скачать книгу бесплатно
17 Kto więc rozumie czynienie dobra, a nie czyni, ten jest grzechem. (Sugestia winy).
Rozdział 5
1 Słuchajcie, bogaci: płaczcie i płaczcie nad waszymi nieszczęściami, które są na Was. (Sugestia winy).
2 bogactwo wasze zgniło, a szaty wasze zjadły ćmy. (Analogie, porównania, przypowieści).
3 Złoto wasze i srebro zardzewiały, a rdza ich będzie świadectwem przeciwko wam i zje ciało wasze jak ogień: zebraliście sobie skarb na dni Ostatnie. (Analogie, porównania, przypowieści).
4 oto zapłata, którą trzymacie od robotników, którzy wzruszyli pola wasze, woła, a krzyki żniwiarzy dotarły do słuchu Pana zastępów. (Pan zastępów-Jahwe, zastępów – (od Hebrajczyków. cebabot-wojowniczy) – i Judaizm-jeden z epitetów Boga Jahwe).
5 luksusowaliście się na ziemi i cieszyliście się; karmiliście serca wasze, jakby na dzień rzezi. («Wybrańcy» zachowywali się"źle»).
6 potępiliście, zabiliście sprawiedliwego; on nie sprzeciwiał się wam. («Wybrańcy» zachowywali się"źle»).
7 a więc, bracia, bądźcie cierpliwi aż do przyjścia Pańskiego. Oto rolnik czeka na cenny owoc z ziemi i dla niego trwa długo, aż otrzyma deszcz wcześnie i późno. (Wezwanie do cierpliwości «przed przyjściem Pana». Analogie, porównania, przypowieści).
8 Wytrwajcie i wy, wzmocnijcie serca wasze, bo nadchodzi przyjście Pańskie. (Wezwanie do cierpliwości, «nadchodzi przyjście Pańskie». Do tej pory nie obserwuje się żadnego «przyjścia»! ).
9 nie narzekajcie, bracia, na siebie nawzajem, abyście nie zostali potępieni: oto sędzia stoi u drzwi. (Potępienie jękiem i skarg, rzekomo «sędzia stoi przy drzwiach»).
10 jako przykład złośliwości i cierpliwości weźcie, bracia moi, proroków, którzy mówili w imieniu Pana. (Jako przykłady podaje się proroków).
11 Oto przyjmiemy tych, którzy cierpieli. Słyszeliście o cierpliwości Hioba i widzieliście koniec od Pana, bo Pan jest bardzo miłosierny i współczujący. (Bóg postępuje zgodnie z regułą Taliona: ty jesteś dla mnie, ja dla Ciebie).
12 a przede wszystkim, bracia moi, nie przysięgajcie ani na niebo, ani na ziemię, ani na żadną inną przysięgę, ale niech będzie u Was: «tak, tak» i «Nie, Nie», abyście nie popadli w potępienie. (Śluby są zabronione, musisz jasno odpowiedzieć: «tak, tak» i «Nie, Nie», w przeciwnym razie zostaniesz osądzony).
13 czy któryś z Was jest złośliwy, niech się modli. Czy ktoś jest wesoły, niech śpiewa Psalmy. (W przypadku, gdy ktoś cierpi z powodu zła, módlcie się i śpiewajcie Psalmy).
14 czy któryś z Was jest chory, niech wezwie prezbiterów Kościoła, i niech się nad nim modlą, namaszczając go oliwą w imię Pańskie. (Prezbiter (gr.) – litewski, starszy; przywódca wspólnoty pierwszych chrześcijan. W Kościele apostolskim tak nazywano niekiedy zarówno prezbiterów, jak i biskupów, bez ścisłego rozróżnienia. Nazywano prezbiterów lub starszych, a sami apostołowie. Olej-oliwa z oliwek; w starożytności był używany nie tylko do jedzenia, ale także do celów kosmetycznych i leczniczych, w świętych obrzędach namaszczenia).
15 a modlitwa wiary uzdrowi chorego, a pan go zbuntuje; a jeśli on czynił grzechy, odpuszczą mu się. (Modlitwa-apel do Boga lub do innych sił nadprzyrodzonych (po współczesnemu autotreningowi, autosugestii). Wraca do «modlić się», a następnie do"modlić się». W innych językach ten sam korzeń wyrażał podobne znaczenie. Na przykład w języku Hetytów, ludu żyjącego w Azji Mniejszej w III – II tysiącleciu pne, słowo «maltai» oznaczało «prosić». Spokrewniony jest też niemiecki «melden». Dziś jego znaczenie: raportować, aw starożytnym niemieckim było używane w znaczeniach: nazwać, wskazać, powiadomić. Porównaj rosyjski czasownik" modlić się «w znaczeniu» prosić»,» modlić się " – prosić o siebie, tj. «mola» – «prosić»).
