Гаўкаць кацяня

Гаўкаць кацяня.

У адным маленькім горадзе жыў хлопчык, яго звалі Ваня. Сям'я ў яго была невялікая-Тата-Алег, Мама-Галіна, і ён сам.

Была зіма. Вось аднойчы Ваня пайшоў пагуляць. Прыйшоў ён да возера і бачыць возера застыглая. Паспрабаваў ён кінуць камень у возера. Лёд парэпаўся. Ваня зразумеў што лёд тонкі. Надакучыла яму кідаць камяні і ён пайшоў дадому. Прыйшоў дадому паеў, і лёг спаць.

На наступны дзень прыходзіць ён зноў да возера. Бачыць а лёд нейкі дзіўны. Узяў ён тоўстую палку і ўдарыў па лёдзе. Палка загарэлася, Ваня толькі паспеў яе кінуць. Ад палкі застаўся толькі дым. "Пранесла" – думае Ваня. Ён напалоханы пабег дадому. Прыбег ён дадому і расказаў усё бацькам. Тата кажа яму:

– Можа табе ўсё здалося, Ваня.

–Я з табой пагаджуся, – сказала мама таце.

Ваня паеў і лёг спаць. Ляжыць ён у ложку і думае – " можа мне і напраўду здалося? Трэба будзе заўтра схадзіць туды ж". Думаў ён так, думаў, думаў і ў рэшце рэшт заснуў.

Прачынаецца Ваня на наступны дзень. Ён паеў усё зрабіў і пайшоў да таго возера. Прыходзіць ён да возера. Бачыць звычайнае возера і думае« " што тут не так?». Узяў ён зноў палку толькі ўжо іншую, такую ж тоўстую якой была ранейшая. Як стукне ён па лёдзе а палка маментальна заледенела. Ваня падумаў – " можа зноў здалося?». Узяў іншую палку, з ёй адбылося ўсё тое ж самае. Тады ён пайшоў у лес, ён не заблудзіцца, таму, што ён ведаў усё сцяжынкі ў гэтым лесе. Ўвайшоў ён у лес. Бачыць дрэвы, як дрэвы, падышоў Ваня да аднаго дрэва, а дрэва яму як скажа-

– Добры дзень хлопчык! Навошта ты завітаў да нас у лес?

Ваня стаіць здзіўлены і маўчыць.

Потым ён апамятаўся і пабег дадому. Там ён зноў распавёў ўсё бацькам. Але яны як заўсёды не паверылі. Тады ён зноў паеў і лёг спаць. Яму доўга не спалася, ён заснуў толькі праз 3 гадзіны.

Раніца. Ваня прачнуўся. Ён падумаў, што лепш не ісці да возера і пайшоў проста гуляць. Ідзе і бачыць кацяняці. Кацяня гэты быў незвычайны. Ён не мяўкаў, а гаўкаў. Ваню спадабаўся кацяня. Ён узяў кацяняці з сабой.

Ён назваў яго Мурзік.

Пайшоў Ваня дадому, каб паказаць кацяняці бацькам. Прыйшоў Ваня і кажа:

–Мам, тат, я кацяняці прынёс!

– Прыгожы!– сказала мама убачыўшы кацяняці.

Тут кацяня нечакана гаўкнуў. Мама спалохалася і кажа:

–Ваня, што ён брэша?

–А калі ён брэша, што мне нельга яго пакінуць?– сказаў Ваня.

Добра-сказала мама. Толькі спачатку пагавару з татам.

Яна паклікала тату ў пакой і кажа яму:

– Наш сын кацяняці дадому прынёс.

Хай застаецца!– сказаў папа.

Ты яшчэ не ведаеш што ён гаўкае!

Тата кажа:

– Ну і што калі гаўкае, добры кацяня, хай застаецца!

Ваня ўзрадаваўся.

Мурзік быў белы кацяня, з блакітнымі вачыма. Гаўкаў ён не гучна, ціха, і яшчэ з каціным акцэнтам.

Мама і тата вылучылі Мурзіку матрасік.

