скачать книгу бесплатно
"Alicia kwam een tijdje geleden in dat gebied in de problemen," antwoordde Micah zich herinnerend aan de twee weerwolven die ze had leeggezogen en afgevoerd. Hij schoof de herinnering weg. "Het is geen leuk gebied ... veel drugs en prostitutie. Er is ook veel demonactiviteit daar beneden."
"En mijn vriend? Waar heb je haar gevonden?” Vroeg Alicia omdat de visie van de man op de kleding van het meisje er meer uitzag als een feestjurk voor een rijk meisje.
“Zij en die wolvin dansten meer dan een maand geleden samen bij Nacht Licht. Parker stopte een medicijn in hun drankje en ze wisten niet wat hen overkwam."
Micah's stoel viel om, hij kwam er zo snel vanaf. "Ze houden haar al een maand in zo'n kooi gevangen,” donderde hij pissig en onredelijk omdat de meisjes uit zijn bar waren ontvoerd. “Dat vermoedde ik ook. Daarom confronteerde ik Anthony erover."
Titus stak zijn hand op naar Micah en drukte op de knop van de intercom: “Alicia, kun je deze vent op één of andere manier hersenspoelen?”
“Ik kan hem op dit moment veel laten doen,” zei ze en ze keek niet weg van de weerwolfgevangene.
“Hij kan later goed van pas komen,” antwoordde Titus.
“Dus je wilt dat ik hem hersenspoel om de rest van zijn leven goed te zijn?”
Titus trok een wenkbrauw op: “Dat is geen slecht idee ... hem ervan overtuigen dat hij deel uitmaakt van mijn roedel en dat Lucca’s roedel de vijand is. Als je het niet erg vindt, wil ik dat je hetzelfde doet met de andere vier bewakers die we hebben gevonden."
“Je kunt hem loyaal aan je maken en hem dan als spion terugsturen naar Lucca,” stelde Damon voor te weten dat Titus hem kon horen.
Titus aarzelde voordat hij weer op de intercom klikte: “Zal ik hem volledig kunnen vertrouwen?”
“Alicia?” Damon grijnsde, wetende dat ze alleen maar zin had om deze man zijn eigen ogen te laten uitkrabben en zijn tong in te slikken.
“O, ik snap het,” zei Alicia met een brutale glimlach.
Titus glimlachte tevreden toen Alicia een paar eigen regels toevoegde ... zoals het bezoeken van homo biker bars op zijn vrije avond en nooit meer opgewonden worden door een vrouw van welk ras dan ook.
“Au,” zei Micah grijnzend van oor tot oor.
"Zoiets heb ik nog nooit gezien," fluisterde Tasuki.
Micah snoof: “Welkom in onze wereld. Dit is gewone alledaagse onzin in vergelijking met sommige dingen die hier in de buurt gebeuren.”
“Het lijkt erop dat ze klaar is,” zei Titus en duwde weg van de muur op het moment dat de deur openging.
“Was dat goed genoeg voor jou?” Vroeg Alicia grijnzend.
“Perfect zoals altijd,” prees Micah.
"Ik breng je naar het politiebureau zodat je aan de anderen kunt werken," herinnerde Titus haar, maar keek ter goedkeuring naar Damon.
Alicia deed een stap naar hem toe en gaf Micah nog een knuffel. “Bedankt dat je me hierbij hebt laten helpen. Ik vond het erg fijn om nodig te zijn, dus als je nog meer slechteriken tegenkomt die een aanpassing kunnen gebruiken, laat het me dan weten.” Ze gleed snel uit zijn armen en volgde Titus gretig de deur uit.
Micah grijnsde naar haar terugtrekkende gedaante, maar zijn uitdrukking smolt weg toen hij Damon naar hem zag staren. Met een diepe zucht schudde hij zijn hoofd en rolde met zijn ogen voordat hij zich van de man afwendde. Micah boog zich naar de doorkijk spiegel om de weerwolf goed te bekijken en knipperde met zijn ogen toen er plotseling een kleine scheur voor zijn gezicht verscheen.