16 Wyznajcie sobie nawzajem złe uczynki i módlcie się za siebie nawzajem, aby zostali uzdrowieni: wiele może być wzmocniona modlitwa sprawiedliwego. (Sugestia potrzeby spowiedzi i modlitwy).
17 Eliasz był człowiekiem takim jak my, I modlił się modlitwą, aby nie padało: i nie padało na ziemię przez trzy lata i sześć miesięcy. (Odniesienie do historii Starego Testamentu).
18 i znowu się modlił: i niebo dało deszcz, a ziemia wyrosła owoc swój. (Nadwrażliwi szamani psychiczni przeczuwali Zbliżające się burze i deszcze).
19 Bracia! jeśli któryś z was uchyli się od prawdy, a kto ją nawróci, (potrzeba «reedukacji» grzeszników).
20 niech ten wie, że ten, który nawrócił grzesznika z jego złej drogi, zbawi duszę przed śmiercią i pokryje wiele grzechów. (Potrzeba «reedukacji» grzeszników. Jakub, brat Pański-jeden z braci Jezusa Chrystusa; później został przedstawicielem kościoła Jerozolimskiego (Mt 13,55; dz 12,17). Tradycja przypisuje List Judy bratu apostoła Jakuba. Jest jednak oczywiste, że autorem jest nieznany żydowski chrześcijanin, który używając imienia Apostoła stworzył przesłanie w obronie wiary. Przesłanie to w całości poświęcone jest zagadnieniom praktycznym i moralnym, bardziej niż inne teksty przypomina Kazanie na górze, a stylem przypomina starotestamentową księgę przypowieści. Wiadomość jest napisana w wyrafinowanym języku greckim. W treści i formie dzieła można przypuszczać, że zostało ono stworzone pod koniec I lub na początku II wieku.przez wykształconego chrześcijańskiego Żyda, który chciał wyrazić swoje poglądy na temat moralności na piśmie. List ten został włączony do kanonu dopiero na początku V w. Luter nazwał List Jakuba «przesłaniem słomy» i nie włączył go do Biblii protestanckiej).
2. Pierwszy list soborowy św. Piotra Apostoła
Rozdział 1
1 Piotr, Apostoł Jezusa Chrystusa, przybyszom rozproszonym w Poncie, Galacji, Kapadocji, Azji i Bitynii, wybranym (Piotr nazywa siebie greckim imieniem. «Kosmici», którzy są «rozproszeni», czyli Żydzi, którzy znaleźli się w różnych zakątkach ogromnego Cesarstwa Rzymskiego. Pont (Pontus Euxinus z gr. «morze gościnne») – starożytny region w północnej części Azji Mniejszej, zamieszkany przez różne plemiona. W 301 P. n. e. za Mitrydatesa III otrzymała nazwę królestwa pontyjskiego, w 64/65 p. n. e. włączona w skład rzymskiej prowincji Bitynia i Pont. Galacja – w starożytności kraj w środkowej części Azji Mniejszej, nazwany od plemienia Galatów (plemiona celtyckie, które przybyły w III wieku p. n. e.z Południowego Uralu), od 25 r. p. n. e. w ramach Rzymu. Kapadocja-region w centrum Azji Mniejszej, w 2 tysiącleciu p. n. e. na terytorium Kapadocji znajdowało się centrum królestwa Hetytów, w połowie III—I wieku. p. n. e. niezależne królestwo podbite przez Rzym, od 17 r. Prowincja rzymska. Azja (Azja, od fenickiego» wschód słońca», Europa – od fenickiego» Zachód słońca») to nazwa rzymskiej prowincji, która obejmowała zachodnią część Azji Mniejszej i greckie miasta Azji Mniejszej (Pergamon, Smyrna, Mileet, Efez). Azja została przyłączona do Rzymu w 133 rpne.. zgodnie z wolą króla Pergamońskiego Attalusa III, jednak nieustannie dochodziło tu do buntów przeciwko Rzymianom, którzy byli brutalnie stłumieni. Bitynia – historyczny region w północno-zachodniej Azji Mniejszej, około 700 rpne zamieszkany przez trackie plemiona Bitynów, pod panowaniem Lidii, Achemenidów, od 297 do 74 rpne. niezależne królestwo podbite przez Rzym. «Wybrani» – są DE» wybrani" przez Boga, w rzeczywistości przez wyłaniających się chrześcijańskich kapłanów, aby promować nową religię. Sugestia wyjątkowości, «wyboru»).
