скачать книгу бесплатно
Туйдым безнең мескенлектән,
Канга сеңгән мокытлыктан…
Туйдым безгә наданнарның
Акыл сатып ятуыннан…
Җәмгыятьнең әхлаксызлык
Сазлыгына батуыннан.
Аморальный кешеләрнең
Безгә мораль укуыннан…
Ә нормальный егетләрнең
Сүз әйтергә куркуыннан…
Туйдым икейөзлеләрдән,
Елмаючы битлекләрдән;
Туйдым күзгә күренмәгән
Һәм күренгән читлекләрдән…
Туйдым ялган пафослардан,
Туйдым мин сүз боткасыннан.
Бездә хәзер сүздән башка
Эшләгән эш юк та сыман…
Туйдым күзгә карый-карый
Бер-береңне алдаулардан,
Бер-береңне таптаулардан,
Мактаулардан, данлаулардан…
Туйдым ясалмалылыктан…
Юк, бу сездән тую түгел.
Бетте! Җитте! Туктыйм! Мин бит
Сезнең кебек кыю түгел…
Ә шулай да бу туктавым
Үз-үземне тыю түгел.
Һәм шулай ук мин әйтәсе
Сүзгә нокта кую түгел…
4.10.2017
Һәркемнең дә үз көзе…
Яшь чакта да күп язылган
Көзләремә багышлап…
Чөнки көз ул тылсым төсле,
Чөнки көз ул – табышмак…
Яшь чакта да ни өчендер
Көзләр бик елак иде…
Яшьлектәге ул көзләрем
Хәзер бик ерак инде.
Тик барыбер күңлем белән
Мин һаман анда әле.
Ул чактагы моңсулыклар
Һаман да җанда әле.
Көз җитүгә, дөнья һаман
Сарыларга күмелә.
Хәзер инде сарыларга
Күңелләр дә күнегә.
Безнең хәзер көз асылын
Аңлый торган чагыбыз.
Акрын гына көзгә таба
Якыная җаныбыз…
Көзгә кергәч, кем моңлана,
Ә кемнәрдер көрсенә…
Көзләр алар һич кенә дә
Охшамый бер-берсенә.
Без дә төрле, көн дә төрле,
Көз үзе дә йөз төсле.
Үзгәреп кенә торабыз,
Ел да килгән көз төсле…
Көзләр көзгә охшамый шул,
Һәрбер көзнең үз йөзе,
Һәркемнең дә үз хисләре,
Һәркемнең дә үз көзе.
Көз кабатлый күңелләрне,
Көз дә шул ук без бит ул…
Ким дигәндә, йөз җырлык һәм
Йөз шигырьлек көз бит ул!
7.10.2017
Казанда да кар күренде…
Казанда да кар күренде,
Торуыма иртән.
Әллә ничек булып китте…
Сагындырган икән.
Көязләнеп кенә ява,
Килештереп кенә,
Яуган шикелле ул, безне
Ирештереп кенә…
Ялындырып, уйнап кына,
Явар-яумас кына,
Минем хисләрем шикелле
Янар-янмас кына…
Җитешми ул төшәргә дә
Җилләп яткан җиргә.
Оча да китә, ияреп
Җилфер-җилфер җилгә…
Әллә үзен, әллә безне
Карый инде сынап…
Барыбер явар ул чынлап,
Иртәрәк йә соңлап…
Казанда да кар күренде,
Тора-бара нишләр?!
Килеп киткән кебек булды
Яшьлектәге хисләр.
Пушкин белми яратмаган…
Пушкин белми яратмаган
Көзнең шушы мәлләрен.
Әйләндергән ул шигырьгә
Көзнең бар гамәлләрен…
Сыйдырган ул шигыренә
Көзнең бөтен ямьнәрен…
Ә көз үзе гомерләрнең
Җыйган бөтен гамьнәрен.
Алтын төсле сары көзләр
Сагышлы шатлык кебек.
Салкын төсле сабыр көзләр
Сагышлы картлык кебек…
Яфраклар да картайганга
Шулай коеладыр ул…
Карт шагыйрьгә генә, бәлки,
Шулай тоеладыр ул?..
Әллә инде моңсулыкны
Җилләрдә җилгәрәсе…
Күнегелгән иде көзгә,
Килми лә җибәрәсе…
Минем көзге сукмакларым
Яфрак белән түшәлгән.
Ул яфраклар, келәм булып,
Ничек шулай төшәлгән?..
Көзләрнең бу гүзәллеге
Күзнең явын алырлык.
Шушы гүзәллек эченнән
Гомер буе барырлык…
Пушкиннар заманында да
Көз шушындый булгандыр:
Бар табигать алтын кояш
Яктысына тулгандыр…
Заманалар үзгәрсә дә,
Көз ул һаман шул уктыр,
Көздә шул ук моңсулыктыр,
Көздә шул ук холыктыр…
Көз турында мин дә язам…
Көзләр бездә мең төсле…
Көзләрне мин дә яратам,
Пушкин яраткан төсле.
15.10.2017
Миләш пешкән…
Көз елмая бөтен төштән!
Кызарып миләш пешкән!
Әллә каян балкып тора,
Миләшкә кояш төшкән…
Малайлар никтер ашамый,
Миләш быел уңса да…
Никтер ачы тоела шул,
Миләш матур булса да.
Кызыктыра кызыл миләш…
Чыннан да ачы ла ул…
Ләкин ачы миләш капсаң,
Күңелләр ачыла ул…
Миләшне кошлар ярата!
Ачы дип тә тормыйлар,
Күз ачып йомган арада
Киләләр дә урлыйлар…
Безгә ачы тоелса да,
Кошларга татлыдыр ул.
Иң дөресе – малайлар да,
