Qaçaqmalçı zirvəsinin sirri

скачать книгу бесплатно

Oğlan dəhlizin sonundakı qapıya tərəf cumub onu açdı. Həqiqətən də, otağın bir küncündən vızıltı səsi eşidildi. Qəfil səsə hamı yerindən dik atıldı. Timmi də içini çəkdi, qulaqlarını şəkləyib qəzəblə hürdü.

Kömürcük qapını bağlayıb geri, uşaqların yanına qaçdı.

– Vızıltını eşitdiniz? Əla ideyadır, hə? Mən həmişə belə şeylər ixtira eləyirəm.

Qonaqların heç bir şübhəsi qalmadı ki, həqiqətən də, olduqca maraqlı bir yerə gəlib düşüblər. Onlar sadə mebellə bəzədilmiş otağa diqqətlə nəzər saldılar, burada səliqəsizlik hökm sürürdü. Enn rombşəkilli iri pəncərəyə yaxınlaşıb çölə baxdı və təəccübdən az qaldı nəfəsi kəsilsin: pəncərənin altındakı uçurumu görəndə adamın başı gicəllənirdi! Ev dik, dağlıq bir təpənin lap zirvəsində yerləşirdi. Kömürcüyün yataq otağı isə düz uçurumun üstündə idi.

– Bir bura baxın! – Enn heyrətlə çığırdı. – Yarğana baxanda adamın tükləri biz-biz olur!

Hamı pəncərəyə tərəf toplaşdı. Sakitcə aşağı baxdılar. Bu hündürlükdən baxanda, həqiqətən, az qalırdı adamın nəfəsi kəsilsin…

Uşaqlar pəncərənin qarşısından çəkildilər. Corc üzünü Kömürcüyə tərəf çevirib soruşdu:

– Əminsən ki, Timmini gizlədə biləcəyik? Onu necə yedirəcəyik? Hələ iti gəzdirmək də var!

Kömürcük cavab verdi:

– Dedim axı, bir şey fikirləşərik. Narahat olma. Mən itləri sevirəm. Nə yaxşı ki, Timmi bizimlə olacaq! Lakin özünüzə də məlumdur ki, atalığım bundan xəbər tutmamalıdır. Onun itləri niyə sevmədiyini bilmirəm. Deməzdim ki, o, itlərdən qorxur. Yəqin, başqa səbəbi var. Ögey atam çox qəribə adamdır!

Dik soruşdu:

– Necə yəni, qəribə adamdır?

Kömürcük cavab verdi:

– Necə deyim… Sanki hamımızdan nəsə gizlədir. Bəzən bura gizlicə qəribə insanlar gəlirlər, kim olduqlarını heç kəs bilmir. Bəzən isə gecələr qüllədə işıq yanır: məlum deyil ki, orada kim var, nə işlə məşğul olur. Düzdür, öyrənməyə çalışdım, alınmadı.

Enn qəfildən xəbər aldı:

– Ola bilər ki, ögey atan qaçaqmalçıdır?

Kömürcük cavab verdi:

– Ağlım kəsmir… Əslində, burada bir qaçaqmalçı var və hamı onu tanıyır. Təpədən aşağıda sağdakı evi görürsünüz? Həmin evdə yaşayır. Pulunu balta kəsməz! Adı Barlinqdir. Bütün polislər onun fırıldaqlarından xəbərdardırlar, di gəl adama bata bilmirlər. Barlinq çox zəngin və nüfuzlu adamdır, odur ki istədiyini eləyə bilər, buna görə isə heç kim ona «gözün üstə qaşın var» deyə bilməz!

– Qəribə yerdir! – Culian dedi. – Mənə elə gəlir, burada bizi bir-birindən maraqlı macəralar gözləyir!

Kömürcük etiraz elədi:

– Nə danışırsan?! Əslində, burada heç vaxt maraqlı nəsə baş vermir. Sadəcə, gördüyün gizli yollar, qaranlıq dəhlizlər səndə belə təəssürat yaradıb. Düzünə qalsa, bunda təəccüblü heç nə yoxdur: təpə başdan-başa vaxtilə qaçaqmalçıların istifadə etdiyi belə yollarla doludur!

Bu zaman Kömürcüyün bir küncdə quraşdırdığı qurğu vızıldamağa başladı. Kimsə dəhlizin sonundakı qapını açırdı.

Kömürcüyün valideynləri

– Kimsə gəlir! – Corc təşviş içərisində vurnuxdu. – Timmini neyləyəcəyik? Tələsməliyik!

Kömürcük Timminin xaltasından yapışdı, onu divardakı şkafa tərəf itələyib qapını örtdü.

– Sakit otur!

Ağıllı heyvancığaz nə baş verdiyini anlamışdı, odur ki səssizcə dayanıb qulaqlarını şəklədi.