2 zgodnie z zapowiedzią Boga Ojca, uświęconego z Ducha, do posłuszeństwa i pokropienia Krwi Jezusa Chrystusa: niech wam łaska i pokój się mnoży. (Wzmianka o Bogu Ojcu Jahwe; Duch jest pojęciem obszernym, obejmującym stan hipnotyczny, charakter człowieka, jego zdolności itp.; Jezusa Chrystusa i jego krwi, krew ma święte znaczenie).
3 Błogosławiony jest Bóg i Ojciec Pana Naszego Jezusa Chrystusa, który wskrzesił nas dzięki swemu wielkiemu miłosierdziu przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa z martwych do nadziei żywej, (Chwała Jahwe, który-DE wskrzesił swego syna. Pojawia się pytanie: po co więc go zabijać?!, czyli jest to spektakl, bo finał Jahwe powinien, z religijnego punktu widzenia, być znany).
4 ku dziedzictwu niezniszczalnemu, czystemu, niezniszczalnemu, przechowywanemu w niebie dla was, (starożytni ludzie wierzyli, że“ w niebie „“ mieszkają „bogowie, którzy tylko czynią, że sprawdzają swój «wybrany lud», nie mają nic więcej do roboty!).
5 mocą Bożą przez wiarę tych, którzy są przestrzegani ku zbawieniu, którzy są gotowi do otwarcia się w ostatnim czasie. («Mocą Bożą przez wiarę tych, którzy przestrzegają zbawienia», ujawni się jakaś tajemnica).
6 o tym radujcie się, poskorbiwszy się teraz trochę, jeśli to konieczne, z różnych pokus, (trochę poskorbimy «z różnych pokus» i radujmy się).
7 aby doświadczona wiara wasza okazała się cenniejsza od ginącego, choć ogniem doświadczanego złota, do chwały i honoru i chwały w objawienie Jezusa Chrystusa (analogie i porównania).
8 którego, nie widząc, miłujesz, a którego jeszcze nie widząc, ale wierząc w niego, cieszysz się radością niewypowiedzianą i chwalebną (najważniejsze dla Apostołów, kapłanów jest wiara, to jest najpierw sugestia, a potem autosugestia).
9 osiągając w końcu przez wiarę waszą zbawienie dusz. (Vera-de zbawi dusze).
10 do tego zbawienia należały badania i badania proroków, którzy przepowiadali o łaskach, które wam wyznaczyli (wzmianka o prorokach).
11 badając, na które i na jaki czas wskazywał duch Chrystusowy, który w nich jest, gdy zwiastował cierpienie Chrystusa i chwałę, która następuje po nich. («Duch» coś zapowiadał, w stanie hipnotycznego transu prorocy rozmawiali o wszystkim, ale ich komentatorzy (zakulisowi kapłani hipnotyzujący) «prorokowali» tak, jak im się to opłaca).
12 objawiono im, że nie im samym, lecz nam służyło to, co wam teraz kazano przez ewangelicznych Ducha Świętego, wysłanego z nieba, do czego pragną przeniknąć Aniołowie. (Aniołowie posłańcy są zakulisowymi kapłanami-hipnotyzerami).
13 dlatego (umiłowani) przepasawszy lędźwie waszego umysłu, czuwając, całkowicie ufajcie łaskom, które wam dano w Objawieniu Jezusa Chrystusa. (Sugeruje się, aby ufać «łaskom, które są wam ofiarowane w Objawieniu Jezusa Chrystusa»).
14 jako posłuszne dzieci, nie bądźcie zgodni z wcześniejszymi żądzami, które były w niewiedzy waszej, (trzeba walczyć z żądzami).
15 ale za przykładem Świętego, który Was powołał, a sami bądźcie święci we wszystkich czynach. («Świętego, który Was powołał» – czyli hipnotyzera-kapłana, trzeba być «świętymi we wszystkich czynach», to znaczy posłusznymi i posłusznymi).
16 Albowiem napisano: bądźcie święci, bo ja jestem święty. (Sugestia uległości i «świętości»).
17 a jeśli nazywacie ojca tego, który bezlitośnie osądza każdego w sprawach, to ze strachem spędzajcie czas wędrowania waszego (personifikacja Boga, który «osądza», sugestia strachu).
