скачать книгу бесплатно
– Kəşfiyyatçı dəstələr tam əmin deyil, amma bildirirlər ki, Vayzoya tərəf gedən qrados dəstəsidir…
Neyla bunu eşidəndə ayağa qalxdı. Az qalsın yaşlı Hetranın qocalığına görə çaparı düzgün başa düşməməklə hədələyəcəkdi:
– Necə yəni? Bu nə nağıldır danışırlar onlar? Qradosların nəsli tamamilə kəsilib! Onları heç son cənub yürüşlərində belə görməyiblər! Ya sənə çapar nəyisə səhv çatdırıb, ya da…
– Ya da nə? Mən nə danışdığımı bilmirəm?
– Xeyr, Hetra, mən belə demək istəmirdim…
– Mən səni başa düşürəm. Amma bunlar gerçək ola bilər. İki fəsil əvvəl Barkovanın şimalında, Qara dağların ətəyində Livas adlı kiçik bir kəndə hücum olmuşdu. Kəndin əhalisi yaxınlıqdakı göldən balıqçılıq edərək yaşadığı üçün kənddə nə ovçu, nə də döyüşçü yaşayırdı. Onları sadəcə Qara dağların ətəyindəki meşəyə aparan yolda, kənddən bir neçə vilron aralı detron qülləsi qoruyurdu. Şimal soyuq olduğu üçün üç, bəzən də dört detron gözətçilik edirdi əraziyə. İki qış əvvəl gecə kəndə basqın olmuş, sübh tezdən dört kəndlinin parçalanmış ölü bədənləri tapılmışdı daxmalarında. Hər kəs bunu şimalın yırtıcı varlıqları tərəfindən hücum olaraq qəbul etdi. Lakin Yüksək icma bununla razı deyildi…
Hetra artıq yorulmuş kimi Neylanın önündəki oturacağa əyləşərək əli ilə digər oturacağı göstərərək gənc döyüşçüdən də oturmasını xahiş etdi. Neyla oturduqdan sonra davam etdi:
– Bu hadisə hər kəs üçün vəhşi hücumu olaraq tarixə keçdi. Bütün kənd əhalisi də bununla razılaşdı. Lakin ən dəhşətlisi bu deyildi. Livasın şimalındakı qüllədəki detronlar həmən gecə yoxa çıxdılar.
Neylanın üzündəki ifadə dəyişmişdi artıq. O, sanki artıq nələrin baş verdiyini bilirmiş kimi başını astaca sağa-sola yelləyərək dedi:
– Həmən gecə neçə detron qüllədə idi?
– Dört…
– Deməli, dört detron bir gecədə yoxa çıxıb? Şimala göndərilən detronların daha təcrübəli olduqlarını nəzərə alsaq, belə çıxır ki, onlara hər hansı vəhşi heyvan və ya bir neçə varlıq qalib gələ bilməzdi.
– Elədir ki, var. Buna görə Yüksək icmanın qərarı ilə yeni detron və qərb ovçularından dəstə yaradıldı. Hamısı təcrübəli və ağır döyüşlərdə iştirak etmiş dəstə üzvlərinin arasında hətta Barkovadan cənub döyüşçüsü də yer alırdı. Lakin onların kimlikləri hər kəsdən gizlədilirdi. Bunun səbəbi qarşılaşacaqları müsibətlərin gizli qalması və əhalini təşvişə salmaması üçün əlavə sualların yaranmaması idi.
– Sonra? – Neyla səbirsizliklə soruşdu.
– Dəstə şimala irəlilədi. Qara dağlara üç gecəlik səyahət oldu və geri döndülər. Amma o qaranlıq və günəş üzü görməyən qarlı dağlarda nə tapdıqlarını Yüksək icma gizli saxladı. Lakin nə tapmışdılarsa, çox əhəmiyyətli olduğunu hər kəs bilirdi.
– Hetra, sən indi demək istəyirsən ki, o dəstə həmən fəsil qradoslarla qarşılaşıb, ya necə?
– Bilmirəm, əmin deyiləm. Amma bu gün gələn xəbər məni heç təəccüblədirmədi.
– Bəs Yüksək icma sadəcə bunu xəbər vermək üçün çapar göndərib Bartuna?
– Yox, onlar Bartundakı ordunu hazır vəziyyətə gətirməyimi və şimal-qərbə dəstə göndərməyimi əmr edirlər.
Neyla yenidən oturduğu yerdən qalxaraq şəhər başçısına detron salamı verərək dedi:
– İcazənlə, mən könüllüyəm, Hetra.
– Mən bunu deyəcəyini bildiyim üçün artıq dəstə üzvlərini də seçmişəm. İqamətgahın qabağındakı detronlardan otuzunu özünlə apar. Tövsiyyə edirəm ki, daha təcrübəli olanları seçəsən, nə ilə qarşılaşacağımızı bilmirik. Sənin vəzifən sadəcə Vayzoya çatmaq, yerli ovçularla birləşib kəndlilər Dirmaya çəkilənə qədər onları hər hansı hücumdan müdafiə etməkdir. Deyilənlər doğrudursa, ovçular qrados gördükdə qorxub qaça bilərlər. Mən xaos yaranmasını istəmirəm.
