скачать книгу бесплатно
6. ՇՈՆԸ SEՈՎՈՄ
Երբ հասա պատառաքաղին, ես ընդհանրապես չէի ուզում շրջանցիկ ճանապարհ անցնել, և ես առաջարկեցի.
– coldուրտ է: Կարո՞ղ ենք միասին քնել:
– Մերկ այրված խոտի՞ վրա: Մենք նույնիսկ վերմակ չունենք:
– Խոտի դեզը քեզ կհամապատասխանի՞: Բլուրի վրա կա մեկը:
– Լավ, բայց միայն մեկ գիշեր: Մոտակայքում ինչ -որ տեղ սահման կա: Բարձրանալով բլուրը ՝ մենք տեղավորվեցինք խոտի դեզում: Ես չէի ուզում քնել և ավելի մոտեցա աղջկան: Գրեթե մոտ:
– Դեռ վաղ է: Ես դեռ չեմ մրսել», – նա ձեռքով ինձ մի կողմ հրեց:
– Ո՞րն է ձեր ամենասիրելի խումբը:
– «Էսի»:
– Ի՞նչ ես դու: Իմը նույնպես! – արտահայտությունը արտասանվեց իշխանության լեզվով, և աղջիկը զարմացած հարցրեց.
– Գիտե՞ս այս լեզուն:
– Ես մի բան եմ հասկանում:
– Այդ դեպքում մեզ համար ավելի հեշտ կլինի:
– ԱՄՆ? Դու միայն մեկ անգամ ասացիր.
– Ես քեզ հետ չեմ մրսում:
– Լավ: Պատրաստվում եմ քնել.
Ես երազում մղձավանջ տեսա: Ես կռվեցի ինչ -որ մեծ տղայի հետ, բայց նա պարզվեց, որ թույլ է և արագ հանձնվեց: Հետո, կարճ դադարից հետո, մատանի դատավորը, անբնական կերպով դուրս բերելով իր խոսքերը, հայտարարեց.
– Տիկնայք եւ պարոնայք. Իսկ հիմա անսովոր հանդիպում է: Ռինգում անհամեմատ Վիոլետ է: – մեկնաբանը տաքացրեց ամբոխին երկար դադարներ տալով, – Եվ հմայիչ երիցուկ: Scheme A. A. B. A. Winner- ը վերցնում է ամեն ինչ:
Երկու ցնցող գեղեցկուհիներ բեմ բարձրացան: Նրանք ժպտացին: Նրանք գցեցին հատակը և սկսեցին հարվածել ինձ: Նրանք ունեին մշակված սխեմա. ցավոտ Երկրորդ ռաունդից հետո ես ցած նետվեցի աթոռին, ուժասպառ և գրեթե անզգուշությամբ թմրած: իմ սիրելի մայրիկը շվաբրով ցատկեց ռինգ և սկսեց նվաստացնել ինձ ՝ հեկեկալով.