Həmin vaxt qapı açıldı və qara şalvar, ağ kətan pencək geymiş kişi otağa daxil oldu. Kömürcük onu gördükdə saymazyanalıqla dilləndi:

– Sənsən, Blok? Xoş gördük! – oğlan üzünü qonaqlarına sarı çevirib izahat verdi. – Blok atamın xidmətçisidir. Düzdür, onun qulaqları eşitmir, lakin burnu çox itidir, elə bil iy bilir, nədən danışıldığını dərhal başa düşür. Ona görə də Blokun yanında artıq-əskik danışmamaq məsləhətdir.

Blok nəsə itiribmiş kimi gözlərini otağın künc-bucağında gəzdirərək Kömürcüyə dedi:

– Valideynlərin maraqlanırlar ki, nə üçün hələ də dostlarını onlara təqdim etməmisən? Niyə onları görüşdürmək əvəzinə uşaqları bura gətirmisən?

Corc həyəcanla fikirləşdi: «Dəqiq bilir ki, biz özümüzlə it gətirmişik, üstəlik, indi onu burada gizlətmişik. Ona görə gözləri dayanmadan nəsə axtarır…» Qız ümid edirdi ki, Blokla söhbətində sürücü heyvanla bağlı ağzından bir söz qaçırmayıb.

Kömürcük cavab verdi:

– Düzü, mən görüşümüzə o qədər sevindim ki, qonaqlarımızı birbaşa öz otağıma gətirdim. Hər şey qaydasındadır, Blok. Bir dəqiqəyə aşağı düşürük.

Üz ifadəsi heykəl kimi hərəkətsiz olan Blok başqa heç nə deməyib otaqdan çıxdı. Nə gülümsündü, nə də narazılığını ifadə etdi!

– Ondan gözüm su içmir, – Enn söylədi. – Bu adam çoxdan sizdə işləyir?

Kömürcük cavab verdi:

– Yox, bir ildən az olar. Heç bilmədik ki, haradan necə peyda oldu! Yeni xidmətçinin gələcəyindən anamın da xəbəri yox idi! Blok bir gün evimizə gəldi, bir kəlmə də demədən bu ağ kətan pencəyi geyinib işə başladı. Məncə, atam üçün bu o qədər də gözlənilməz hadisə deyildi, lakin nə üçünsə o, anamı yeni xidmətçi ilə bağlı əvvəlcədən xəbərdar etməyi ağlından keçirməmişdi. Anam buna elə təəccüblənmişdi ki…

– Yeri gəlmişkən, anan necə adamdır? – Enn xəbər aldı.

– Ondan xoşunuz gələcək, çox mehriban qadındır! Burada onun günü gün deyil, bu evdə qətiyyən yaşamaq istəmir, lakin atalığımın qorxusundan bir kəlmə də demir.

Meribel o qədər utancaq idi ki, bayaqdan bəri bir dəfə də söhbətə qoşulmamışdı. Elə indi də qardaşının sözlərini təsdiqləmək üçün yalnız başını tərpətməklə kifayətləndi.

– Getdik, – deyə Kömürcük ucadan səsləndi. – Hər ehtimala qarşı Timmi biz qayıdana qədər şkafda qalsa, yaxşıdır. Düzdür, Blok bura gəlib nəsə axtarmaq istəyə bilər, ancaq narahat olmağa dəyməz. Mən indi şkafın qapısını bağlayıb açarı da özümlə götürəcəyəm.

Uşaqlar birlikdə evin geniş zalına daxil oldular. Kömürcük hamıdan əvvəl içəri girib dedi:

– Nəhayət, hamımız toplaşa bildik. Bağışla, ata, qonaqları görəndə necə sevinmişdimsə, onları dərhal öz otağıma çıxardım.

Oyma ağacdan düzəldilmiş nəhəng kresloda oturan cənab Lenuar bəm səsi ilə dedi:

– Görünür, sənin tərbiyənlə ciddi-ciddi məşğul olmaq lazım gələcək.

Uşaqlar bu zəhmli adamı diqqətlə nəzərdən keçirdilər. Onun çox ciddi görünüşü vardı, kül rəngli saçlarını arxaya daramışdı, gözləri Meribelinki kimi mavi idi. Gülümsəyəndə yalnız dodaqları qaçırdı, baxışları isə soyuq və ifadəsiz idi.

Enn görüşmək üçün cənab Lenuara yaxınlaşanda onun əllərinin də gözləri kimi soyuq olduğunu anladı. Cənab Lenuar qıza gülümsəyib onun çiynini yüngülcə döyəclədi.

– Nə mehriban qızdır! – o çığırdı. – Sən Meribelə yaxşı rəfiqə olacaqsan. Kömürcük üçün üç oğlan dost və Meribel üçün bir qız rəfiqə. Ha-ha!