Qoca başçı əlini geyindiyi qara libasın içəri tərəfinə apararaq ciblikdən tünd qırmızı dəmir üzük çıxartdı. Üzüyü Neylaya uzadaraq dedi:
– Bunu götür, üzərindəki möhür bütün Arçibaldda sənə sərhədsiz etimadnamə verəcək. Yüksək icmaya xidmət edirsən artıq, Neyla, sənə uğurlar, qızım. Ehtiyatlı ol.
Sözünü bitirdikdən sonra Hetra cənub döyüşçüsünə detron salamı verdi. Eyni cavabı gənc döyüşçüdən aldıqdan sonra üzünü yenə taxta çərçivəli pəncərəyə tutaraq səssiz Bartunu seyr etməyə davam etdi. Neyla otaqdan çıxıb küçəyə çıxan qapının ağzına endi. Onu görən detronlar öz aralarındakı söhbətlərini dayandıraraq cənub döyüşçüsünə tərəf çevrildilər. Neyla əlində saxladığı möhürlü üzüyü sağ işarə barmağına taxaraq əlini belindəki xəncərin üzərinə qoydu. Bir neçə addım qabağa gəlib bütün detronların onu aydın görəcəyi mövqedə dayanaraq dedi:
– Qorxusuz detronlar! Arçibaldın bu gün bizə ehtiyacı var! Hazırsınızmı?
Bütün döyüşçülər əllərini sanki uzun fəsillərdir bunu gözləyirmiş kimi bədənlərinin önündə çarpazlaşdırıb eyni anda üç dəfə var gücləri ilə “Arçibald!” qışqıraraq detron salamı verdilər.
Bartun şəhəri Arçibaldın cənub-şərqində yerləşir. Bu şəhər uzun fəsillər əvvəl kiçik kənd olaraq salınmışdı. Daha sonra bura detronların əsas düşərgəsinə çevrildi. Cənubdan gələn hücumların qarşısını almaq üçün ən əlverişli məntəqə sayılırdı.
Arilərin gəlməsi ilə artan hücumlardan sonra Bartun şəhər adlanmağa başladı və ətrafı daş divarlarla hasarlandı. Arçibaldın bütün cənub sərhədləri bu şəhərdən qorunurdu. Bartunun daimi başçısı yox idi. Detronlara başçısılıq edən şəxs, həm də şəhərin başçısı sayılırdı.
Ölümlə tanışlıq
Səhər ətrafı az da olsa, aydınladırdı, lakin meşənin hündür ağacları Semiqonun qaçdığı yola yenə qara kölgə salmağa davam edirdi. O, nəfəsinin ağırlaşdığını hiss eləsə də, dayana bilməzdi. Hamzar yaralı vəziyyətdə meşənin Kripso dənizi ilə sərhədində onu gözləyirdi. Bəxti gətirmişdi, Hamzar huşunu itirməmiş, yarasının üzərini sıxmış və qan axmasını az da olsa, ləngitmişdi. Əks halda hər şey üçün artıq gec ola bilərdi. Semiqon addımlarını daha da sürətli atmağa çalışsa da, artıq dayanmalı olduğunu hiss edirdi. Ciyərlərinə sancı girmişdi, səhərin şaxtası üzünü kəsir, aclıq isə həyəcana qarışaraq düzgün fikirləşməyə imkan vermirdi. Artıq Hamzarı sağ-salamat tapacağına ümidi azalarkən uzaqdan ağacların seyrəldiyini gördü. Bu, o deməkdir ki, artıq meşənin çıxışına yaxınlaşmışdı. Dayanıb ətrafına baxsa da, dostunu görə bilmirdi. Önə əyilərək əllərini dizlərinə apardı və tez-tez köksünü ötürərək nəfəsini tənzimləməyə çalışdı. Ətrafa göz gəzdirsə də, Hamzarı görə bilmirdi. Dikələrək və nəfəsini dərindən alaraq qışqırmağa başladı:
– Hamzar! … Hamzar!
Lakin cavab olaraq sadəcə səssizik eşidilirdi. Semiqon öz ətrafında dairəvi şəkildə addımlar ataraq hər tərəfə göz gəzdirərkən özündən bir neçə ağac aralıda, qarın üzərində qırmızı qan izləri gördü. Fikirləşmədən o tərəfə yönələrək izlərin yeddi-səkkiz addım uzandığı tərəfə irəlilədi. İzlər bitəndə isə yerdə hərəkətsiz dostunun bədənini gördü. Hamzar üzü qara tərəf uzanmışdı. Semiqon onun ehtiyatla sağ qolundan tutaraq bədənini yuxarı çevirməyə çalışarkən yaralı ovçu digər əlindəki xəncəri az qala dostunun qarnına soxacaqdı. Semiqon cəld hərəkətlə bədənini geri çəkərək dedi:
Вы ознакомились с фрагментом книги.
Для бесплатного чтения открыта только часть текста.
Приобретайте полный текст книги у нашего партнера:
