Başsız atlı

скачать книгу бесплатно

– Bəs bu həyat sizi niyə usandırmır? Mister Stamp deyirdi ki, artıq neçə ildir belə bir həyat sürürsünüz. Bu doğrudurmu?

– Tamamilə doğrudur.

– Necə yaşadığınızı mənə söyləmədiniz. Eviniz varmı?

– Mənim daxmama ev demək mübaliğə olardı.

– Buradan çoxmu uzaqdadır?

– Bir mildən çox olmaz… Orada süd qardaşım Felimlə birlikdə yaşayırıq. Bir mil oraya, bir mil geriyə – cəmi iki mil…

– Bu, uzaq deyil, iyirmi dəqiqə bizə kifayət edər.

Luiza mustangerin Alamodakı komasına gəldi. Komada kitab, kağız, yazı ləvazimatı və koma sahibinin mədəni adam olduğunu göstərən digər xırda-xuruş şeylər gördükdə xoş təəccüb hissi onu bürüdü. Felimin gülməli danışığı onun kefini daha da açdı. Təklif olunan yeməklərdən imtina etmədi. Nəhayət, şən və kefi kök halda qalxdı. Mustanger bu müddət ərzində ciddi nəzakət dairəsindən kənara çıxmamışdı.

Qısqanclıq onları izləyir

Atlılar çöldə vəhşi ilxını, xal-xal mustanqı və mustangeri gözdən itirdikdən sonra bir-birini də itirməyə başladılar. Çox keçmədi, onlar tək-tək, ikibir-üçbir düzənliyə səpələndilər. Yalnız bir atlı izi düz tutub gedirdi. Bu, kapitan Kassi Kolhaun idi.

İzlər onu talaya gətirib çıxardı. Bu yerdə ona başqa bir atlı yaxınlaşdı. Bu, Zeb Stamp idi. Qoca ovçu yaxınlaşıb soruşdu:

– Mister Kolhaun, gənc ledi haqqında bir şey bilirsinizmi? Yox, siz heç bir şey bilmirsiniz. – O, Kolha-unun üzünə baxaraq belə bir nəticəyə gəlmişdi.

– Mən başa düşmürəm, onlar atlarını hansı tərəfə sürmüşlər? Bu izlərdən belə qənaətə gəlmək olur ki, onlar burada dayanıblarmış.

– Bəli, bəli, siz haqlısınız. Onlar burada atlarını saxlayıblarmış. Özü də bir-birinə çox yaxın dayanıblarmış.

Qoca ovçu təfsilata varmayaraq atını izlə sürdü. Kolhaun onun dalınca getdi. Yalnız yarğanın qaşına çatdıqda dərin qorxu ifadəsi Zebin üzündən çəkildi.

– Buraya baxın!

– Bir ayğır öldürülmüşdür! Bu nə deməkdir?

– Bu o deməkdir ki, onu mustanger öldürmüşdür. Beləliklə, qalan vəhşi atları elə qorxudub ki, onlar atlıları təqib etməkdən əl çəkmişlər.

– Siz Luiza ilə mustangerin bu yarğanın üzərindən atıldıqlarını ehtimal edirsiniz? Axı bu, mümkün olan iş deyil?

– Əlbəttə, atılmışlar. Məgər siz uçurumun o tayında və bu tayında at ayaqlarının izlərini görmürsünüz?

Ağır fikirlərə dalmış Kolhaun qoca ovçunu orada qoyub atını kef məclisi olan yerə çapırdı. Yolda o, uzaqdan görünən iki atlını dərhal tanıdı. Atlarını yavaş sürürdülər. Nəsə danışırdılar. Bircə onların nə danışdıqlarını eşidə bilsəydi! Kolhaun atlılara lap yaxınlaşdı. Luizanın arabir sevinclə mustangerə baxdığını gördükcə gözləri dəhşətli bir kinlə parıldayırdı.

Məclisdəki adamlar onları sevinclə qarşıladılar.

