Xoşbəxtliyin son həftəsi

скачать книгу бесплатно

Xosb?xtliyin son h?ft?si
Xaliq Temur M?mm?dov

H?yatda ?z yerl?rini tutmus, olduqca m?st?qil h?yat t?rzi s?r?n iki f?rqli insanin – 40-50 yasli qadin v? kisinin aralarinda q?fil bas qaldiran m?h?bb?t n? dem?kdir? H?tta, cavanligin h?s?d apara bil?c?yi saf, m?krd?n, riyaziyyatdan uzaq Sevgi! Bel? m?nasib?tl?rin t?bi?tini neyropsixoloji v? ya davranis biologiyasi baximindan izah etm?y? ?alissaq da, bu ?s?rd? Hakimlik ed?n g?z?l m?h?bb?t h?m safligi il?, h?m d?, ?l?atmazligi il? toxunulmaz olaraq ?z y?ks?kliyind? qalacaqdir.

Xaliq M?mm?dov

Xosb?xtliyin son h?ft?si

?g?r, Taled?n biz? birc? d?f? veril?n h?yati laziminca yasaya bilm?diks?, ?trafimizda c?rayan ed?n g?z?llikl?rd?n istifad? etm?yi bacarmadiqsa, “d?zg?n yasadiq!”– dem?yin m?nasi v? d?y?ri n?dir?

1-

ci hiss?

G?nd?lik fiziki h?r?k?tin z?ruriliyini n?z?r? alaraq Idman m?qs?di il? t?skil etdiyim g?nd?lik g?zintim iki hiss?d?n ibar?t idi: s?r?tl? yerisl? 5-6 km, sonra asta g?zinti.

Bu g?nk? g?zintimin birinci bir saatliq m?rh?l?sini basa ?atdirmisdim. Aylarla etdiyim ad?t? g?r?, skamyalarin birind? 5 d?qiq? oturmali, sonra ikinci m?rh?l?y? ke??r?k, addimlamaliydim. Amma, bu d?f? yavas addimlarla.

G?nd?lik isim bel? idi. H?m, s?hh?timin, fiziki formanin b?rpasi m?qs?di il? (??nki son vaxtlar yen? ??kim artmis, boyuma g?r? normani ?oxdan arxada qoymusdu.). H?m d? ki, isd? h?r g?n saatlarla oturmaq v?rdisind?n ?ixmaq arzusundaydim. M?nim oturaq isim, az h?r?k?tli yasayis obrazim m?ni m?cbur edirdi g?nd?lik uzun g?zintiy?, s?r?tli g?zintiy?.

Aliml?rin arasdirmasina g?r?, s?r?tli addimla g?zinti ?r?k-damar sistemin? k?m?yin vacib anlarindan biridir. Bu g?zintid? insanin yeris s?r?ti 7 km / saata ?ata bil?r. Addimlarin sayi d?qiq?d? 90 v? 120 arasindadir. Bu tempd? h?r?k?t ed?rk?n n?bz vurmasi artir, bu da b?d?nd? qan d?vranini g?cl?ndirir v? b?t?n orqanlarin isini yaxsilasdirir.

Ilk g?nd? basladim yeyin addimlarla 2 km-lik g?zintid?n. Sonra, h?r h?ft? 500 m ?lav? ed?r?k, ?atdirdim 6 km-?. Vaxti v? m?saf?ni d?qiql?sdirmisdim. Bir d?qiq?y? 105-110 addim atirdim. Bir saat tez yeridikd?n sonra, 5 d?qiq? otururam, yenid?n durub g?zir?m, bu d?v? astadan.

Indi d? oturmaliydim. Baxdim ?trafa, park ?ox b?y?k olsa da, h?mis? ?oxluq oldugundan, skamyalar h?mis? bos olmurdu. Indi d? el?. Aralida birc? bos skamya g?z?m? d?ydi. Yaxinlasdim. ?? paralel taxtadan d?z?ldilmis oturacagin birc? taxtasi qalmisdi. Iki taxta yox idi, ?ixarilmisdi. Y?qin, d?yism?k m?qs?di il?. Komfort olmasa da, oturmaq olar.

T?z?c? oturmusdum, b?y?rd?n s?s esitdim:

– Olar, sizinl? yanasi oturmaq?

?z?, az qala usaq ?z?n? xatirladan bir qadin buludsuz asimani xatirladan g?m-g?y g?zl?rini zill?misdi m?n?. ?z?nd? maraq qarisiq t?b?ss?m g?r?n?rd?.