18 wiedząc, że nie zepsute srebro lub złoto zostało odkupione od próżnego życia oddanego wam od ojców (analogia do» nie zepsutego srebra lub złota», które przeciwstawia się próżnemu życiu «oddanemu wam od ojców»).
19 ale cenną Krew Chrystusa, jako Niepokalanego i czystego Baranka, («cenna"krew Jezusa Chrystusa («Niepokalanego i czystego Baranka») przeciwstawia się setnemu życiu przodków Żydów).
20 zamierzonego jeszcze przedtem stworzenia świata, ale który ukazał się wam w czasach ostatecznych (podobno Jezus pojawił się na świecie, aby objawić się «Barankiem Niepokalanym i czystym»).
21 którzy przez Niego uwierzyli w Boga, który Go wskrzesił z martwych i dał mu chwałę, abyście mieli wiarę i ufność w Boga. (Wszelkiego rodzaju słowne sztuczki mające na celu zaszczepienie wiary w odkupieńczą ofiarę, którą Jahwe rzekomo złożył w postaci rzezi swojego syna).
22 przez posłuszeństwo prawdzie przez Ducha, oczyszczając dusze wasze ku nielicznemu braterstwu, nieustannie Miłujcie się nawzajem z czystego serca (użycie słowa «Duch», które ma wiele znaczeń, w tym stan hipnotyczny).
23 [Jak] odrodzeni nie z zepsutego nasienia, ale z niezniszczalnego, ze Słowa Bożego, żywego i trwającego na wieki. (Wszelkiego rodzaju słowne sztuczki mające na celu zaszczepienie wiary w odkupieńczą ofiarę, którą Jahwe rzekomo złożył w postaci rzezi swojego syna).
24 Albowiem każde ciało jest jak trawa, a wszelka chwała ludzka jest jak kolor na trawie: trawa uschła, a jej kolor Opal; (analogie i porównania).
25 ale słowo Pańskie trwa na wieki; a to jest słowo, które wam kazano. («Słowo Pańskie – - sugestia słowem).
Rozdział 2
1 tak więc, odkładając na bok wszelką złość i wszelkie podstępy, i hipokryzję, i zazdrość, i wszelkie oszczerstwa, (wezwanie do porzucenia «złych» uczynków).
2 jako nowonarodzone dzieci, kochajcie czyste mleko słowne, aby wyrosło z niego na zbawienie; (analogie i porównania).
3 albowiem zakosztowałeś, że pan jest dobry. (Powiedziano wam, że podobno Pan Bóg robi wszystko dla dobra).
4 przechodząc do niego, kamienia żywego, przez ludzi odrzuconego, ale przez Boga wybranego, drogocennego, (analogie i porównania).
5 a sami, jak żywe kamienie, urządzajcie sobie dom duchowy, kapłaństwo święte, aby ofiarować duchowe ofiary pomyślne Bogu przez Jezusa Chrystusa. (Pojęcie «święte kapłaństwo» odnosi się do apostołów i Jezusa Chrystusa).
6 Albowiem jest powiedziane w Piśmie Świętym: oto, jak przypuszczam w Syjonie, kamień węgielny, wybrany, cenny; a kto w Niego wierzy, nie wstydzi się. (Stałe odniesienia do żydowskich» świętych" pism).
7 Tak więc on jest dla was, wierzących, klejnotem, a dla niewierzących kamieniem, który Budowniczowie odrzucili, ale który stał się głową kąta, kamieniem potykania i kamieniem pokusy (analogie i porównania).
8 o które się potykają, nie poddając się słowu, na co są pozostawieni. (Analogie i porównania).
9 Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, ludem świętym, ludem wziętym do królestwa, aby głosić doskonałość tego, który Was powołał z ciemności do swego cudownego światła; (sugestia wyjątkowości i «wyboru». ).
10 kiedyś nie lud, ale teraz lud Boży; [kiedyś] niepomiłowani, ale teraz ułaskawieni. (Sugestia wyjątkowości i «wyboru»).
11 umiłowani! proszę was, jako kosmitów i wędrowców, o oddalenie się od cielesnych żądzy, które buntują się na duszę (wezwanie do porzucenia żądzy).
12 i prowadzić cnotliwe życie między poganami, aby oni za to, za co was oczerniają, jako złoczyńcy, widząc dobre uczynki wasze, uwielbiali Boga w dniu Nawiedzenia. (Poganie-de, «widząc wasze dobre uczynki», zaczęli «wychwalać Jahwe w dniu odwiedzin», a jeśli nie zobaczą, Nie uwielbiali Jahwe).