На наступны дзень Ваня прачнуўся. Пакарміў Мурзіка, паеў сам. Апрануўся і пайшоў на вуліцу з Мурзікам. Гуляе ён і бачыць, ідзе чалавек. Толькі падышоў ён блізка да Мурзіка, а Мурзік як залае. Чалавек спалохаўся і ўцёк. Тады Ваня пайшоў з Мурзікам у краму нашыйнікаў. Прыйшоў ён у краму і кажа:

– Можна аброжак на кацяняці?

Прадавачка сказала, што трэба памераць яго шыю. Яна ўзяла Мурзіка на рукі, а ён як забрахаў, прадавачка здзівілася і сказала:

– Хлопчык у цябе кацяня брэша?

Ваня адказаў так. Тады прадавачка падабрала прыгожы сіні аброжак і кажа Ваню:

– З цябе 500 рублёў.

Ваня заплаціў апрануў Мурзіку аброжак і пайшоў дадому. Прыйшоў ён дадому і кажа бацькам:

– Тата, мама я купіў Мурзіку аброжак.

Мама і тата пахвалілі яго. Так, як цяпер быў вечар Ваня пакарміў Мурзіка, лёг спаць.

Наступіла раніца. Ваня пакарміў як заўсёды

Мурзіка. Паснедаў, узяў Мурзіка і пайшоў гуляць. І тут здарылася такое:

Ішоў Ваня з Мурзікам і бачыць-ідуць сабакі. Толькі яны падышлі блізка, як кацяня загавкал на сабак! Сабакі не спалохаліся і хацелі загрызці Мурзіка. Але кацяня не здаўся, і накінуўся на сабак. Ён іх усіх моцна пакусаў. Параненыя сабакі ўцяклі.

Ваня моцна здзівіўся, але калі прыйшоў у сябе пошел з Мурзікам у краму. Прыйшоў ён у краму, узяў усё што трэба і пайшоў дадому. Прыйшоў Ваня дадому і кажа маме з татам:

– Мама, тата вы толькі сабе ўявіце, мой кацяня накінуўся на сабак і моцна іх пакусаў.

Мама з татам здзівіліся і падумалі, што Мурзік гэта не дрэнная абарона!

Ваня павячэраў, даў Мурзіку мяса і лёг спаць. Ляжыць Ваня ў ложку і думае – " можа быць, калі я буду ўсюды хадзіць з Мурзікам, то са мной нічога не здарыцца? На мяне ніколі не нападаюць сабакі.» Думаў ён, думаў і ў рэшце рэшт лёг спаць.

Раніца. Ваня прачнуўся. У гэты дзень мама і тата не рыхтавалі яму сняданак. Яны доўга спалі. Тады Ваня сам падрыхтаваў сабе сняданак. Паснедаў Ваня, узяў Мурзіка і пайшоў гуляць.

Выйшаў ён на вуліцу і падумаў – " Можа, я пайду да возера. Са мной нічога не здарыцца."Прыйшоў ён да возера і бачыць, возера як заўсёды змерзла. Ваня паклаў Мурзіка, а сам у гэты час узяў тоўстую палку. Ён замахнуўся і ўдарыў палкай па лёдзе. Да яго здзіўлення, з палкай нічога не здарылася.

Тады ён вырашыў пайсці ў лес.Узяў кацяняці і пайшоў у лес. Прыйшоў Ваня ў лес і бачыць, звычайны лес дрэвы Больш не гавораць.

Ваня ўзяў на рукі Мупрзика і пайшоў дадому.

Прыйшоў ён дадому. Даў Мурзіку паесці, паеў сам, і лёг спаць.

На наступны дзень, Ваня пайшоў зноў гуляць з Мурзікам. Ідзе ён па вуліцы ідзе і бачыць-сабака ідзе ўверх нагамі. Мурзік ўбачыў гэтую сабаку і як давай брахаць. Тады Ваня адвёў кацяняці ў іншае месца. Ён зноў схадзіў да возера і з ім усё здарылася як раней. Палка ператварылася ў попел. Тады Ваня прыйшоў дадому паклаў Мурзіка. Хлопчык пайшоў да свайго дзеда. Яго дзед быў чараўнік. Ён правёў абрад і Ваня больш не бачыў усялякіх дзівацтваў. Але Мурзік ўсё роўна застаўся гаўкаць.

Так і скончылася гэтая гісторыя.