Tasuki deed een stap achteruit van de poema toen hij een gouden tint in zijn ogen zag verschijnen. De aanblik van gouden ogen prikte in zijn geheugen en het visioen van de man met de gouden ogen die Kyoko een engel had genoemd, kwam hem achtervolgen. De geluiden in de hal vervaagden en Tasuki schudde het zicht weg toen Micah met zijn vuist abrupt op de doorkijkspiegel sloeg. Het glas verbrijzelde de weerwolf die nog steeds in de ondervragingskamer werd vastgehouden.
“Rustig maar,” zei Tasuki zacht.
Micah schudde zijn hoofd: “Hij houdt Alicia weg van haar familie en denkt dat iedereen erop uit is haar van hem af te pakken.”
Tasuki verliet de kleine kamer en liep naar de pauzeruimte, zijn bestemming ... de koffiemachine. Hij had het gevoel dat met alle flitsen die hij had ... slaap waarschijnlijk een heel slecht idee was. Hij had het tot nu toe twee dagen zonder slaap gedaan ... wat een ander pijn zou doen. Het was niet zo dat hij ineens gek zou worden of zoiets ... daar moest je verstandig voor zijn.
Na een paar minuten volledige stilte ging Tasuki naar de cellen, maar wachtte even toen de voordeur openging en Titus binnenkwam met een grijns op zijn gezicht.
"Damon lijkt haast te hebben, dus programmeert hij drie van de bewakers terwijl Alicia aan de laatste werkt," kondigde hij aan.
“Ik snap het,” riep Micah sarcastisch vanuit de observatieruimte.
Tasuki besloot de opmerking te negeren. "Hoe zit het met ‘Mr. Houdt daar van Gay Biker Bars?" vroeg hij terwijl hij zijn hoofd richting de ondervragingskamer hield, waar de weerwolf nog steeds aan de stoel was vastgeketend.
“We gaan hem en de andere bewakers vervoeren naar de grotere gevangenis aan de andere kant van de stad. Jammer dat ze de chauffeur zullen overmeesteren en onderweg groots zullen ontsnappen,” antwoordde Titus grijnzend.
Tasuki fronste zijn wenkbrauwen: “Wat als Lucca ze betrapt?”
"Als we maar één van de bewakers hadden laten gaan, dan heb je gelijk ... Lucca zou zeer achterdochtig zijn. Daarom laat ik ze als groep ontsnappen, terwijl ze zich een weg uit het politiebureau proberen te vechten. Lucca zal ze waarschijnlijk een verdomde promotie geven omdat ze ons te kakken hebben gezet,” antwoordde Titus in stilte en bedankte Damon voor het idee. “Trouwens, ik wil dat je iets voor me doet.”
"Wat is dat?" Vroeg Tasuki.
Titus hield de lege fles drank omhoog: “Stop bij The Witch’s Brew en pak nog een fles van dit spul.”
Tasuki pakte de fles en keek naar het kleine formaat: “Wil je dat ik er meer dan één ophaal?”
“Geen slecht idee.” Antwoordde Titus en draaide zijn hoofd toen hij Micah hoorde grommen. "Ik kan maar beter naar binnen gaan en hem iets te doen geven voordat Micah een deel van zijn frustraties over de arme man loslaat."
Hoofdstuk 5
Jade kromp ineen toen ze het geluid van brekend glas hoorde en deed haar ogen open met dunne spleten. Ze verwachtte de kooi te zien waarin ze de afgelopen maand was opgesloten en was even in de war toen ze zichzelf op één of ander klein bedje bevond. Ze was weer gedrogeerd ... zoveel wist ze. Ze herinnerde zich nog de steek van de kalmeringspijl waarmee ze was beschoten.
Ze ademde langzaam in en testte de lucht op hints van haar omgeving. De geuren hier waren anders ... schoner ... niet vies zoals het magazijn waar ze was geweest.
Toen de effecten van de kalmerende middelen afnamen en haar zicht begon terug te komen, merkte Jade op dat de tralies van een ander soort waren en verder weg leken. Ze hield zich heel stil om haar alertheid niet weg te geven en bewoog haar blik net genoeg om te zien of ze gelijk had ... ze zat in een gevangeniscel in plaats van haar normale kooi. Het was niet echt een verbetering, maar ze kon tenminste ver genoeg van de tralies weggaan als ze weer met dat stomme vee-verdovingsgeweer op haar afkwamen.