13 bądźcie więc posłuszni wszelkim ludzkim zwierzchnikom, dla pana: czy królowi, jako najwyższej władzy, (wezwanie do posłuszeństwa, posłuszeństwa wszelkiej władzy).
14 czy władcom, którzy są od niego wysyłani, aby karać przestępców i zachęcać tych, którzy czynią dobro – (wezwanie do posłuszeństwa, posłuszeństwa wszelkiej władzy).
15 albowiem taka jest wola Boża, abyśmy, czyniąc dobro, zasłaniali usta ignorancji szalonych ludzi- («wola Boża» – podporządkowanie się władzom, usta nie ujawniać ani nie wyrażać wywrotowych myśli).
16 jako wolni, nie jako używający wolności do ukrywania zła, ale jako słudzy Boży. («Słudzy Boży» – w systemie niewolniczym niewolnicy muszą być «cichymi narzędziami»).
17 czcijcie wszystkich, kochajcie Bractwo, bójcie się Boga, czcijcie króla. (Postaw na Uległość, niewolnictwo, nieposłuszeństwo złu przemocą. Jest to bardzo korzystne dla właścicieli niewolników i kapłaństwa).
18 słudzy, z wszelkim lękiem bądźcie posłuszni panom, nie tylko dobrym i łagodnym, ale i surowym. (Postaw na Uległość, niewolnictwo, nieposłuszeństwo złu przemocą. Jest to bardzo korzystne dla właścicieli niewolników i kapłaństwa).
19 albowiem to jest dobre dla Boga, jeśli ktoś, myśląc o Bogu, znosi ucisk, cierpiąc niesprawiedliwie. (To nie fikcyjnemu Bogu, ale właścicielom niewolników i kapłaństwu, aby trzymać niewolników w religijnym «kołnierzu»).
20 bo jaka jest pochwała, jeśli znosisz, gdy zostaniesz pobity za złe uczynki? Ale jeśli czynisz dobro i cierpisz, tolerujesz, Bóg to lubi. (Konieczne jest czynienie dobra i tolerowanie, nawet jeśli zostaniecie pobici, to Bóg zechce. To nie fikcyjnemu Bogu, ale właścicielom niewolników i kapłaństwu, aby trzymać niewolników w religijnym «kołnierzu»).
21 Albowiem wy jesteście do tego powołani, bo i Chrystus ucierpiał za nas, pozostawiając nam przykład, abyśmy szli śladami jego. («Powołanie „polegało na tym, z punktu widzenia autora, aby być posłusznym niewolnikiem, Chrystus de“ cierpiał», mówi się, że wszyscy muszą cierpieć).
22 nie uczynił żadnego grzechu, ani nie było pochlebstwa w jego ustach. (Pochwała Jezusa Chrystusa).
23 będąc obelżywym, nie obelżywie obelżywie; cierpiąc, nie groził, ale wydał to Sądowi sprawiedliwemu. (Pochwała Jezusa Chrystusa).
24 on sam wywyższył nasze grzechy swoim ciałem na drzewo, abyśmy, pozbawieni grzechów, żyli dla prawdy: przez jego rany zostaliście uzdrowieni. (Pochwała Jezusa Chrystusa).
25 albowiem byliście jak owce wędrujące (nie mając pasterza), ale teraz powróciliście do pasterza i opiekuna dusz waszych. (Analogie i porównania).
Rozdział 3
1 i wy, żony, bądźcie posłuszni swoim mężom, aby ci z nich, którzy nie są posłuszni słowu, przez życie swoich żon, bez słowa, byli nabywani (ustanowienie potrzeby kobiet, aby były posłuszne mężczyznom).
2 kiedy zobaczą wasze czyste, bogobojne życie. (Kobiety muszą prowadzić «właściwe» życie).
3 niech ozdobą waszą nie będzie zewnętrzne oplatanie włosów, Nie złote nakrycia czy elegancja w ubraniach, (kobiety powinny prowadzić «właściwe» życie).
4 ale najskrytszy w sercu jest człowiek w niezniszczalnym [pięknie] łagodnego i milczącego ducha, który jest cenny przed Bogiem. (Kobiety muszą prowadzić «właściwe» życie).
5 tak kiedyś i święte żony, które ufały Bogu, ozdabiały się, będąc posłusznymi swoim mężom. (Kobiety muszą prowadzić «właściwe» życie).
