Uşaqların səlib yürüşü

скачать книгу бесплатно

Uşaqların səlib yürüşü
Marsel Şvob

1212 il. Kasıbların və varlıların övladları onlara Qüdsə getməyi, Müqəddəs Qəbri fəth etməyi söyləyən sirli səslər eşidirlər. Tək bir impulsda uşaqlar yalnız xaç və dualarla silahlanmış böyük bir orduya toplaşırlar. Onlara mane olmağa çalışırlar, onlara hədiyyələr və xeyir-dualar verilir, Qüdsün hansı istiqamətdə olduğunu bilmirlər, lakin getməyə davam edirlər.

Marsel Şvob

Uşaqların səlib yürüşü

Sərsərinin hekayəsi

Mən rahibliyə hazırlaşan yoxsul sərsərinin biriyəm, meşələrdə, yollarda dolaşıb Tanrı xatirinə çörək dilənirəm, mən elə bir mənzərə görmüşəm ki, ona baxmaq da savabdır və balaca uşaqların səsini eşitmişəm. Müqəddəs adam olmadığımı bilirəm və yol üstündəki cökə ağaclarının altında yoldan çıxdığım da olub. Mənə şərab verən qardaşlar onu içməyə çox da öyrəşmədiyimi görür. Amma mən uşaqları şikəst edənlərdən deyiləm. Sonra diləndirib pul yığmaq üçün uşaqların gözlərini ovan, ayaqlarını kəsən, əllərini bağlayan zalım adamlar da var. Məhz buna görə o uşaqları görəndə dəhşətə qapıldım. Tanrımız onları qoruyacaq, buna şübhə yoxdur. Rabitəsiz və məntiqsiz danışıram, çünki sevinclə doluyam. Mən bahara və gördüyüm mənzərəyə görə gülürəm. Ağlım elə də iti deyil. On yaşım olanda dini təhsil almışdım, amma latın sözlərinin hamısı yaddaşımdan uçub gedib. Mən çəyirtkəyə oxşayıram: gah ora, gah da bura tullanıram, cırıldayıram, hərdən də rənbərəng qanadlarımı açıram; balaca başım isə şəffaf və boşdur. Deyilənlərə görə müqəddəs İoann səhrada çəyirtkə yeyirmiş. Doymaq üçün çoxlu çəyirtkə yemək lazımdır. Amma müqəddəs İoann bizim kimi deyildi, bizdən fərqlənirdi.

Müqəddəs İoanna dərin hörmətim var, çünki o da sərgərdan idi və rabitəsiz sözlər danışırdı. Məncə, onun sözləri yumşaq və incə idi. Bu il bahar da yumşaq və incədir. İndiyəcən heç vaxt bu qədər ağ və çəhrayı rəng olmamışdı. Çəmənlər təzə yağış suyuyla yuyunub. Çəpərlərin üstündə Tanrımızın qanı parıldayır. Tanrımız Məsihdir, O, zanbaq rəngindədir, amma qanı qırmızıdır. Nə üçün? Bilmirəm. Bu haqda hansısa perqamentdə yazılmamış olmaz. Əgər yazmaq işində məharətli olsaydım, onda mənim də perqamentim olardı və mən yazardım. Onda hər axşam yaxşı yemək yeyərdim. Kilsəyə gedib ölən qardaşlarımız üçün dua edərdim, adlarını kağıza yazardım. Siyahımı bir kilsədən başqa kilsəyə aparardım. Bu, qardaşlarımızın xoşuna gəlir. Amma mən mərhum qardaşlarımın adını bilmirəm. Bəlkə heç Tanrımız da onların adını bilmək istəmir. Məncə, bu uşaqların da adı yoxdur. Tanrımız Məsih onları sevir, buna şübhə etmirəm. Onlar ağ arı dəstəsi kimi yolu doldurmuşdu. Onların hardan gəldiyini bilmirəm. Onlar balaca zəvvarlar idi. Əllərində fındıq və qayın budaqlarından düzəldilmiş əsalar vardı. Hər birinin çiynində xaç çəkilmişdi. Bu xaçlar müxtəlif rənglərdəydi. Bəzilərinin xaçı yaşıl rəngdəydi, bəlkə də yarpaqdan tikilmişdi. Bu uşaqlar qaba və avamdı. Məqsədsiz şəkildə yola düşüblər. Qüdsə gedirlər. Zənnimcə, Qüds uzaqdadır, amma Tanrımız bizə yaxın olmalıdır. Onlar Qüdsə gedib çata bilməyəcəklər. Amma Qüds onlara gələcək. Mənə gəldiyi kimi. Bütün müqəddəs işlərin məqsədi sevinc və şənlikdir. Tanrımız burdadır – tünd-qırmızı tikanda, mənim dodaqlarımda və miskin sözlərimdə. Çünki mən Onu fikirləşirəm və Onun türbəsi mənim fikirlərimdədir. Amin.

Mən burda, günəşin altında yatmağa uzanıram. Bura müqəddəs yerdir. Tanrımızın qədəmləri hər yeri aydınladır. Mən yatacağam. Qoy Məsih xaç gəzdirən bütün uşaqlara yuxu bəxş etsin. Mən bunu Ona deyirəm. Yuxum gəlir. Mən bunu Ona ürəkdən deyirəm, çünki bəlkə də, O, həmin uşaqları heç görməyib, amma O, balaca uşaqların qeydinə qalmalıdır. Günorta yuxusu üstümə tökülür. Hər şey ağ rəngdədir. Qoy belə olsun. Amin.

Cüzamlının hekayəsi

Əgər sizə dediklərimi başa düşmək istəyirsinizsə, onda bilin ki, başım ağ örtüklə örtülüb. Artıq üzümün nə vəziyyətdə olduğunu bilmirəm, amma əllərimdən qorxuram. Əllərim xallı, bozumtul-göyümtül heyvan kimi qabağımca qaçır. Onları kəsmək istəyərdim. Əllərimin toxunduğu əşyalardan utanıram. Mənə belə gəlir ki, əllərim dərdiyi qırmızı meyvələri ağarmağa, yerdən qopartdığım göyərtiləri solmağa məcbur edir.

Domine ceterorum, libera me![1 - Başqaların Tanrısı, məni xilas elə! (lat.)]

Xilaskar mənim günahlarımı bağışlamadı. Mən qiyamətə qədər unudulmuşam. Başqaları öz aydın və təmiz bədənləri ilə diriləndə, mən qara daşın üstündə oturub soyuq Ay işığına bürünmüş qurbağa kimi iyrənc dərimə məhkum qalacağam. Domine ceterorum, fac me liberum: leprosus sum.