– Տղաս, ես մոռացել եմ, թե ինչ է աաբայի սխեման: Ներիր Աստծուն:
– Ա մասերում կիրառվում են հաստատված սխեմաները: B մասը բաղկացած է որոշ իմպրովիզացիաներից:
Գոնգը հնչեց: «Աղջիկները իսկական ջազից» գլխով ծեծեցին ստամոքսին, քաշեցին մազերիցս և վերջապես սկսեցին Chanel- ից մանուշակագույն-երիցուկի խառնուրդ լցնել խոտի վրա և պարտվել:
– Մայրիկ, սիրելիս, – գոռացի ես, – թող սպիտակ սրբիչը գցեն:
«Նրանք չեն կարող, – պատասխանեց մայրիկը, – նրանք մոռացել են լվանալ այն:
– Լավ, գոնե փոշին սրբեցի՞ր: – արդեն զառանցանքով եմ հարցրել:
– Այստեղ փոշի չկա: Կա խոտ, – պատասխանեց կաշվե բաճկոնով աղջկա հանգիստ ձայնը:
– Հայ. Ծղոտ Հայ Stղոտ, – ես շտապեցի ձախ, ապա աջ ՝ արտացոլելով հակառակորդներիս մտացածին հարվածները:
«Գրկի՛ր ինձ, – շշնջաց աղջիկը, – և լսիր:
7. NO SNACK
Վալյոկը հանեց բանալին և բացեց բնակարանի դուռը: Օրը արեւոտ էր, ուստի տանը լույս էր: Ես սոված եմ. Նա մտավ խոհանոց և նայեց շուրջը: Վառարանի վրա ծածկված տապակ կար: Մայրիկը տանը չէր: Հեռացնելով տապակի կափարիչը ՝ Վալյոկը հետերեստրոյկայի տարիներին տանը հայտնաբերեց մի հազվագյուտ բան ՝ միսը: Կտոր կտոր խորոված միս! Վերջին անգամ նա այդպիսի ուտեստ է կերել մի քանի տարի առաջ, երբ Բանան նրան դուրս էր տարել խաղալու, իսկ մեկ ժամում ՝ սաքսոֆոնով և կիթառով, նրանք մեծ գումարներ էին վաստակել: Եվ հիմա տապակած միսը նույնքան համեղ էր, որքան այն ժամանակ: Հեռախոսը զանգեց: Վալյոկը վերցրեց հեռախոսը.
– Այո… ժամը քանիս …? Լավ
Մեկ ժամ անց նա արդեն կայարանում էր և, նկատելով Ֆոմիչին, Վալերային և Հարազատին, ողջունեց.
– Հե!
– Հե!
– Ամեն ինչ վերցրե՞լ ես:
– Այո:
– Ես կգնամ ծխախոտ գնելու:
Վերադառնալով Վալյոկը նկատեց մի տարօրինակ տիպ ՝ կռացած կանգնած ընկերների կողքին: Տարօրինակ տեսակն ամբողջովին խելացի տղա էր, մոտ երեսուն տարեկան, բայց կա՛մ այդ տղայի մեջ ինչ -որ վանող բան կար, կա՛մ Վալեկը զայրացած էր ինչ -որ բանից.
– Ի՞նչ, Ֆոմիչ, կապույտները նորից կպչո՞ւմ են:
Խորհուրդը ոտքի կանգնեց մինչև իր ամբողջ հասակը, և Վալյոկը մի փոքր վարանեց: Կռիվ չի եղել: Perրույցի ընթացքում աննկատելիորեն մոտեցավ էլեկտրագնացքը: Վերցնելով պայուսակներ և ուսապարկեր ՝ բոլորը շտապեցին դեպի մեքենաները, և խելացի տեսակը հետ չմնաց.
– Վերցրու ինձ քեզ հետ?
– Ոչ:
– Ափսոս!
– Սելյավի!
Կես ժամ անց, բեռնաթափվելով մեքենայից, բոլորը ճանապարհ ընկան: Ուղեբեռներից ամենադժվարը կոճակով ակորդեոնն էր, որը հերթով քարշ էր գալիս:
Տեղ հասնելով, ուսապարկերը հանելով և հանգստանալով, նրանք չնկատեցին, թե ինչպես մոտեցավ երեկոն:
– Լավ, ձկնորսությու՞ն:
– Ձկնորսական ձողեր ունե՞ք:
Հարազատներից յուրաքանչյուրը ձկնորսական գավազան տվեց, և որդեր փորելուց և որոշ ժամանակ լճակի որոնումներից թափառելուց հետո նրանք բոլորը նստեցին ափին: Ոչ մի ձուկ չբռնվեց: Հսկայական դեղին լուսին հայտնվեց երկնքում: Նման գիշերը միայն գայլերն ու գայլերն էին պակասում:
– Մենք այստեղ ոչինչ չենք բռնի:
– Եվ ես կծում եմ:
Ֆոմիչը բարձրացավ Վալկի մոտ և նայեց նրա գավաթին.