6 W ten sposób Sara była posłuszna Abrahamowi, nazywając go panem. Jesteście jej dziećmi, jeśli czynicie dobro i nie wstydzicie się żadnego strachu. (Odniesienia do historii Starego Testamentu).
7 także i wy, mężowie, traktujcie żony mądrze, jak niedołężne naczynie, okazując im cześć, jak współdziedzicom łaskawego życia, aby nie było Wam przeszkody w modlitwie. (Ustanowienie norm moralnych i etycznych nowej religii).
8 wreszcie wszyscy bądźcie jednomyślni, współczujący, braterscy, miłosierni, przyjaźni, pokorni; (ustanowienie norm moralnych i etycznych nowej religii).
9 nie płaćcie złem za zło ani przekleństwem za przekleństwo; przeciwnie, błogosławcie, wiedząc, że jesteście powołani, aby odziedziczyć błogosławieństwo. (Ustanowienie norm moralnych i etycznych nowej religii).
10 Albowiem kto kocha życie i chce ujrzeć dobre dni, powstrzymaj swój język od zła, a usta swoje od złych przemówień; (ustanowienie norm moralnych i etycznych nowej religii).
11 uchylaj się od zła i czyń dobro; Szukaj pokoju i dąż do niego (ustanowienie moralnych i etycznych norm nowej religii).
12 albowiem oczy Pana zwrócone są ku sprawiedliwym, a uszy jego ku modlitwie ich, ale oblicze Pana przeciwko tym, którzy czynią zło, (aby ich wytępić z ziemi). (Personifikacja Boga).
13 a kto uczyni wam zło, jeśli będziecie zazdrośni o dobro? (Ustanowienie norm moralnych i etycznych nowej religii).
14 ale jeśli cierpisz za prawdę, to jesteś błogosławiony; ale nie bój się ich strachu i nie wstydź się. (Ustanowienie norm moralnych i etycznych nowej religii).
15 Panie Boże święćcie w sercach waszych; [bądźcie] zawsze przygotowani na każdego, kto wymaga od was sprawozdania w waszej nadziei, aby udzielił odpowiedzi z łagodnością i czcią. (Ustanowienie norm moralnych i etycznych nowej religii).
16 miejcie dobre sumienie, aby ci, za co was oczerniają jako złoczyńców, byli zawstydzeni przez tych, którzy potępiają wasze dobre życie w Chrystusie. (Ustanowienie norm moralnych i etycznych nowej religii).
17 Albowiem jeśli woli się wola Boża, lepiej cierpieć za dobre uczynki niż za złe; (ustanowienie norm moralnych i etycznych nowej religii).
18 albowiem i Chrystus, aby nas przyprowadzić do Boga, raz cierpiał za nasze grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, był umartwiony w ciele, ale ożywiony w duchu, (Chrystus-de cierpiał w odkupienie grzechów Adama i Ewy, a także całej ludzkości, «był umartwiony w ciele, ale ożywiony w duchu»).
19 którym i duchom przebywającym w więzieniu zstąpił, kazał (Jezus Chrystus działał z religijnego punktu widzenia na polecenie swego Boga-Ojca Jahwe, który rzekomo posłał go na» grzeszną" ziemię, aby Jezus swą męczeńską śmiercią odkupił grzechy wszystkich ludzi).
20 niegdyś nieposłusznym, który czekał na ich cierpliwość Bożą, za dni Noego, podczas budowy Arki, w której niewielu, czyli osiem dusz, uciekło z wody. (Odniesienia do historii Starego Testamentu. Twierdzi się, że w arce Noego uratowano 8 dusz).
21 tak i nas dzisiaj taki obraz chrzest, nie cielesna nieczystość obmycie, ale obietnica Bogu dobrego sumienia, zbawia przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa (wzmianka o chrzcie, zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa).
22 który wstąpił do nieba, przebywa po prawicy Boga, a któremu poddali się Aniołowie i mocom i mocom. (Po zmartwychwstaniu Jezus Chrystus rzekomo zasiada po prawicy (sław.) – po prawej stronie, po prawej stronie; po prawej, po prawej stronie «przebywa po prawicy Boga i któremu poddali się Aniołowie oraz władzy i mocy»).
Rozdział 4
1 tak więc, jak Chrystus cierpiał za nas w ciele, to i wy uzbroicie się w tę samą myśl; bo cierpiący w ciele przestaje grzeszyć, (ustalenie potrzeby cierpienia w ciele, to znaczy cielesnie).
