скачать книгу бесплатно
Кин?т ишект? кы?гырау шалтырады.
С?кин? сикереп куйды.
Сикерг?л?г?н к?йг? ч?б?к?й ит?рг? тотынды.
Тагы кы?гырау.
С?кин? ки? елмайды. Тик ишекк? й?герерг? ашыкмады. К?тсен ?ле бераз. Озагырак тел?г?н н?рс? кадерлер?к була ул.
Тагы кы?гырау.
С?кин? шатлыклы б?терелеп алды. Прихожийдагы якты утны с?ндереп, интим кызгылт нурлы лампаны гына калдырды. Ансын да с?ярк?се б?л?к итк?н иде.
??м шатлыклы елмаеп ишекне ачты.
??м кер?чене? куенына ташланды.
??м коты алынып ачы тавыш бел?н кычкырып ?иб?рде. Аны? с?ярк?се урынына нафталин исе се?г?н ак б?рк?нчек япкан ад?м тора иде.
– Ааааааа, уууууууууу!
Ак б?рк?нчекне? й?зе д? юк иде ахры, ??рх?лд?, анда кара?гы бушлык кына к?рен? иде.
Шул бушлык эченн?н тавыш ишетелде:
– Курыкма, кадерлем… Бу мин – Х?с?н…
Тавышы таныш иде. Хатын бераз тынычланып калды. Л?кин тагы бер кычкырды.
– Ааааааааааааууууууууууууу…– Бу юлы ирне каушату ?чен.
– Курыкма, берген?м… – Х?с?н ак ??йм?сен шудырып т?шерде д? трусикчан гына калды,– Курыкма… Болар си?а!
Х?с?н а?а ч?ч?кл?р сузды. Хатын бертын аптырап карап торды да ирен чите бел?н ген? елмаеп ч?ч?кл?рне ?ст?лд?ге вазага утыртты. Розалар нурланып балкымады. Алар таушалып бетк?нлект?н, карт с?йр?лчекк? охшап тора иде.
Ир С?кин?не куенына алды. Хатын бераз гына назланды да аны читк? эт?рде. Х?с?нне? т?ненн?н д? нафталин исе кил? иде.
– Бар, юынып чык,—диде хатын назлы елмаеп, – ?лл? нинди ис се?г?н.
??м ирне? кыяф?тен? карап кычкырып к?леп ?иб?рде. Х?с?н у?айсыз х?лд?н тизр?к котылырга тел?п, ваннага юн?лде.
– Н?рс? булды?
– Чыккач с?йл?рмен…
Л?кин С?кин? аны? юлына аркылы т?ште:
– Х?зер ?к с?йлисе?. Н?рс? булды?
Х?с?н ни ?йтерг? д? белм?де. Ул сабагын оныткан ш?керт кебек бер ноктага тек?леп тынып калды. С?кин? тагын к?лерг? тотынды.
– Киемн?ре? кайда?
Х?с?н ык-мык итте. Кызарынды. ?р?к бел?н булган х?лне исен? т?шер?д?н ген? д? аны? т?нен? бала йоннары калкып чыкты. Иренн?ре к?кшелл?неп калды.
– Бер тел?нчег? бирдем… – диде аннан со?, – ?йе, бер тел?нчег? бирдем.
– Телефоны?ны дамы?
Х?с?н ?зе д? сизм?ст?н бар к?чен? баш какты.
– Акча?ны дамы?
Х?с?н тагы баш какты. Аннан со? кыенсынып кына ?ст?п куйды:
– ?йе… Барсын да… Кес?д? китк?н…
Хатын кин?т х?кемдарга ?верелде:
– Бирм? бер??г? д?! – диде ул, баласын ?рл?г?н ана тоны бел?н,– Чит кешег? мал таратып й?рм?.
Х?с?н аны? ??р с?зен баш кагып ты?лады. Х?зер ул аларны кабатлап к?рс?тер кебек иде:«Бер??г? д? бирм?м. Чит кешег? мал таратып й?рм?м..» Аны? б?тен кыяф?те шуны в?гъд? ит? иде. ?мма Х?с?н б?тенл?й боек тавыш бел?н каршы т?ште:
– Кызгандым мин аны… Ул бик жалкы булды.. Ул ?р?… ул тел?нчене ?йт?м… Кызгандым…
– Алар ми?а да кызганыч,– диде хатын, тал?пч?н тавыш бел?н, – Тик мин берсен? д? бирмим бит. Син д? бирм?.
Х?с?н баш какты.
– ?й эчен, мен?, ?зе? д? к?реп торасы? бит… Бер юньле н?рс? юк. Тел?нчел?рне кызганып й?рг?нче, ми?а ярд?м ит?р иде?.
Х?с?нг? ?ан кереп китте:
– Ярд?м ит?ч?кмен, ?лб?тт?,– диде ул л?зз?тле бер ашкыну бел?н, – Телисе? ик?н, ирт?г?д?н ?к евроремонт ясатам…
Хатын ки? елмайды.
Х?с?нг? сокланып карап торды.
– ? бер уйласа?, оригинально! – дип елмайды ул, – С?йг?не янына кем трусик бел?н килг?н мо?а кад?р?! Юк…
Х?с?н д? елмайды.
Ул хатынны кочакларга омтылды да н?рс?недер исен? т?шереп, ваннага юн?лде.
– ?л д? син бар ?ле, берд?нберем! – диде ул ихлас елмаеп, – Яратам мин сине.