Su ilə qarışıq viski

İnc qalası yaxınlığında salınmış kiçik şəhərdəki mehmanxana buranın ən görkəmli binası idi. Mehmanxananın adı "Xoş gəlmişsiniz" idi. Qadınlar istisna olmaqla gəzintidə iştirak etmiş qonaqların, demək olar, hamısı axşamı barda başa vurmağı qərara aldı. İçəri daxil olanlar birbaşa piştaxtaya tərəf gedib sevdiyi içkini tələb edir, sonra öz tanışlarına qoşulurdular.

Artıq oxucuya tanış olan üç zabit – kapitan Sloumen, draqun Henkok və atıcı Krossmen bir dəstədə idi. Mayor da onların arasında idi. Söhbətin mövzusu günün hadisəsi idi.

– Kolhaun qayıdarkən siz onun sifətinə diqqət yetirdinizmi? – deyə Sloumen soruşdu. – Bulud kimi tutulmuşdu.

– Bəli, onun üz-gözündən zəhrimar yağırdı, – deyə mayor cavab verdi.

– Doğrudanmı, Kolhaun qızı Moris-mustangerə qısqanır?

Henkok içəri girən mustangeri görüb mayorun sözünü kəsdi:

– Budur, özü də gəldi. Qoy özü bizə söyləsin. O, sadə bir oğlandır və biz ondan hər şeyi öyrənərik.

Moris dinməzcə piştaxtaya yaxınlaşıb:

– Rica edirəm, bir stəkan su ilə qarışıq viski verin, – deyə təvazökarlıqla meyxana sahibinə müraciət etdi.

Meyxana sahibi mustangerə viski süzdüyü zaman o dönüb zabitlərə salam verdi. Mustanger zabitlərin çoxu ilə tanış idi.

Bu zaman Kassi Kolhaun da gəlib çıxdı. O özünə xas təkəbbürlə zabitlərə və mülki şəxslərə salam verdi. Kapitan sərxoş olmasa da, hər halda, çox nəşəli idi. Onun gözləri qəribə tərzdə parlayırdı.

– Gəlin içək! – deyə Kolhaun adamlara müraciət etdi.

– İçək, içək! – deyə bir neçə səs cavab verdi.

Bütün dəstə piştaxtaya yaxınlaşdı və hər kəs içki sifariş verdi.

Təsadüfən, ya qəsdən Kolhaun Morislə yanaşı düşdü. Kolhaun stəkanını götürüb:

– Sağlıq! – deyə qışqırdı.

– Deyin, deyin! – bir neçə səs ona dəstək verdi.

– Amerika amerikalılar üçün! Qoy hər cür yadelli gəlmələr, xüsusilə məlun irlandiyalılar buradan rədd olsun!

Kolhaun sağlığı deyib geri çəkiləndə dirsəyi mustangerə toxundu və viski Morisin köynəyinə töküldü.

Bunun təsadüf olduğuna heç kəs inanmadı. Hamı təhqir olunmuş adamın onun üzərinə atılacağını gözləyirdi. Lakin o, stəkanı yerə qoydu, yaylığını çıxarıb köynəyini silməyə başladı. Morisin hərəkətlərində bir təmkin vardı. Lakin bunu qorxu adlandırmaq olmazdı.

– Mən irlandiyalıyam, – dedi.

Bu sadə cavab, əslində, bir çağırış idi.

Kapitan ona sarı dönüb əllərini oynadaraq həqarətlə dedi:

– Sizmi? – Mustangeri başdan-ayağa süzüb əlavə etdi: – Ola bilməz. Sizin geyiminizə baxıb meksikalı olduğunuzu deyərdim.

– Mister Kolhaun, sizin mənim geyimimlə nə işiniz var? Ancaq köynəyimi viskiyə buladığınız üçün icazə verin mən də sizin köynəyinizin kraxmalını viski ilə yuyum.

