скачать книгу бесплатно
Ўхшагуси келар одамга.
ОРЗУ ҲАҚИДА
Қуёш, сени кўкнинг орзуси дерлар,
Ёруғ юзлигингнинг шуми боиси:
Сендан зиё олмиш нурга зор ерлар,
Орзудай зарингнинг йўқ ниҳояси.
Ошиқ инсоннинг ҳам орузлари мўл,
Демакки ҳар жойда қуёш яширин.
Билиб қўй, азизим қуёш, билиб қўй
Орзуманд кўнгилнинг қуёш таширин.
Қанот боғлаб инсон орзулари гар
Учгудай бўлса-ю, кўкларга осон
Сонсиз қуёшларни улкан бағрига
Сиғдиролмас эди, эҳтимол, осмон.
* * *
Майли, нуқта бўлай, майлига.
Нуқта санасинлар мени оламда.
Йўқ, берилиб ҳасрат майлига,
Асло дод солмагум аламдан.
Фақат нуқта бўлай маънога эга.
Кулувчи нуқта бўлай,
Умид ва ишқ достонининг сўнгига
Қўйилувчи нуқта бўлай.
МЕНИНГ КЕМАМ
Фазо кемасини эмас, нада бир содда
Самолёт бошқарганман.
Кўнгил парвоз тилар ушбу соатда
Юксак-юксакларга ошиқарканман.
Кема ясайдилар, қайдадир мени
Одамлар бу ҳақда қилмайин огоҳ,
Қачондир шу улкан кемага миниб
Кўкларни этсин деб қароргоҳ.
Кема ясайдилар қайдадир менга…
ТОНГГИ ТОҒ
Мағрур чўккаламиш нур кўрпачада,
Гўё юксакларга зар қалаб келган.
Гўё одамларга зўр ўркачида
Олтинрўй қуёшни орқалаб келган.
* * *
Нур излади одам, олов излади,
Юлдузлар сеҳрига толди хаёли.
Тинмади изламоқ хислати,
Меҳнат, машаққатда гул очди толе.
Илк бор ерга чирой берди одамзод —
Гўзаллик қадрини эътиборлади.
Илк бор чироқ ёқди ерда одамзод;
Акси қуёш бўлиб кўкда порлади.
ЙЎЛДА
Йўлдаман, ҳў, ўша юлдуздан сўраб,
Сен сари ошиқар юрак бу айём.
Қўнғир рўмолини бўйнига ўраб,
Мен билан ёнма-ён ўрмалар оқшом.
Сенинг дийдорингга тўймоқчи бўлиб,
Ой ҳам кўтарилди: бир олтин анор.
Йўқ, йўқ, ой эмас, бу – қоронғи йўлим
Ёритмоқ ўйида сен илган фанор…
Йўлдаман, ҳў, ўша юлдуздан сўраб
Сен сари ошиқар юрак бу айём.
* * *
Нурли қиёс изла,
қиёс изла, юрак,
Ҳаёт ишқи билан созингни созла,
Шеърга жило изла,
зиё изла, юрак,
Сўзнинг қимматини зарга қиёсла.
Тонглар тиниқлигин кўриб ҳисларда,
Умрингни баҳорга қиёс кўр, юрак,
Асло тинма, тинма қиёс изларда
Олмос қарашларда қуёш кўр, юрак.
Қўшиққа қўш неки нурли қиёс бор,
Фақат фарқла бедардлигу дардликни, юрак,
Қиёс этакўрма зинҳор-базинҳор
Номардликка мардликни юрак.
* * *
Кузак япроқларга зарҳал югуртиб,
Олтинларга кўмди борлиқ боғини.
Сўнгги яшилликни кўзимга суртиб,
Ўйчан кузатаман гул титроғини.
Хазон тўкса ҳамки шамоллар изғиб,
Юракда яшариш, гўзаллик кучи.
Куз пинакка кетар қиш бўйи мизғиб,
Зумрад кўклам бўлиб уйғонмоқ учун.
БИР ШОДА НУР
Ҳали тоғ ортида қуёш қайдадир,
Қоялар яширмиш уни букулиб.
Бироқ бир шода нур тортинмай дадил
Юксак-юксаклардан мўралар кулиб.
Балки кўҳлик тонгнинг чопари,
Қарашида шўхлик, жилвагар имо.
Гўё тиниқликдан яралган пари,
Қўшиқдан яралган, эҳтимол.
Теграсида олтин кунгура,
Балки фазо қасрига соқчи.
Зум ўтмай қуёшни ипакка ўраб
Кўк тўрига бошлаб чиқмоқчи.
Шу – зардан тўқилган самолар байти,
Қуёш китобидан очилган варақ,
Қутлуғ тонг ҳақида ҳикоя айтиб,
Ёруғ кунимиздан келтирди дарак…
КАФТИМДАГИ ЮЛДУЗ
Кафтларимда юлдуз чирпанар,
Кўзларимда юлдуз шўхлиги.
Йўлларимда юлдуздан фонар,
Бу – теграмда зулмат йўқлиги.
Ҳар юлдуздан кўкда ҳаттоки
Сўнмас қуёш ёққум бор улкан,
Қуёшлардан сийнангга токи
Олтин маржон таққунча, ўлкам.
Кафтларимда юлдуз чирпанар…
ОЛТИН ЎТЛОҚ ҲАҚИДА БАЛЛАДА
Қуёш чодир тикиб само тагига,
Зангор уфқларга зар юргизармиш.
Илҳом янглиғ бедоғ кўк юксагига
Олтин ўтлоқ тасвирини чизармиш.
Оқшомда қўлидан тушиб қалами,
Ётоғига ҳорғин қўяр эмиш бош.
Чизиб битиролмай жаннат далани,
Буюк армон билан сўнармиш қуёш.
Қўшиққа кўчириб нур таъсирини,
Содиқ қолиб қуёшнинг ғоясига
Зумрад чаманларнинг шўх тасвирини
Шоир етказармиш ниҳоясига.
Гар кўкка боқсангу, олтин мовийлик
Қаршингда юз очса зар ўтлоқ бўлиб,
Тозалик уфурса шу самовийлик,
Бунда – қуёш эмас, шоирнинг қўли.
САҲАРДА УЙҒОТИНГ МЕНИ, ОДАМЛАР
Ўша қиш эртаси ёдимда ҳамон:
Ажиб тиниқликдан кўз қамашгулик.
Эзгу туйғуларни етаклаб бу он,
Кумуш қорлиқ бўйлаб йўллар ошгулик.
Кимдир тонг саҳарда туриб атайин,
Йўл очиб кетмишдир қорнинг бетида,
Табассум улашиб – тиниқ ва майин
Қизлар боришади излар кетидан…
Шу-шу туни бўйи ёққанида қор,
Эрта турмоқ бўлмиш кўнгилнинг иши.
Хаёлимга келар бу чоғлар ҳар бор
Ўша из қолдирган йўловчи киши.
Бу тун ҳам бедорман, нурли дарчадан
Қорга тикиламан, шу гўзал дамлар
Ягона сўровим шуки барчадан:
Саҳарда уйғотинг мени, одамлар!
ҚЎШИҒИМГА МУШТОҚ ОЛАМ
Қалбимга илҳому, қўлимга
Қалам тутмиш бу бахтиёрлик.
Шундай туюларки кўнглимга
Қўшиғимга муштоқдек борлиқ.
Гўё чаманларда гуллар зорманда,
Қўшиғимни кутган каби —
Юлдузларнинг иши бор манда