Ze hoorde gedempte stemmen in de verte en bleef stil, wachtend op al haar zintuigen om de rest van de weg wakker te worden, zodat ze kon verstaan wat ze zeiden. Ze herkende de geur van de mens die haar uit haar kooi had willen bevrijden en voelde zich gerustgesteld omdat ze wist dat hij dichtbij was. Er was geen schijn van bezorgdheid en valsheid wat uit zijn poriën kwam.
Ze trok haar neus een beetje op toen ze de geur van één van de bewakers uit het magazijn in de buurt ving, maar die verbleekte in vergelijking met de onmiskenbare geur van een Alpha. Ze slikte haar gegrom in en haatte alle Alpha's met een goede reden ... het was de verwaandheid van meer dan één Alpha die haar om te beginnen in deze puinhoop had doen belanden.
Ze keek door haar dikke wimpers heen als één van de mannen ... duidelijk de Alpha die uit de kamer naar rechts ging en langs haar cel liep. Ze herinnerde zich hoe hij naast de oudere weerwolf stond die haar met het kalmeringspistool had neergeschoten. Nogmaals, ze moest voorkomen dat ze gromde naar zijn krachtige geur. Hij had waarschijnlijk het bevel gegeven om haar gedrogeerd te krijgen.
Niet ver achter hem bevond zich het menselijke mannetje. Ze hield haar adem in toen de man lang genoeg stopte om naar haar te kijken en zuchtte voordat hij verder ging.
“Ga door en haal hem hier weg,” zei Titus. "En zorg ervoor dat je niet in de war raakt met Damon als hij daar nog steeds is. Hij en je zus hebben echt veel geholpen.
Jade wachtte toen ze beweging hoorde en een nieuwe stem mompelde dat ze vakantie nodig had voordat voetstappen naar haar cel begonnen te bewegen. Eerst zag ze de kat ... een sterk uitziende man met vuilblond haar en vreemde blauwe ogen die met één van de bewakers uit het pakhuis liep.
Alles om haar heen schreeuwde wetshandhaving, maar hier liep haar folteraar vrij rond en zat ze nog steeds opgesloten in een kooi. Jade kon haar reactie niet beheersen, sprong van het bed en stormde naar de tralies die ze van elkaar scheidden.
"Nee!" Schreeuwde Tasuki toen hij zag dat de wolvin wakker was en zichzelf tegen de tralies sloeg om bij de slechterik te komen uit het pakhuis. "Rustig maar," zei Tasuki en naderde voorzichtig de cel, "je gaat jezelf pijn doen."
Jade bleef snauwen en grommen naar haar vorige overvaller en probeerde zichzelf tussen de tralies door te duwen. Dit was de klootzak die de zieke fetisj had om haar voortdurend te vertellen wat hij met haar zou doen zodra de hormonen waarmee ze haar hadden geïnjecteerd, begonnen te werken. Als ze ooit de kans kreeg, zou hij het ene deel van zijn lichaam verliezen waar hij het meest over pochte.
De bewaker verstijfde en staarde door de tralies naar de wolvin die zijn nieuwe geweten zo hard voelde dat hij bijna misselijk werd van de manier waarop hij haar had behandeld. Hij ademde scherp in en hield zijn schouders recht, vastbesloten om de andere meisjes te helpen redden om goed te maken wat hij in het verleden had gedaan.
“Kom op,” mopperde Micah en liep verder naar voren, terwijl hij de mannelijke weerwolf bij zijn arm achter zich aan trok. Hij hoopte dat de wolvin, zodra ze het gebouw uit waren, een beetje zou kalmeren.
“Beheers jezelf,” beval Titus grommend, knielend zodat hij oog in oog stond met de wolvin. "Dit is een openbare plaats en je zult je houden aan de heilige regels die hebben voorkomen dat onze soort wordt blootgesteld."
Jade gromde en hapte met haar tanden naar hem, maar liep achteruit van de tralies en voelde zijn kracht oplaaien tot het punt dat haar huid opwarmde. Hoe durfde hij haar bevelen te geven alleen omdat hij een Alpha was? Ze kende hem niet en hij had haar nog steeds in een verdomde kooi. Ze ontblootte haar tanden en bleef waarschuwend grommen terwijl ze haar boze ogen op de zijne richtte.
Вы ознакомились с фрагментом книги.
Для бесплатного чтения открыта только часть текста.
Приобретайте полный текст книги у нашего партнера: