wenkbrauwen. “Je kreeg deze keer toch geen rookwaar?”
“Deze keer niet,” antwoordde Kane grijnzend, maar zijn humor verdween abrupt. Aangezien Michael al paranoïde werd, kon hij net zo goed gaan vissen. Hij kon hem niet in de maling nemen dus koos hij voor de waarheid. “Dean heeft me verteld dat hij je eerder op de dag heeft gezien.”
“Ja, dat klopt,” zei Michael ontwijkend, terwijl hij de richting van het gesprek al niet leuk vond.
“Hij zei ook dat je van een demon dronk,” zei Kane bot en zette zijn glas neer. “Wanneer ben je daarmee begonnen?”
Michael sloeg hiermee de spijker op z’n kop. “Toen het ding besloot me eerst te bijten.”
Kane's lippen scheidden om iets te zeggen, maar wat kon hij daarop zeggen? Hij pakte zijn glas weer op en nam nog een slok terwijl hij nadacht.
Toen hij Kane's plotselinge frons zag, legde hij het er iets dikker bovenop door wat van de waarheid toe te voegen. “Ik zag het ding naar Aurora kijken toen ik haar eerder bezocht en volgde de geur naar een steegje. Ik dacht dat het een gemakkelijke moord zou zijn, dus ik was niet echt op mijn hoede. Voor ik het wist, had hij zijn tanden in mijn schouder gezet. Het maakte me zo kwaad dat ik besloot terug te bijten … ik denk niet dat het dat verwachtte.”
“Waarschijnlijk niet,” mompelde Kane terwijl hij probeerde Michaels gedachten te horen, maar de enige feedback die hij kreeg was een gevoel van schuld en verlangen, wat nogal verwarrend was, dus stopte hij met proberen.
Michael grijnsde alsof het allemaal grappig was. “Het gebeurde gewoon en zag dat het bloed mijn wond bijna onmiddellijk genas, dus ik dronk tot het dood was. Probleem opgelost.”
Kane trok een wenkbrauw op en salueerde Michael met zijn glas voordat hij het achterover sloeg en de rest van de rode drank leegdronk. Het klonk als een redelijke verklaring, maar het gaf nog steeds geen antwoord op de vraag waarom hij zo'n domme ezel was geweest met Dean. Hij begon Michael te vragen hoe het bloed van de demon had geproefd, maar besloot het voorlopig even uit te stellen. Trouwens … als hij het al wilde weten, kon hij er zelf ook eentje bijten en het ontdekken.
Om één of andere misplaatste reden flitste Misery's rottende gezicht in Kane's geest en hij moest zijn rug naar Michael keren om te voorkomen dat zijn broer de walgelijke uitdrukking zou zien die om zijn lippen draaide. Hij liep naar de koelkast om iets te vinden dat de denkbeeldige smaak uit zijn mond zou spoelen.
Michael gleed op één van de barkrukken toen hij koude rillingen over zijn lichaam voelde kruipen en hij vervloekte innerlijk toen er een dun laagje zweet op zijn voorhoofd vormde.
Praten over demonenbloed had hem alleen de drang gegeven om te jagen en hij had dringend behoefte aan afleiding. Hij streek met zijn hand door zijn lange pony in de hoop dat hij Kane niet alleen het idee had gegeven om demonenbloed te drinken. Hij kon de adrenalinestoten er prima mee opvangen, maar het was niet te zeggen hoe Kane het zou aanpakken en het laatste wat ze nodig hadden was een nieuwe breuk tussen LA en het demonenrijk.
Michael schudde zichzelf uit zijn gedachten en draaide zijn hoofd om te zien dat Kane's kont uit de koelkast stak.
“Wat ben je in hemelsnaam aan het doen?” Vroeg Michael.
Kane verscheen weer met een stapel lunchvlees, mayonaise, mosterd, zwarte olijven, sla en een rijpe tomaat. “Je hebt eten … we gaan eten.”
“Ik dacht dat je net bij Kriss had gegeten,” gromde Michael nog steeds verlangend naar iets beters dan een broodje. Hij veegde met zijn mouw over zijn voorhoofd en concentreerde zich op het kalmeren van zichzelf.
“Ja, nu heb ik weer honger … en zo te zien ben je zelf een paar pond afgevallen,” antwoordde Kane een klein beetje van Michael's Dr. Jekyll en Mr. Hyde persoonlijkheidsschakelaar.
In de hoop dat de zeer oude en krachtige wijn op zijn minst de voorsprong zou wegnemen, schonk Michael ze allebei meer in terwijl Kane zich bezighield met het maken van eten.
“Dus nog iets anders waar je aan denkt?” Vroeg hij de zware stilte niet leuk te vinden.
Kane fronste zijn wenkbrauwen toen hij zijn voorraad op de bar legde. “Eigenlijk wel. Dean is gewond en ik denk niet dat het zo goed geneest. Het zag er niet slecht uit toen hij het me voor het eerst liet zien, maar naarmate de nacht vorderde, begon ik de ziekte in hem te voelen.”
“Samuel slaagde erin Dean met zijn Demon Blade neer te steken,” vertelde Michael, wetende dat ze er allebei getuige van waren van de pijn die Ren was aangedaan door de Blade. “Is dat de wond waar je het over hebt?”