Mustanger bunu deyib öz stəkanını götürdü və kapitan çevrilməyə macal tapmamış stəkanın dibindəki viskini onun üzünə atdı.

Səslər tez kəsildi. Gərgin bir an idi. Əhvalat duellə qurtarmalı idi.

Kolhaun tapançasını çıxardı. Mustanger də eynən belə bir tapança çıxarıb atəş açmaq üçün hazır vəziyyət aldı.

Bir neçə adam çaxnaşmaya düşüb qapıya tərəf cumdu. Mayor qılıncını siyirib rəqibləri bir-birindən ayırdı və:

– Dayanın! – deyə əmr etdi.

Kinindən rəngi göyərmiş Kolhaun:

– Niyə? – deyə qışqırdı. – Niyə, mayor Rinqvud? Bu təhqir cavabsız qalmamalıdır, özü də belə bir yaramazın təhqiri.

– Kapitan Kolhaun, əvvəlcə siz başlamısınız.

– Mayor, yoldan çəkilin. Savaşan bizik və bizim işimizə qarışmağa ixtiyarınız yoxdur.

– Beləmi? Ha-ha! Sloumen, Henkok, Krossmen, eşidirsinizmi? Mənim onların işinə qarışmağa haqqım yoxmuş! Kapitan Kassi Kolhaun, harada olduğunuzu yaddan çıxarmayın. Bura hərbi qaladır və bu qala hərbi nizamnaməyə tabedir. Bu qalaya komandanlıq etmək mənə tapşırılmışdır. Ona görə də mən əmr edirəm, tapançanızı yerinə qoyun. Yoxsa sizi adi bir əsgər kimi həbsxanaya göndərərəm.

Rəqiblər, demək olar, eyni zamanda silahlarını yana saldılar, lakin tapançanı əllərində tutmaqda davam edirdilər.

Mayor qışqırdı:

– Bir halda ki atışmaq qərara alınmışdır, qoy onda bu duel qayda-qanunla olsun. Hər şeydən əvvəl eyni silaha malik olmalısınız.

Onları dövrəyə almış izdiham:

– Əlbəttə! Siz haqlısınız! – deyə razılaşdı.

Mayor onların tapançasını gözdən keçirdi. Hər ikisində altıaçılan “Kolt” tapançası idi. Mayor şərt qoydu: "Biz buradan çıxmayınca atəş açmamalısınız. Yalnız siqnal səsindən sonra atəş aça bilərsiniz».

Meyxanada duel

Kapitan Sloumen dedi:

– Mənim bir təklifim var. Meyxananın üz-üzə baxan iki qapısı var. Qoy mister Kolhaun və mister Cerald bizimlə birgə bayıra çıxsınlar. Sonra hərəsi bir qapıdan içəri girib atışmağa başlasınlar. İçəri girməmiş heç biri atəş açmamalıdır.

Bu təklif də qəbul olundu. Lakin bu arada meyxana sahibinin səsi gəldi:

– Onlar mənim meyxanamın içərisində atışsalar, şərab şüşələrimi, güzgüləri, qab-qacağı sındıracaqlar. Mən onlara xeyli xərc çəkmişəm…

– Narahat olmayın, Oberdofer, – deyə mayor onu sakitləşdirdi. – Zərərin ödəniləcəyinə şübhəm yoxdur. İndi isə bir yer tapıb daldalanın.

Zəng səsi duelin başlanması üçün siqnal olmalı idi. Adamlar aralıda dayanıb gözlərini meyxanaya zilləmişdilər. Moris çöldə meyxananın bir başında, Kolhaun o biri başında durmuşdu.

Zəng çalınan kimi rəqiblər meyxana qapılarının arxasında gözdən itdilər. Elə həmin an da açılan güllələrin gurultusu, sınan şüşələrin cingiltisi eşidildi. Hamı nəfəsini çəkib atəş səslərini sayırdı. Bir neçə atəşdən sonra araya sükut çökdü. Onlar bir-birini öldürmüşdülərmi?