– ?lb?td?, buyurun! – dedim, – amma, oturacaq birc? taxtadan ibar?tdir. Y?qin, ikimizi saxlamaga g?c? ?atar.

Qadin ?yl?sdi.

– M?nim 54 kiloqramima sizin “ne??nizi” ?lav? ed?k? – dedi zarafatla.

– Bir h?ft? qabaq, az qala 90 idim! – dedim.

– Oho, yaxsidir. Dem?k, sizin 60%-nizi t?skil edir?m. He? d? pis deyil. – Zarafatla v? sakit g?l?sl? dedi, – birg? -144 kilo. Saxlayar, y?qin bir taxta ikimizi.

Oturub rahatlasdi.

– Bu g?n g?zintiy? ?ixanlar daha ?oxdu. Bos yer yoxdur oturmaga.

– El?dir, -dedim, – ona g?r? d? bu siniq oturacaqda oturmali olduq.

Telefonu z?ng ?aldi. ?ixarib a?di, bir an baxdi, sanki, cavab verm?k, ya verm?m?k variyantlarini d?s?n?rd?. Telefonsa z?ng ?alirdi.

– Danismaq ist?yirsinizs?, m?n durub aralana bil?r?m, -dedim.

– Yox, yox! Siz n? danisirsiniz! G?zl?dim ki, z?ng qurtarsin, s?nd?r?m telefonu tamam, – dey?r?k, telefonu tam s?nd?rd?.

– D?n?n siz yox idiniz! – dedi qadin.

T??c?b?m? gizl?d? bilm?dim. Dogrudan da, d?n?n basqa s?h?rd? isl?y?n ogullarima bas ??km?y? getdiyim ???n, parka ?ixa bilm?misdim.

– Iki d?qiq?dir oturdugumuz, iki d?f? m?ni xos m?nada t??cc?bl?ndirdiniz. Birinci o oldu ki, siz saniy? ?rzind? 90 r?q?minin 60 %-ni tapdiniz. Bu hazircavabliq, y?qin ki, riyaziyyatla m?nasib?td? oldugunuza isar?dir. Ikinci t??cc?b?ms?, m?nim d?n?n parkda olmadigimi dem?yiniz oldu.

– Yaxsi olardi ki, ilk ?vv?l, tanis olardiq. Ad?t?n ilk addimi kisil?r atirlar! – g?l?r?k, dedi.

– Dogrudan da! G?r?n?r, sizin burada olmaginizla tam ?z?m? unutmusam! – m?n d? zarafat etdim, – bagislayin m?ni! – Adimi dedim.

– Roza! – o da ?z adini dedi. – Axir ki, tanis olduq! Indi is? sualiniza cavab verim. 6 aydir ki, m?n d? tez-tez bu parkda g?zir?m. Dem?k olar ki, eyni bir vaxtda g?lir?m, eyni vaxtda da gedir?m. Bir bel? vaxtda ?oxlarini d?f?l?rl? g?rd?y?m ???n yaddasimda qalirlar. Siz d? o c?ml?d?n. Sizin iki obrazli g?zintinizin oldugunu bilir?m. ?ox vaxt sizin arxanizca addimlayiram. Siz addimlayanda bir saat dayanmirsiniz. Bu is? ?sas m?s?l?dir. M?n b?z?n, addimlayanda, ?z?m? unuduram, fikirl?rim gedir uzaqlara. Ayiliram ki, dayanmisam. Amma, el? ki, sizin dalinizca addimlayiram, dayanmiram.

G?zl?rim dikilir siz?, eyni s?r?tl? gedirik. V? siz m?ni paravoz t?k arxanizca aparirsiniz! Ona g?r?dir ki, siz g?lm?diyiniz g?nl?ri ?zb?r bilir?m.

– M?n d? sizi ?ox g?rm?s?m. Amma, n? vaxt g?lm?yiniz-g?zm?yiniz yaddasimda qalmayib. Sad?c? olaraq, parkda g?z?nl?r ?oxdurlar, ona g?r?.

– X?sus?n d?, qadinlar ?oxluq t?skil edir, b?lk? d? ona g?r?. – g?l?r?k dedi.

– B?lk? d?, ona g?r?. Saglamliq bar?d? n?l?r varsa, qadinlar orada birincidirl?r. Kisil?r x?st?l?nib yixilmayinca yer?, h?kim? getmirl?r.