Cənab Lenuar, aydındır ki, Corcu oğlan bilmişdi. Onu qınamaq olmazdı: qız həmişəki kimi cins şalvar və sviter geymişdi, saçları isə oğlansayağı qısa vurulmuşdu…

Heç kəs cənab Lenuarın səhvini düzəltmədi ki, Corc oğlan deyil, qızdır. Təbii ki, Corc özü də dillənmədi! Onun ardınca Dik və Culian da əllərini cənab Lenuara uzatdılar. Uşaqlar Kömürcüyün anasının da içəridə olduğuna çox gec fikir verdilər. Balaca boyu, boz saçları və gözləri olan bu qadın nəhəng kresloda itib-batmış kuklanı xatırladırdı. Enn ona yaxınlaşdı və özünü saxlaya bilməyib:

– Siz necə də balacasınız! – dedi.

Cənab Lenuar qəhqəhə çəkdi. Belə görünür, o, həmişə gülmək üçün səbəb tapırdı. Bəzən isə səbəbsiz gülürdü… Cənab Lenuarın xanımı ayağa qalxıb gülümsədi. Boyca Enndən hündür olmazdı, əlləri və ayaqları isə çox xırda idi. Enn hələ böyüklərin arasında belə zərif qadın görməmişdi. Bu, qızın çox xoşuna gəldi. Əlini qadına uzatdı. Xanım Lenuar dedi:

– Yaxşı ki, gəldiniz. Eşitdim, dama düşən ağac evinizə ciddi ziyan vurub…

Cənab Lenuar bu dəfə də qəhqəhə çəkdi. Nəsə bir zarafat elədi, kimsə bir şey anlamasa da, hamı nəzakət xatirinə gülümsündü.

Cənab Lenuar dedi:

– Ümid edirəm ki, burada vaxtınız xoş keçəcək. Pyer və Meribel sizə qədim şəhəri göstərəcək, ehtiyatlı olacağınıza söz versəniz, başqa maraqlı yerləri də görə biləcəksiniz.

– Çox sağ olun, – uşaqlar xorla cavab verdilər və yenə cənab Lenuarın süni gülüşü eşidildi. Qəfildən o, Culiana tərəf dönüb dedi:

– Sənin atan çox ağıllı adamdır, – Culian başa düşdü ki, kişi onu Corcla səhv salır. – Ümid edirəm, qayıtmaq vaxtı çatanda o sizin dalınızca gələcək və biz söhbət eləyə biləcəyik. Onunla bir sahədə təcrübə aparırıq, lakin atan məni bir xeyli qabaqlayıb.

– Oooo! – Culian ədəblə təşəkkür etdi. Həmin anda xanım Lenuar cingiltili səslə danışmağa başladı:

– Blok sizə yeməyi Meribelin otağına gətirəcək ki, ərimi narahat etməyəsiniz. O, yemək zamanı danışmağı sevmir, masa arxasında altı uşaq oturubsa, onlardan dinməz dayanacaqlarını gözləmək isə sadəlövhlük olardı…

Cənab Lenuar yenə güldü. Sonra dedi:

– Yeri gəlmişkən, Pyer, əvvəllər olduğu kimi sənə təpənin ətəyindəki mağaranın yanında dolaşmağı qadağan edirəm. Eyni zamanda xəbərdar edirəm ki, xüsusən də indi – evdə qonaqlarımız olan vaxt şəhər divarlarına dırmaşmayasan. Bilirsən ki, bu çox təhlükəlidir. Ona görə də qanıqaralıq yaratmağa ehtiyac yoxdur. Mənə söz verirsən?

Kömürcük etiraz etdi:

– Mən şəhər divarlarına dırmaşmıram. Çünki heç vaxt özümü təhlükəyə atmaram.

– Sən bəzən özünü axmaqlığa qoyursan! – cənab Lenuar bu cavabdan elə bağırdı ki, burnunun ucu ağardı. – İndi isə hamınız rədd olun!

Belə görünür, cənab Lenuar tamamilə özündən çıxmışdı.

Qorxmuş uşaqlar – Culian, Dik, Enn və Corc qaçıb otaqdan çıxdılar, Meribellə Kömürcük də onların arxasınca gəldilər. Qapını bərk-bərk bağlayan Kömürcük sevincdən parıldayan üzünü onlara tərəf çevirib dedi:

– Mən ona heç nə vəd vermədim. Atalığım bizi əyləncədən məhrum etmək istəyirdi. İlk baxışdan adama elə gəlir, bizim tərəflərdə maraqlı heç nə yoxdur, ancaq araşdırsan, görərsən ki, belə deyil. Mən sizə çoxlu maraqlı yerlər göstərəcəyəm…