Кин?т телефон шалтырады. С?кин? й?гереп барып трубканы к?т?рде. Х?с?н ванна ишеге янында сагаеп басып калды.
– ?йе, ты?лыйм, – кин?т С?кин?не? т?се ?зг?рде, ул агарынып китте ??м б?тен ?ан ачысы бел?н сыгып чыгарды, – Я, хода!..
Х?с?н борчылып аны? янына килде.
– Кем ул анда?
Хатын д?шм?де. Х?с?н телефонны? кайсыдыр т?йм?сен? басты. Шалтыратучыны? тавышы х?зер б?тен ?йг? я?гырый иде. Х?с?нг? ул тавыш ничектер таныш кебек тоелды. «Кайда ишеттем со??»– дип уйлады ул. Тик исен? т?шер? алмады. «Тоеладыр гына…»– диде ахырда.
– С?кин?, дим, С?кин?! Ник д?шмисе?? Н?рс? булды? – дип ныкышты тавыш.
– Син… Син кайдан… Кайдан шалтыратасы??..
– Кибетт?н. Я аптырама инде. Кайткач, барсын да а?латырмын.
С?кин?не? кулыннан трубка т?шеп китте.
– Я, ходай… Аннан кайтып була мени?!. – дип пышылдады ул ?залдына.
Тик аны? с?зен ишеттел?р.
– Ялгышлык килеп чыккан, С?кин?…– диде тавыш кыенсынып кына, – Ялгышлык…
– Туктале, кем со? син?.. Ник шаяртасы?? Шулай шаярырга ярый мени?!– С?кин? мен?-мен? елап ?иб?рер сыман иде.
– Шаярмыйм мин, С?кин?,– Тавыш калтыранды, – Шаярмыйм. Мин – Закир?ан.
С?кин?не? иренн?ре дерелд?п куйды.
– Без Закир?анны ?ирл?дек бит инде, —диде ул, к?зл?рен м?лдер?теп, – Минем ?ле бик кайгылы чагым. Зин?ар, б?т?н алай кыланмагыз.
Ул телефон т?йм?сен? басты. Бипелд?г?н тавыш ишетелде.
– Вот, нахал! Кулыма килеп эл?кс?ме! – дип ?т?чл?нде Х?с?н, – К?рм?г?нен к?рс?т?м юнсезне?…
Тагын телефон шалтырады. С?кин? т?йм?г? басты.
– С?кин?, тагын мин ?ле бу. Закир?анны ?ирл?дек, дисе?ме син?
–?йе. ?ч к?н элек.
– Моны? булуы м?мкин т?гел!
С?кин? мо?суланды:
– М?мкин ик?н шул…
Теге башта югалып калдылар шикелле.
– Туктале… ? мин кем со?, алайса?
– Чама?ны белебр?к эч?рг? кир?к! – дип кызды С?кин?, – Башы?ны югалтмаслык итеп…
??м телефон т?йм?сен? басты.
– Нинди псих булды со? бу?
– ? тавышы чынлап та охшаган, – диде С?кин? икел?нг?нд?й итеп, – Каберенн?н шалтыратмыйдыр бит инде…
Тынлык урнашты.
Авыр тынлык.
– Кулыма эл?ктер?м мин аны, – диде Х?с?н. Аны? ярсуы чын й?р?кт?н иде.
–? бит ул килерг? д? м?мкин…– С?кин? уйга калды.
– Килсен! Ботарлыйм мин аны!
Хатын а?а назлы караш ташлап алды.
– Юк, кадерлем. Ярамый. ?ирл?г?небезг? ?ч кен? к?н. Икебезне берг? к?рс?л?р килешеп бетм?с.
Тын калдылар.
Берсе бер с?з д?шм?де. Икесене? д? к??еленд? ?лл? нинди авыр тойгы иде.
– Син кайт инде б?ген, ?аным, – диде С?кин?.
Х?с?н каршы килм?кче иде д?, хатынны? хаклы ик?нен а?лап тыелып калды. ?йе, чынлап та кайтырга гына кала инде х?зер. ?лл? нинди тиск?ре к?н булды б?ген. ?ле теге ?р?к. ?ле бу телефон маньягы. Тьфу!..
С?кин? йокы б?лм?сен? чыкты да киемн?р к?т?реп килде.
– Мен?. Си?а б?л?к?й булыр инде. Тик нишлисе?…
Чынлап та берн?рс? д? эшл?п булмый иде. Х?с?н Закир?анны? киемн?рен киде. Чалбары тар да кыска да иде, ? к?лм?ге кендект?н ген?. Бу киемд? ул бик м?р?к? к?ренс? д? берсене? д? к?л?се килм?де.
– Такси гына тотарсы? инде, – диде С?кин?, – Мен? си?а юллык акча. ?ит?р бит?
Акча ?ит?рлек иде. Эх, акыллы да хатын инде бу С?кин?! Хатын т?гел, алтын! Х?с?н бу мизгелд? С?кин?г? табынырга да ?зер иде.
– Сау бул, ?аным…– Хатын аны? я?агыннан ?беп алды. Х?с?н д? ?беп ?авап бирде, – Сау бул…
– Ис?н кайтып ?ит.
– Ис?н тор. Бер-бер х?л булса, шалтырат.
* * *
Х?с?н чыгып китк?ч, ?й б?тенл?й бушап калды. Хатын ?зен япа-ялгыз итеп тойды. Тир?-якта салкын бушлык кына, тышта – кара?гы т?н, ?йд? – шом.