– Siz kisil?r? kim qadagan edir agilla-basla yasamagi? Yeyib-i?m?k, s?s-k?y, dava-qirgin, kim?s? n?yis? s?but etm?k, “m?n?m!”-dem?k yormur kisil?ri.

– El? bu sadaladiqlarinizdir kisil?ri qadinlardan f?rql?ndir?n.

– Ola bil?r. Qaldi, o biri sualainiza, d?zg?n qeyd etdiniz. Riyaziyyatla m??yy?n h?dd? m?nasib?tim var. -M?nim saata baxdigimi g?r?b ?lav? etdi, – y?qin, vaxtinizdir. G?zm?k vaxtiniz. Ist?mir?m sizin h?yat t?rzinizin pozulmagina s?b?b olum. Addimlamaq lazimdir.

Ayaga durdum, dey?s?n, bir el? d? h?v?sim yox idi durub getm?y?. Azindan, yarim saat g?zm?liy?m.

– Siz d? g?zm?k ist?yirsinizs?, b?lk? bir yerd? addimlayaq? – ?rkl? dedim.

– N? lazim mane olmaq g?zintiniz?? – g?l?ms?n?r?k, dedi.

– Asta g?zintiy? siz nec? mane olarsiniz, Roza! ?ksin?, sizinl? birg? addimlamaq iki t?r?fli olar: lazim olani v? xosa g?l?ni birl?sdir?r ?z?nd?: birincisi-addimlamaq, ikincisi – sizinl? birg? addimlamaq!

– Yox, gedin g?zinin, bu g?n? tanis oldugumuz kifay?tdir. S?hb?timiz? sabah da davam ed? bil?rik. El? bu vaxtlari burada.

– Onda, h?l?lik!

– Ugurlu g?zinti!

M?n g?zintil?r ???n ayrilmis cigira d?sm?y? hazirlasdim. Roza is? d?n?b ?ks t?r?f? getdi. G?z alti baxdim arxasinca, parkin ?ixisina ?atmisdi. Istifad? etdiyi n?rgizli ?tri is? h?l? qalmisdi burnumda.

2

-ci hiss?

S?h?risi g?n parka g?l?nd?, ?z-?zl?y?md? hiss etdim ki, ilk d?f?dir ki, bura g?zm?y? bel? h?v?sl? g?lir?m. Masini parkin qabagina qoyub, girdim i??ri. Istirah?t ed?nl?r, usaqlarla vaxti ke?ir?nl?r, g?r?s? ?ixanlar – hansi t?b?q? des?n, burada tapmaq olardi.

G?zdikc?, g?z?m? dolandirdim ?trafa, onu g?rm?dim. B?lk? d?, g?lm?y?c?kdi bu g?n. «N? olar, m?qavil?miz yoxdur ki! Sabah g?r?r?m Rozani!» ?z?m ?z?m? bir n?v, arxayinlasdirmaq ist?dim. Yeyin addimlarla b?y?k dair? il? getm?yimd? idim. Bu dair?ni getm?k, az qala iki km yol edirdi. Yarim saata q?d?r ke?misdi ki, tanis s?s esitdim:

– Niy? dayandiniz? Dayanmayin, xahis edir?m! – g?l?sl? s?s esitdim.

Roza idi. Dayanmagimsa, s?uralti olub. Y?qin, ?trafa boylanmaq ist?mis?m. Razi halda yerisim? davam etdim. N?hay?t, telefonun taymeri vaxtin basa ?atdigini bildir?n z?ngi ?aldi. Dayanib arxaya ?evrildim. Dabanbasaraq g?lirdi. Salamlasdiq.

– Ged?k, g?r?k yer tapa bilirikmi? – dedi Roza.

Yer tapib oturduq.

– Siz m?nd?n gec g?ldiniz bu g?n, – dedim.

– ?ksin?, siz bu g?n tez g?lmisiniz!

Dogrudan da, m?n vaxtin ?vv?lin? 20 d?qiq? ?lav? etmisdim ki, sonra g?zm?yim ikinci hiss?ni. Bunu Rozaya dey?nd?, ucadan g?ld?.

– Vallah, lap k?rp? usaq kimi edirsiz! Artiq baslamisiniz m?n? g?r? ad?t etdiyiniz rejimi d?yism?y?!

– Yox, Roza. D?z?, ?oxdan ist?yirdim ke??m birc? rejim?.

