скачать книгу бесплатно
Кабыкларны тишеп күккә чыккан буын,
Айнымасаң, туктамасаң җимерүдән,
Нәрсә калыр киләчәккә безнең җирдән?!
1989
«И Шигырем!..»
И Шигырем!
Нигә табына идең,
Тугрылыклы булып кал шуңа!
Хәзер бар да көнне сүгә, диеп,
Ач хәерче булып шыңшыма!
Бисмилладан качкан шайтан кебек
Йөз чөермә Илдән, тайчынма!
Ни-нәрсәгә, Шигырем, табына идең —
Тугрылыклы булып кал шуңа!
1991
«Минем ничә яшькә кадәр…»
Минем ничә яшькә кадәр
Яшәвемне күкедән
Сорамадым. Күп түгелен
Мин үзем дә бик беләм.
Мин үзем дә әйбәт беләм
Аз калганын елларның.
Тик күренми иге-чиге
Мин язасы җырларның.
Иң кирәген йомгакларга
Ничек кенә өлгерим?
Сорамыйм ич, әйтмә, күке,
Аз калганын гомернең…
1991
«Элек җаным, баш бирмичә…»
Элек җаным, баш бирмичә,
Күпме чикне сикерде,
Хәзер көчсез карышырга,
Зәгыйфь әсир шикелле.
Тәнемнең дә хәле китте,
Әлсерәде җаным да,
Күпме генә тартышсаң да,
Җиңү – көчле ягында.
Көчле хаким җирдә – көчнең
Карасы да, агы да…
1991
«Ерак чит җирләрдә…»
Ерак чит җирләрдә,
Ерак Себерләрдә,
Нәрсә калган сиңа
Бүгенге көннәрдә?
Дөнья киеренке,
Дөнья тыныч түгел.
Ничек борчылмасын
Сине сөйгән күңел?!
Йөрмә өйдән читтә,
Йөрмә миннән читтә.
Юк юлыңда киртәң —
Кайт яныма, иркәм!
1991
«Ак булсын юлың, уң булсын…»
Ак булсын юлың, уң булсын,
Кире кайтыр юл булсын.
Өметләрең көнгә ашсын,
Ни теләсәң, шул булсын!
Тик еракка китә күрмә,
Озакка китә күрмә.
O әфәндем! Бу ярыңны
Бәхетсез итә күрмә!
1991
«Мин бит хәтта авырый да белмим…»
Мин бит хәтта авырый да белмим,
Җиренә җиткереп, кешечә…
Кан басымы уйный бөтерелеп,
Бер югары менә, бер төшә.
Баш түбәсе ут бөркүдән бераз
Тынып торса – инде аякта:
Мин бүлмәдән таям, чыгып чабам,
Бәрелергә белми кай якка.
Кулда каләм (йә мунчала инде),
Йә кер юам, яки хат язам,
Йә очрашу, йә мәктәпкә чабам —
Тәгәрмәчтән төшмим мин һаман.
Шулай йөрим, шулай туктый белмим,
Егылып, сезгә килеп кермичә.
Мин бит хәтта җиренә җиткереп
Авырый да белмим кешечә.
1991
«Таңнарның чыклысын…»
Таңнарның чыклысын,
Кичләрнең айлысын
Җырлап та, елап та
Кайтара алмыйсың.
Елап та, җырлап та
Чакырып карадым,
Яшьлекнең табигый
Кичләрен, таңнарын.
Тик алар кайтмаслык
Еракта калганнар.
Таңнарны, кичләрне
Үзгәртте заманнар.
Айдагы Зөһрә кыз
Сурәте югалды.
Таңда чык агулы,
Агулы кыравы.
Инде үз чигәмдә
Сыкылар, кыраулар.
Җыр түгел телдә дә —
Тәүбәләр, догалар…
Хатадан гыйбарәт
Яшәеш каргышын
Күпме кыл гыйбадәт —
Юк, юа алмыйсың.
1991
«Борынгылар җирнең үрен-суын…»
Борынгылар җирнең үрен-суын
Кадерләгән ничек!
Без аларны, суын ялкын ясап,
Үрен иңкел иттек.
Табигатьне «җиңдек», буйсындырдык,
Шулай «җиңә» торгач
Туздырылды, җилгә очырылды
Мәңгелектән мирас.
Җәйге эссе, кышкы суык китте,
Һава юк суларга.
Мирас, бирнә дияр нәрсә бетте
Бездән соңгыларга.
1991
«Кемдер карый кемнәр күзенәдер…»
Кемдер карый кемнәр күзенәдер,
Кемдер карый күккә, биеккә.
Мин күккә дә карашымны атмыйм,
Йөрмим башым җиргә иеп тә.
Юк, эзләмим синең күзләрне дә,
Аларда да түгел мин көткән.
Битарафлык, бушлык тирә-юньдә —
Хәзер мин дә шуңа күнеккән…
1991
Марсның Флёра апасына котлау шигыре
Туган көнең белән котлаганда,
Шуны телим сиңа, Зур апа:
Кайгы-хәсрәт күрми озак яшә,
Сәламәт бул, шат бул һәрчакта!
Син татарча җырлар яратасың,
Матур җырлар күңел юата.
Туган көнең белән шул җырларны
Бүләк итәм сиңа, Зур апа!
1991
Апага
Бу тормышта төрле көннәр була,
Кайчакларда авыр уй бaca.
Шул чакларда гел бер фикер туа:
«Апа килсен иде, ичмаса!»