Kane knikte. “Ik heb nagedacht. Als een Fallen Blade Samuel kan doden … of welke demon dan ook, dan spreekt het vanzelf dat een Demon Blade een Fallen kan doden … toch?”
“Precies,” knikte Michael nadat hij zijn afleiding had gevonden.
Kane begon de tomaat met obscene snelheid te snijden. “We kennen allebei de puinhoop die dezelfde Demon Blade van Ren maakte, maar Ren is geen Fallen en Dean leeft nog. We hebben Ren genezen met de Fallen Blade, waarvan ik aanneem dat Dean en Kriss dat zijn sinds ze Fallen zijn. Maar als dat is wat er nodig is om Dean te genezen, dan zouden ze het inmiddels hebben gebruikt en ze hebben het duidelijk niet … dus, een Fallen Blade mag geen optie zijn als het gaat om het genezen van een Fallen.”
Michaels emoties strekten zich uit tussen woede over Samuels poging tot Aurora en zorgen om Dean's overleving. “Samuels bedoeling was om Aurora te doden met het Demon Blade, dus ja … het is veilig om aan te nemen dat een Demon Blade een Fallen kan doden.”
“Jij en Dean lijken tegenwoordig veel gemeen te hebben,” zei Kane tegen Michael, terwijl hij naar het meesterwerk van een broodje keek dat hij aan het maken was.
“En wat zou dat zijn?” Vroeg Michael.
“Jullie doen allebei alsof het goed met je terwijl dat niet zo is,” zei Kane bot.
“Ok, ‘dokter voel je goed’ maar ik ga niet dood, dus misschien wil je je op Dean concentreren en mij voor mezelf laten zorgen.” Zei Michael hem en greep zijn glas wat steviger vast.
“Oké,” zei Kane met een zucht. Hij wist dat hij Michael voorlopig genoeg gepusht had en hij had waarschijnlijk gelijk dat Dean de meeste aandacht nodig had.
“Hoe gaat het met Kriss en Tabatha?” Vroeg Michael om het onderwerp te veranderen.
“Kriss wordt beter,” grijnsde Kane grijnzend met het mes omhoog. “Hij flirt niet meer met Tabatha, wat een goede zaak is voor zijn voortdurende gezondheid. Wat betreft Tabatha … Kane zuchtte dramatisch en trok zijn wenkbrauwen op.
“Ik wil het niet weten,” Michael stak zijn handen verslagen op.
“Dat zou je doen als je meer seks zou hebben,” zei Kane en hij kwam tot de snelle conclusie dat als Michael al zijn aandacht op Aurora zou richten, wat dat demonische ding ook was, waarschijnlijk geschiedenis zou zijn.
Michael grijnsde en proostte Kane met zijn drankje. “In een lift … eerder op de dag.”
Kane sloeg het mes op het aanrecht neer en staarde naar zijn jongere broer. “Oké, eerst is het de metro, dan het dak van Liefdesbeten, en nu heb je seks gehad in een lift? Wie ben jij en wat heb je met mijn Michael gedaan?”
“Michael is veranderd in een seksliefhebber,” antwoordde Michael met een strak gezicht en stal de sandwich die Kane net klaar had met maken.
“Nee,” mopperde Kane, “je bent een exhibitionist en een sandwich-dief.”
“Dus, maak nog een broodje,” zei Michael en keek neer op die in zijn hand. “Dit is heel erg lekker.”
Kane juichte innerlijk dat Michael iets anders dan demonenbloed in zich opnam. Hij speelde kort met het idee om zichzelf en Tabatha terug naar het huis te verplaatsen, maar verwierp het idee snel. Als ze weer zouden intrekken, zou het de rare seksfetisjen van Michael en Aurora kunnen verkrampen.
Scrappy zat tussen hen in op de vloer en keek heen en weer. Toen hij voelde dat ze hem lang genoeg hadden genegeerd, blafte hij. Ze hadden eten en hij wilde er wat van.
Kane keek neer op Scrappy. “Je wilt toch wat van dit rosbief?”
Scrappy draaide rond in een cirkel op zijn achterpoten terwijl hij Kane een zielige blik gaf.
“Alsjeblieft,” zei Kane en liet vier dikke plakjes op de vloer vallen die Scrappy meteen begon te verslinden.
Michael was net klaar met zijn boterham toen hij zacht gelach van Aurora uit de bibliotheek hoorde. Hij sloot met plezier zijn ogen. Het geluid van haar lach was precies wat dit koude en lege huis nodig had.
“Moeten we iets controleren?” Vroeg Kane om geen gedachtelezer te hoeven zijn om te weten wat Michael dacht. Hij grijnsde toen Michael opstond zonder te antwoorden en naar de deur liep.
De twee mannen liepen terug naar de bibliotheek en bleven even binnen in de deuropening staan toen ze een verlichting zagen die de twee Fallen omringde, waar ze tegenover elkaar op de grond zaten. Er hing een boek tussen hen in en beiden raakten het aan, maar hun ogen waren gesloten. Ze konden Skye's gezicht niet vanuit deze hoek zien, maar Aurora glimlachte met kleine veranderingen in haar gezichtsuitdrukking alsof ze naar een film keek.
Kane leunde achterover tegen de muur terwijl Michael daar in vervoering stond door wat hij zag. Het gloeiende licht implodeerde langzaam terug naar hun vingertoppen en het boek daalde neer op de vloer.