– Yaxsi, iti addimla yeridiyiniz zaman bir-iki d?f? dayanib ?trafa baxmaginiz nec?? ?vv?ll?r sizin bel? etdiyinizi g?rm?misdim!

– Dayanmisdim? – guya t??cc?bl?ndim.

– Azindan, iki d?f?.

– Ad?t?n, dayanmiram! D?z?, cavabsizam, bilmir?m, niy? dayanmisdim.

– Deduktiv metodlarla hesablasaq, he? d? ??tinlik ??km?rik, tapariq s?b?bini! – dedi zarafatla. – X?sus?n d?, tez-tez boylanmaginizi n?z?r? alaraq!

Roza susdu. Ona baxirdim. Ilk baxisda, az qala yeniyetm? t??ss?rati bagislasayirdi. Yaxsi fiziki formada olmasi onun ne?? yasi olmasini anlamaga imkan vermirdi. 20 d? dem?k olardi, 30 da. B?lk? d?, bir az da ?ox. G?y s?mani xatirladan g?zl?ri, nazik dodaqlari, z?rif ?z?n? yarasiq verirdil?r. Balaca burunu vardi, h?ddind?n ?ox balaca. ?g?r, Rozada eyib g?zm?k ist?s?ydik, burnunun balacaligini qoymaq olardi ortaya.

– Riyaziyyat?ilar ?z d?qiqlikl?ri il? n?yis? gizl?tm?k sansi vermirl?r meydanda olana. Y?qin, m??llim?siniz!

– El? d? dem?k olar. Institutda isl?yir?m, amma, m??llim? deyil?m. Fizika-riyaziyyat ?zr? is apariram.

Bel?c?, bir saatdan ?ox oturduq parkda. Artiq, tanisligimiz lap k?hn? dostlarin tanisligini xatirladirdi.

– ?ixib getm?k arzusu il? yasayiram, – dedi Roza. – N? vaxt ki, oluram Moskvada, Minskd?, qayitmaq ist?mir?m. Amma, neyn?y?s?n, ev-esik, isim-g?c?m! Onsuz da ged?c?m. ?n b?y?k arzum v? niyy?tim budur, m?dafi? olum, ged?c?m. D?yis?c?m institumu. Oradaca r?fiq?m isl?yir, k?m?k ed?c?k, danismisiq h?r seyi.

– ?lb?td?, b?y?k s?h?rl?rd? g?n-g?zaran qurmaq, qabaga getm?k imkani da ?oxdur.

– Bir halda ki, oglum da orada oxuyur. ?mid edir ki, g?l?c?m, birg? yasayacagiq. – Roz? m?vzunu d?yisdi.

– G?nd? bura g?lib bir ne?? km ke?m?y? sizd? ciddi s?d?b var, ya, el?-bel??

– Roza, ola bil?r, bir-birimizi riyazi dill? des?k, “c?m s?klind?” g?rm?y?k, “s?n”l? danisaq?

– H?, n? olar!

– Ilk n?vb?d? oturaq isim oldugu ???n, v? ?lb?tt?, bel? isin n?tic?sini aradan qaldirmaq ???n.

Isim-s?n?tim bar?d? danisdim. N? q?d?r m?n? y?ng?l idi Roza il? s?hb?t etm?k, sorusmaq, cavab verm?k. Sanki, onu y?z il idi taniyirdim…

O g?nd?n Roza il?, dem?k olar ki, az qala h?r g?n g?r?s?rd?k. Yavas-yavas dostlugumuzun statusu b?y?y?b el? h?dd? ?atdi ki, g?r?sm?yimiz qanuna ?evrildi. Artiq, ist?diyimiz yer? v?d?l?sirdik. G?r?s vaxtlarimizi intizarla, b?lk? d? h?yacanla g?zl?yirdik, – des?m, y?qin s?hv etm?t?m. Artiq, dostluq-tanisliq m?nasib?tl?rimizin ?z adiliyini itirdiyini, b?y?y?r?k g?z?l, h?m d?, bir-birini tamamlayan hissl?r m?st?visin? k?? el?diyini h?r ikimiz g?z?l basa d?s?rd?k. Iki yasli insanin realliga m?nasib?ti cavanligin siltaqligindan y?ks?kl?rd? dayanmisdi. H?r ikimiz g?ncliyin sirin naz-q?mz?li ?agini ?oxdan arxada qoymusduq v? s?rb?st, real h?yatimizi yasayirdiq.