скачать книгу бесплатно
Фироқингдан, нигорим, дардим қатор дегайман,
Ғам – аламдан аҳволим ҳар кун бадтар дегайман.
Қоматим нун, жигарим хун, чекарман сассиз ун,
Қўймоғимда қадамим минг бир хатар, дегайман.
Само узра кўз тутдим, топай дебон изингни,
Саволимнинг жавоби раддин кутар дегайман.
Баҳор қайтди, қиш келди, бақо сақлар сукунат,
Ойлар, йиллар шу таҳлит бир- бир ўтар, дегайман.
Қорайтириб кунларни офтоб этак йиғади,
Зулматида тонг отмай тунлар ўртар дегайман.
Хаста диллар нолиши сўниб борар сийнада,
Далла дунё бепарво, этак силтар, дегайман,
Ёқоси хўл бул Поён субҳидамда бўзлади,
Бенавога Оллоҳдан нусрат етар, дегайман.
МЕН ЭДИМ
Йигитликда кўкрак кериб, алпдай турган мен эдим,
Олтмишгача суринмасдан, жавлон урган мен эдим.
Олийгоҳда, илму фанда ўнглаб сўқмоқ, йўлимни,
Хушвақтликда, дўстлар, давру даврон сурган мен эдим.
Бахтдан бўлиб, рўзғор тиклаб ҳам фарзандлар насиби,
Ёрим меҳри тажаллиси , қандин урган мен эдим.
Дунё кездим, сафар қилдим, Мағриб ила Машриқда ,
Макка билан Мадинада нурни кўрган мен эдим.
Аллоҳ паноҳ берди, шукр, қайтдим саҳро – биёбондан,
Шўро даври диёнатга юзин бурган мен эдим.
Қалам берди қўлга эгам, ёздим талай китоблар,
Бадиият ҳам тарихдан дастгоҳ қурган мен эдим.
Лашкар жамлаб, Ҳасад бирдан ташландику, ёронлар,
Ноҳақликда бадарғада мискин, ҳайрон мен эдим.
Тақдир ,билмам, эврилдими юзин буриб, кўк кийиб .
Яқинларим кетиб, ғам хасратда вайрон мен эдим.
Ҳожи Поён умид узмас даргоҳидан тоабад,
Яратгандан умрим бўйи неклик сўрган мен эдим.
ЁРОНЛАР
Таваллом кўп даргоҳига, ёронлар,
Ғам аламдан сийнам бўлди сўзонлар.
Кутмаганда хазон етди боғимга ,
Кўз очирмас ғужғон ўйнаб тўзонлар.
Тоза эрмас ғубор босган осмоним.
Чорламайди ибодатга азонлар.
Чаман бўлиб яшнаганда бу олам,
Кўзак келмай тушди барги хазонлар.
Мунгли нола эшитилар олисдан,
Сувлар оқмай, қақраб қолган ўзанлар.
Юмрон қотиб турар чиқмай инидан.
Ишрат қилар четда сассиқкўзанлар.
Ажабо, мозийнинг қаърида аҳъён,
Мовароуннаҳр деб куяр Бўзанлар.
Сурувни бўлибон қувар бўрилар,
Ҳамжиҳат бўлганлар – марра ўзганлар.
Олис йўл босибман ўнқир- чўнқирли,
Жазога мустаҳиқ элни бузганлар.
Хожи Поён Равшан, мозий шаҳиддир,
Узоқ бормас Ҳақдан нуқта узганлар.
КИМСАЛАР
Қайдан пайдо бўлди тўймас кимсалар,
Амал этагини қўймас кимсалар.
Уруғи, авлодин танимас биров,
Ёмонликдан асло тоймас кимсалар.
Оллоҳ насиб этган омад, барорни,
Йўқса номин киши сўрмас кимсалар.
Шукрона зиддига танимай Ҳақни,
Бойликдан ўзгани кўрмас кимсалар.
Етгани мансаблар даҳмаза, катта,
Тўғри йўлдан бормас, юрмас кимсалар.
Нафсидан қоқилди, бўлмади сабоқ,
Бировга суяниш ормас кимсалар.
Пора олиш – бериш – умри мазмуни,
Текин бўлса, оёқ босмас кимсалар.
Қачонгача қўллар зўри, эгаси,
Сир очмай, қулоғин осмас кимсалар.
Панжара ортига келтирди феъли,
Тузоққа тушди-ку тушмас кимсалар.
Ҳожи Поён, бунда гуноҳкор кимдир,
Олғирга ён босиш- ишмас кимсалар.
ОМАД
Хақдин иноятдир омад, бахтнинг ташрифи,
Омади юришган бўлур элнинг шарифи,
Бандаси меҳридан эрмас бенасиб, қуруқ,
Ҳамду шукрин айтган улуғ даргоҳ зарифи.
Диёнат, ҳалоллик тамал- саодат давом,
Муждаки яхшидир турфа хилдир таърифи.
Ҳасаддир раҳнагар, пойлар некларнинг йўлин,
Иғво-ю тухматлар тўғригўйнинг ҳарифи.
Шайтон, жинлар лашкар тузиб қувлайди бахтни,
Омад қочқин, ғарибликка тушгай орифи.
Ортида ғурбатдир, омад қололмас муқим,
Қайтмоғи қийиндир, бўлсин қанча маъруфи.
Истабон бахт-омад яшар одамлар, Поён,
Етмоқ мушкул, кетмоқ енгил экан таърифи.
ДИЛ БОШҚА
Дил бошқа, тил бошқа -писмиқнинг ўзи,
Махлиё айлайди ваъдаси, сўзи,
Гўёки, адолат матлуби, танти,
Нечундир, ваъз айтса, ўйнайди кўзи.
Пуч ёнғоқ улашиб, қўйин тўлдирар,
Иши тушган ундан бўлмайди рози.
Амалда турибди, ёнда туллаклар,
Қор тагида қолган олдинги изи.
Кўнгилга хуш келар хирмоннинг чўғи,
